“I won’t go,” he gently assured her

“I won’t go,” he gently assured her. In the dark, his eyes gleamed as bright as the stars in the sky. Smiling down at her, he held out his hand to wipe her tears.

When his slender hand moved downward, intentionally or otherwise, its fingertips brushed across her lips. After making her shudder, he smilingly said, “You are here, where would I go?”

Chen Rong calmed down. She slowly let go of her grasp on his clothes.

Wang Hong also mounted the carriage.

She again clung onto him, ducking her face in his chest. Her arms wound around him, clearly still afraid he would leave her.

Wang Hong lifted her up and gently placed her on his lap. Then, he languidly leaned back against the seat.

Now hugging Chen Rong in a more comfortable position, Wang Hong’s fingers brushed across her cheek to wipe her tears. “There’s nothing to be afraid of anymore,” he murmured.

“Uhm,” Chen Rong hummed. She buried her face in his arms. “Now that you’re here, I’m not afraid.”

With her arms wrapped around his waist, she lay still in his embrace and felt the warmth emanating from his body. “I had thought I was done for.”

Wang Hong hummed.

Like a chatterbox that had been opened, Chen Rong went on to talk: “There were nine of them. They had blocked my carriage. My carriage was stuck in the mud and wouldn’t budge no matter what. I had thought I was done for.” She sounded terrified.

Wang Hong stroked her hair, comforting: “Everything’s all right now.”

Both his action and words were simple, but they did enough to take away the panic from Chen Rong’s voice and she calmed down on the whole.

She hid in his arms, murmuring: “I even killed one of them! Wang Hong, I killed him with my own hands. I cracked the whip and broke his neck. He had bled so much that his blood was spraying onto me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันจะไม่ไป เขาค่อย ๆ มั่นใจเธอ ในมืด ตาของเขา gleamed สว่างเป็นดาวในท้องฟ้า รอยยิ้มที่เธอลง เขาจัดที่เช็ดน้ำตาของเธอมือของเขาออกเมื่อมือเรียวลง เจตนา หรือมิฉะนั้น ปลายนิ้วของแปรงทั่วริมฝีปากของเธอ หลังจากเธอ shudder เขาครั้งกล่าวกล่าวว่า, "คุณอยู่ที่นี่ ที่ฉันจะไป? "เฉินร้องสงบลง เธอค่อย ๆ ปล่อยให้ไปของความเข้าใจของเธอบนเสื้อผ้าของเขาวังฮ่องกงยังติดการขนส่งเธออีกครั้งยึดเศษบนเขา หลบใบหน้าของเธอในหน้าอกของเขา แขนของเธอมีแผลรอบเขา ชัดเจนยังคงกลัวเขาจะทิ้งเธอวังฮ่องกงยกเธอขึ้น และค่อย ๆ วางเธอบนตักของเขา จากนั้น เขา languidly พิงหลังกับนั่งตอนนี้กอดเฉินรองในตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้น วังฮ่องกงนิ้วแปรงทั่วแก้มเช็ดน้ำตาของเธอ "มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไป เขา murmured"Uhm ร่องเฉิน hummed เธอฝังใบหน้าของเธอในอ้อมแขนของเขา "ขณะที่คุณอยู่ที่นี่ ฉันไม่กลัว"ด้วยแขนที่พันรอบเอวของเธอ เธอวางอยู่ในอ้อมกอดของเขา และรู้สึกความอบอุ่นจากร่างกายของเขา "ผมก็คิดว่า ฉันทำสำหรับ"ฮ่องกงวัง hummedเหมือนคนพูดพล่อยที่เปิด เฉินร่องไปพูด: "ได้เก้าของพวกเขา พวกเขาได้ถูกบล็อครถของฉัน ขนของฉันติดอยู่ในโคลน และไม่ขยับเขยื้อนไม่ว่าอะไร ผมก็คิดว่า ฉันทำสำหรับ" เธอฟังดูหวาดกลัวผมของเธอ ปลอบโยน stroked วังฮ่องกง: "ทุกอย่างเป็นทุกขณะ"ทั้งการกระทำและคำพูดของเขาได้ง่าย แต่พวกเขาไม่เพียงพอที่จะไปตื่นตระหนกจากเฉินร่องเสียง และเธอสงบลงบนทั้งหมดเธอซ่อนในแขนของเขา murmuring: "ผมเสียชีวิตหนึ่งของพวกเขา วังฮ่องกง ฉันฆ่าเขา ด้วยมือของฉันเอง ผมแตกแส้ และคอ เขามีเบลดมากว่า เลือดของเขาถูกฉีดพ่นลงบนฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันจะไม่ไป" เขาเบา ๆ มั่นใจของเธอ ในที่มืดตาของเขา gleamed สดใสเท่าดาวในท้องฟ้า รอยยิ้มของเธอลงที่เขาจัดขึ้นมือของเขาออกเพื่อเช็ดน้ำตาของเธอ. เมื่อมือเรียวของเขาย้ายลงจงใจหรือมิฉะนั้นปลายนิ้วของแปรงทั่วริมฝีปากของเธอ หลังจากการสั่นของเธอเขาอมยิ้มกล่าวว่า "คุณอยู่ที่นี่ที่ฉันจะไป?" เฉินร่องสงบลง เธอค่อยๆปล่อยให้ไปจากความเข้าใจของเธอบนเสื้อผ้าของเขา. วังฮ่องกงนอกจากนี้ยังติดตั้งสายการบิน. เธออีกครั้งบนเกาะเขาชัดเจนใบหน้าของเธอในหน้าอกของเขา อ้อมแขนของเธอแผลรอบ ๆ ตัวเขาอย่างชัดเจนยังคงกลัวว่าเขาจะปล่อยให้เธอ. วังฮ่องกงยกเธอขึ้นและค่อยๆวางเธอลงบนตักของเขา จากนั้นเขาระทวยโน้มตัวกลับกับที่นั่ง. ตอนนี้กอดเฉินร่องในตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้นนิ้ววังฮ่องกงปัดข้ามแก้มของเธอเช็ดน้ำตาของเธอ "ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวอีกต่อไป" เขาพากันบ่น. "อืม" เฉินร่องฮัม เธอฝังใบหน้าของเธอในอ้อมแขนของเขา "ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่ผมไม่กลัว." ด้วยแขนของเธอโอบรอบเอวของเขาเธอยังคงวางอยู่ในอ้อมกอดของเขาและรู้สึกอบอุ่นเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขา ". ผมเคยคิดว่าผมทำเพื่อ" . วังฮ่องกงฮัมชอบ Chatterbox ที่ได้รับการเปิดเฉินร่องไปในการพูดคุย: "มีเก้าของพวกเขา พวกเขาได้ถูกปิดกั้นการรับขนของฉัน สายการบินของฉันติดอยู่ในโคลนและจะไม่ขยับเขยื่อนไม่ว่าสิ่งที่ ผมเคยคิดว่าผมทำเพื่อ "เธอฟังกลัว.. วังฮ่องกงลูบผมของเธอปลอบโยน:". ทุกอย่างทุกอย่างตอนนี้ " ทั้งการกระทำและคำพูดของเขาได้ง่าย แต่พวกเขาก็มากพอที่จะนำมาใช้ความหวาดกลัวจากเสียงเฉินร่องและ เธอสงบลงเมื่อทั้ง. เธอซ่อนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาพึมพำ: "ฉันเสียชีวิตหนึ่งของพวกเขา! วัง Hong ผมฆ่าเขาด้วยมือของตัวเอง ผมแตกแส้และยากจนคอของเขา เขาได้เลือดมากว่าเลือดของเขาได้รับการฉีดพ่นลงบนผม ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมไม่ไป " เขาเบา ๆ มั่นใจในเธอ ในที่มืด ชอบดวงตาสว่างเหมือนดวงดาวในท้องฟ้า ยิ้มลงมาที่เธอ เขายื่นมือเช็ดคราบน้ำตาของเธอเมื่อมือเรียวยาวของเขาขยับลง โดยตั้งใจ หรือมิฉะนั้น ปลายนิ้วของมันปัดผ่านริมฝีปาก หลังจากทำเสียวของเธอ เขาอมยิ้มบอกว่า คุณอยู่ที่นี่ จะไปที่ไหน "เฉินหยงสงบลง หล่อนค่อยๆ ปล่อยมือของเธอในเสื้อผ้าของเขาวังหงส์ยังติดรถเธออีกครั้งเกาะติดเขาหลบใบหน้าของเธอที่หน้าอกของเขา แขนเป็นแผลรอบ ๆ เขายังกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอวังหงส์ยกเธอขึ้น และค่อยๆ วางเธอไว้บนตักของเขา แล้วเขาระทวยพิงหลังกับที่นั่งตอนนี้กอดเฉินหยงในตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้น นิ้วมือของวังหงส์ปัดผ่านแก้มเพื่อเช็ดน้ำตาของเธอ " ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว " เขาพึมพำ" อืม . . " เฉินหยง hummed . เธอฝังใบหน้าของเธอในอ้อมแขนของเขา " ตอนนี้คุณอยู่ที่นี่ ผมไม่กลัว "มีแขนเธอโอบรอบเอวของเขา เธอนอนนิ่งในอ้อมกอดของเขา และรู้สึกถึงความอบอุ่นที่เกิดจากร่างกายของเขา " ฉันคิดว่าฉันทำสำหรับวังหงส์ hummed .ชอบคนพูดมาก เคยเปิด เฉินหยงเดินไปพูดคุย : " มีเก้าของพวกเขา พวกเขามีบล็อกม้าของฉัน รถม้าที่ติดอยู่ในโคลน และจะไม่ขยับเขยื่อน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าฉัน . . . " เสียงเธอหวาดกลัววังหงส์ลูบผมปลอบโยนเธอ : " ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว "ทั้งการกระทำและคำพูดของเขาได้ง่าย แต่ก็เพียงพอที่จะไปตื่นตระหนกจากเสียงของเฉิน ร่องเธอสงบลงในทั้งหมดเธออยู่ในอ้อมแขนของเขา . " ฉันฆ่าพวกเขา วังหงส์ ผมฆ่าเขาด้วยมือของฉันเอง ฉันสะบัดแส้ และคอหัก เขามีเลือดออกมาก เลือดฉีดลงบนผม