When the man had finished, be fille

When the man had finished, be filled his pipe and took his comfortable time over a smoke. Then he pulled on his mittens, settled the ear-flaps of his cap firmly about his ears, and took the creek trail up the left fork. The dog was disappointed and yearned back toward the fire. This man did not know cold. Possibly all the generations of his ancestry had been ignorant of cold, of real cold, of cold one hundred and seven degrees below freezing point. But the dog knew; all its ancestry knew, and it had inherited the knowledge. And it knew that it was not good to walk abroad in such fearful cold. It was the time to lie snug in a hole in the snow and wait for a curtain of cloud to be drawn across the face of outer space whence this cold came. On the other hand, there was no keen intimacy between the dog and the man. The one was the toil-slave of the other, and the only caresses it had ever received were the caresses of the whiplash and of harsh and menacing throat-sounds that threatened the whiplash. So, the dog made no effort to communicate its apprehension to the man. It was not concerned in the welfare of the man, it was for its own sake that it yearned back toward the fire. But the man whistled, and spoke to it with the sound of whiplashes and the dog swung in at the man’s heel and followed after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมนุษย์ได้เสร็จ เติมท่อของเขา และเอาเวลาพักมากกว่าสูบ แล้วเขาดึงบนเขา mittens ชำระ flaps หูของหมวกของเขาแน่นหนาเกี่ยวกับหูของเขา และเอาทางครีค่าส้อมซ้าย สุนัขไม่ผิดหวัง และ yearned กลับไปสู่ไฟ คนนี้ไม่รู้เย็น อาจจะทั้งหมดในรุ่นของเขามืดได้ซะเย็น ของจริงเย็น เย็นหนึ่งร้อย และเจ็ดองศาต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง แต่สุนัข รู้ มืดความรู้ และจะมีการสืบทอดความรู้ และก็รู้ว่า ไม่ดีเดินต่างประเทศเช่นเย็นน่ากลัว เวลาคุณนอนในหลุมในหิมะ และรอม่านเมฆไปทั่วหน้าของอวกาศที่ไหนเย็นนี้มาได้ บนมืออื่น ๆ มีโรแมนติคไม่กระตือรือร้นระหว่างสุนัขและมนุษย์ อยู้ทาสของอื่น ๆ และ caresses เท่านั้นที่ได้เคยได้รับถูก caresses whiplash และรุนแรง และ menacing คอเสียงที่ขู่ whiplash ดังนั้น สุนัขได้ไม่พยายามที่สื่อสารความเข้าใจกับคน มีความกังวลในสวัสดิภาพของมนุษย์ แนะนำสาเกตนก็ yearned กลับไปสู่ไฟ แต่คน whistled และพูดจะ มีเสียง whiplashes และสุนัข swung ในที่ส้นของมนุษย์ และตามหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคนได้เสร็จสิ้นแล้วจะเต็มไปท่อของเขาและเอาเวลาที่สะดวกสบายของเขามากกว่าควัน จากนั้นเขาก็ดึงถุงมือของเขาตัดสินหูอวัยวะเพศหญิงของหมวกของเขาอย่างมั่นคงเกี่ยวกับหูของเขาและเข้ามาทางลำห้ว​​ยขึ้นส้อมซ้าย สุนัขรู้สึกผิดหวังและยังต้องการกลับไปยังกองไฟ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้รู้ว่าเย็น อาจเป็นไปได้ทุกรุ่นของบรรพบุรุษของเขาได้รับโง่เขลาของเย็นของความหนาวเย็นที่แท้จริงของความหนาวเย็น 107 องศาต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง แต่สุนัขรู้; บรรพบุรุษของตนทั้งหมดรู้และจะได้รับมรดกความรู้ และก็รู้ว่ามันไม่ดีที่จะเดินไปในต่างประเทศเช่นกลัวความหนาวเย็น มันเป็นช่วงเวลาที่จะนอนสบายในหลุมในหิมะและรอม่านเมฆที่จะดึงทั่วใบหน้าของนอกพื้นที่ไหนเย็นนี้มา ในทางกลับกันไม่มีความใกล้ชิดกระตือรือร้นระหว่างสุนัขและชายคนนั้น หนึ่งคือการทำงานหนักทาสของอื่น ๆ และลูบไล้เพียง แต่มันเคยได้รับเป็น caresses ของแส้และเสียงคอรุนแรงและเป็นอันตรายที่คุกคามแส้ ดังนั้นสุนัขที่ทำไม่มีความพยายามที่จะสื่อสารความเข้าใจในการที่ชายคนนั้น มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องในการจัดสวัสดิการของมนุษย์ก็คือเพื่อประโยชน์ของตัวเองว่ามันยังต้องการกลับไปยังกองไฟ แต่คนผิวปากและพูดกับมันด้วยเสียงของ whiplashes และสุนัขเหวี่ยงในที่ส้นเท้าของชายคนนั้นและตามหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อกินเสร็จแล้ว เต็มไปด้วยท่อของเขาและเอาเวลาที่สะดวกสบายของเขาผ่านควัน จากนั้นก็สวมถุงมือแล้วหู flaps หมวกของเขาแน่นเกี่ยวกับหูของเขา และไปตามลำคลองมาทางแยกซ้าย สุนัขผิดหวังและอยากจะกลับไปยังกองไฟ ชายคนนี้ไม่รู้จักเย็น บางทีบรรพบุรุษของเขาทุกรุ่นได้รับการเพิกเฉย ความจริงเย็นหนาวหนึ่งร้อยเจ็ดอุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง แต่เจ้าสุนัขรู้ รู้ว่าบรรพบุรุษของมันทั้งหมด และมีการถ่ายทอดความรู้ และก็รู้ว่ามันไม่ควรเดินในต่างประเทศ เช่น กลัวหนาว มันเป็นเวลานอนสบายในหลุมหิมะ และรอม่านเมฆจะวาดไปทั่วใบหน้าของอวกาศซึ่งเย็นนี้มา บนมืออื่น ๆไม่มีความผูกพันใกล้ชิดระหว่างสุนัขและมนุษย์ หนึ่งคืองานทาส ของ อื่น ๆ , และเดียวที่มันเคยได้รับคือลูบไล้ของแส้และแข็งกร้าว และเสียงที่ขู่คุกคาม คอ ปวดหัวไปหมด ดังนั้นสุนัขจึงไม่พยายามสื่อสารของความหวาดหวั่นกับผู้ชายคนนี้ มันไม่ได้ห่วงสวัสดิภาพของมนุษย์มันเพื่อประโยชน์ของตัวเองว่าอยากจะกลับไปยังกองไฟ แต่ผู้ชายที่ผิวปากและพูดกับมันด้วยเสียงตัวตรงและสุนัขไปในที่ส้นเท้าของมนุษย์และตามหลัง .