Results— Of the patients, 82% accep

Results— Of the patients, 82% accepted the three-injection regimen, and 83% accepted the two-injection regimen. At entry into the trial, no significant differences appeared between the two treatment groups nor among patients refusing the allocated regimen. Significant explanatory variables predicting initial diabetes control were duration of disease and adherence to diet. GHb, decreased from 9.8 ± 0.1 to 9.3 ± 0.2% (P < 0.05) in the three-injection group, whereas it increased from 9.5 ± 0.3 to 9.8 ± 0.3% (P < 0.05) in the two-injection group, resulting in a modest (0.75%) but significant difference (P < 0.05) between GHb change in the two groups. The difference reached 1.4% (P < 0.0002) in patients with GHb > 11.2% at entry. The frequency of hypoglycemia and DKA was similar in the two groups. None of the parameters known to potentially influence glycemic control changed during the trial, and, therefore, the improvement of GHb could be attributed to the pattern of daily insulin distribution per se

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลคือผู้ป่วย 82% ยอมรับระบบการปกครองสามฉีด และ 83% ยอมรับระบบการปกครองสองฉีด รายการในการทดลอง ไม่แตกต่างกันปรากฏ ระหว่างกลุ่มทั้งสองรักษา หรือ ในผู้ป่วยที่ปฏิเสธระบบการปกครองที่ปันส่วน ระยะเวลาของโรคต่าง ๆ น้ำหนักตัวแปรสำคัญที่คาดการณ์ควบคุมเบาหวานเริ่มต้นอธิบายได้ GHb ลดลงจาก 9.8 ± 0.1-9.3 ± 0.2% (P < 0.05) ในกลุ่มสามฉีด ขณะนั้นเพิ่มขึ้นจาก 9.5 ±± 0.3-9.8 0.3% (P < 0.05) ในกลุ่มสองฉีด เกิดเจียมเนื้อเจียมตัว (0.75%) แต่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ระหว่างเปลี่ยน GHb ในกลุ่มสอง ความแตกต่างถึง 1.4% (P < 0.0002) ในผู้ป่วยที่มี GHb > 11.2% รายการ ความถี่ของ hypoglycemia และ DKA เหมือนกลุ่มสองได้ ไม่ทราบว่าอาจมีอิทธิพลต่อ glycemic ควบคุมพารามิเตอร์การเปลี่ยนแปลงระหว่างการทดลอง และ ดังนั้น การพัฒนาของ GHb อาจเกิดจากรูปแบบของการแจกจ่ายอินซูลินทุกวันต่อ se

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Results- ของผู้ป่วย 82% ได้รับการยอมรับระบบการปกครองแบบสามฉีดและ 83% ได้รับการยอมรับระบบการปกครองสองฉีด ในการเข้าสู่การพิจารณาคดีไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญปรากฏระหว่างสองกลุ่มการรักษาหรือในผู้ป่วยที่ปฏิเสธระบบการปกครองที่จัดสรร ตัวแปรอธิบายที่สําคัญการทำนายการควบคุมโรคเบาหวานเป็นระยะเวลาเริ่มต้นของการเกิดโรคและยึดมั่นที่จะรับประทานอาหาร น้ำตาลสะสมลดลงจาก 9.8 ± 0.1-9.3 ± 0.2% (p <0.05) ในกลุ่มที่สามฉีดในขณะที่มันเพิ่มขึ้นจาก 9.5 ± 0.3-9.8 ± 0.3% (p <0.05) ในกลุ่มที่สองฉีดส่งผลให้ เจียมเนื้อเจียมตัว (0.75%) แต่มีความหมายที่แตกต่างกัน (p <0.05) ระหว่างการเปลี่ยนแปลงน้ำตาลสะสมในทั้งสองกลุ่ม ความแตกต่างถึง 1.4% (p <0.0002) ในผู้ป่วยที่มีน้ำตาลสะสม> 11.2% ในรายการ ความถี่ของภาวะน้ำตาลในเลือดและ DKA เป็นที่คล้ายกันในทั้งสองกลุ่ม ไม่มีพารามิเตอร์ที่รู้จักกันที่อาจมีผลต่อการควบคุมระดับน้ำตาลเปลี่ยนแปลงระหว่างการพิจารณาคดีและมีการปรับปรุงน้ำตาลสะสมสามารถนำมาประกอบกับรูปแบบของการกระจายอินซูลินทุกวันต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ของผู้ป่วย , 82% ยอมรับสามฉีดยา และ 83% ยอมรับสองฉีดกฎเกณฑ์ ที่เข้าสู่การทดลองไม่มีความแตกต่างกันระหว่างสองกลุ่ม หรือปรากฏในผู้ป่วยปฏิเสธการจัดสรรกฎเกณฑ์ ตัวแปรทำนายสำคัญในการควบคุมโรคเบาหวานเริ่มต้นระยะเวลาของโรค และการควบคุมอาหาร ธนาคารอาคารสงเคราะห์ , ลดลงจาก 98 ± 9.3 ± 0.1 0.2 เปอร์เซ็นต์ ( P < 0.05 ) ในกลุ่มที่ 3 ฉีดแต่เพิ่มขึ้นจาก 9.5 ± 0.3 ถึง 9.8 ± 0.3 เปอร์เซ็นต์ ( P < 0.05 ) ในกลุ่มที่ 2 ฉีดให้เจียมเนื้อเจียมตัว ( 0.75% ) แต่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ระหว่าง ธอส. เปลี่ยนแปลงในทั้งสอง กลุ่ม ความแตกต่างถึง 1.4% ( p = 0.0002 ) ในผู้ป่วยที่มีโอกาส > 11.2% ในรายการความถี่ของจาก DKA ใกล้เคียงกันในทั้งสองกลุ่ม ไม่มีพารามิเตอร์ที่รู้จักกันอาจมีผลต่อการควบคุมระดับน้ำตาลที่เปลี่ยนไประหว่างการพิจารณาคดี และ ดังนั้น โครงการ ธอส. อาจจะเกิดจากรูปแบบของการกระจายรายวันอินซูลินต่อ se