KENS Chapter 12Chapter 12 Hero and

KENS Chapter 12

Chapter 12 Hero and the City of Magicians

As we walked leisurely on the highway, the outer walls of the magic city finally became visible.

Finally feeling relaxed, the girl walking behind me exhaled deeply.

[Finally, we’re here eh?]

“Don’t say it like that. She’s also trying her best.”

The travellers coming from the Magic city looked at me dubiously as I talked to myself. But soon their gazes would turn towards Miss Francesca walking behind me.

“Are you fine?”(traveller)

“Eh, yes, I’m fine. Thank you for worrying about me.”(fran)

I doubt they were acquaintances yet they were worrying for her.

It took 10 days to get here. Sleeping outdoors at nights and walking all the time during the day. We did get to stop at inns twice during the journey but the fatigue won’t disappear just by sleeping on a comfy bed once.

Her stamina should be at her limits already.

She’s still walking somehow but her legs are slow.

While talking with the passing by travellers, she’d take a rest by stopping her legs.

[You could have at least carried her luggage for her.]

Don’t say that. I lightly struck Ermenhilde inside my pocket.

If she’s an adventurer, she’ll have to learn to handle her own things.

After the travellers went away, Miss Francesca also began to walk again.

“Just a little bit more. Stay strong.”(renji)

“Yes.”

Saying that, I also began to walk.

This girl is also very patient. During the 10 days we walked from that village to the Magic City, she didn’t complain even once.

Her pace started getting slower and slower day by day but she didn’t say anything like ‘take my luggage’ or ‘let’s take a rest’ even once.

At times her smile seemed to get clouded and sometimes distorted due to pain but that only made her look more favourable.

“Was the journey hard?”(renji)

Lining alongside her who was walking shakily, I asked.

Maybe she didn’t expect me talk to her, she looked at me with a hazy expression.

Her that stuck to her forehead due to sweat only made her look strangely erotic.

Am I also tired from the long journey? I shrugged my shoulders.

“This is the first time ever you’ve walked this much, right?”(renji)

“Yes. It is the first time.”(fran)

But for some reason, she laughed happily.

Understanding her reason somewhat, I also became slightly happy.

Journeying with an objective. Completing that objective. You start to feel the connection between people. You start to greet random travellers, adventurers while walking.

That’s something which has faded away in the modern world that’s why I love travelling in this different world which makes me feel like that.

Maybe, Miss Francesca also began to like journeying for the same reason.

Thinking that, I also became happy.

I guess, I’m also still young.

[You sure are getting along……..]

“Is that so?”(renji)

It seems Ermenhilde-san’s mood isn’t very good for some reason.

It’s probably sulking because I’m talking to Miss Francesca.

Since it happens sometimes, I decided to leave it be. If I was alone with no one around it’d be fine but this is the highway near the Magic City and Miss Francesca was right beside me.

There were a lot of people around.

If I talked happily to a medal here, I’ll only be seen as a retard.

No, I might be treated as some dangerous individual as well.

“Well, as long as you gained some good memories, it’s fine.”(Renji)

“Yes!”(fran)

She looked at me with a wide smile this time.

That expression is really not fair. For a beauty like her to look at me with that kind of smile, I really think she’s too defenceless.

It’s not an expression you show to a man you started travelling recently. There’ll definitely be misunderstandings.

Getting a bit embarrassed, I shifted my gaze towards the Magic City in front of me.

Magic City Oufan.

As it name suggests, it’s a city filled with magicians who pursue magic, magic items and other similar techniques.

It’s one of the 4 major cities on the Imnesia continent.

Surrounded by huge walls, one would have to pass through one of the 4 gates under constant surveillance by soldiers in order to get in and out of the city.

To the east from here is the Royal Capital and further east of that is the Tactics City.

To the north of the Royal Capital is the Commercial Sciences City and to the south is the Steelworks City.

The Imnesia continent was made by the Roayl Capital in the centre, the 4 major cities in each direction and further branching countless villages.

Around the Commercial Sciences City, not just villages, but several well developed towns are also located.

I haven’t gone that side much though so I’m not very clear about it.

“I had always admired what is called as a ‘journey’.”(fran)

“It’s pretty common among nobles.”(renji)

[That’s true. Nobles wanting to be adventurers are filled with so much admiration and aspirations that it gets troublesome.]

I was not going to say that much though. I ended up smiling wryly.

We crossed many noble adventurers but they were all pe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

KENS Chapter 12Chapter 12 Hero and the City of MagiciansAs we walked leisurely on the highway, the outer walls of the magic city finally became visible.Finally feeling relaxed, the girl walking behind me exhaled deeply.[Finally, we’re here eh?]“Don’t say it like that. She’s also trying her best.”The travellers coming from the Magic city looked at me dubiously as I talked to myself. But soon their gazes would turn towards Miss Francesca walking behind me.“Are you fine?”(traveller)“Eh, yes, I’m fine. Thank you for worrying about me.”(fran)I doubt they were acquaintances yet they were worrying for her.It took 10 days to get here. Sleeping outdoors at nights and walking all the time during the day. We did get to stop at inns twice during the journey but the fatigue won’t disappear just by sleeping on a comfy bed once.Her stamina should be at her limits already.She’s still walking somehow but her legs are slow.While talking with the passing by travellers, she’d take a rest by stopping her legs.[You could have at least carried her luggage for her.]Don’t say that. I lightly struck Ermenhilde inside my pocket.If she’s an adventurer, she’ll have to learn to handle her own things.After the travellers went away, Miss Francesca also began to walk again.“Just a little bit more. Stay strong.”(renji)“Yes.”Saying that, I also began to walk.This girl is also very patient. During the 10 days we walked from that village to the Magic City, she didn’t complain even once.Her pace started getting slower and slower day by day but she didn’t say anything like ‘take my luggage’ or ‘let’s take a rest’ even once.At times her smile seemed to get clouded and sometimes distorted due to pain but that only made her look more favourable.“Was the journey hard?”(renji)Lining alongside her who was walking shakily, I asked.Maybe she didn’t expect me talk to her, she looked at me with a hazy expression.Her that stuck to her forehead due to sweat only made her look strangely erotic.Am I also tired from the long journey? I shrugged my shoulders.“This is the first time ever you’ve walked this much, right?”(renji)“Yes. It is the first time.”(fran)But for some reason, she laughed happily.Understanding her reason somewhat, I also became slightly happy.Journeying with an objective. Completing that objective. You start to feel the connection between people. You start to greet random travellers, adventurers while walking.That’s something which has faded away in the modern world that’s why I love travelling in this different world which makes me feel like that.Maybe, Miss Francesca also began to like journeying for the same reason.Thinking that, I also became happy.I guess, I’m also still young.[You sure are getting along……..]“Is that so?”(renji)It seems Ermenhilde-san’s mood isn’t very good for some reason.It’s probably sulking because I’m talking to Miss Francesca.Since it happens sometimes, I decided to leave it be. If I was alone with no one around it’d be fine but this is the highway near the Magic City and Miss Francesca was right beside me.There were a lot of people around.If I talked happily to a medal here, I’ll only be seen as a retard.No, I might be treated as some dangerous individual as well.“Well, as long as you gained some good memories, it’s fine.”(Renji)“Yes!”(fran)She looked at me with a wide smile this time.That expression is really not fair. For a beauty like her to look at me with that kind of smile, I really think she’s too defenceless.It’s not an expression you show to a man you started travelling recently. There’ll definitely be misunderstandings.Getting a bit embarrassed, I shifted my gaze towards the Magic City in front of me.Magic City Oufan.As it name suggests, it’s a city filled with magicians who pursue magic, magic items and other similar techniques.It’s one of the 4 major cities on the Imnesia continent.Surrounded by huge walls, one would have to pass through one of the 4 gates under constant surveillance by soldiers in order to get in and out of the city.To the east from here is the Royal Capital and further east of that is the Tactics City.To the north of the Royal Capital is the Commercial Sciences City and to the south is the Steelworks City.The Imnesia continent was made by the Roayl Capital in the centre, the 4 major cities in each direction and further branching countless villages.รอบเมืองพาณิชย์ศาสตร์ ไม่ใช่แค่หมู่บ้าน แต่หลายเมืองที่พัฒนาดีอยู่ผมยังไม่หายด้านข้างมากแม้ว่าดังนั้นฉันไม่ชัดเจนเกี่ยวกับมัน"ฉันได้เสมอชื่นชมสิ่งที่เรียกว่า 'ทาง'" (fran)"มันเป็นรักกันในหมู่ขุนนาง" (เพิลส์)[ที่เป็นจริง ขุนนางที่ต้องการเป็นนักผจญภัยเต็มไป ด้วยแรงบันดาลใจที่ได้รับความลำบากและชื่นชมมาก]ผมกำลังจะบอกมากว่าว่า ฉันสิ้นสุดขึ้นยิ้ม wrylyเราข้ามนักผจญภัยโนเบิลจำนวนมาก แต่พวกเขามีทั้ง pe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

KENS บทที่ 12 บทที่ 12 ฮีโร่และเมืองผู้วิเศษขณะที่เราเดินสบายบนทางหลวงผนังด้านนอกของเมืองเวทมนตร์ในที่สุดก็กลายเป็นมองเห็น. สุดท้ายรู้สึกผ่อนคลายหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างหลังผมหายใจออกลึก. [สุดท้ายเราอยู่ที่นี่ใช่มั้ย ?] "อย่าพูดอย่างนั้น เธอยังพยายามที่ดีที่สุดของเธอ. " นักท่องเที่ยวที่มาจากเมืองเวทมนตร์มองที่ผมสงสัยว่าเป็นผมได้พูดคุยกับตัวเอง แต่เร็ว ๆ นี้อาศัยการมองตาของพวกเขาจะหันไปทางมิสฟรานเดินอยู่ข้างหลังผม. "คุณดี?" (เดินทาง) "เอ๊ะใช่ฉันสบายดี ขอขอบคุณสำหรับความกังวลเกี่ยวกับฉัน. "(Fran) ผมสงสัยว่าพวกเขาเป็นคนรู้จักพวกเขาก็ยังกังวลสำหรับเธอ. มันต้องใช้เวลา 10 วันที่จะได้รับที่นี่ นอนนอกบ้านตอนกลางคืนและเดินตลอดเวลาในระหว่างวัน เราไม่ได้รับที่จะหยุดที่โรงแรมขนาดเล็กครั้งที่สองในระหว่างการเดินทาง แต่ความเหนื่อยล้าจะไม่หายไปเพียงแค่นอนหลับอยู่บนเตียงที่แสนสบายครั้งเดียว. ความแข็งแกร่งของเธอควรจะอยู่ที่ข้อ จำกัด ของเธอแล้ว. เธอยังคงเดินอย่างใด แต่ขาของเธอจะช้า. ในขณะที่การพูดคุยกับ ผ่านโดยนักท่องเที่ยวที่เธอจะใช้เวลาที่เหลือโดยการหยุดขาของเธอ. [คุณอาจจะได้อย่างน้อยดำเนินกระเป๋าเดินทางของเธอสำหรับเธอ.] ไม่ได้บอกว่า ฉันเบา ๆ หลง Ermenhilde ภายในกระเป๋าของฉัน. ถ้าเธอเป็นนักผจญภัยที่เธอจะต้องเรียนรู้ที่จะจัดการกับสิ่งที่เธอเอง. หลังจากที่เดินทางกลับออกไปมิสฟรานเชสก็เริ่มที่จะเดินได้อีกครั้ง. "เพียงแค่นิด ๆ หน่อย ๆ อยู่ที่แข็งแกร่ง. "(Renji) " ใช่. " บอกว่าผมก็เริ่มที่จะเดิน. เธอคนนี้ยังเป็นผู้ป่วยมาก ในช่วง 10 วันที่เราเดินออกจากหมู่บ้านไปยังเมืองเวทมนตร์ที่เธอไม่ได้บ่นแม้แต่ครั้งเดียว. ก้าวของเธอเริ่มต้นรับวันช้าลงและช้าโดยวัน แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเช่น 'ใช้กระเป๋าเดินทางของฉัน' หรือ 'ขอใช้เวลา ส่วนที่เหลือ 'แม้แต่ครั้งเดียว. ในบางครั้งรอยยิ้มของเธอดูเหมือนจะได้รับลายเมฆและบางครั้งก็บิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด แต่เพียงทำให้เธอดูดีมากขึ้น. "การเดินทางยาก?" (Renji) ซับข้างของเธอที่กำลังเดินตัวสั่นผมถาม. บางที เธอไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะพูดคุยกับเธอเธอมองมาที่ผมด้วยสีหน้าหมอก. เธอว่าติดอยู่กับหน้าผากของเธอเนื่องจากเหงื่อเพียงทำให้เธอดูแปลกกาม. ฉันยังเหนื่อยจากการเดินทางที่ยาวนาน? ผมยักไหล่ของฉัน. "นี่เป็นครั้งแรกที่คุณเคยได้เดินมากนี้ใช่มั้ย?" (Renji) "ใช่ มันเป็นครั้งแรก. "(Fran) แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอหัวเราะอย่างมีความสุข. ทำความเข้าใจเหตุผลของเธอบ้างผมก็กลายเป็นความสุขเล็กน้อย. เดินทางไปโดยมีวัตถุประสงค์ เสร็จสิ้นการวัตถุประสงค์ที่ คุณจะเริ่มรู้สึกว่าการเชื่อมต่อระหว่างผู้คน คุณเริ่มต้นที่จะทักทายนักท่องเที่ยวสุ่มผจญภัยในขณะที่เดิน. นั่นคือสิ่งที่ได้จางหายไปในโลกสมัยใหม่ที่ว่าทำไมฉันรักการเดินทางในโลกที่แตกต่างกันซึ่งทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่า. บางทีมิสฟรานเชสก็เริ่มที่จะชอบเดินทางด้วยเหตุผลเดียวกัน . คิดว่าผมยังมีความสุขกลายเป็น. ผมคิดว่าผมยังหนุ่มยังคง. [คุณแน่ใจว่าจะได้รับพร้อม ...... .. ] "นั่นคือเพื่อ?" (Renji) ดูเหมือนอารมณ์ Ermenhilde ซังไม่ดีมาก ด้วยเหตุผลบางอย่าง. มันอาจจะบูดบึ้งเพราะฉันพูดคุยกับมิสฟรานเชส. เพราะมันเกิดขึ้นบางครั้งฉันตัดสินใจที่จะปล่อยให้มันเป็น ถ้าผมเป็นคนเดียวที่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ มันจะดี แต่นี้เป็นทางหลวงใกล้เมืองเวทมนตร์และนางสาวฟรานเชสถูกต้องข้างฉัน. มีจำนวนมากของผู้คนรอบข้างได้. ถ้าผมได้พูดคุยกันอย่างมีความสุขที่จะได้เหรียญที่นี่ฉันจะ ถูกมองว่าเป็นอุปสรรคได้. ไม่ฉันอาจจะถือว่าเป็นบุคคลอันตรายบางส่วนเช่นกัน. "ดีตราบใดที่คุณได้รับความทรงจำที่ดีบางอย่างก็ปรับ." (Renji) "ใช่!" (Fran) เธอมองมาที่ฉัน ด้วยรอยยิ้มกว้างขณะนี้. แสดงออกนั่นคือมันไม่ยุติธรรม สำหรับความงามเหมือนเธอจะมองมาที่ฉันกับชนิดของรอยยิ้มที่ผมคิดว่าเธอเป็นที่พึ่งเกินไป. มันไม่ได้เป็นนิพจน์ที่คุณแสดงให้คนที่คุณเริ่มต้นการเดินทางเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีแน่นอนจะเป็นความเข้าใจผิด. ได้รับบิตอายผมย้ายจ้องมองฉันที่มีต่อเมืองเวทมนตร์ในด้านหน้าของฉัน. เมืองเวทมนตร์ Oufan. ในฐานะที่เป็นชื่อแนะนำก็เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยนักมายากลที่ติดตามมายากล, เวทมนตร์และเทคนิคอื่นที่คล้ายคลึงกัน . มันเป็นหนึ่งใน 4 เมืองใหญ่ในทวีป Imnesia. ล้อมรอบด้วยกำแพงขนาดใหญ่หนึ่งจะต้องผ่านหนึ่งใน 4 ประตูภายใต้การดูแลอย่างต่อเนื่องโดยทหารเพื่อที่จะได้รับในและออกจากเมือง. ไปทางทิศตะวันออกจากที่นี่ เป็นพระราชทุนและไปทางทิศตะวันออกที่เป็นกลยุทธ์เมือง. ทางทิศเหนือของพระราชทุนเป็นวิทยาศาสตร์การค้าของเมืองและไปทางทิศใต้เป็นโรงงานเหล็กกล้าเมือง. Imnesia ทวีปที่ถูกสร้างขึ้นโดย Roayl ทุนในศูนย์, 4 เมืองใหญ่ในแต่ละทิศทางและต่อไปแตกแขนงหมู่บ้านนับไม่ถ้วน. รอบพาณิชย์วิทยาศาสตร์เมืองไม่ได้เป็นเพียงหมู่บ้าน แต่หลายเมืองพัฒนาอย่างดีนอกจากนี้ยังมีอยู่. ฉันไม่ได้ไปด้านข้างที่มากแม้ว่าดังนั้นฉันไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้. " ฉันได้ชื่นชมสิ่งที่เรียกว่าเป็น 'การเดินทาง'. "(Fran) " มันสวยกันในหมู่ขุนนาง. "(Renji) [ว่าเป็นความจริง ขุนนางต้องการที่จะเป็นนักผจญภัยที่เต็มไปด้วยความชื่นชมมากและแรงบันดาลใจที่จะได้รับลำบาก.] ผมไม่ได้ไปที่จะบอกว่ามากแม้ว่า ฉันสิ้นสุดขึ้นยิ้มถึงคราว. เราข้ามผจญภัยที่มีเกียรติจำนวนมาก แต่พวกเขาก็ PE ทั้งหมด