The story is told from the first-pe

The story is told from the first-person point of view of the son, but because he reflects on little, the information could as easily be revealed through a very objective third-person narrator. We learn a few facts; we hear dialogue; but the narrator does not tell us his feelings, indicate his reaction to the events of the story, or offer much background information. Indeed, the narrator’s lack of communication—with the other characters as well as with himself and his audience—shapes an important theme of the story: the clash in values between the generation (represented by the father and mother) that governed Japan immediately after Word War II and the succeeding generation (represented by the son and his sister).

The story opens with the narrator explaining that fugu, a fish caught off the shores of Japan and popular in the years after the war, can cause a painful and immediate death because it contains a poison in its sexual glands. It must, therefore, be carefully prepared to be eaten, but one wonders why anyone would dare do so if it is so dangerous. Regardless, the narrator’s mother died from eating this fish, prepared by a friend, two years before the son returns on a visit to Japan after living in California for a number of years. He had not known about this, because while he was abroad, his “relationship with [his] parents had become rather strained.”

Conversation between father and son is difficult, but eventually the father tells his son that his business partner, Watanabe, killed himself when the business collapsed, for “he did not wish to live with the disgrace.” The son’s response, “I see,” is typical of the lack of substantial communication in this family. The father admires his friend’s action, calling him “a fine man. A man of principle.” Now in retirement, he himself is uncertain of his plans for the future, but he is beginning to think there is more to life than work and hopes his son has come back to Japan to stay. “I for one am prepared to forget the past,” he tells his...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นบอกเรื่องราวจากมุมมองของจุดคนแรกของบุตร แต่เนื่องจากเขาแสดงบนเล็กน้อย การข้อมูลได้อย่างง่ายดายสามารถเปิดเผยผ่านบุคคลที่สาม'ผู้บรรยาย'วัตถุประสงค์มาก เราเรียนรู้ข้อเท็จจริงกี่ เราได้ยินบทสนทนา แต่เล่าไม่บอกความรู้สึกของเขา ระบุปฏิกิริยาของเขากับเหตุการณ์ของเรื่อง หรือให้ข้อมูลพื้นหลังมาก จริง, 'ผู้บรรยาย'ที่ขาดการสื่อสาร – กับตัวละครอื่น ๆ และ กับตัวเองและผู้ฟัง — รูปร่างเป็นธีมสำคัญของเรื่อง: ปะทะค่าระหว่างรุ่น (แสดง โดยพ่อและแม่) ที่อยู่ภายใต้คำญี่ปุ่นทันทีหลังจากสงครามและการสร้างแผ่น (แสดง โดยบุตรชายและน้องสาวของเขา)เปิดเรื่องด้วยโปรแกรมผู้บรรยายอธิบายว่า fugu ปลาที่จับจากชายฝั่งของญี่ปุ่น และเป็นที่นิยมในปีหลังจากสงคราม อาจทำให้ตายเจ็บปวด และทันทีเนื่องจากประกอบด้วยพิษในตัวต่อมทางเพศได้ มัน ดังนั้น จะรอบคอบต้องเตรียมรับประทาน แต่สิ่งมหัศจรรย์หนึ่งที่ทำไมใครจะกล้าทำให้เป็นอันตรายเพื่อ ไม่คำนึงถึง แม่ของผู้เสียชีวิตจากการกินปลานี้ จัดทำ โดยเพื่อน สองปีก่อนบุตรกลับในเยือนญี่ปุ่นหลังจากอาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนียสำหรับตัวเลขของปี เขาไม่รู้จักเรื่องนี้ เนื่องจากขณะที่เขาอยู่ต่างประเทศ เขา "ความสัมพันธ์กับ [] พ่อได้กลายเป็นค่อนข้างเครียด"บทสนทนาระหว่างบิดาและบุตรชายได้ยาก แต่ในที่สุดพ่อบอกบุตรชายว่า เขาคู่ค้าทางธุรกิจ เบะ ฆ่าตัวตายเมื่อยุบธุรกิจ สำหรับ "เขาไม่อยากอยู่กับที่ขายหน้า" ตอบสนองของบุตร "เห็น เป็นเรื่องปกติของการขาดการสื่อสารที่พบในตระกูลนี้ พ่อมีต่อศาสนาการกระทำของเพื่อนของเขา เรียกเขา "เป็นคนดี คนหลัก" ในการเกษียณอายุ คือเขาเองแน่ใจแผนการของเขาในอนาคต แต่เขาเริ่มคิดว่า มากกว่าชีวิตงานและความหวังที่ลูกชายของเขาได้กลับมาญี่ปุ่นการ "สำหรับผมพร้อมที่จะลืมอดีต, " เขาบอกของเขา...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเรื่องเล่าจากจุดที่คนแรกของมุมมองของลูกชาย แต่เป็นเพราะเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ สะท้อนให้เห็นถึงข้อมูลที่สามารถได้อย่างง่ายดายได้รับการเปิดเผยผ่านบรรยายบุคคลที่สามวัตถุประสงค์มาก เราได้เรียนรู้ข้อเท็จจริงบางนั้น เราได้ยินบทสนทนา; แต่เล่าไม่ได้บอกเราความรู้สึกของเขาแสดงให้เห็นปฏิกิริยาของเขากับเหตุการณ์ของเรื่องหรือเสนอข้อมูลพื้นฐานมาก อันที่จริงการขาดเล่าเรื่องของการสื่อสารที่มีตัวละครอื่น ๆ เช่นเดียวกับตัวเองและผู้ชมรูปร่างของเขารูปแบบที่สำคัญของเรื่อง: การปะทะกันในค่าระหว่างรุ่น (แสดงโดยพ่อและแม่) ที่ปกครองญี่ปุ่นในทันทีหลังจากที่โปรแกรม Word สงครามโลกครั้งที่สองและรุ่นที่ประสบความสำเร็จ (แสดงโดยลูกชายและน้องสาวของเขา). เปิดเรื่องด้วยการบรรยายอธิบาย Fugu ว่าเป็นปลาที่จับได้ออกจากชายฝั่งของประเทศญี่ปุ่นและเป็นที่นิยมในปีที่ผ่านมาหลังสงครามอาจทำให้เกิดการเสียชีวิตที่เจ็บปวดและในทันที เพราะมันมีพิษในต่อมทางเพศของตน มันจะต้องจึงต้องเตรียมระมัดระวังที่จะกิน แต่คนสงสัยว่าทำไมทุกคนที่จะกล้าทำเช่นนั้นถ้ามันเป็นอันตรายดังนั้น โดยไม่คำนึงถึงแม่เล่าเรื่องที่เสียชีวิตจากการกินปลานี้จัดทำขึ้นโดยเพื่อนสองปีก่อนที่จะส่งกลับลูกชายที่ไปเยือนประเทศญี่ปุ่นหลังจากที่อาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนียสำหรับจำนวนของปีที่ผ่านมา เขาไม่ได้รู้จักกันเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะขณะที่เขาอยู่ในต่างประเทศของเขา "ความสัมพันธ์กับพ่อแม่ [ของ] ได้กลายเป็นที่ค่อนข้างเครียด." การสนทนาระหว่างพ่อและลูกชายเป็นเรื่องยาก แต่ในที่สุดพ่อบอกลูกชายของเขาที่เป็นพันธมิตรทางธุรกิจของเขาวาตานาเบะฆ่า ตัวเองเมื่อธุรกิจทรุดสำหรับ "เขาไม่ได้ต้องการที่จะอยู่กับความอัปยศ." การตอบสนองของลูกชาย "ฉันเห็น" เป็นเรื่องปกติของการขาดการติดต่อสื่อสารที่สำคัญในครอบครัวนี้ พ่อชื่นชมการกระทำของเพื่อนของเขาเรียกเขาว่า "เป็นคนดี ชายคนหนึ่งของหลักการ. "ตอนนี้ในวัยเกษียณตัวเขาเองคือความไม่แน่นอนของแผนการของเขาสำหรับอนาคต แต่เขาก็เริ่มที่จะคิดว่าจะมีมากขึ้นในชีวิตการทำงานกว่าและหวังที่ลูกชายของเขาได้กลับมาที่ญี่ปุ่นจะเข้าพัก "ผมสำหรับ 1:00 เตรียมที่จะลืมอดีตที่ผ่านมา" เขาบอกของเขา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บอกเรื่องราวจากจุดคนแรกของมุมมองของลูกชาย แต่เพราะเขาสะท้อนให้เห็นถึงน้อย ข้อมูลที่ไม่สามารถได้อย่างง่ายดายถูกเปิดเผยผ่านวัตถุประสงค์มากบุคคลที่ 3 เล่าเรื่อง เราเรียนรู้เพียงไม่กี่ข้อเท็จจริงที่เรา ได้ยินบทสนทนา แต่เล่าไม่ได้บอกความรู้สึกของเขา ระบุว่า ปฏิกิริยาของเขาต่อเหตุการณ์ของเรื่อง หรือเสนอข้อมูลพื้นหลังมาก แน่นอนของการขาดการสื่อสารกับตัวอักษรอื่น ๆเช่นเดียวกับตัวเองและผู้ชมของเขารูปร่างรูปแบบสำคัญของเรื่อง : ปะทะในค่าระหว่างรุ่น ( แสดงโดยพ่อและแม่ ) ที่ปกครองญี่ปุ่นทันทีหลังจากคำพูดสงครามโลกครั้งที่สองและ succeeding รุ่น ( แสดงโดยลูกชายและน้องสาวของเขา ) .

เรื่องเปิดด้วยผู้บรรยายอธิบายว่าฟุกุ ปลาจับปิดชายฝั่งของประเทศญี่ปุ่น และได้รับความนิยมในช่วงปีหลังสงคราม สามารถทำให้เกิดความตายความเจ็บปวดและทันทีเพราะมีสารพิษในทางเพศ ต่อม มันต้อง ดังนั้น ต้องรอบคอบเตรียมจะกิน แต่หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์ทำไมมีใครกล้าทำ ถ้ามันเป็นอันตรายมาก ไม่แม่ของผู้เล่าที่ตายจากการกินปลาที่เตรียมไว้ โดยให้เพื่อน สองปี ก่อนที่ลูกชายจะเยือนญี่ปุ่นหลังที่อาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนียเป็นเวลาหลายปี เขาไม่ได้รู้เรื่องนี้ เพราะขณะที่เขาอยู่ต่างประเทศ " ความสัมพันธ์กับพ่อแม่ของเขา [ ] ได้กลายเป็นค่อนข้างเครียด "

สนทนาระหว่างพ่อและลูกชาย คือ ยากแต่ในที่สุดพ่อบอกลูกชายว่า หุ้นส่วนธุรกิจ วาตานาเบะ ฆ่าตัวตายเมื่อธุรกิจทรุด เพราะ " เขาไม่ปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่กับความอับอาย การตอบสนองของลูกชาย " เห็น " เป็นปกติของการขาดการสื่อสารที่สำคัญในครอบครัว พ่อชื่นชมการกระทำของเพื่อนเขา เรียกเขาว่า " ผู้ชายดี เป็นคนหลัก . " ตอนนี้ในการเกษียณอายุเขาเป็นไม่แน่นอนของแผนของเขาสำหรับอนาคต แต่เขาจะเริ่มคิดว่ามีมากกว่าชีวิตทำงาน และเรียน ลูกชายเขาได้กลับมาที่ญี่ปุ่นอยู่ " ฉันหนึ่งกำลังเตรียมที่จะลืมอดีต " เขาบอกของเขา . . . . . . .