Once an infectious agent is establi

Once an infectious agent is established, hosts can do two things to minimize the agent's impact on their health.
Most obviously, they can directly attack the growing pathogen population to contain or eliminate it.
But hosts can also attempt to minimize the harm caused by a given number of pathogens, for instance by ramping up tissue repair and detoxifying pathogen by-products.
“Resistance” and “tolerance,” as these two types of defense are known in the plant literature, were first distinguished by botanists in the late 1800s [1] and this distinction has been a focus of considerable work by plant scientists since then [2–4]. However, those advances have had a minimal effect on the study of animal diseases.
Immunologists, microbiologists, and parasitologists have typically focused on the ability to limit parasite numbers (resistance) or the overall ability to maintain health irrespective of parasite burden (resistance plus tolerance), with little attempt to formally decompose human or animal health into resistance and tolerance components. That situation is only now beginning to change.
The early results already have significant experimental and conceptual implications.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อติดเชื้อเป็นที่ยอมรับเจ้าภาพสามารถทำสองสิ่งเพื่อลดผลกระทบของตัวแทนที่มีต่อสุขภาพของพวกเขา.
ส่วนใหญ่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาโดยตรงสามารถโจมตีประชากรเชื้อโรคเจริญเติบโตจะมีหรือกำจัดมัน.
แต่เจ้าภาพยังสามารถพยายามที่จะลดอันตรายที่เกิดจากการ ได้รับหมายเลขของเชื้อโรคเช่นโดยการกระโจนขึ้นซ่อมแซมเนื้อเยื่อและเชื้อโรคสารพิษโดยผลิตภัณฑ์.
"ต้านทาน" และ "ความอดทน" เป็นทั้งสองประเภทของการป้องกันเป็นที่รู้จักกันในวรรณคดีพืชที่โดดเด่นเป็นครั้งแรกโดยนักพฤกษศาสตร์ในช่วงปลายปี 1800 [ 1] และความแตกต่างนี้ได้รับความสนใจในการทำงานมากโดยนักวิทยาศาสตร์พืชตั้งแต่นั้นมา [2-4] อย่างไรก็ตามความก้าวหน้าเหล่านั้นมีผลกระทบน้อยที่สุดในการศึกษาโรคสัตว์.
ภูมิคุ้มกัน, จุลชีววิทยาและ Parasitologists ได้มุ่งเน้นมักจะอยู่กับความสามารถในการ จำกัด หมายเลขปรสิต (ความต้านทาน) หรือความสามารถโดยรวมในการรักษาโดยไม่คำนึงถึงสุขภาพของภาระปรสิต (ต้านทานบวกความอดทน ) กับความพยายามเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเป็นทางการสลายสุขภาพของมนุษย์หรือสัตว์เป็นต้านทานและส่วนประกอบอดทน สถานการณ์ที่เป็นเพียงตอนนี้เริ่มที่จะเปลี่ยน.
ผลต้นแล้วมีผลกระทบต่อการทดลองและความคิดอย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อตัวแทนติดเชื้อขึ้น โฮสต์สามารถทำสองสิ่งเพื่อลดเจ้าหน้าที่ที่มีผลกระทบต่อสุขภาพของพวกเขา
ที่สุดแน่นอน พวกเขาสามารถโจมตีโดยตรงการเติบโตประชากรที่มีเชื้อหรือกำจัดมัน
แต่โฮสต์ยังสามารถพยายามที่จะลดอันตรายที่เกิดจากจำนวนของเชื้อโรค เช่น ด้วยการกระโจนขึ้นซ่อมแซมเนื้อเยื่อและสารพิษจากเชื้อโรค
" ต่อต้าน " และ " ความอดทน " เป็น เหล่านี้สองชนิดของการป้องกันพืชเป็นที่รู้จักกันในวรรณคดี เป็นคนแรกที่โดดเด่นโดยนักพฤกษศาสตร์ในปลาย 1800s [ 1 ] และความแตกต่างนี้ได้เน้นงานมาก โดยนักวิทยาศาสตร์ของพืชตั้งแต่ 2 –แล้ว [ 4 ] อย่างไรก็ตาม ความก้าวหน้านั้นมีผลกระทบน้อยที่สุดในการศึกษาโรคสัตว์ immunologists microbiologists
, ,และ parasitologists มักจะเน้นความสามารถในการ จำกัด จำนวนปรสิต ( ต้านทาน ) หรือความสามารถโดยรวมในการรักษาสุขภาพโดยไม่เป็นภาระของปรสิต ( ต้านทานบวกความอดทน ) ด้วยเล็กน้อย พยายามที่จะเป็นมนุษย์หรือสัตว์สุขภาพเน่ามาต่อต้านและส่วนประกอบของความอดทน สถานการณ์ที่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่จะเปลี่ยนแปลง
ผลลัพธ์แรกได้ทดลองแนวคิดและความหมายทางสถิติ