>MR ROCHESTER’S PAST>Soon I discove

>MR ROCHESTER’S PAST
>Soon I discovered what Mr. Rochester meant when he said he had done wrong. One afternoon, while walking in the gardens of Thornfield, he told me the story of his love-affair in Paris with a French dancer, Céline.
>‘Yes, Miss Eyre, I was young and foolish then. I was so in love with her that I rented a house and hired servants for her. I gave her carriage and jewel, in fact I threw away a fortune on her, just like any fool in love. One evening I visited her but found she was out, so I waited on her balcony, smoking a cigar. I heard her carriage arriving. Imagine my horror at seeing her step out followed by a man! You’re so young, you’ve never felt love or jealousy, have you, Miss Eyre? You are floating along a quiet river now, you don’t see the water boiling at the foot of the great rocks, but one day you’ll come to a point it life’s stream where the wild force of the waves may destroy you, where the noisy rushing water may drown you! I am calm enough now, calm enough to like living here at Thornfield. I like it because it’s old, and grey, and dark, and yet I hate. He did not finish what he was saying, staring angrily up at the windows on the top floor of his house. It was a look of disgust, pain and shame. I could not understand what he meant, and wanted to her more about Céline, so I encouraged him to finish the story.
>‘What happened when she entered the house, sir?’
>‘Oh, I’d forgotten Céline! By the way, it’s strange my telling you all this, but I know my secret’s safe with you, and I know, too, that it can’t have an evil influence on you-your mind’s too strong for that. Yes, I listened to her conversation with her lover, an elegant young fool, and I knew I was no longer in love with her. So I walked into the room, told her our relationship was over, and challenged her lover to fight me. Next day I shot him in the arm during our fight, thought that was the end of the whole thing, and left France. But a few months before, Céline had had a baby girl, Adèle, and she claimed that Adèle was my child. She may be although I doubt it. So when, a few years later, Céline abandoned Adèle and ran away to Italy with a singer, I went to Paris and brought Adèle back to grow up in England.’
>I felt proud that Mr. Rochester had trusted me with the story of his part life. I thought a lot about his character, and although I was aware of his faults, I also saw his goodness and kindness to me. From now on, my happiest moments were spent with him. I could not have imagined a better companion.
>One night I was woken by a slight noise. I felt sure someone was outside my bedroom door. As I hurried to lock it, I called, ‘Who’s there?’ There was s strange, inhuman sound, then I heard a door shut upstairs on the top floor. ‘Was that Grace Poole?’ I wondered, trembling. My curiosity made me open the door, and I found the corridor full of smoke. I saw it was coming from Mr. Rochester’s door, which was slight open. I completely forgot my fears and rushed into his room. He lay fast asleep, surrounded by flames and smoke. Even his sheets were on fire.
>‘Wake up! Wake up!’ I shouted desperately, throwing water over him to put out the flames. Not until the fire was almost out did he wake up, swearing to find himself so wet.
>‘Is there a flood?’ he cried.
>‘No, sir,’ I answered, ‘but there’s been a fire’
>‘Jane Eyre, is it you and your magic?’ he asked. ‘Have you put a spell on me again? Did you intend to drown me this time?’
>‘Please get up, sir. Someone has plotted to kill you!’ and I explained what I had heard and how I had put out the fire. He looked very serious, and thought for a few seconds.
>‘Shall I fetch Mrs. Fairfax, sir, or the servant?’ I asked.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

> อดีตที่ผ่านมานายโรเชสเตอร์
> ในไม่ช้าฉันค้นพบสิ่งนาย โรเชสเตอร์หมายถึงเมื่อเขากล่าวว่าเขาไม่ได้ทำผิด ในบ่ายวันหนึ่งในขณะที่เดินอยู่ในสวนของ Thornfield เขาบอกเรื่องราวของความรักความสัมพันธ์ของเขาในปารีสฝรั่งเศสกับนักเต้น, céline.
> 'ใช่, พลาดแอร์ผมยังเป็นเด็กและโง่แล้ว ผมจึงอยู่ในความรักกับเธอที่ฉันเช่าบ้านและได้รับการว่าจ้างคนรับใช้สำหรับเธอ ฉันได้ให้แก่สายการบินและอัญมณีของเธอในความเป็นจริงผมโยนโชคของเธอเช่นเดียวกับคนโง่ในความรักใด ๆ เย็นวันหนึ่งผมไปเยี่ยมเธอ แต่ก็พบว่าเธอออกดังนั้นฉันรออยู่บนระเบียงของเธอสูบบุหรี่ซิการ์ ผมได้ยินรถของเธอมาถึง จินตนาการความน่ากลัวของฉันที่เห็นขั้นตอนที่เธอออกตามผู้ชายคนหนึ่ง! คุณหนุ่มดังนั้นคุณไม่เคยรู้สึกรักหรือความหึงหวงที่มีคุณ, แอร์พลาด? คุณกำลังลอยไปตามแม่น้ำที่เงียบสงบในขณะนี้คุณไม่เห็นน้ำเดือดที่เท้าของหินที่ยิ่งใหญ่ แต่วันหนึ่งคุณจะมาถึงจุดที่มันกระแสของชีวิตที่กำลังป่าของคลื่นอาจทำลายเจ้าในที่ซึ่งน้ำวิ่งมีเสียงดังอาจจมน้ำตายคุณ! ผมสงบพอตอนนี้สงบพอที่จะชอบอาศัยอยู่ที่นี่ที่ Thornfield ผมชอบเพราะมันเก่าและสีเทาและสีเข้มและยังฉันเกลียด เขายังพูดไม่จบสิ่งที่เขาพูดจ้องมองด้วยความโกรธขึ้นที่หน้าต่างบนชั้นบนสุดของบ้านของเขา มันเป็นลักษณะของความรังเกียจความเจ็บปวดและความอับอาย ฉันไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาหมายและต้องการเพิ่มเติมเกี่ยวกับcélineของเธอดังนั้นฉันสนับสนุนให้เขาเสร็จสิ้นเรื่อง.
> 'สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตอนที่เธอเดินเข้าไปในบ้านครับ?'
> 'โอ้ฉันลืมcéline! โดยวิธีการที่มันแปลกบอกคุณของฉันทั้งหมดนี้ แต่ฉันรู้ว่าเป็นความลับของฉันปลอดภัยกับคุณและฉันรู้ว่ามากเกินไปมันก็ไม่สามารถมีอิทธิพลต่อความชั่วร้ายเมื่อคุณของคุณของจิตใจที่แข็งแกร่งเกินไปสำหรับการที่ ใช่ฉันฟังการสนทนาของเธอกับคนรักของคนโง่หนุ่มที่สง่างามของเธอและผมรู้ว่าผมก็ไม่ได้อยู่ในความรักกับเธอ ดังนั้นผมจึงเดินเข้าไปในห้องที่เธอบอกความสัมพันธ์ของเราถูกกว่าและท้าทายคนรักของเธอที่จะต่อสู้กับฉัน วันถัดไปผมยิงเขาที่แขนในระหว่างการต่อสู้ของเราความคิดที่ว่าเป็นจุดสิ้นสุดของสิ่งทั้งหมดและทิ้งฝรั่งเศส แต่ไม่กี่เดือนก่อน, célineได้มีเด็กผู้หญิง, Adele, และเธออ้างว่าadèleเป็นเด็กของฉัน เธออาจจะแม้ว่าฉันสงสัยมัน ดังนั้นเมื่อไม่กี่ปีต่อมาcélineadèleทิ้งและวิ่งหนีไปอิตาลีกับนักร้องที่ผมไปปารีสและนำกลับadèleที่จะเติบโตขึ้นในประเทศอังกฤษ. '
> ผมรู้สึกภาคภูมิใจที่นายโรเชสเตอร์ไว้ใจฉันกับเรื่องราวของชีวิตของเขามีส่วนร่วม ฉันคิดว่ามากเกี่ยวกับตัวละครของเขาและถึงแม้ว่าผมได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาฉันยังเห็นความดีและความเมตตาของเขาให้ฉัน จากนี้ไปช่วงเวลาความสุขของฉันถูกใช้ไปกับเขา ผมไม่สามารถจินตนาการได้เป็นสหายที่ดีขึ้น.
> คืนหนึ่งผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเล็กน้อย ผมรู้สึกว่าคนที่อยู่นอกประตูห้องนอนของฉัน ที่ผมรีบล็อค,ผมเรียกว่า 'คนที่อยู่ที่นั่น? มีแปลกเสียงมนุษย์แล้วฉันก็ได้ยินเสียงประตูปิดชั้นบนชั้นบนสุด 'คือการที่พระคุณ poole?' i สงสัยสั่น อยากรู้ของฉันทำให้ฉันเปิดประตูและฉันพบทางเดินที่เต็มไปด้วยควัน ฉันเห็นมันมาจากนาย ประตูโรเชสเตอร์ซึ่งเป็นเล็กน้อยเปิด ฉันสมบูรณ์ลืมความกลัวของฉันและวิ่งเข้าไปในห้องของเขา เขานอนหลับไปอย่างรวดเร็ว,ล้อมรอบด้วยเปลวไฟและควัน แม้แผ่นของเขาถูกไฟไหม้.
> 'ตื่นขึ้นมา! ตื่นขึ้นมา! 'i ตะโกนหมดสาดน้ำกว่าให้เขาถอยไปเปลวไฟ ไม่ได้จนกว่าไฟเกือบจะออกเขาก็ไม่ตื่นขึ้นมาสาบานพบว่าตัวเองเปียกดังนั้น.
> 'จะมีน้ำท่วม' เขาร้องไห้.
> 'ไม่มีคุณชาย' ฉันตอบ 'แต่มีการเกิดไฟไหม้'
> 'เจนแอร์เป็นมันคุณและความมหัศจรรย์ของคุณ?' เขาถามคุณ 'ใส่คาถากับฉันอีกครั้ง? ท่านตั้งใจที่จะจมน้ำตายฉันเวลานี้ '
>' โปรดได้รับการขึ้นครับ มีใครบางคนวางแผนที่จะฆ่าคุณ! 'และฉันอธิบายสิ่งที่ฉันเคยได้ยินมาและวิธีการที่ฉันได้ดับไฟ เขามองที่ร้ายแรงมากและคิดว่าไม่กี่วินาที.
> 'ฉันจะเรียก mrs Fairfax, เซอร์หรือคนรับใช้? ฉันถาม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

> อดีตนายเชสเตอร์
> ได้เร็ว ๆ นี้ พบว่านายเชสเตอร์ขึ้นเมื่อเขากล่าวว่า เขาทำผิด บ่ายหนึ่ง ขณะเดินในสวนสวยของ Thornfield เขาเล่าเรื่องราวของเรื่องความรักของเขาในปารีสกับนักฝรั่งเศสเต้น เซลีน
>' ใช่ นางสาวแอร์ ผมน้อย และโง่แล้วกัน ผมรักเธอที่ ฉันเช่าบ้าน และจ้างข้าราชการสำหรับเธอ ให้รถของเธอและอัญมณี ในความเป็นจริงฉันโยนเก็บโชคบน เธอเหมือนหลอกใด ๆ ในความรัก ค่ำหนึ่งไปเยี่ยมแต่เธอพบเธอ ให้ฉันรอเธอระเบียง บุหรี่ซิการ์ ผมได้ยินรถของเธอมาถึง ลองนึกภาพสยองขวัญของฉันที่เห็นขั้นตอนของเธอออกตาม ด้วยคน คุณหนุ่มมาก คุณไม่ได้รู้สึกรักหรือพระ คุณ นางสาวแอร์ คุณจะลอยไปตามแม่น้ำเงียบสงบตอนนี้ คุณไม่เห็นน้ำเดือดที่หินมาก แต่วันหนึ่งคุณจะมาจุดนี้กระแสของชีวิตที่คลื่นแรงป่าอาจทำลายคุณ จมน้ำที่น้ำท่ามกลางเสียงดังอาจตายคุณ ตอนนี้ฉันมีความสงบพอ สงบพอที่จะชอบที่นี่อยู่ที่ Thornfield ผมชอบ เพราะ เป็น เก่า และสีเทา ดำ และยัง ฉันเกลียด เขาไม่ได้ทำอะไรเขาไม่บอก คู่ angrily ขึ้นที่หน้าต่างชั้นบนสุดของบ้าน ตาชัง ความเจ็บปวด และอับอายได้ ฉันไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง และกำลังต้องการเพิ่มเติมของเธอเกี่ยวกับเซลีน ดังนั้นฉันใจเขาจะจบเรื่อง
> 'ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอเข้าไปในบ้าน รัก '
>' โอ้ ฉันลืมซิ โดยวิธีการ ก็แปลกฉันบอกคุณทั้งหมดนี้ แต่ฉันรู้ว่า ความลับของฉันของเซฟกับคุณ และฉัน รู้ เกินไป ที่ไม่มีผลร้ายต่อคุณคุณคิดไปว่า ใช่ ฉันฟังเธอพูดคุยกับคนรักของเธอ หลอกหนุ่มสง่างาม และผมรู้ว่า ผมไม่รักเธอ ดังนั้น ฉันเดินเข้าไปในห้องพัก บอกเธอความสัมพันธ์ของเราได้ และคนรักของเธอที่จะต่อสู้ผมท้าทาย ผมยิงเขาในแขนระหว่างการต่อสู้ของเรา วันถัดไป ความคิดที่มีจุดสิ้นสุดของสิ่งทั้งหมด และซ้ายฝรั่งเศส แต่ไม่กี่เดือนก่อน ซิเคยมีเด็กผู้หญิง Adèle และเธออ้าง Adèle นั้น ลูกของฉัน เธอได้แต่ฉันสงสัยมัน ดังนั้นเมื่อ กี่ปีต่อมา เซลีน Adèle ที่ถูกทอดทิ้ง และวิ่งหนีไปอิตาลีกับนักร้อง ฉันไปปารีส และนำ Adèle กลับไปเติบโตในอังกฤษ '
> ผมรู้สึกภูมิใจที่นาย โรเชสเตอร์มีเชื่อฉันกับเรื่องราวของชีวิตของเขาส่วนหนึ่ง คิดมากเกี่ยวกับเขา และแม้ว่าผมทราบข้อบกพร่องของเขา ผมยังเห็นความดีและเมตตาผมของเขา จากนี้ ช่วงเวลาที่สุขที่สุดของฉันได้ใช้เวลากับเขา ฉันอาจไม่มีจินตนาการดีเพื่อนได้
> คืนหนึ่งฉันได้ตื่น ด้วยเสียงดังเล็กน้อย ผมรู้สึกว่าคนอยู่นอกประตูห้องนอนของฉันแน่ เป็นผมรีบล็อก ผมเรียกว่า 'ใครอยู่ที่นั่น' มีเสียงแปลก ๆ inhuman s แล้ว ฉันได้ยินประตูปิดชั้นบนชั้นบนสุด 'ถูกที่ Poole ปลอดหนี้" ผมแปลกใจว่า trembling ข้าพเจ้าทำให้ฉันเปิดประตู และพบทางเดินเต็มไปด้วยควัน ผมเห็นมันกำลังเดินมาจากประตู นายเชสเตอร์ซึ่งเปิดเล็กน้อย ฉันสมบูรณ์ลืมความกลัวของฉัน และวิ่งเข้าไปในห้องของเขา เขานอนหลับได้อย่างรวดเร็ว ล้อมรอบ ด้วยเปลวไฟและควัน แม้แต่แผ่นของเขาได้บนไฟ
>' ตื่น ตื่น!' ฉันตะโกนหมด ขว้างปาน้ำมากกว่าเขาดับเปลวไฟ ไม่จนกว่าไฟถูกเกือบหมด ได้เขาตื่น ด่าทอการสบถเพื่อค้นหาตัวเองให้เปียก
> 'มีน้ำท่วมไหม' เขาก็ร้อง
> 'ไม่ รัก ผมตอบ 'แต่มีไฟ'
>' เจนแอร์ เป็นคุณและความมหัศจรรย์ของคุณ?' เขาถาม ' มีคุณแช่งฉันอีกครั้ง คุณไม่ต้องการจมน้ำตายฉันเวลานี้? "
>' โปรดลุกขึ้น ที่รัก คนมีพล็อตจะฆ่าคุณ!' และอธิบายสิ่งที่ฉันมีได้ยินและวิธีผมก็ดับไฟ เขาดูร้ายแรงมาก และคิดในไม่กี่วินาที.
> 'จะผมนำนางแฟร์แฟ็กซ์ รัก หรือคนรับใช้หรือไม่' ถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

>ช่วงเวลาแห่งอดีตของนาย Rochester
>ไม่นานนักผมพบว่านาย Rochester หมายถึงเมื่อเขาบอกว่าเขาไม่ได้ทำผิด บ่ายวันหนึ่งขณะเดินอยู่ในสวนของ thornfield เขาบอกผมเรื่องของความรัก - เรื่องของเขาใน Paris พร้อมด้วยนักเต้นแบบฝรั่งเศส céline .
>'ใช่พลาด Eyre ผมเป็นคนหนุ่มและโง่แล้ว ผมก็อยู่ในความรักกับเธอว่าฉันให้เช่าที่บ้านและได้จ้างข้าราชการสำหรับเธอ ผมให้เป็นอัญมณีและรับขนของเธอในความเป็นจริงแล้วผมก็โยน Fortune อยู่ห่างออกไปในที่ที่เธอเหมือนคนโง่ที่อยู่ในความรัก เป็นหนึ่งในช่วงเวลายามเย็นผมไปเยี่ยมชมของเธอแต่ไม่พบเธอก็ออกมาก็ทำให้ผมมารออยู่ที่ระเบียงของเธอแบบปลอดบุหรี่ซิการ์ ผมได้ยินเสียงรถม้าของเธอเดินทางมาถึง ลองนึก ภาพ สยดสยองของฉันที่เห็นเธอก้าวออกจากตามด้วยโดยคนที่ คุณยังเด็กดังนั้นคุณไม่เคยรู้สึกว่าความหึงหวงหรือความรักมีคุณพลาด Eyre คุณได้รับน้ำตามแนวแม่น้ำอันเงียบสงบในตอนนี้คุณจะไม่สามารถดูน้ำเดือดที่เท้าของหินที่ยิ่งใหญ่แต่วันหนึ่งคุณจะได้เข้ามายังการสตรีมของจุดที่หนึ่งของชีวิตที่มีผลใช้บังคับป่าของคลื่นที่จะทำลายคุณที่ผืนน้ำที่ไหลเชี่ยวมีเสียงดังที่อาจจมน้ำคุณ ผมสงบพอแล้วความเงียบสงบไม่เพียงพอที่จะเหมือนกับมีชีวิตอยู่ที่นี่ที่ thornfield ผมชอบเพราะมันของเก่าและสีเทาและสีเข้มและฉันยังเกลียด เขาไม่ได้พูดให้จบสิ่งที่เขาว่า"จ้องมองด้วยความโกรธที่ Windows ที่อยู่ทางด้านชั้นบนสุดของบ้านของเขา มันเป็นมุมมองของความอายและความเจ็บปวดความเกลียดชัง ฉันไม่สามารถทำความเข้าใจว่าเขาต้องการอะไรและอยากที่จะมามากเกี่ยวกับ céline ดังนั้นผมเป็นกำลังใจให้เขาจบเรื่อง.
>'อะไรที่เกิดขึ้นเมื่อเธอเข้าไปในบ้านแล้วครับท่าน?"
>'โอผมอยากจะลืม céline โดยวิธีที่น่าแปลกเพราะมันเป็นของฉันบอกคุณทั้งหมดนี้แต่ผมรู้ความลับของตู้นิร ภัย พร้อมด้วยคุณและผมรู้ว่าเกินไปว่ามันไม่สามารถมีอิทธิพลต่อความชั่วร้ายที่คุณ - ใจของคุณแรงเกินไปสำหรับที่ ใช่ฉันจะไปฟังการสนทนาของเธอกับคนรักของเธอหลอกตาหนุ่มที่สง่างามและผมรู้ว่าผมไม่ได้อยู่ในความรักกับเธอ ดังนั้นผมเดินเข้ามาในห้องบอกเธอว่าความสัมพันธ์ของเราก็ผ่านไปและถูกท้าทายคนรักของเธอในการต่อสู้กับฉัน ในวันถัดไปผมยิงมันในแขนในระหว่างการต่อสู้ของเราคิดว่านั่นคือการสิ้นสุดของเรื่องทั้งหมดและทางด้านซ้ายฝรั่งเศส. แต่ไม่กี่เดือนก่อน céline เคยมีเด็กทารกหญิง adèle และเธออ้างว่า adèle เป็นลูกของผม เธออาจจะแม้ว่าฉันไม่ต้องสงสัยเลยว่ามัน ดังนั้นเมื่อไม่กี่ปีต่อมา céline ที่ถูกละทิ้ง adèle และวิ่งไปยังประเทศอิตาลีกับศิลปินที่ผมไปยัง Paris และนำ adèle กลับมาเติบโตในประเทศอังกฤษ.'
>ฉันรู้สึก ภูมิใจ มากที่นายโรงแรม Rochester ,ได้รับความเชื่อถือได้ผมพร้อมด้วยเรื่องราวของชีวิตเป็นส่วนของเขา ผมคิดว่าจำนวนมากที่เกี่ยวกับลักษณะของเขาและผมรู้ดีว่าความผิดปกติของเขาผมยังเห็นว่าความเมตตาและความดีของเขากับฉัน จากนี้ไปไม่นานความสุขของผมที่มีอยู่กับเขา ผมไม่ได้คิดไปว่าเพื่อนได้ดีขึ้น.
>คืนหนึ่งผมก็ตื่นจากเสียงรบกวนเพียงเล็กน้อย ผมรู้สึกมั่นใจว่าใครก็ไม่อยู่ทางด้านนอกประตูห้องนอนของฉัน เป็นผมรีบเพื่อล็อคผมเรียกว่า"ผู้ที่มีหรือไม่?"มีเสียง S ไร้มนุษยธรรมอื่นแล้วได้ยินเสียงประตูปิดทางด้านชั้นบนบนชั้นด้านบนสุด "ที่สง่างาม poole ?"ผมสงสัยว่าสั่น ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของฉันทำให้ฉันเปิดประตูและผมพบเฉลียงทางเดินที่มีควัน ผมก็เห็นว่ามันเป็นมาจากประตูของนาย Rochester ซึ่งมีเพียงเล็กน้อยเปิดให้บริการ ฉันลืมความกลัวของฉันอย่างสมบรูณ์แบบและรีบวิ่งเข้าไปในห้องของเขา เขานอนหลับไปอย่างรวดเร็วโอบล้อมไปด้วยเปลวเพลิงและอุปกรณ์ตรวจควัน แม้แต่แผ่นของเขาอยู่บนกองไฟ.
>'ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา!"ผมร้องตะโกนสุดชีวิตทิ้งน้ำมากกว่าเขาจะเอาออกจากเปลวเพลิงได้ ไม่ได้จนกว่าไฟจะได้ออกจากเกือบเขาตื่นขึ้นมาด่าเพื่อค้นหาตัวเปียก.
>"มีน้ำท่วมหรือ?"เขาร้อง.
>'ไม่มีครับ"ผมตอบว่า""แต่มีเพลิงไหม้ที่' Eyre
>'เจนมีคุณและน่ามหัศจรรย์ใจของคุณหรือไม่?"เขาถาม'คุณได้ใส่ตรวจสอบตัวสะกดที่อยู่บนผมอีกครั้ง คุณต้องการเอาไปถ่วงน้ำเวลานี้ได้อย่างไร?"
>'โปรดได้ครับ ใครบางคนมีเวลาต่อมาเพื่อฆ่าคุณ!'และฉันอธิบายสิ่งที่ผมไม่เคยได้ยินและได้อย่างไรผมก็ใส่ไฟออกมาได้ เขามองอย่างจริงจังเป็นอย่างมากและคิดว่าเป็นเพียงไม่กี่วินาที.
>'จะดึงข้อมูลคุณนาย Fairfax เซอร์หรือผู้รับใช้หรือไม่?"ผมถาม.