IntroductionDuring their learning j

Introduction
During their learning journey, individuals acquire knowledge and skills that ought to be relevant for their career endeavors. The provision of quality education and its assurance is the responsibility of national governments. Yet, business and industry seldom offer training to human resources that supplements formal education (McKenzie and Wood ruff, 2013;Reich held,1992). Very often, educators are expected to respond to challenging issues such as skill shortages and mismatches where candidates lack certain competencies, although they attended compulsory education (Allen and DeWeert,2007). Their knowledge and skills may be too deep to bridge through corporate training sessions. Perhaps, there is an opportunity for global businesses to compensate for this deficiency in the education (Gibb, 1993). Corporations can shift their operations where it is viable for them to tap qualified employees. However, the constraints on their growth can be halted by the broad impact of inadequate education and training in some industries or regions. In this light, this paper contends that big businesses may become key players in addressing unmet needs in education. Several companies have the resources and the political influence to help improve educational outcomes, which will, in turn, help them cultivate local talent. Leading businesses are already devising corporate social responsibility (CSR) programmers that are actively supporting education across many contexts.
Therefore, this contribution redefines the private sector's role in education. It posit that there are win-win opportunities for companies and national governments, as they nurture human capital. Indeed, companies can create synergistic value for both business and society (Camilleri, 2015). In the main, such a strategic approach may result in new business models and cross-sector collaborations that will inevitably lead to operational efficiency, cost savings and significant improvements to the firms' bottom lincs (Pearce and Doh, 2012; Porter and Kramer, 2011). Notwithstanding, the business' involvement in setting curricula may also help to improve the effectiveness of education systems in many contexts (Azevedo et al., 2012; Seethamraju, 2012). Businesses can become key stakeholders in aligning educational programmers with their human capital requirements in the job market (Walker and Black, 2000). There is a possibility that their CSR programmers could reconnect their economic success with societal progress.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำในระหว่างเดินทางการเรียนรู้ บุคคลที่ได้รับความรู้และทักษะที่ควรจะเกี่ยวข้องกับความพยายามของพวกเขาอาชีพ ของคุณภาพการศึกษาและการประกันความรับผิดชอบของรัฐบาลแห่งชาติ ยัง ธุรกิจและอุตสาหกรรมไม่ค่อยให้การฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์ที่เสริมศึกษา (กนกและไม้ลูกไม้ 2013 เบิร์ตรีคจัด 1992) บ่อย นักการศึกษาคาดว่าจะตอบสนองต่อปัญหาท้าทายเช่นการขาดแคลนทักษะและไม่ตรงกันซึ่งผู้สมัครที่ขาดความสามารถบางอย่าง แม้ว่าพวกเขาเข้าร่วมการศึกษาภาคบังคับ (อัลเลนและ DeWeert, 2007) ความรู้และทักษะอาจจะลึกเกินไปสะพานผ่านองค์กรการฝึกอบรม บางที เป็นโอกาสสำหรับธุรกิจทั่วโลกเพื่อชดเชยการขาดนี้ในการศึกษา (Gibb, 1993) บริษัทสามารถเปลี่ยนการดำเนินงานทำการแตะลูกจ้าง อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของการเติบโตสามารถหยุดจากผลกระทบวงกว้างของการศึกษาไม่เพียงพอและการฝึกอบรมในบางอุตสาหกรรมหรือภูมิภาค ในนี้แสง กระดาษนี้ contends ที่ ธุรกิจขนาดใหญ่อาจกลายเป็น ผู้เล่นสำคัญในยุคที่การศึกษา หลายบริษัทมีทรัพยากรและอิทธิพลทางการเมืองเพื่อช่วยปรับปรุงผลการศึกษา ซึ่งในทางกลับกัน จะ ช่วยให้พวกเขาปลูกฝังความสามารถในท้องถิ่น บริษัทชั้นนำอยู่แล้วทบทวนโปรแกรมเมอร์ชอบต่อสังคม (CSR) ที่กำลังสนับสนุนการศึกษาในหลายบริบทดังนั้น ส่วนนี้นิยามใหม่บทบาทของภาคเอกชนในการศึกษา มันโพศิตว่า มีโอกาสชนะสำหรับบริษัทและรัฐบาลแห่งชาติ ตามที่พวกเขารักษาทุนมนุษย์ จริง บริษัทสามารถสร้างค่าเสริมฤทธิ์กันสำหรับทั้งธุรกิจและสังคม (Camilleri, 2015) หลัก วิธีการเชิงกลยุทธ์อาจทำในรูปแบบธุรกิจใหม่และความร่วมมือข้ามภาคที่จะนำไปสู่ประสิทธิภาพการทำงาน ค่าใช้จ่ายประหยัดและปรับปรุงครั้งสำคัญของบริษัท lincs ล่าง (เพียร์ซและ Doh, 2012 ย่อม พนักงานยกกระเป๋าและเครเมอร์ 2011) อย่างไรก็ตาม ความมีส่วนร่วมในการตั้งค่าหลักสูตรอาจช่วยในการปรับปรุงประสิทธิผลของระบบการศึกษาในบริบทมาก (Azevedo et al. 2012 Seethamraju, 2012) ธุรกิจอาจ มีส่วนได้เสียในการจัดการศึกษาโปรแกรมเมอร์กับข้อกำหนดของทุนมนุษย์ในตลาดงาน (Walker และดำ 2000) มีความเป็นไปได้ว่า โปรแกรมเมอร์ของ CSR สามารถเชื่อมต่อความสำเร็จทางเศรษฐกิจก้าวหน้าสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้น
ในระหว่างการเดินทางของพวกเขาเรียนรู้บุคคลที่ได้รับความรู้และทักษะที่ควรจะเป็นความพยายามที่เกี่ยวข้องสำหรับอาชีพของพวกเขา การให้การศึกษาที่มีคุณภาพและการประกันมันเป็นความรับผิดชอบของรัฐบาลแห่งชาติ แต่ธุรกิจและอุตสาหกรรมไม่ค่อยมีการฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์ที่เสริมการศึกษาอย่างเป็นทางการ (McKenzie และไม้สร้อย 2013; รีคจัดขึ้น 1992) มากมักจะการศึกษาที่คาดว่าจะตอบสนองต่อปัญหาที่ท้าทายเช่นการขาดแคลนทักษะและความไม่ตรงกันผู้สมัครที่ขาดความสามารถบางอย่างแม้ว่าพวกเขาจะเข้าร่วมการศึกษาภาคบังคับ (อัลเลนและ DeWeert 2007) ความรู้และทักษะของพวกเขาอาจจะลึกเกินไปที่สะพานผ่านการฝึกอบรมขององค์กร บางทีอาจจะมีโอกาสสำหรับธุรกิจทั่วโลกเพื่อชดเชยการขาดนี้ในการศึกษา (กิบบ์ 1993) ความ บริษัท สามารถเปลี่ยนการดำเนินงานของพวกเขาที่มันจะทำงานได้สำหรับพวกเขาที่จะแตะพนักงานที่มีคุณภาพ อย่างไรก็ตามข้อ จำกัด ต่อการเจริญเติบโตของพวกเขาสามารถหยุดโดยผลกระทบในวงกว้างของการศึกษาและการฝึกอบรมไม่เพียงพอในบางอุตสาหกรรมหรือภูมิภาค ในแง่นี้บทความนี้เชื่อว่าธุรกิจขนาดใหญ่อาจจะกลายเป็นผู้เล่นสำคัญในการตอบสนองความต้องการการตอบสนองในด้านการศึกษา หลาย บริษัท มีทรัพยากรและอิทธิพลทางการเมืองที่จะช่วยปรับปรุงผลการศึกษาซึ่งในที่สุดก็จะช่วยให้พวกเขาปลูกฝังความสามารถพิเศษในท้องถิ่น ธุรกิจชั้นนำที่มีอยู่แล้วการณ์ความรับผิดชอบต่อสังคม (CSR) โปรแกรมเมอร์ที่มีการแข็งขันสนับสนุนการศึกษาทั่วหลายบริบท.
ดังนั้นการบริจาคนี้นิยามใหม่ของบทบาทของภาคเอกชนในด้านการศึกษา มันวางตัวว่ามีโอกาสชนะสำหรับ บริษัท และรัฐบาลแห่งชาติขณะที่พวกเขาเลี้ยงดูทุนมนุษย์ อันที่จริงการที่ บริษัท สามารถสร้างมูลค่าการทำงานร่วมกันสำหรับทั้งนักธุรกิจและสังคม (Camilleri, 2015) ในหลักดังกล่าวเป็นวิธีการเชิงกลยุทธ์อาจส่งผลให้รูปแบบธุรกิจใหม่และความร่วมมือข้ามภาคที่ย่อมจะนำไปสู่ประสิทธิภาพการดำเนินงานประหยัดค่าใช้จ่ายและการปรับปรุงที่สำคัญในการ Lincs ด้านล่าง บริษัท (เพียร์ซและ Doh, 2012; พอร์เตอร์และเครเมอ 2011 ) แม้จะมีธุรกิจที่มีส่วนร่วมในการกำหนดหลักสูตรนอกจากนี้ยังอาจช่วยในการปรับปรุงประสิทธิภาพของระบบการศึกษาในบริบทที่หลาย (ช่า et al, 2012;. Seethamraju 2012) ธุรกิจสามารถกลายเป็นผู้มีส่วนได้เสียที่สำคัญในการจัดตำแหน่งโปรแกรมเมอร์ทางการศึกษาที่มีความต้องการเงินทุนมนุษย์ของพวกเขาในตลาดงาน (วอล์คเกอร์และสีดำ, 2000) มีความเป็นไปได้ว่าการเขียนโปรแกรมความรับผิดชอบต่อสังคมของพวกเขาสามารถเชื่อมต่อความสำเร็จทางเศรษฐกิจของพวกเขากับความคืบหน้าของสังคมคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำในระหว่างการเดินทางการเรียนรู้ของพวกเขา บุคคล ความรู้และทักษะที่ควรจะเกี่ยวข้องกับความพยายามของอาชีพของพวกเขา การจัดการศึกษาที่มีคุณภาพและรับประกันความรับผิดชอบของรัฐบาลแห่งชาติ แต่ ธุรกิจ และอุตสาหกรรม มักเสนอการฝึกอบรมทรัพยากรมนุษย์เสริมการศึกษาอย่างเป็นทางการ ( McKenzie และรัฟ ไม้ 2013 ; เยอรมันจัดขึ้น , 1992 ) บ่อยมากและคาดว่าจะตอบสนองต่อประเด็นที่ท้าทาย เช่น การขาดแคลนทักษะ และความไม่แน่นอนที่ผู้สมัครขาดสมรรถภาพ , แม้ว่าพวกเขาเข้าร่วมการศึกษาภาคบังคับ ( Allen และ deweert , 2007 ) ความรู้และทักษะของพวกเขาอาจจะลึกเกินไปที่จะสะพานผ่านการฝึกอบรมขององค์กร บางที มันอาจเป็นโอกาสสำหรับธุรกิจระดับสากลเพื่อชดเชยการขาดนี้ในการศึกษา ( กิบบ์ , 1993 ) บริษัทสามารถเปลี่ยนงานของพวกเขาที่วางอนาคตให้แตะพนักงานที่มีคุณภาพ อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดในการเติบโตของพวกเขาสามารถหยุดโดยคร่าว ๆ ผลกระทบของการศึกษาและการฝึกอบรมไม่เพียงพอในบางอุตสาหกรรม หรือภูมิภาค ในแสงนี้ กระดาษนี้ เชื่อว่าธุรกิจใหญ่ อาจกลายเป็นผู้เล่นสำคัญในการจัดการกับความต้องการ unmet ในการศึกษา หลาย บริษัท มีทรัพยากรและอำนาจทางการเมืองเพื่อช่วยปรับปรุงผลการศึกษา ซึ่งจะ จะช่วยให้พวกเขาฝึกฝนความสามารถพิเศษในท้องถิ่น ผู้นำธุรกิจมีการแสดงความรับผิดชอบต่อสังคม ( CSR ) โปรแกรมเมอร์ที่แข็งขันสนับสนุนการศึกษาในบริบทมากมายดังนั้น การบริจาคนี้นิยามใหม่ของบทบาทของภาคเอกชนในการจัดการศึกษา มันวางตัวว่ามีโอกาสชนะสำหรับบริษัทและรัฐบาลแห่งชาติ ตามที่พวกเขาบ่มเพาะทุนมนุษย์ แน่นอน บริษัท สามารถสร้างมูลค่าเพิ่มทั้งทางธุรกิจและสังคม คามิเลรี 2015 ) ในหลัก เช่นวิธีการเชิงกลยุทธ์อาจส่งผลให้ใหม่รูปแบบธุรกิจสื่อ และภาค Cross ที่ย่อมจะนำไปสู่ประสิทธิภาพการประหยัดค่าใช้จ่ายอย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงการของ บริษัท ด้านล่าง lincs ( เพียร์ซ และกรมทางหลวง , 2012 ; Porter และ Kramer , 2011 ) อย่างไรก็ตาม ธุรกิจ " มีส่วนร่วมในการตั้งค่าหลักสูตรอาจช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพของระบบการศึกษาในบริบทมากมาย ( ซเวโด้ et al . , 2012 ; seethamraju , 2012 ) ธุรกิจสามารถเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสำคัญในการที่โปรแกรมเมอร์การศึกษากับความต้องการเงินทุนของมนุษย์ ในงานตลาด ( วอล์คเกอร์และสีดำ , 2000 ) มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาอาจจะเชื่อมต่อความสำเร็จทางเศรษฐกิจโปรแกรมเมอร์ CSR กับความก้าวหน้าทางสังคม