M. Bojarovį notices that sometimes

M. Bojarovį notices that sometimes happens that “a number of students tend to become complacent and play safe within a limited range of structure and vocabulary” (Bojarova 1998: 8). Such a situation is very unfavourable as it prevents the student from active learning of the language. The teacher must make the student feel that language learning is “a never-ending process” (Bojarova 1998: 8) and the teacher is to move the student out of the dead point by all possible means (giving some interesting or more complex material for studies, assigning special tasks, etc.).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

M. Bojarovį ประกาศว่าบางครั้งเกิดขึ้นที่ "จำนวนนักเรียนมักจะ กลายเป็นประมาท และเล่นอย่างปลอดภัยในช่วงจำกัดของโครงสร้างและคำศัพท์" (Bojarova 1998:8) ดังกล่าวเป็นมากไม่น่าจะป้องกันไม่ให้นักเรียนเรียนรู้ภาษา ครูต้องให้นักเรียนรู้สึกว่า เรียนภาษาเป็น "กระบวนการสิ้นสุด" (Bojarova 1998:8) และครูจะย้ายนักเรียนจากจุดตายทั้งหมดหมายถึงเป็นไปได้ (ให้ข้อมูลบางอย่างน่าสนใจ หรือซับซ้อนสำหรับศึกษา การกำหนดให้งานพิเศษ ฯลฯ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอ็มBojarovįสังเกตเห็นว่าบางครั้งเกิดขึ้นว่า "จำนวนนักเรียนมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นที่พึงพอใจและเล่นที่ปลอดภัยในช่วงที่ จำกัด ของโครงสร้างและคำศัพท์" (Bojarova 1998: 8) สถานการณ์ดังกล่าวจะเสียเปรียบมากในขณะที่จะป้องกันไม่ให้นักเรียนจากการเรียนรู้การใช้งานของภาษา ครูจะต้องทำให้นักเรียนรู้สึกว่าการเรียนรู้ภาษาคือ "กระบวนการที่ไม่มีที่สิ้นสุด" (Bojarova 1998: 8) และครูคือการย้ายนักเรียนออกจากจุดที่ตายแล้วด้วยวิธีการที่เป็นไปได้ทั้งหมด (ให้วัสดุที่น่าสนใจหรือความซับซ้อนมากขึ้นบางอย่างสำหรับ การศึกษามอบหมายงานพิเศษอื่น ๆ )