TThe Blow chair was designed as a f

TThe Blow chair was designed as a fun, moveable and ephemeral piece of furniture that could be used both inside and outside. Intended to have a short life span, the materials and form of the chair, as well as its flexibility of use, made it an iconic design of the Pop generation.
The Blow chair plays with a notion of furniture as fashion, rather than function. Through its unconventional materials, it is linked to the 1960s fashion for pvc clothing. Brightly-coloured and semi-disposable, it also fits itself into the cycles and wants of the fashion seasons.
The chair formed part of a wider group of disposable and inflatable furniture produced in the late 1960s. Inflatable furniture was fashionable at the same time that architects were developing plans for inflatable structures and inflatable cities - a model for a large-scale inflatable structure was produced by De Pas, D'Urbino and Lomazzi for the Osaka World's Fair in 1967. In their daring do-it-yourself construction and seeming transience, these inflatable environments and their furniture counterparts offered an exciting challenge to the solidity of established modes of living and building.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เก้าอี้เป่า TThe ถูกออกแบบมาเป็นชิ้นส่วนสนุก moveable และข้อมูลแบบชั่วคราวของเฟอร์นิเจอร์ที่สามารถใช้ทั้งภายใน และภายนอก วัตถุประสงค์เพื่อมีชีวิตสั้น วัสดุ และรูปแบบของเก้าอี้ ตลอดจนความยืดหยุ่นของการใช้ ทำการออกแบบที่โดดเด่นรุ่น Popเก้าอี้เป่าเล่นกับแนวคิดของเฟอร์นิเจอร์เป็นแฟชั่น แทนที่ฟังก์ชัน ผ่านวัสดุของกระเป๋า มันจะเชื่อมโยงกับแฟชั่น 1960s สำหรับเสื้อผ้าพีวีซี สดใสสีกึ่งผ้าอ้อม มันยังเหมาะกับตัวเองในรอบ และฤดูกาลแฟชั่นไม่ซ้ำใครส่วนเก้าอี้ที่เกิดขึ้นของกลุ่มกว้างเฟอร์นิเจอร์ผ้าอ้อม และเป่าลมที่ผลิตในช่วงปลายปี 1960 พับเฟอร์นิเจอร์ทันสมัยในเวลาเดียวกันให้สถาปนิกได้พัฒนาแผนการโครงสร้างที่เป่าลมเป่าลมเมือง - แบบจำลองสำหรับลมขนาดใหญ่ที่ผลิต โดย De Pas, D'Urbino และ Lomazzi สำหรับงานของโลกโอซาก้าใน 1967 ในก่อสร้าง do-it-yourself กล้าหาญและด้วยอนิจจัง สภาพแวดล้อมเหล่านี้เป่าลมและปราบปรามเฟอร์นิเจอร์เสนอความท้าทายน่าตื่นเต้นเพื่อความแข็งแรงของโหมดสร้างชีวิต และสร้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เก้าอี้เป่า TThe ถูกออกแบบมาเป็นความสนุกและเคลื่อนย้ายชิ้นส่วนชั่วคราวของเฟอร์นิเจอร์ที่สามารถนำมาใช้ทั้งภายในและภายนอก ตั้งใจที่จะมีช่วงชีวิตสั้นวัสดุและรูปแบบของเก้าอี้เช่นเดียวกับความยืดหยุ่นในการใช้งานทำให้มันออกแบบที่โดดเด่นของคนรุ่นป๊อป.
เก้าอี้เป่าเล่นกับความคิดของเฟอร์นิเจอร์เป็นแฟชั่นมากกว่าฟังก์ชั่น ผ่านวัสดุที่แปลกใหม่ของมันก็จะเชื่อมโยงกับแฟชั่นปี 1960 สำหรับเสื้อผ้าพีวีซี สีสดใสและกึ่งทิ้งก็ยังเหมาะกับตัวเองเข้าสู่รอบและความต้องการของฤดูกาลแฟชั่น.
เก้าอี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่กว้างขึ้นของเฟอร์นิเจอร์ทิ้งและพองที่เกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 เฟอร์นิเจอร์พองกำลังเป็นที่นิยมในเวลาเดียวกันกับที่สถาปนิกได้รับการพัฒนาแผนสำหรับโครงสร้างพองพองและเมือง - แบบจำลองสำหรับการขนาดใหญ่โครงสร้างพองถูกผลิตโดย De ปา, D'Urbino และ Lomazzi สำหรับงานเวิลด์แฟร์โอซาก้าในปี 1967 ในของพวกเขา กล้าทำมันด้วยตัวเองในการก่อสร้างและดูเหมือนยั่งยืนเหล่านี้สภาพแวดล้อมที่ทำให้พองและคู่เฟอร์นิเจอร์ของพวกเขาที่นำเสนอความท้าทายที่น่าตื่นเต้นที่จะแข็งแรงของโหมดที่จัดตั้งขึ้นของที่อยู่อาศัยและอาคาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียกว่าระเบิดเก้าอี้ถูกออกแบบมาเป็นสนุก , เคลื่อนย้ายได้และไม่ยั่งยืน ชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ที่สามารถใช้ทั้งภายในและภายนอก ตั้งใจให้มีช่วงชีวิตที่สั้น วัสดุและรูปแบบของเก้าอี้ รวมทั้งความยืดหยุ่นของการใช้งาน ทำให้การออกแบบที่โดดเด่นของป๊อปรุ่น .
เป่าเก้าอี้เล่นกับความคิดของเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นแฟชั่นมากกว่าฟังก์ชั่นผ่านแหกคอกวัสดุ มันถูกเชื่อมโยงกับแฟชั่นเสื้อผ้าพีวีซี สีสดใสและกึ่งทิ้ง มันก็เหมาะกับตัวเอง เป็นวงจร และต้องการของแฟชั่นฤดู
เก้าอี้รูปแบบส่วนหนึ่งของกลุ่มกว้างของบ้านและเฟอร์นิเจอร์ที่ผลิตในปลายทศวรรษที่ 1960 ผ้าอ้อมเฟอร์นิเจอร์พองเป็นแฟชั่นในเวลาเดียวกันกับที่สถาปนิกเป็นแผนพัฒนาโครงสร้างและเมือง - พองพองแบบเป่าลมขนาดใหญ่โครงสร้างผลิตโดย เดอ ปาส d'urbino lomazzi , และสำหรับโลกและยุติธรรมใน 1967 ในของพวกเขากล้าทำเองเห็นสภาพชั่วคราวและการก่อสร้าง ,สภาพแวดล้อมที่พองเหล่านี้และคู่เฟอร์นิเจอร์ของพวกเขาเสนอที่น่าตื่นเต้นท้าทาย เพื่อความแข็งแรงของโหมดของการอยู่อาศัยและสร้างอาคาร