There once was a girl who lived in

There once was a girl who lived in a very small house. It had a roof of bright, golden straw. The straw not only kept her dry and warm, it was from a meadow filled with enchanted flowers and when the wind blew the right way, a perfume of roses and lilies cascaded down to her, and she would stand on the tips of her toes, stretch her arms wide and breathed as deeply as she could, till she imagined her body was infused with flowers. Then she would puff up her checks and stare so hard at the fencepost in front of her you would think she would set it ablaze. But no fire came; so the little girl would push the flower-soaked air OUT as hard and as fast as she could and she would imagine to herself that she was sending those vibrant perfumes, along with her love, to those who were fighting so bravely, and so far away. Then the little girl would go into her house lock the door, sit down and weep. Our little girl is not melancholy; this was the right thing to do. It was a time for sadness, and for tears, and for hoping the gentle memory of flowers on the wind could bring life and joy to a world tearing itself apart.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมีผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในบ้านเล็กมาก มันมีหลังคาฟางสดใส สีทอง ฟางไม่ เพียงเธอแห้ง และอบอุ่น มันเป็นจากทุ่งหญ้าที่เต็มไป ด้วยดอกไม้หลง และเมื่อลมพัดทางขวา น้ำหอมของกุหลาบและดอกบัวหลั่นลงไปของเธอ และเธอจะยืนบนเคล็ดลับของนิ้วเท้าของเธอ ยืดแขนกว้าง และหายใจลึกสามารถ จนเธอคิดว่า ร่างกายของเธอถูกผสม ด้วยดอกไม้ แล้วเธอจะพัฟค่าเช็คเธอ และ stare จึงยากที่ fencepost หน้าคุณเธอคิดว่า เธอจะเผา แต่ไม่มีไฟ มา ดังนั้น สาวน้อยจะผลักดันอากาศแช่ดอกไม้ออกยาก และเร็วเท่าเธอได้ และเธอจะจินตนาการไปเองว่า เธอส่งน้ำหอมเหล่านั้นมีชีวิตชีวา พร้อมกับความรักของเธอ ผู้ที่ได้ต่อสู้อย่างกล้าหาญดังนั้น และเพื่อให้ห่างไกล แล้ว สาวน้อยจะไปเธอบ้านล็อคประตู นั่งลง และร้อง สาวน้อยของเราไม่ melancholy นี้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง มันเป็นเวลาสำหรับความเศร้า และ สำหรับน้ำตา และหวังอ่อนโยนหน่วยความจำของดอกไม้บนลมสามารถนำชีวิตและความสุขสู่โลกฉีกตัวเองออกจากกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีอยู่ครั้งหนึ่งสาวที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ มาก มันมีหลังคาสดใสฟางสีทอง ฟางไม่เพียง แต่ทำให้เธอแห้งและอบอุ่นมันก็มาจากทุ่งหญ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ที่สวยงามและเมื่อลมพัดทางที่ถูกต้องน้ำหอมของดอกกุหลาบและดอกลิลลี่ลดหลั่นกันลงไปของเธอและเธอจะยืนอยู่บนปลายเท้าของเธอ ยืดแขนของเธอกว้างและสูดลมหายใจลึกที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้จนเธอคิดร่างของเธอถูกอบอวลไปด้วยดอกไม้ จากนั้นเธอก็จะพองขึ้นมาตรวจสอบของเธอและจ้องมองอย่างหนักเพื่อที่ fencepost ในด้านหน้าของเธอคุณจะคิดว่าเธอจะตั้งค่าโชน แต่ไม่มีไฟมา; เพื่อให้สาวน้อยจะผลักดันอากาศดอกไม้แช่ออกเป็นหนักและเร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้และเธอจะคิดกับตัวเองว่าเธอถูกส่งน้ำหอมสดใสเหล่านั้นพร้อมกับความรักของเธอให้กับผู้ที่กำลังต่อสู้อย่างกล้าหาญและเพื่อให้ห่างไกล ไป จากนั้นสาวน้อยจะเข้าไปอยู่ในบ้านของเธอล็อคประตู, นั่งลงและร้องไห้ สาวน้อยของเราไม่ได้เป็นความเศร้าโศก; นี่เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ มันเป็นเวลาสำหรับความโศกเศร้าและน้ำตาและหวังว่าหน่วยความจำที่อ่อนโยนของดอกไม้บนลมสามารถนำชีวิตและความสุขให้กับโลกที่ฉีกตัวเองนอกเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เคยมีผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในบ้านขนาดเล็กมาก มันมีหลังคาใส ทองหลอด ฟางไม่เพียง แต่เก็บไว้แห้งและอบอุ่น มันเป็นทุ่งหญ้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ดอกไม้และเมื่อลมพัดมาทางขวา หอมของกุหลาบและลิลลี่ทั้งลงกับเธอ แล้วเธอจะยืนบนปลายเท้าของเธอ ยืดแขนกว้างและสูดลมหายใจลึกเท่าที่เธอจะทำได้ จน คิดว่าร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยดอกไม้ แล้วเธอจะพองขึ้นตรวจสอบของเธอและจ้องอย่างหนักที่ fencepost ต่อหน้าเธอ เธอจะคิดว่าเธอจะทำให้มันไหม้ แต่ไม่มีไฟมา ดังนั้น สาวน้อยก็ดันดอกแช่อากาศออกมาเป็นอย่างหนักและเร็วที่สุดเท่าที่เธอทำได้ เธอจะคิดกับตัวเองว่า เธอกำลังส่งนั้นประกายน้ำหอม พร้อมกับความรักของเธอ ผู้ที่ต่อสู้อย่างกล้าหาญและเพื่อให้ห่างไกล แล้วสาวน้อยก็เข้าไปในบ้านเธอล็อคประตู นั่งลงและร้องไห้ สาวน้อยของเราจะไม่เศร้าโศก ; นี้เป็นสิ่งที่เหมาะสมที่จะทำ มันเป็นช่วงเวลาสำหรับความเศร้า และน้ำตา และหวังว่าความอ่อนโยนของดอกไม้ที่สายลมจะนำชีวิตและความสุขกับโลกจะแตกออกจากกัน