The force exerted by the central in

The force exerted by the central incisors while holding and splitting a food morsel was analyzed to characterize human biting behavior. The force was continuously sampled by a transducer-equipped plate upon which a small piece of dry biscuit or half a peanut rested. Subjects were instructed to position the plate between the incisor teeth and to split the morsel either immediately ("split task") or after holding it for a brief period ("hold-and-split task"). While holding either food substance between the incisors, subjects automatically exerted light contact forces of less than 1 N (0.36-0.76N range among subjects). Considering that the subjects had no instructions about what force levels to employ, the hold force was remarkably stable during individual trials and highly similar among trials. Even during the split task, subjects opted to "hold" the morsel momentarily on ca. 50% of the trials with a similar, low contact force. For both tasks, subjects split the morsel by exerting a distinct, rapidly executed ramp increase in force. The split occurred at 7.8-10.3 N (range among subjects) bite force for the biscuit and 16.0-19.0 N for the peanut. The magnitude of the forces used during the hold phase were within the range over which most periodontal afferents are optimally sensitive to changes in force, i.e., forces below about 1 N. This observation suggested that the subjects automatically adjusted the force to maximize the availability of information from periodontal afferents and avoided higher forces at which the sensitivity of most afferents was not optimal. We further confirmed that the periodontal receptors serve a role in controlling the hold force by anesthetizing the periodontal tissues: subjects employed considerably higher and more variable hold forces, but there was no effect on the split phase. In addition, the morsel frequently escaped from the incisal edges of the teeth while the subject attempted to maintain it in position. It was concluded that subjects rely on signals from periodontal afferents to regulate the jaw muscles, particularly when they first contact, manipulate, and hold food substances between the teeth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรงนั่นเอง โดยอาศัยกลางในขณะที่ถือครอง และแบ่งเป็น morsel อาหารลักษณะพฤติกรรมกัดของมนุษย์ แรงถูกเก็บตัวอย่างต่อเนื่อง โดยจานพร้อมพิกัดที่วางขนมแห้งหรือถั่วลิสงครึ่งเป็นชิ้นเล็ก วัตถุที่ถูกสั่งให้วางจานระหว่างฟันฟัน และแยก morsel การอย่างใดอย่างหนึ่งทันที ("แบ่งงาน") หรือ หลังถือระยะเวลาสั้น ๆ ("งานค้าง และแยก") ในขณะที่ถือสารอาหารอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างอาศัย วัตถุโดยอัตโนมัตินั่นเองแสงติดต่อกองกำลังกว่า 1 N (0.36-0.76N ช่วงระหว่างวิชา) พิจารณาว่า วัตถุมีไม่มีคำแนะนำเกี่ยวกับอะไรบังคับระดับการจ้าง แรงถือได้มั่นคงในระหว่างการทดลองแต่ละอย่างน่าทึ่ง และคล้ายคลึงกันสูงระหว่างการทดลอง แม้ในช่วงแบ่งงาน วิชาเลือกที่จะ "ถือ" morsel ในชั่วขณะเมื่อ ca. 50% ของการทดลองกับแรงติดต่อคล้าย ต่ำ สำหรับงานทั้งสอง วิชาแยก morsel ที่ โดยพยายามการขึ้นทางลาดที่แตกต่างกัน การดำเนินการอย่างรวดเร็วในการบังคับ การแยกเกิดที่ 7.8-10.3 N (ช่วงระหว่างวิชา) กัดแรงสำหรับการบิสกิตและ 16.0-19.0 N สำหรับถั่วลิสง ขนาดของแรงที่ใช้ในระหว่างขั้นตอนการระงับได้ภายในช่วงที่ผ่าน afferents ปริทันต์มากที่สุดซึ่งมีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงในกองทัพ เช่น กองด้านล่างเกี่ยวกับ 1 N. อย่างเหมาะสม ข้อสังเกตนี้แนะนำว่า เรื่องปรับแรงเพื่อเพิ่มความพร้อมของข้อมูลจาก afferents ปริทันต์โดยอัตโนมัติ และหลีกเลี่ยงกองกำลังสูงขึ้นที่ความไวของ afferents ส่วนใหญ่ไม่เหมาะสม เรายืนยันเพิ่มเติมว่า รับปริทันต์ให้มีบทบาทในการควบคุมบังคับไว้โดยเนื้อเยื่อปริทันต์ anesthetizing: วัตถุที่มีการจ้างงานสูงมากและตัวถือกอง แต่มีไม่มีผลกับขั้นตอนการแยก นอกจากนี้ morsel บ่อยหนีจากขอบ incisal ฟันในขณะที่เรื่องพยายามรักษาการในตำแหน่ง มันคือสรุปว่า วิชาพึ่งสัญญาณจาก afferents ปริทันต์การควบคุมกล้ามเนื้อขากรรไกร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาติดต่อ จัดการ และเก็บสารอาหารระหว่างฟัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงที่กระทำโดยฟันกลางในขณะที่ถือและแยกชิ้นอาหารอันโอชะอาหารได้รับการวิเคราะห์ลักษณะพฤติกรรมการกัดของมนุษย์ แรงเป็นตัวอย่างต่อเนื่องโดยแผ่นแปลงสัญญาณที่มีอุปกรณ์ครบครันซึ่งชิ้นเล็ก ๆ ของบิสกิตแห้งหรือครึ่งหนึ่งของถั่วลิสงวาง วิชาที่ได้รับคำสั่งให้วางตำแหน่งแผ่นฟันระหว่างฟันและการแยกชิ้นอาหารอันโอชะอย่างใดอย่างหนึ่งได้ทันที ( "แยกงาน") หรือหลังจากที่ถือมันเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ( "ถือและแยกงาน") ในขณะที่ถือทั้งสารอาหารระหว่างฟันวิชาออกแรงกองกำลังติดต่อแสงโดยอัตโนมัติน้อยกว่า 1 N (ช่วง 0.36-0.76N หมู่วิชา) พิจารณาว่ากลุ่มตัวอย่างมีคำแนะนำเกี่ยวกับสิ่งที่ระดับแรงที่จะจ้างงานไม่มีแรงถือมีเสถียรภาพอย่างน่าทึ่งในระหว่างการทดลองของแต่ละบุคคลและที่คล้ายกันอย่างมากในหมู่ทดลอง แม้ในช่วงงานแยกวิชาเลือกที่จะ "ถือ" ชิ้นอาหารอันโอชะชั่วขณะในแคลิฟอร์เนีย 50% ของการทดลองที่มีความคล้ายกันแรงต่ำติดต่อ สำหรับงานทั้งสองวิชาแยกชิ้นอาหารอันโอชะโดยพยายามที่แตกต่างที่เพิ่มขึ้นทางลาดดำเนินการอย่างรวดเร็วในการบังคับ แยกที่เกิดขึ้นใน 7.8-10.3 N (ช่วงหมู่วิชา) แรงกัดสำหรับบิสกิตและ 16.0-19.0 N สำหรับถั่วลิสง ขนาดของกองกำลังที่ใช้ในระหว่างขั้นตอนการระงับอยู่ในช่วงมากกว่าที่ afferents ปริทันต์ส่วนใหญ่จะดีที่สุดไวต่อการเปลี่ยนแปลงในการบังคับเช่นกองกำลังด้านล่างประมาณ 1 เอ็นข้อสังเกตนี้ชี้ให้เห็นว่าวิชาที่ปรับแรงโดยอัตโนมัติเพื่อเพิ่มความพร้อมของ ข้อมูลจาก afferents ปริทันต์และหลีกเลี่ยงการกองกำลังที่สูงขึ้นที่ความไวของ afferents ที่สุดก็ไม่ดีที่สุด เรายังยืนยันว่าผู้รับปริทันต์ทำหน้าที่บทบาทในการควบคุมแรงถือโดย anesthetizing เนื้อเยื่อปริทันต์: อาสาสมัครลูกจ้างมากสูงและตัวแปรอื่น ๆ กองกำลังไว้ แต่ไม่มีผลกระทบต่อขั้นตอนการแยก นอกจากนี้ชิ้นอาหารอันโอชะบ่อยหนีออกมาจากขอบ incisal ของฟันในขณะที่เรื่องความพยายามที่จะรักษามันไว้ในตำแหน่ง ก็สรุปได้ว่าวิชาพึ่งพาสัญญาณจาก afferents ปริทันต์ในการควบคุมกล้ามเนื้อขากรรไกรโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาติดต่อครั้งแรกจัดการและถือสารอาหารระหว่างฟัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกแรงโดยฟันกลางในขณะที่ถือการแบ่งอาหารและร่วมวิเคราะห์ลักษณะเสียดสีพฤติกรรมของมนุษย์ . แรงต่อเนื่องด้วยสูตรของตัวแปลงสัญญาณติดตั้งจานที่เป็นชิ้นเล็ก ๆของขนมแห้ง หรือครึ่งถั่วลิสงได้พักผ่อนเต็มที่ คนถูกสั่งให้ตำแหน่งจาน ระหว่างฟันหน้าและแยกชิ้นให้ทันที ( " แบ่งงาน " ) หรือจับมันไว้สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ ( " แบ่งงาน " ) ในขณะที่ถือทั้งอาหารสารระหว่างฟัน , วิชาโดยอัตโนมัตินั่นเอง แสงติดต่อกองกำลังน้อยกว่า 1 N ( 0.36-0.76n ช่วงระหว่างวิชา ) พิจารณาว่าวิชาที่ไม่มีคำสั่งเกี่ยวกับอะไรบังคับระดับการจ้าง ค้าง บังคับได้อย่างมั่นคงระหว่างการทดลองแต่ละอย่างสูงและคล้ายคลึงกันระหว่างการทดลอง แม้ในช่วงแยกงาน วิชาที่เลือกที่จะ " รอ " ชิ้นชั่วขณะในประมาณ 50% ของการทดลองด้วยเหมือนกัน แรง ติดต่อน้อย ทั้งงานวิชาแยกชิ้น โดยพยายามทำให้อย่างรวดเร็วดำเนินการลาดเพิ่มแรง แยกที่เกิดขึ้นใน 7.8-10.3 N ( ช่วงระหว่างคน ) แรงกัดสำหรับบิสกิตและ 16.0-19.0 N สำหรับถั่วลิสง ขนาดของแรงที่ใช้ในช่วงระยะที่ถูกยึดในช่วงที่ afferents โรคปริทันต์ส่วนใหญ่มีบริการไวต่อการเปลี่ยนแปลงในการบังคับ เช่น แรงด้านล่างประมาณ 1 . การสำรวจครั้งนี้ พบว่ากลุ่มตัวอย่างโดยอัตโนมัติปรับแรงเพื่อเพิ่มความพร้อมของข้อมูลจาก afferents ปริทันต์และหลีกเลี่ยงที่สูงบังคับที่ความไวของ afferents ที่สุด ไม่ที่ดีที่สุด เราได้ยืนยันเพิ่มเติมว่าตัวรับตรวจบริการบทบาทในการควบคุมบังคับ โดยถือ anesthetizing เนื้อเยื่อปริทันต์ : กลุ่มตัวอย่างที่ใช้สูงมาก และตัวแปรเก็บแรง แต่ไม่มีผลในการแยกเฟส นอกจากนี้ อาหารบ่อย ๆหนีออกมาจากขอบ incisal ของฟันในขณะที่เรื่องพยายามที่จะรักษาในตำแหน่ง สรุปได้ว่า วิชาที่อาศัยสัญญาณจากโรคปริทันต์ afferents เพื่อควบคุมกล้ามเนื้อขากรรไกร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาแรกติดต่อ จัดการ และเก็บสารอาหารระหว่างฟัน