When face-to-face communication was

When face-to-face communication was not possible, “sticky notes” became the medium of communication: “Say a doctor is in with a patient, we’ll just stick a note on the door and say ‘Come see us, this has to be done.’” As one participant described, there could be a plethora of “sticky notes” on a given day: “Little notes attached to the computer or here, there, and everywhere.” Another participant stated: “The sticky notes—they’re my lifesaver!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อไม่สามารถติดต่อสื่อสารแบบพบปะ "โน้ต" เป็น สื่อกลางของการสื่อสาร: "พูดแพทย์กับผู้ป่วย เราเพียงจะติดหมายเหตุประตู และพูดว่า ' มาดูเรา นี้ได้จะทำการ ' " เป็นผู้เข้าร่วมอธิบาย อาจมีของ "โน้ต" ในวันที่กำหนด: "น้อยหมายเหตุแนบอยู่ กับคอมพิวเตอร์ หรือที่นี่ มี และทุกการ" ผู้เข้าร่วมอื่นที่ระบุไว้: "บันทึกย่อช่วยเตือน — พวกเขากำลังช่วยชีวิตอของฉัน! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใบหน้าเพื่อใบหน้าการสื่อสารเป็นไปไม่ได้ "แปะ" กลายเป็นสื่อกลางในการสื่อสาร: "บอกว่าแพทย์ที่อยู่ในกับผู้ป่วยเราก็จะติดโน้ตบนประตูและพูดว่า 'มาดูเรานี้มี ที่จะต้องทำ "" ในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมการอธิบายอาจจะมีมากมายเหลือเฟือของ "แปะ." ในวันที่กำหนด ". บันทึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ติดอยู่กับคอมพิวเตอร์หรือที่นี่มีและทุกที่" ผู้เข้าร่วมอีกกล่าวว่า "การบันทึกเหนียว -they're ช่วยชีวิตของฉัน! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อการสื่อสารแบบตัวต่อตัวไม่ได้ " หมายเหตุ " เหนียวเป็นสื่อกลางในการสื่อสาร : " กล่าวว่า แพทย์กับคนไข้ เราก็ติดโน้ตไว้ที่ประตูว่า " มาหาเรามันต้องทำ " เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมอธิบาย อาจจะมีมากมายเหลือเฟือของ " บันทึก เหนียว " ในวันที่กําหนด : " บันทึกเล็ก ๆที่แนบมากับคอมพิวเตอร์ หรือ ที่นี่ มี และทุกที่" อีกอย่างที่ระบุ : " แปะ พวกเขาเป็นคนช่วยชีวิตฉัน "