It was the day after love and lust.

It was the day after love and lust. Pamela, Elias and Jacob were the last remaining of the original flock of Happy Valley, now seated at the table and eating their morning meal, with Jacob at the head, Pamela to his right and Elias to his left. They were trying to enjoy a warily eaten breakfast consisting of bread rolls with Pamela’s homemade jelly, and strong coffee. Of the basic foodstuffs brought to the village in January, much remained, since the village was now in need of food for three, not twenty. Less farming was required and less milk needed collecting in the morning from the cows. Uncomfortable glances were occasionally passed around by the three spiritual siblings, who now felt more isolated than ever. The village was suddenly all too big; it engulfed them. Elias, despite his best efforts, could not stop trying to imagine what Jacob was up to; Pamela still had an air of stoic aloofness to her; Jacob was a man whose spiritual reserves were being depleted on a daily basis. Even he had been tempted by Satan to give up on a leadership role that was becoming increasingly obsolete and to abandon the dream that once united twenty people. But he had managed to only just stand his spiritual ground. So far.
"Brother Jacob, what are your plans for us today?" asked Elias, as he raised his cup of coffee to his mouth.
As if sensing a troubling atmosphere, Pamela immediately looked over to Jacob, seeing how he would react to what she felt was less a question from Elias and more of a challenge. Jacob seemed to take the question at face value, however, with his senses somewhat dulled.
"Brother Elias, I think we should all decide for ourselves. I have tried to guide this village, but not rule it. I always suggested Morning Prayer, not commanded it. I encouraged rotating the various farming chores, not demanded it. I for one plan to spend my quiet time outside my cabin this morning. I’d like to spend time with God in the nature that he created."
Jacob answered the question with a calm demeanor and no indication that he was in any way perturbed, though he had not looked to Elias as he spoke but to the surrounding woods. This, however, slightly disturbed Elias, causing him to acknowledge Jacob’s answer with a purposeful nod of his head and a guarded smile. Jacob in turn gave a brief glance in Elias’ direction. Elias’ previous doubts about Jacob now returned; seeing a man with an intense religious fervor now as a diluted version of his former self was worrying. Was Jacob a master trickster after all? A man who changed his self, or selves, at will, depending on the situation he found himself in? With only the three of them left, this would be easier to find out. Pamela decided to act as peacemaker for a potential storm that was brewing.
"I will clean the cutlery. Then could I accompany you on your walk Brother Jacob?"
"I’d truly like that. Would you like to join us Elias?" asked a suddenly eager Jacob.
"Yes Jacob. I would."
The three of them began their walk together a short time later. They made their way past the collection of deserted cabins, walking along the grassy floor that led to the animals’ dwellings. Pamela let her thoughts lead her, as she remembered her husband who had died two years earlier. She also thought of her one grandchild, the offspring of her only son, neither of whom was seen much nowadays. She had been a lonely woman for some time, until she entered the village. A woman who did not feel superior to anyone in the village but a woman who was simply enjoying basking in the company of others, which required nothing more than watching the world go by. No active participation was necessary. Her spiritual needs were met by the companionship of the villagers themselves, even if only two others remained. And these two young men, who seemed to be possessed by youthful spirit, were undeniably humorous. Yes, Pamela enjoyed her role as the one who was needed to keep these two remaining whippersnappers in line. But Pamela had been thinking for the past few weeks that perhaps it was getting time for her to leave the village. Time to let youth run this undeniably young person’s colony. Let them have it. Pamela chuckled to herself. She had come to Happy Valley not knowing what to expect, except to keep your eyes on the prize, as the Good Book says. Pamela felt she already had her prize; a chance to have met nineteen other wonderful, petty, funny, selfish, spiteful and loving people, some of whom she hoped she would meet again on the outside. New friendships, which had made her realize just how lonely she was before arriving at Happy Valley. This had inspired her to finally want to make a larger effort to see her son and grandchild again, after all this time apart.
As for Elias, he was still trying, predictably, to understand who Jacob was. It was that simple. Was he truly a religious leader, who planned to remain here all alone if need be? Was he the con artist that Elias had thought some of the previous villag

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นวันหลังจากความรักและปรารถนา Pamela ชา และจาค็อบได้ที่เหลือสุดท้ายฝูงเดิมของ Happy Valley ตอนนี้ นั่งอยู่ที่โต๊ะและรับประทานอาหารเช้า พร้อมจาค็อบที่หัว Pamela ขวาของเขา และชาซ้ายของเขา พวกเขากำลังพยายามที่จะรับอาหารเช้ากินเหตุถล่มจาการ์ตาซึ่งประกอบด้วยขนมปังโรลของ Pamela แยมโฮมเมด และกาแฟ ลำเลียงอาหารพื้นฐานมาถึงหมู่บ้านในเดือนมกราคม มากยังคง ตั้งแต่หมู่บ้านขณะนี้ความต้องการอาหารสำหรับสาม ยี่สิบไม่ เกษตรน้อยถูกต้อง และนมน้อยต้องเก็บในตอนเช้าจากวัว หน้าปัดรวมอึดอัดบางครั้งได้ผ่านรอบ โดยสามวิญญาณพี่น้อง ที่ตอนนี้ รู้สึกว่าแยกมากขึ้นกว่าที่เคย หมู่บ้านมีก็ทั้งหมดขนาดใหญ่ มันห้อมล้อมพวกเขา ชา แม้ มีความพยายามที่ดีที่สุด ไม่สามารถหยุดการพยายามจินตนาการ Jacob ถูกถึง Pamela ยังคงมีความมุ่งมั่นไม่ aloofness เธอ จาค็อบถูกคนจิตวิญญาณที่มีสิทธิ์ได้ถูกหมดทุกวัน แม้มีการล่อลวง โดยซาตานในบทบาทผู้นำที่กลายเป็นล้าสมัยมากขึ้น และ จะละทิ้งความฝันว่าเมื่อยี่สิบคน แต่เขามีจัดการเพียงยืนพื้นทางจิตวิญญาณของเขา เพื่อให้ห่างไกล"พี่จาค็อบ คือการวางแผนสำหรับเราวันนี้อะไร" ถามชา เช่นเขายกถ้วยกาแฟของเขาที่ปากของเขาวกับบรรยากาศหนักใจ พาเมล่าทันทีมองไปจะเห็นว่าเขาจะตอบสนองต่อสิ่งที่เธอรู้สึก จาค็อบได้น้อยคำถามจากชาและอื่น ๆ ของความท้าทาย จาค็อบที่ดูเหมือนจะ ใช้คำถามที่หน้าค่า อย่างไรก็ตาม กับความรู้สึกของเขาค่อนข้างไม่สดใส"พี่ชา ผมคิดว่า เราทั้งหมดตัดสินใจสำหรับตัวเอง ฉันได้พยายามแนะนำหมู่บ้านนี้ แต่ไม่ได้ปกครอง ผมมักจะแนะนำสวดมนต์เช้า ไม่สั่งให้มัน ผมสนับสนุนให้หมุนทำงานเลี้ยงต่าง ๆ ไม่ทำการเรียกร้อง ฉันสำหรับหนึ่งแผนการใช้เวลาของฉันเงียบภายนอกห้องโดยสารของฉันเช้านี้ อยากใช้เวลากับพระเจ้าในธรรมชาติที่เขาสร้างขึ้น"จาค็อบตอบคำถาม demeanor ที่เงียบสงบและไม่บ่งชี้ว่าเขามีวิธีใด ๆ perturbed แม้ว่าเขาไม่ได้ดูการชา ตามที่เขาพูด แต่ ที่ป่าโดยรอบ นี้ อย่างไรก็ตาม เล็กน้อยรบกวนชา ทำให้เขารับทราบคำตอบของ Jacob กับพยักหน้าศีรษะของเขาและรอยยิ้มที่มั่นเด็ดเดี่ยว Jacob จะให้ภาพรวมโดยย่อในทิศทางของชา ชาสงสัยก่อนหน้านี้จาค็อบตอนนี้ส่งคืน เห็นคนด้วยศาสนาเข้มข้นตอนนี้เป็นแบบเจือจางของอดีตของเขาเองเป็นกังวล คือ Jacob มาเล่นเป็นหลักหลังจากทั้งหมด คนที่เปลี่ยนแปลงของเขาเอง หรือตัว จะ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เขาพบตัวเองใน มีเพียงสามของพวกเขาซ้าย นี้จะง่ายต่อการค้นหา Pamela ตัดสินใจที่จะทำหน้าที่เป็นพีซเมกเกอร์สำหรับพายุศักยภาพที่ถูกชง"ฉันจะทำความสะอาดช้อนส้อม แล้ว สามารถฉันมากับคุณเดินคุณ Jacob พี่""อย่างแท้จริงต้องที่นี้ คุณต้องเข้าร่วมกับเราชา "ถามจาค็อบกระตือรือร้นทันที"ใช่จาค็อบ ฉันจะ"ทั้งสามก็เริ่มเดินของเขากันเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ในภายหลัง พวกเขาทำทางของพวกเขาผ่านคอลเลกชันของกระท่อมร้าง เดินไปตามพื้นหญ้าที่นำไปสู่อาคารบ้านเรือนของสัตว์ Pamela ให้ความคิดของเธอนำเธอ ขณะที่เธอจำได้สามีที่เสียชีวิต 2 ปีก่อน เธอยังคิดว่า หลานของเธอหนึ่ง ลูกหลานของลูกชายของเธอเท่านั้น ไม่คนก็เห็นมากในปัจจุบัน เธอได้รับผู้หญิงเหงาบางเวลา จนกว่าเธอเข้าหมู่บ้าน ผู้หญิงที่ไม่รู้สึกเหนือกว่าใคร ๆ ในหมู่บ้านแต่ผู้หญิงที่ถูกเพลิดเพลินกับเอกเขนกในบริษัทของผู้อื่น ซึ่งไม่มีอะไรดูมากกว่าโดย มีส่วนร่วมไม่จำเป็น วิญญาณของเธอสนองความต้องถูก ด้วยมิตรภาพของชาวบ้านตัวเอง แม้เพียงสองคนยังคงอยู่ และ 2 เยาวชนชายเหล่านี้ ที่ดูเหมือนจะถูกครอบครอง โดยจิตวิญญาณที่อ่อนเยาว์ อารมณ์ขันรัก ใช่ Pamela เพลิดเพลินไปกับบทบาทของเธอเป็นผู้หนึ่งที่จำเป็นเพื่อให้ whippersnappers ที่เหลือเหล่านี้สองในบรรทัด แต่ Pamela ได้รับความคิดสำหรับสัปดาห์ผ่านมาว่า บางทีมันเริ่มจะออกจากหมู่บ้านของเธอ เวลาที่จะให้เยาวชนทำงานอาณานิคมของคนหนุ่มสาวรักนี้ ปล่อยให้พวกเขามีมัน Pamela เบา ๆ กับตัวเอง เธอมาที่หุบเขาแห่งความสุขไม่รู้สิ่งที่คาดหวัง ยกเว้นที่ตาบนรางวัล เป็นหนังสือดีกล่าวว่า Pamela รู้สึกเธอมีรางวัลของเธอ มีโอกาสที่จะได้พบกับเก้าดี ลัก ตลก เห็นแก่ตัว spiteful และรักคนอื่น ๆ บางคนที่เธอหวังว่า เธอจะพบกันอีกที่ด้านนอก มิตรภาพใหม่ ซึ่งได้ทำให้เธอตระหนักถึงเพียงวิธีโดดเดี่ยวเธอก่อนไปถึงแฮปปี้วัลเล่ย์ นี้ได้แรงบันดาลใจเธอต้องการทำให้ความพยายามที่มีขนาดใหญ่ขึ้นเพื่อดูลูกชายและหลานของเธออีกครั้ง หลังจากทั้งหมดนี้ออกจากกันในที่สุดสำหรับชา เขายังคงพยายาม ฉาย เข้าใจผู้ที่จาค็อบ มันก็ง่าย เป็นเขาอย่างแท้จริงคือ วางแผนอยู่ คนเดียวถ้าจำเป็นหรือไม่ เขาเป็นนักต้มตุ๋นที่ว่า ชามีความคิดบางส่วนของเหงาก่อนหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นวันหลังจากที่ความรักและความต้องการทางเพศ พาเมล่าอีเลียสและจาค็อบเป็นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ของฝูงเดิมของหุบเขาแห่งความสุขตอนนี้นั่งอยู่ที่โต๊ะและการรับประทานอาหารมื้อเช้าของพวกเขาด้วยจาค็อบที่หัวพาเมล่าไปทางขวาของเขาและอีเลียสไปทางด้านซ้าย พวกเขากำลังพยายามที่จะรับประทานอาหารเช้ากินอย่างระมัดระวังประกอบด้วยขนมปังโฮมเมดกับเจลลี่พาเมล่าและกาแฟที่แข็งแกร่ง ของอาหารพื้นฐานที่นำไปยังหมู่บ้านในเดือนมกราคมยังคงมากตั้งแต่หมู่บ้านขณะนี้อยู่ในความต้องการของอาหารสำหรับสามไม่ยี่สิบ การเลี้ยงน้อยที่ถูกต้องและนมที่ต้องการน้อยลงการจัดเก็บภาษีในช่วงเช้าจากวัว สายตาอึดอัดถูกบางครั้งผ่านรอบโดยสามพี่น้องจิตวิญญาณที่ตอนนี้รู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นกว่าเดิม หมู่บ้านทันใดนั้นทั้งหมดมีขนาดใหญ่เกินไป; มันห้อมล้อมพวกเขา อีเลียสแม้จะมีความพยายามที่ดีที่สุดของเขาไม่สามารถหยุดความพยายามที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่จาค็อบก็ขึ้นอยู่กับ; พาเมล่ายังคงมีอากาศปลีกตัวอดทนเพื่อเธอ; จาค็อบเป็นคนที่มีจิตวิญญาณสำรองถูกหมดในชีวิตประจำวัน แม้เขาได้รับการล่อลวงโดยซาตานจะให้ขึ้นบนบทบาทความเป็นผู้นำที่ล้าสมัยมากขึ้นและที่จะละทิ้งความฝันที่ว่าสหรัฐครั้งเดียวยี่สิบคน แต่เขาก็มีการจัดการที่จะเพียงแค่การยืนหยัดจิตวิญญาณของเขา เพื่อให้ห่างไกล.
"บราเดอร์ยาโคบสิ่งที่เป็นแผนของคุณสำหรับเราในวันนี้?" ถามอีเลียสในขณะที่เขายกถ้วยกาแฟของเขาไปที่ปากของเขา.
เช่นถ้าตรวจจับบรรยากาศหนักใจพาเมล่าทันทีมองไปกับยาโคบเห็นวิธีการที่เขาจะตอบสนองต่อสิ่งที่เธอรู้สึกว่าน้อยคำถามจากอีเลียสและอื่น ๆ ของความท้าทาย จาค็อบดูเหมือนจะใช้คำถามที่มูลค่าอย่างไรกับความรู้สึกของเขาทื่อค่อนข้าง.
"บราเดอร์อีเลียสผมคิดว่าเราทุกคนควรตัดสินใจด้วยตัวเอง. ฉันได้พยายามที่จะเป็นแนวทางในหมู่บ้านนี้ แต่ไม่ได้ปกครอง. ฉันจะแนะนำเสมอเช้าสวดมนต์ ไม่ได้สั่งให้มัน. ฉันได้รับการสนับสนุนการหมุนเหลือเกินการเกษตรต่าง ๆ ไม่ได้เรียกร้อง. ฉันหนึ่งวางแผนที่จะใช้เวลาที่เงียบสงบของฉันนอกห้องโดยสารของฉันเช้านี้. ผมอยากจะใช้เวลากับพระเจ้าในธรรมชาติที่เขาสร้างขึ้น. "
ยาโคบตอบ คำถามที่มีความประพฤติสงบและไม่มีข้อบ่งชี้ว่าเขาเป็นในทางใด ๆ ตกอกตกใจ แต่เขาไม่ได้มองไปที่อีเลียสในขณะที่เขาพูด แต่เข้าไปในป่าโดยรอบ นี้ แต่รบกวนเล็กน้อยอีเลียสทำให้เขาได้รับทราบคำตอบของจาค็อบกับพยักหน้าเด็ดเดี่ยวของหัวของเขาและรอยยิ้มที่เตรียมพร้อม จาค็อบในการเปิดให้แวบไปในทิศทางอีเลียส ' อีเลียส 'ข้อสงสัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับจาค็อบตอนนี้กลับมา; เห็นคนที่มีความร้อนที่รุนแรงทางศาสนาในขณะนี้เป็นรุ่นที่ปรับลดของตัวเองในอดีตของเขาถูกต้องกังวล เป็นยาโคบเล่นกลต้นแบบหลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่ คนที่มีการเปลี่ยนแปลงตัวเองของเขาหรือตัวตนที่จะขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เขาพบว่าตัวเองมีอะไรบ้าง? มีเพียงสามของพวกเขาที่เหลือนี้จะเป็นเรื่องง่ายที่จะหา พาเมล่าตัดสินใจที่จะทำหน้าที่เป็นผู้ไกล่เกลี่ยสำหรับพายุที่มีศักยภาพที่เบียร์.
"ผมจะทำความสะอาดมีด. แล้วฉันจะได้กับคุณในการเดินของคุณบราเดอร์ยาโคบ?"
"ฉันอย่างแท้จริงเช่นนั้น. คุณต้องการที่จะเข้าร่วมกับเราอีเลียส?" ถามจู่ ๆ ก็อยากจาค็อบ.
"ใช่จาค็อบ. ฉัน."
ทั้งสามคนเริ่มเดินด้วยกันหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาทำทางของพวกเขาที่ผ่านมาคอลเลกชันของกระท่อมร้างเดินไปตามพื้นหญ้าที่นำไปสู่ที่อยู่อาศัยของสัตว์ พาเมล่าปล่อยให้ความคิดของเธอนำเธอขณะที่เธอจำได้ว่าสามีของเธอที่เสียชีวิตเมื่อสองปีก่อน นอกจากนี้เธอยังคิดว่าหลานเธอลูกหลานของบุตรชายคนเดียวของเธอไม่มีใครที่เห็นมากในปัจจุบัน เธอได้รับการเป็นผู้หญิงเหงาบางครั้งจนเธอเดินเข้าไปในหมู่บ้าน ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้รู้สึกที่เหนือกว่าให้กับทุกคนในหมู่บ้าน แต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกเพียงเพลิดเพลินกับการอาบแดดใน บริษัท ของคนอื่น ๆ ซึ่งจำเป็นต้องอะไรมากไปกว่าการเฝ้าดูโลกไปโดย ไม่มีการเข้าร่วมงานเป็นสิ่งที่จำเป็น ต้องการทางจิตวิญญาณของเธอถูกพบโดยมิตรภาพของชาวบ้านตัวเองแม้ว่าจะมีเพียงสองคนยังคงอยู่ และสิ่งเหล่านี้ชายหนุ่มสองคนที่ดูเหมือนจะถูกครอบงำโดยจิตวิญญาณอ่อนเยาว์มีอารมณ์ขันอย่างปฏิเสธไม่ได้ ใช่พาเมล่ามีความสุขกับบทบาทของเธอเป็นผู้หนึ่งที่เป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้ทั้งสอง whippersnappers ที่เหลืออยู่ในบรรทัด แต่พาเมล่าได้รับความคิดไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาว่าบางทีมันอาจจะได้รับเวลาที่เธอต้องออกจากหมู่บ้าน เวลาที่จะให้เยาวชนทำงานอาณานิคมของคนหนุ่มสาวที่ปฏิเสธไม่ได้นี้ ปล่อยให้พวกเขามีมัน พาเมล่าหัวเราะกับตัวเอง เธอได้มาถึงหุบเขาแห่งความสุขไม่ทราบว่าสิ่งที่คาดหวังยกเว้นที่จะให้ดวงตาของคุณเมื่อได้รับรางวัลเป็นหนังสือดีกล่าวว่า พาเมล่ารู้สึกว่าเธออยู่แล้วมีรางวัลของเธอ โอกาสที่จะได้พบกับเก้ายอดเยี่ยม, จิ๊บจ๊อย, ตลก, ความเห็นแก่ตัวความอาฆาตแค้นและความรักของคนอื่น ๆ บางคนเธอหวังว่าเธอจะได้พบกันอีกครั้งที่ด้านนอก มิตรภาพใหม่ซึ่งทำให้เธอตระหนักถึงเพียงวิธีเหงาเธอเป็นก่อนที่จะเดินทางมาถึงหุบเขาแห่งความสุข เรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจของเธอไปจนต้องการที่จะทำให้ความพยายามขนาดใหญ่เพื่อดูลูกชายและหลานเธออีกครั้งหลังจากที่ทุกเวลานี้นอกเหนือ.
ในฐานะที่เป็นอีเลียสเขาก็ยังคงพยายามที่คาดการณ์ที่จะเข้าใจคนที่ยาโคบ มันเป็นเรื่องง่ายที่ เขาอย่างแท้จริงเป็นผู้นำทางศาสนาที่วางแผนจะยังคงอยู่ที่นี่คนเดียวทั้งหมดถ้าจำเป็นต้องเป็นอย่างไร เขาเป็นศิลปินที่อีเลียสมีความคิดบางส่วนของ Villag ก่อนหน้านี้