- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Jessica Fujimori, MIT News correspo
Jessica Fujimori, MIT News correspondent
February 21, 2014
Photo: Allegra Boverman
In 11th grade, when many high-school students are working on college applications, juggling extracurriculars, and taking multiple AP courses, Suan Tuang was doing the same. But at 16, Tuang was also striving to learn English, settle into a new home in a new country, and help his family navigate the financial straits of joblessness in the midst of the economic crisis.
“As a family, we were really struggling,” Tuang says. “We thought maybe we made the wrong decision: How long was this going to last?”
Tuang left Myanmar (formerly known as Burma) with his parents, two older sisters, and a younger brother in 2008, just two years before he entered MIT. He came from a rural village, called Tedim, that had few college graduates, and where he lived in a house with intermittent electricity and no running water. But Tuang now expects to graduate from MIT with a chemistry degree in June, and hopes to continue on to an MD/PhD.
“Growing up, I knew I wanted to be something different,” Tuang says. “I just didn’t know what that would be.”
A new home
As Christians in an overwhelmingly Buddhist country and as part of the small Zomi ethnic group, Tuang and his family were a double minority in Myanmar. In 2008, the family decided to migrate to the United States of America in search for a better life and future; some months later, the family boarded a plane, leaving behind the familiar and heading into the unknown. After a few nerve-wracking transits, they landed in Orlando, Fla.
Tuang had been studying English on his own for years to supplement his rudimentary language classes in school; in seventh grade, he began going to the local library to study grammar books left behind by British colonialists and to watch old movies in English. But once in the U.S., Tuang found that he struggled to keep up in conversation. ESL classes and hard work helped him improve, and he began to share his story with his ESL teacher, Jacquelyn Gomez, who had lived in Boston.
Gomez thought Tuang would be a good fit for MIT, encouraged him to apply, and helped him with his application. Tuang was accepted, and was offered full financial aid — enabling him to attend the Institute.
Tuang’s family had never heard of MIT before he applied, and they were skeptical at first. “My parents thought it might be a scam,” Tuang says. “It was just too good to be true.” After visiting for Campus Preview Weekend, his mother was convinced. Tuang entered MIT the following fall.
Now, Tuang’s parents have stable jobs, his two sisters are nurses, and his brother is a freshman at Brown University. Tuang has participated in cancer research in two different labs, has been a contributing author on two papers, and dreams of becoming a physician-scientist.
Into the lab
In his freshman biology class — 7.012 (Introduction to Biology) — Tuang listened closely as Robert Weinberg, the Daniel K. Ludwig and American Cancer Society Professor, explained cancer’s typical disease progression. In a chemistry class during his freshman year — 5.112 (Principles of Chemical Science) — he was intrigued by the explanation given by Richard Schrock, the Frederick G. Keyes Professor of Chemistry, of the cancer drug cisplatin. “One thing I heard during freshman year was that at MIT, there’s always someone doing something you’re interested in,” Tuang says. “So I thought I would put that to the test.”
Through a Google search, Tuang found Stephen Lippard, the Arthur Amos Noyes Professor of Chemistry, who works on cisplatin. “I told Professor Lippard, ‘I do not have any prior laboratory experience, but I’m really excited and interested in your work,’” Tuang says. Lippard gave Tuang his first chance at research, starting in January of his freshman year.
Tuang’s first project involved the synthesis of cisplatin analogs, anticancer drug candidates with the potential to overcome resistance and improve efficacy. Next, he began work on another project at the interface of biological and inorganic chemistry, assisting in the creation of a synthetic model of the active site of an enzyme that converts methane into methanol, a synthetically difficult chemical reaction. This model would ideally perform the same function, but would be much less complex than the natural enzyme. The results of the research were published during Tuang’s junior year in the European Journal of Inorganic Chemistry.
Through his work with Lippard, Tuang gained confidence in his research abilities. He also discovered a love of figuring out how to use chemical principles to design and make molecules for biological applications. “For me, that’s the beauty of chemistry,” he says. “Whatever you want to make, you can just design and synthesize it.”
As an Amgen Scholar the summer after his sophomore year, Tuang began research with Ralph Weissleder, the Thrall Professor of Radiology and Professor of Systems Biology, at Massachusetts General Hospital. There, he helped to tackle another cancer-related problem: how to find the right drug for an individual cancer patient. “Sometimes, patients are given chemotherapy treatment in a ‘one-size-fits-all’ approach, and come back very worn out from the side effects, only to find that their treatment did not work; it did not treat the cancer,” Tuang says.
Because cancer can be caused by a number of different malfunctions within a cell — for example, any of a large number of proteins might be overexpressed, causing the cell to multiply too quickly — it is difficult to identify which problem a particular patient has and which drug to use for treatment. Weissleder’s lab found a solution, in research published recently in Science Translational Medicine.
“We developed a way to analyze all the key protein biomarkers that are associated with cancer,” Tuang says. In other words, the team found a way to easily measure the amount of each cancer-related protein — information a doctor could then use to prescribe the correct drug to a patient.
A dream draws closer
Tuang dreams not only of continuing research, but of practicing as a physician as well — an aspiration born of a ruptured appendix he suffered in ninth grade. Tuang was brought on a bicycle to a hospital 30 minutes away, where he was rushed to surgery. If it had been 45 minutes later, he might not have survived.
“Back home, we didn’t have a lot,” Tuang says. “Two things that we know we can have are our health and our loved ones. I lost my health. My parents could have lost a loved one.”
At the time, he and his family were frantic with worry. “What really got me was the empathy and compassion that my doctors showed us every day,” Tuang says. He wanted to do the same, but he knew that his was a community where people became construction workers and farmers — not doctors.
But at MIT, Tuang’s dream did not seem so far out of reach anymore. In January of his sophomore year, through the MIT externship program, he got the chance to shadow David August ’76, the chief of surgical oncology at the Rutgers Cancer Institute of New Jersey.
“I saw him providing the empathy and compassion that I experienced as a patient five years before,” Tuang says. “Every day, helping patients — that really excited me. That was when I knew I wanted to be a doctor.”
As challenging as many would consider four years at MIT followed by the pursuit of an MD/PhD, Tuang feels at ease.
“For the first time in my life, all I have to worry about are my academics,” Tuang says. “Now, I have electricity at home; I have water to shower. I don’t have to worry that someone will knock on my door because of my personal beliefs.”
Tuang has kept his faith close to his heart. For the past six years, he has lived by his favorite verse, Philippians 4:13: “I can do all things through Christ who strengthens me.”
With his first few paychecks from his summer research in Lippard’s lab, Tuang bought a guitar. When he’s not busy with research and classwork, he teaches himself to play by watching YouTube videos. Last summer, he co-wrote a theme song for MIT’s International Development House, which he led as president last year. He plays basketball and soccer on the chemistry department’s intramural team, and helps run MIT ClubChem, a student group that builds community in the chemistry department.
“With everything, I push myself out of my comfort zone and just give my best effort,” Tuang says. He is glad to be where he is, and makes the most of every opportunity. As he wrote in a recent essay, “It was a hard path that led me to MIT, but it continues to inspire me as I go forward.”
February 21, 2014
Photo: Allegra Boverman
In 11th grade, when many high-school students are working on college applications, juggling extracurriculars, and taking multiple AP courses, Suan Tuang was doing the same. But at 16, Tuang was also striving to learn English, settle into a new home in a new country, and help his family navigate the financial straits of joblessness in the midst of the economic crisis.
“As a family, we were really struggling,” Tuang says. “We thought maybe we made the wrong decision: How long was this going to last?”
Tuang left Myanmar (formerly known as Burma) with his parents, two older sisters, and a younger brother in 2008, just two years before he entered MIT. He came from a rural village, called Tedim, that had few college graduates, and where he lived in a house with intermittent electricity and no running water. But Tuang now expects to graduate from MIT with a chemistry degree in June, and hopes to continue on to an MD/PhD.
“Growing up, I knew I wanted to be something different,” Tuang says. “I just didn’t know what that would be.”
A new home
As Christians in an overwhelmingly Buddhist country and as part of the small Zomi ethnic group, Tuang and his family were a double minority in Myanmar. In 2008, the family decided to migrate to the United States of America in search for a better life and future; some months later, the family boarded a plane, leaving behind the familiar and heading into the unknown. After a few nerve-wracking transits, they landed in Orlando, Fla.
Tuang had been studying English on his own for years to supplement his rudimentary language classes in school; in seventh grade, he began going to the local library to study grammar books left behind by British colonialists and to watch old movies in English. But once in the U.S., Tuang found that he struggled to keep up in conversation. ESL classes and hard work helped him improve, and he began to share his story with his ESL teacher, Jacquelyn Gomez, who had lived in Boston.
Gomez thought Tuang would be a good fit for MIT, encouraged him to apply, and helped him with his application. Tuang was accepted, and was offered full financial aid — enabling him to attend the Institute.
Tuang’s family had never heard of MIT before he applied, and they were skeptical at first. “My parents thought it might be a scam,” Tuang says. “It was just too good to be true.” After visiting for Campus Preview Weekend, his mother was convinced. Tuang entered MIT the following fall.
Now, Tuang’s parents have stable jobs, his two sisters are nurses, and his brother is a freshman at Brown University. Tuang has participated in cancer research in two different labs, has been a contributing author on two papers, and dreams of becoming a physician-scientist.
Into the lab
In his freshman biology class — 7.012 (Introduction to Biology) — Tuang listened closely as Robert Weinberg, the Daniel K. Ludwig and American Cancer Society Professor, explained cancer’s typical disease progression. In a chemistry class during his freshman year — 5.112 (Principles of Chemical Science) — he was intrigued by the explanation given by Richard Schrock, the Frederick G. Keyes Professor of Chemistry, of the cancer drug cisplatin. “One thing I heard during freshman year was that at MIT, there’s always someone doing something you’re interested in,” Tuang says. “So I thought I would put that to the test.”
Through a Google search, Tuang found Stephen Lippard, the Arthur Amos Noyes Professor of Chemistry, who works on cisplatin. “I told Professor Lippard, ‘I do not have any prior laboratory experience, but I’m really excited and interested in your work,’” Tuang says. Lippard gave Tuang his first chance at research, starting in January of his freshman year.
Tuang’s first project involved the synthesis of cisplatin analogs, anticancer drug candidates with the potential to overcome resistance and improve efficacy. Next, he began work on another project at the interface of biological and inorganic chemistry, assisting in the creation of a synthetic model of the active site of an enzyme that converts methane into methanol, a synthetically difficult chemical reaction. This model would ideally perform the same function, but would be much less complex than the natural enzyme. The results of the research were published during Tuang’s junior year in the European Journal of Inorganic Chemistry.
Through his work with Lippard, Tuang gained confidence in his research abilities. He also discovered a love of figuring out how to use chemical principles to design and make molecules for biological applications. “For me, that’s the beauty of chemistry,” he says. “Whatever you want to make, you can just design and synthesize it.”
As an Amgen Scholar the summer after his sophomore year, Tuang began research with Ralph Weissleder, the Thrall Professor of Radiology and Professor of Systems Biology, at Massachusetts General Hospital. There, he helped to tackle another cancer-related problem: how to find the right drug for an individual cancer patient. “Sometimes, patients are given chemotherapy treatment in a ‘one-size-fits-all’ approach, and come back very worn out from the side effects, only to find that their treatment did not work; it did not treat the cancer,” Tuang says.
Because cancer can be caused by a number of different malfunctions within a cell — for example, any of a large number of proteins might be overexpressed, causing the cell to multiply too quickly — it is difficult to identify which problem a particular patient has and which drug to use for treatment. Weissleder’s lab found a solution, in research published recently in Science Translational Medicine.
“We developed a way to analyze all the key protein biomarkers that are associated with cancer,” Tuang says. In other words, the team found a way to easily measure the amount of each cancer-related protein — information a doctor could then use to prescribe the correct drug to a patient.
A dream draws closer
Tuang dreams not only of continuing research, but of practicing as a physician as well — an aspiration born of a ruptured appendix he suffered in ninth grade. Tuang was brought on a bicycle to a hospital 30 minutes away, where he was rushed to surgery. If it had been 45 minutes later, he might not have survived.
“Back home, we didn’t have a lot,” Tuang says. “Two things that we know we can have are our health and our loved ones. I lost my health. My parents could have lost a loved one.”
At the time, he and his family were frantic with worry. “What really got me was the empathy and compassion that my doctors showed us every day,” Tuang says. He wanted to do the same, but he knew that his was a community where people became construction workers and farmers — not doctors.
But at MIT, Tuang’s dream did not seem so far out of reach anymore. In January of his sophomore year, through the MIT externship program, he got the chance to shadow David August ’76, the chief of surgical oncology at the Rutgers Cancer Institute of New Jersey.
“I saw him providing the empathy and compassion that I experienced as a patient five years before,” Tuang says. “Every day, helping patients — that really excited me. That was when I knew I wanted to be a doctor.”
As challenging as many would consider four years at MIT followed by the pursuit of an MD/PhD, Tuang feels at ease.
“For the first time in my life, all I have to worry about are my academics,” Tuang says. “Now, I have electricity at home; I have water to shower. I don’t have to worry that someone will knock on my door because of my personal beliefs.”
Tuang has kept his faith close to his heart. For the past six years, he has lived by his favorite verse, Philippians 4:13: “I can do all things through Christ who strengthens me.”
With his first few paychecks from his summer research in Lippard’s lab, Tuang bought a guitar. When he’s not busy with research and classwork, he teaches himself to play by watching YouTube videos. Last summer, he co-wrote a theme song for MIT’s International Development House, which he led as president last year. He plays basketball and soccer on the chemistry department’s intramural team, and helps run MIT ClubChem, a student group that builds community in the chemistry department.
“With everything, I push myself out of my comfort zone and just give my best effort,” Tuang says. He is glad to be where he is, and makes the most of every opportunity. As he wrote in a recent essay, “It was a hard path that led me to MIT, but it continues to inspire me as I go forward.”
0/5000
เจสสิก้า Fujimori นักข่าวข่าว MIT21 กุมภาพันธ์ 2014ภาพ: Allegra Bovermanในเกรด 11 เมื่อนักเรียนโรงเรียนมัธยมหลายคนกำลังทำงานบนโปรแกรมประยุกต์วิทยาลัย เล่นกล extracurriculars และมีหลายหลักสูตร AP ตวงพรหมสวนทำเหมือนกัน แต่ที่ 16 ตวงพรหมยังมุ่งมั่นที่จะเรียนภาษาอังกฤษ เป็นบ้านที่ใหม่ในประเทศใหม่ และช่วยให้ครอบครัวนำเทคของ joblessness ท่ามกลางวิกฤตเศรษฐกิจการเงิน"ครอบครัว เราได้จริง ๆ ดิ้นรน ตวงพรหมกล่าวว่า "เราคิดว่า บางทีเราตัดสินใจไม่ถูกต้อง: ระยะนี้ไปล่า? "ตวงพรหมซ้ายพม่า (เดิมเรียกว่าพม่า) กับพ่อแม่ น้องสาวสองคนเก่า และน้องในปี 2008 เพียงสองปีก่อนเขาป้อน MIT เขามาจากหมู่บ้านชนบท Tedim ที่มีบัณฑิตวิทยาลัยไม่กี่ และที่เขาอาศัยอยู่ในบ้าน ด้วยกระแสไฟฟ้าขาดตอนและไม่มีน้ำใช้ที่เรียกว่า แต่ตวงพรหมตอนนี้คาดว่าจะสำเร็จการศึกษาจาก MIT กับระดับเคมีในมิถุนายน และหวังที่จะดำเนินต่อตาม MD/ปริญญา เอกตวงพรหมกล่าวว่า "โตขึ้น ฉันรู้ว่า ฉันต้องการบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกัน "ฉันก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่จะ"บ้านใหม่เป็นคริสเตียนในการ overwhelmingly ชาวพุทธประเทศ และ เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มชาติพันธ์สภาเล็ก ตวงพรหม และครอบครัวถูกชนกลุ่มน้อยในพม่าคู่กัน ใน 2008 ครอบครัวตัดสินใจที่จะย้ายไปสหรัฐอเมริกาในการค้นหาชีวิตดีและอนาคต บางเดือน ครอบครัวโดยสารเครื่องบิน ออกหลังคุ้นเคย และหัวเรื่องเป็นไม่รู้จักกัน หลังจากไม่กี่ transits nerve-wracking พวกเขาที่ดินในออร์แลนโด Fla.ตวงพรหมมีการเรียนภาษาอังกฤษในปีเสริมชั้นเรียนในโรงเรียน rudimentary ภาษาของเขาเอง ในระดับเจ็ด เขาเริ่มไปห้องสมุดท้องถิ่นศึกษาไวยากรณ์หนังสือทิ้ง โดย colonialists อังกฤษ และชมภาพยนตร์เก่าในภาษาอังกฤษ แต่ครั้งเดียวในสหรัฐอเมริกา ตวงพรหมพบว่า เขาต่อสู้เพื่อให้ค่าในการสนทนา เรียน ESL และทำงานหนักช่วยให้เขาปรับปรุง และเขาเริ่มที่จะแบ่งปันเรื่องราวของเขากับ ESL ครู เมซ Jacquelyn ที่มีอยู่ในบอสตันเมซคิดว่า ตวงพรหมจะดีพอสำหรับ MIT ใจเขาใช้ และช่วยเขา ด้วยการประยุกต์ของเขา ตวงพรหมยอมรับ และคำแนะนำช่วยเหลือทางการเงินเต็มรูปแบบซึ่งเขาเข้าร่วมสถาบันเปิดใช้งานครอบครัวของตวงพรหมมีไม่เคยได้ยินของ MIT ก่อนเขา และพวกเขาสงสัยในตอนแรก ตวงพรหมกล่าวว่า "พ่อคิดว่า มันอาจจะหลอก "มันเป็นเพียงดีเกินจริง" หลังจากเยี่ยมชมสำหรับวิทยาเขตอย่างวันหยุดสุดสัปดาห์ แม่ของเขาถูก convinced ตวงพรหมป้อน MIT ฤดูใบไม้ร่วงต่อไปนี้ตอนนี้ ผู้ปกครองของตวงพรหมมีงานมั่นคง น้องสาวของเขาสองคนมีพยาบาล และน้อง วิชาฯ มหาวิทยาลัยสีน้ำตาล ตวงพรหมได้เข้าร่วมในการวิจัยมะเร็งในห้องปฏิบัติการแตกต่างกันสอง แล้วผู้เขียนทำเอกสารสอง และความฝันของการ เป็นนักวิทยาศาสตร์ แพทย์ในห้องปฏิบัติการในชั้นเรียนวิชาชีววิทยาวิชาฯ ของเขา — 7.012 (แนะนำชีววิทยา) — ตวงพรหมฟังอย่างใกล้ชิดโรเบิร์ต Weinberg ลุดวิก แห่งคุณ Daniel และศาสตราจารย์สมาคมมะเร็งอเมริกัน อธิบายความก้าวหน้าของโรคโดยทั่วไปของโรคมะเร็ง ในชั้นเรียนเคมีปีวิชาฯ ของเขา — 5.112 (หลักการของเคมีวิทยาศาสตร์) — เขาได้ประหลาดใจ โดยอธิบายโดยริชาร์ด Schrock เฟรเดอริก G. Keyes ศาสตราจารย์ของวิชาเคมี ของ cisplatin ยามะเร็ง ตวงพรหมกล่าวว่า "สิ่งหนึ่งที่ผมได้ยินวิชาฯ ปีถูกว่า ที่ MIT มีเสมอคนทำบางสิ่งบางอย่างที่คุณสนใจ "ดังนั้นฉันคิดว่า ฉันจะใส่เป็นการทดสอบที่"ผ่านการค้นหา Google ตวงพรหมพบ Stephen Lippard, Arthur โรงแรมอมอสโค Noyes ศาสตราจารย์ของวิชาเคมี ที่ทำงานบน cisplatin "ฉันบอกอาจารย์ Lippard, 'ฉันไม่มีประสบการณ์ปฏิบัติการก่อนหน้า แต่ฉันตื่นเต้นจริง ๆ และสนใจในงานของคุณ,' " ตวงพรหมกล่าวว่า Lippard ให้ตวงพรหมโอกาสแรกของเขาที่วิจัย เริ่มต้นในเดือนมกราคมปีวิชาฯ ของเขาโครงการแรกของตวงพรหมเกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์ cisplatin analogs ยา anticancer ผู้สมัคร มีศักยภาพที่จะเอาชนะความต้านทาน และปรับปรุงประสิทธิภาพ ถัดไป เขาเริ่มทำงานในโครงการอื่นในอินเทอร์เฟซของชีวภาพ และอนินทรีย์เคมี ให้ความช่วยเหลือในการสร้างรูปแบบสังเคราะห์ของไซต์ที่ใช้งานอยู่ของเอนไซม์ที่แปลงมีเทนเป็นเมทานอล ปฏิกิริยาเคมีที่โซเดี่ยมยาก รูปแบบนี้จะทำหน้าที่เหมือนห้อง แต่จะซับซ้อนมากน้อยกว่าเอนไซม์ธรรมชาติ ผลการวิจัยได้รับการประกาศในระหว่างของตวงพรหมปียุโรปสมุดของอนินทรีย์เคมีผ่านผลงาน Lippard ตวงพรหมได้รับความเชื่อมั่นในความสามารถในการวิจัยของเขา นอกจากนี้เขายังพบความรักในการหาวิธีการใช้หลักการทางเคมีการออกแบบ และทำให้โมเลกุลชีวภาพสำหรับ "สำหรับฉัน ที่มีความสวยงามของเคมี เขากล่าว "หากคุณต้องการให้ คุณสามารถเพียงแค่ออกแบบ และสังเคราะห์มัน"เป็นนักวิชาการ Amgen ร้อนหลังปีเขา sophomore ตวงพรหมเริ่มวิจัยกับ Ralph Weissleder ศาสตราจารย์ Thrall รังสีวิทยาและอาจารย์ของระบบชีววิทยา โรงพยาบาลทั่วไปแมสซาชูเซตส์ มี เขาช่วยเล่นงานอื่นที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งปัญหา: วิธีการค้นหายาเหมาะสมสำหรับผู้ป่วยโรคมะเร็งแต่ละตัว "บางครั้ง ผู้ป่วยที่ให้เคมีบำบัดรักษาในแนวทาง 'one-size-fits-all' และมาหลังเหนื่อยล้าจากผลข้างเคียง จะพบว่า การรักษาไม่ได้ผล มาก ตวงพรหมกล่าวว่า มันไม่ไม่รักษามะเร็งเนื่องจากโรคมะเร็งอาจเกิดจากความบกพร่องต่าง ๆ ภายในเซลล์เป็นจำนวน — เช่น ของจำนวนมากของโปรตีนอาจเป็น overexpressed ก่อให้เกิดเซลล์คูณเร็วเกินไป — เป็นการยากที่จะระบุปัญหาที่มีเฉพาะผู้ป่วยและยาที่ใช้รักษาได้ ห้องปฏิบัติการของ Weissleder พบโซลูชัน งานวิจัยที่เผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้ในยา Translational วิทยาศาสตร์ตวงพรหมกล่าวว่า "เราพัฒนาวิธีการวิเคราะห์ biomarkers โปรตีนที่สำคัญทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับมะเร็ง ในคำอื่น ๆ กลุ่มคนพบวิธีการวัดจำนวนโปรตีนที่เกี่ยวข้องกับโรคมะเร็งแต่ละตัวข้อมูลแพทย์อาจใช้การกำหนดยาถูกต้องให้ผู้ป่วยฝันวาดใกล้ชิดฝันตวงพรหมไม่เพียงต่อการวิจัย แต่เป็นแพทย์รวมทั้งการฝึกซ้อม — ประณิธานเกิดของภาคผนวกที่ ruptured ที่เขาประสบในเกรด 9 ตวงพรหมได้นำรถไปโรงพยาบาล 30 นาที ที่เขาถูกวิ่งการผ่าตัด ถ้ามันได้ 45 นาทีในภายหลัง เขาอาจไม่มีชีวิตรอดตวงพรหมกล่าวว่า "กลับบ้าน เราไม่ได้มีมาก "สองสิ่งที่เรารู้ว่า เราได้เป็นสุขภาพของเราและเรารัก หายสุขภาพ พ่อไม่ได้สูญเสียคนรัก"เวลา เขาและครอบครัวได้คลั่ง ด้วยความกังวล ตวงพรหมกล่าวว่า "สิ่งมีจริง ๆ ฉันไม่เอาใจใส่และความเมตตาที่ว่า แพทย์ของฉันแสดงให้เห็นว่าเราทุกวัน เขาอยากจะทำเหมือนกัน แต่เขารู้ว่า เขาเป็นชุมชนที่คนเป็น คนงานก่อสร้างและเกษตรกรซึ่งแพทย์ไม่แต่ที่ MIT ฝันของตวงพรหมได้ไม่ดูเหมือนจนไม่เข้าอีกต่อไป ในเดือนมกราคมของปีเขา sophomore โปรแกรม externship MIT เขาได้โอกาสที่จะเงา David สิงหาคม ' 76 หัวหน้าการผ่าตัดมะเร็งวิทยาที่ Rutgers มะเร็งสถาบันของนิวเจอร์ซี่ตวงพรหมกล่าวว่า "ผมเห็นเขาให้เอาใจใส่และความเมตตาที่พบเป็นผู้ป่วยห้าปีก่อน "ทุกวัน ช่วยผู้ป่วย — ที่ตื่นเต้นจริง ๆ ฉัน ที่ได้เมื่อฉันรู้ว่า ฉันอยากเป็นหมอ"เป็นความท้าทายที่เป็นมากจะพิจารณาปีสี่ที่ตาม ด้วยการแสวงหาสูตร MD MIT ตวงพรหมรู้สึกอุ่นใจ"ครั้งแรกในชีวิตของฉัน ฉันต้องกังวลเกี่ยวกับเป็นนักวิชาการของฉัน ตวงพรหมกล่าวว่า "ตอนนี้ ฉันมีไฟฟ้าบ้าน น้ำอาบน้ำแล้ว ไม่ต้องกังวลว่า ใครจะเคาะประตูของฉันเนื่องจากความเชื่อส่วนบุคคลของฉัน"ตวงพรหมมีเก็บความเชื่อใกล้กับหัวใจของเขา สำหรับหกปีที่ผ่านมา เขามีชีวิตอยู่ โดยเขาสดชื่น ชาวฟิลิปปี 4:13: "ฉันจะทำทุกสิ่ง โดยพระคริสต์ที่เพิ่มความแข็งแกร่งฉัน"กับเขาครั้งแรกน้อยเช็คค่าจ้างจากงานวิจัยในห้องปฏิบัติการของ Lippard ร้อนของเขา ตวงพรหมซื้อกีต้าร์ เมื่อเขาไม่ยุ่งกับการวิจัยและ classwork เขาสอนเองเล่นดูวิดีโอ YouTube สุดท้ายฤดูร้อน เขาร่วมเขียนเพลงธีมของ MIT นานาชาติพัฒนาบ้าน ที่เขาเป็นประธานปี เขาเล่นบาสเกตบอลและฟุตบอลทีม intramural ของภาควิชาเคมี และช่วยทำงานที่ MIT ClubChem กลุ่มนักศึกษาที่สร้างชุมชนในภาควิชาเคมี"ทุกอย่าง ฉันผลักดันตัวเองออกจากโซนของฉันสบาย และให้ความพยายามของฉัน ตวงพรหมกล่าวว่า เขาจะยินดีที่เขาเป็น และทำให้ส่วนใหญ่ของทุกโอกาส เขาเขียนในเรียงความล่าสุด "มันเป็นเส้นทางยากที่นำฉันไป MIT แต่ยังสร้างแรงบันดาลใจให้ฉันเป็นฉันไป"
การแปล กรุณารอสักครู่..
Jessica Fujimori, MIT News correspondent
February 21, 2014
Photo: Allegra Boverman
In 11th grade, when many high-school students are working on college applications, juggling extracurriculars, and taking multiple AP courses, Suan Tuang was doing the same. But at 16, Tuang was also striving to learn English, settle into a new home in a new country, and help his family navigate the financial straits of joblessness in the midst of the economic crisis.
“As a family, we were really struggling,” Tuang says. “We thought maybe we made the wrong decision: How long was this going to last?”
Tuang left Myanmar (formerly known as Burma) with his parents, two older sisters, and a younger brother in 2008, just two years before he entered MIT. He came from a rural village, called Tedim, that had few college graduates, and where he lived in a house with intermittent electricity and no running water. But Tuang now expects to graduate from MIT with a chemistry degree in June, and hopes to continue on to an MD/PhD.
“Growing up, I knew I wanted to be something different,” Tuang says. “I just didn’t know what that would be.”
A new home
As Christians in an overwhelmingly Buddhist country and as part of the small Zomi ethnic group, Tuang and his family were a double minority in Myanmar. In 2008, the family decided to migrate to the United States of America in search for a better life and future; some months later, the family boarded a plane, leaving behind the familiar and heading into the unknown. After a few nerve-wracking transits, they landed in Orlando, Fla.
Tuang had been studying English on his own for years to supplement his rudimentary language classes in school; in seventh grade, he began going to the local library to study grammar books left behind by British colonialists and to watch old movies in English. But once in the U.S., Tuang found that he struggled to keep up in conversation. ESL classes and hard work helped him improve, and he began to share his story with his ESL teacher, Jacquelyn Gomez, who had lived in Boston.
Gomez thought Tuang would be a good fit for MIT, encouraged him to apply, and helped him with his application. Tuang was accepted, and was offered full financial aid — enabling him to attend the Institute.
Tuang’s family had never heard of MIT before he applied, and they were skeptical at first. “My parents thought it might be a scam,” Tuang says. “It was just too good to be true.” After visiting for Campus Preview Weekend, his mother was convinced. Tuang entered MIT the following fall.
Now, Tuang’s parents have stable jobs, his two sisters are nurses, and his brother is a freshman at Brown University. Tuang has participated in cancer research in two different labs, has been a contributing author on two papers, and dreams of becoming a physician-scientist.
Into the lab
In his freshman biology class — 7.012 (Introduction to Biology) — Tuang listened closely as Robert Weinberg, the Daniel K. Ludwig and American Cancer Society Professor, explained cancer’s typical disease progression. In a chemistry class during his freshman year — 5.112 (Principles of Chemical Science) — he was intrigued by the explanation given by Richard Schrock, the Frederick G. Keyes Professor of Chemistry, of the cancer drug cisplatin. “One thing I heard during freshman year was that at MIT, there’s always someone doing something you’re interested in,” Tuang says. “So I thought I would put that to the test.”
Through a Google search, Tuang found Stephen Lippard, the Arthur Amos Noyes Professor of Chemistry, who works on cisplatin. “I told Professor Lippard, ‘I do not have any prior laboratory experience, but I’m really excited and interested in your work,’” Tuang says. Lippard gave Tuang his first chance at research, starting in January of his freshman year.
Tuang’s first project involved the synthesis of cisplatin analogs, anticancer drug candidates with the potential to overcome resistance and improve efficacy. Next, he began work on another project at the interface of biological and inorganic chemistry, assisting in the creation of a synthetic model of the active site of an enzyme that converts methane into methanol, a synthetically difficult chemical reaction. This model would ideally perform the same function, but would be much less complex than the natural enzyme. The results of the research were published during Tuang’s junior year in the European Journal of Inorganic Chemistry.
Through his work with Lippard, Tuang gained confidence in his research abilities. He also discovered a love of figuring out how to use chemical principles to design and make molecules for biological applications. “For me, that’s the beauty of chemistry,” he says. “Whatever you want to make, you can just design and synthesize it.”
As an Amgen Scholar the summer after his sophomore year, Tuang began research with Ralph Weissleder, the Thrall Professor of Radiology and Professor of Systems Biology, at Massachusetts General Hospital. There, he helped to tackle another cancer-related problem: how to find the right drug for an individual cancer patient. “Sometimes, patients are given chemotherapy treatment in a ‘one-size-fits-all’ approach, and come back very worn out from the side effects, only to find that their treatment did not work; it did not treat the cancer,” Tuang says.
Because cancer can be caused by a number of different malfunctions within a cell — for example, any of a large number of proteins might be overexpressed, causing the cell to multiply too quickly — it is difficult to identify which problem a particular patient has and which drug to use for treatment. Weissleder’s lab found a solution, in research published recently in Science Translational Medicine.
“We developed a way to analyze all the key protein biomarkers that are associated with cancer,” Tuang says. In other words, the team found a way to easily measure the amount of each cancer-related protein — information a doctor could then use to prescribe the correct drug to a patient.
A dream draws closer
Tuang dreams not only of continuing research, but of practicing as a physician as well — an aspiration born of a ruptured appendix he suffered in ninth grade. Tuang was brought on a bicycle to a hospital 30 minutes away, where he was rushed to surgery. If it had been 45 minutes later, he might not have survived.
“Back home, we didn’t have a lot,” Tuang says. “Two things that we know we can have are our health and our loved ones. I lost my health. My parents could have lost a loved one.”
At the time, he and his family were frantic with worry. “What really got me was the empathy and compassion that my doctors showed us every day,” Tuang says. He wanted to do the same, but he knew that his was a community where people became construction workers and farmers — not doctors.
But at MIT, Tuang’s dream did not seem so far out of reach anymore. In January of his sophomore year, through the MIT externship program, he got the chance to shadow David August ’76, the chief of surgical oncology at the Rutgers Cancer Institute of New Jersey.
“I saw him providing the empathy and compassion that I experienced as a patient five years before,” Tuang says. “Every day, helping patients — that really excited me. That was when I knew I wanted to be a doctor.”
As challenging as many would consider four years at MIT followed by the pursuit of an MD/PhD, Tuang feels at ease.
“For the first time in my life, all I have to worry about are my academics,” Tuang says. “Now, I have electricity at home; I have water to shower. I don’t have to worry that someone will knock on my door because of my personal beliefs.”
Tuang has kept his faith close to his heart. For the past six years, he has lived by his favorite verse, Philippians 4:13: “I can do all things through Christ who strengthens me.”
With his first few paychecks from his summer research in Lippard’s lab, Tuang bought a guitar. When he’s not busy with research and classwork, he teaches himself to play by watching YouTube videos. Last summer, he co-wrote a theme song for MIT’s International Development House, which he led as president last year. He plays basketball and soccer on the chemistry department’s intramural team, and helps run MIT ClubChem, a student group that builds community in the chemistry department.
“With everything, I push myself out of my comfort zone and just give my best effort,” Tuang says. He is glad to be where he is, and makes the most of every opportunity. As he wrote in a recent essay, “It was a hard path that led me to MIT, but it continues to inspire me as I go forward.”
February 21, 2014
Photo: Allegra Boverman
In 11th grade, when many high-school students are working on college applications, juggling extracurriculars, and taking multiple AP courses, Suan Tuang was doing the same. But at 16, Tuang was also striving to learn English, settle into a new home in a new country, and help his family navigate the financial straits of joblessness in the midst of the economic crisis.
“As a family, we were really struggling,” Tuang says. “We thought maybe we made the wrong decision: How long was this going to last?”
Tuang left Myanmar (formerly known as Burma) with his parents, two older sisters, and a younger brother in 2008, just two years before he entered MIT. He came from a rural village, called Tedim, that had few college graduates, and where he lived in a house with intermittent electricity and no running water. But Tuang now expects to graduate from MIT with a chemistry degree in June, and hopes to continue on to an MD/PhD.
“Growing up, I knew I wanted to be something different,” Tuang says. “I just didn’t know what that would be.”
A new home
As Christians in an overwhelmingly Buddhist country and as part of the small Zomi ethnic group, Tuang and his family were a double minority in Myanmar. In 2008, the family decided to migrate to the United States of America in search for a better life and future; some months later, the family boarded a plane, leaving behind the familiar and heading into the unknown. After a few nerve-wracking transits, they landed in Orlando, Fla.
Tuang had been studying English on his own for years to supplement his rudimentary language classes in school; in seventh grade, he began going to the local library to study grammar books left behind by British colonialists and to watch old movies in English. But once in the U.S., Tuang found that he struggled to keep up in conversation. ESL classes and hard work helped him improve, and he began to share his story with his ESL teacher, Jacquelyn Gomez, who had lived in Boston.
Gomez thought Tuang would be a good fit for MIT, encouraged him to apply, and helped him with his application. Tuang was accepted, and was offered full financial aid — enabling him to attend the Institute.
Tuang’s family had never heard of MIT before he applied, and they were skeptical at first. “My parents thought it might be a scam,” Tuang says. “It was just too good to be true.” After visiting for Campus Preview Weekend, his mother was convinced. Tuang entered MIT the following fall.
Now, Tuang’s parents have stable jobs, his two sisters are nurses, and his brother is a freshman at Brown University. Tuang has participated in cancer research in two different labs, has been a contributing author on two papers, and dreams of becoming a physician-scientist.
Into the lab
In his freshman biology class — 7.012 (Introduction to Biology) — Tuang listened closely as Robert Weinberg, the Daniel K. Ludwig and American Cancer Society Professor, explained cancer’s typical disease progression. In a chemistry class during his freshman year — 5.112 (Principles of Chemical Science) — he was intrigued by the explanation given by Richard Schrock, the Frederick G. Keyes Professor of Chemistry, of the cancer drug cisplatin. “One thing I heard during freshman year was that at MIT, there’s always someone doing something you’re interested in,” Tuang says. “So I thought I would put that to the test.”
Through a Google search, Tuang found Stephen Lippard, the Arthur Amos Noyes Professor of Chemistry, who works on cisplatin. “I told Professor Lippard, ‘I do not have any prior laboratory experience, but I’m really excited and interested in your work,’” Tuang says. Lippard gave Tuang his first chance at research, starting in January of his freshman year.
Tuang’s first project involved the synthesis of cisplatin analogs, anticancer drug candidates with the potential to overcome resistance and improve efficacy. Next, he began work on another project at the interface of biological and inorganic chemistry, assisting in the creation of a synthetic model of the active site of an enzyme that converts methane into methanol, a synthetically difficult chemical reaction. This model would ideally perform the same function, but would be much less complex than the natural enzyme. The results of the research were published during Tuang’s junior year in the European Journal of Inorganic Chemistry.
Through his work with Lippard, Tuang gained confidence in his research abilities. He also discovered a love of figuring out how to use chemical principles to design and make molecules for biological applications. “For me, that’s the beauty of chemistry,” he says. “Whatever you want to make, you can just design and synthesize it.”
As an Amgen Scholar the summer after his sophomore year, Tuang began research with Ralph Weissleder, the Thrall Professor of Radiology and Professor of Systems Biology, at Massachusetts General Hospital. There, he helped to tackle another cancer-related problem: how to find the right drug for an individual cancer patient. “Sometimes, patients are given chemotherapy treatment in a ‘one-size-fits-all’ approach, and come back very worn out from the side effects, only to find that their treatment did not work; it did not treat the cancer,” Tuang says.
Because cancer can be caused by a number of different malfunctions within a cell — for example, any of a large number of proteins might be overexpressed, causing the cell to multiply too quickly — it is difficult to identify which problem a particular patient has and which drug to use for treatment. Weissleder’s lab found a solution, in research published recently in Science Translational Medicine.
“We developed a way to analyze all the key protein biomarkers that are associated with cancer,” Tuang says. In other words, the team found a way to easily measure the amount of each cancer-related protein — information a doctor could then use to prescribe the correct drug to a patient.
A dream draws closer
Tuang dreams not only of continuing research, but of practicing as a physician as well — an aspiration born of a ruptured appendix he suffered in ninth grade. Tuang was brought on a bicycle to a hospital 30 minutes away, where he was rushed to surgery. If it had been 45 minutes later, he might not have survived.
“Back home, we didn’t have a lot,” Tuang says. “Two things that we know we can have are our health and our loved ones. I lost my health. My parents could have lost a loved one.”
At the time, he and his family were frantic with worry. “What really got me was the empathy and compassion that my doctors showed us every day,” Tuang says. He wanted to do the same, but he knew that his was a community where people became construction workers and farmers — not doctors.
But at MIT, Tuang’s dream did not seem so far out of reach anymore. In January of his sophomore year, through the MIT externship program, he got the chance to shadow David August ’76, the chief of surgical oncology at the Rutgers Cancer Institute of New Jersey.
“I saw him providing the empathy and compassion that I experienced as a patient five years before,” Tuang says. “Every day, helping patients — that really excited me. That was when I knew I wanted to be a doctor.”
As challenging as many would consider four years at MIT followed by the pursuit of an MD/PhD, Tuang feels at ease.
“For the first time in my life, all I have to worry about are my academics,” Tuang says. “Now, I have electricity at home; I have water to shower. I don’t have to worry that someone will knock on my door because of my personal beliefs.”
Tuang has kept his faith close to his heart. For the past six years, he has lived by his favorite verse, Philippians 4:13: “I can do all things through Christ who strengthens me.”
With his first few paychecks from his summer research in Lippard’s lab, Tuang bought a guitar. When he’s not busy with research and classwork, he teaches himself to play by watching YouTube videos. Last summer, he co-wrote a theme song for MIT’s International Development House, which he led as president last year. He plays basketball and soccer on the chemistry department’s intramural team, and helps run MIT ClubChem, a student group that builds community in the chemistry department.
“With everything, I push myself out of my comfort zone and just give my best effort,” Tuang says. He is glad to be where he is, and makes the most of every opportunity. As he wrote in a recent essay, “It was a hard path that led me to MIT, but it continues to inspire me as I go forward.”
การแปล กรุณารอสักครู่..
เจสสิก้า ฟูจิโมริ , ข่าว MIT ผู้สื่อข่าว
21 กุมภาพันธ์ 2014
รูปถ่าย : Allegra boverman
ในเกรด 11 เมื่อนักเรียนชั้นมัธยมปลายหลายทำงานบนโปรแกรมวิทยาลัยเล่นกลเรียนพิเศษ และใช้หลักสูตร AP หลายสวน ตวงก็ทำเหมือนกัน แต่ที่ 16 , ตวงยังมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ตัดสินเข้าบ้านใหม่ในประเทศใหม่และช่วยให้ครอบครัวของเขาไปที่ช่องแคบทางการเงินของการตกงานท่ามกลางวิกฤตเศรษฐกิจ .
" เป็นครอบครัวเรากำลังดิ้นรน " ตวง กล่าว " เราคิดว่าเราตัดสินใจผิดมานานก็จะคงอยู่ "
ทวงซ้ายพม่า ( เดิมเรียกว่าพม่า ) กับพ่อแม่ พี่สาว 2 คนและพี่ชายน้องในปี 2008 เพียง 2 ปี ก่อนเขาเข้า MITเขามาจากหมู่บ้านชนบท เรียก tedim ที่วิทยาลัยบัณฑิตน้อยและที่เขาอาศัยอยู่ในบ้านที่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีน้ำประปา แต่ตอนนี้ คาดว่าจะจบจาก MIT ตวงด้วยเคมี ในเดือนมิถุนายน และหวังที่จะทำให้ MD / เอก
" เติบโตขึ้น ผมรู้ว่าผมต้องการที่จะเป็นบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกัน " ตวง กล่าว " ฉันแค่ไม่รู้ว่า มันจะ "
บ้านใหม่
เป็นคริสเตียนในเมืองพุทธ ขาดลอย และ เป็นส่วนหนึ่งของเล็ก zomi กลุ่มชาติพันธุ์ ทวง และ ครอบครัวของเขา คู่ ชนกลุ่มน้อยในพม่า ใน 2008 , ครอบครัวตัดสินใจที่จะอพยพไปสหรัฐอเมริกาในการค้นหาชีวิตที่ดีขึ้นและอนาคต บางเดือนต่อมาครอบครัว boarded เครื่องบิน ทิ้ง คุ้นเคย และไปในที่ที่ไม่รู้จักหลังจากไม่กี่เส้นประสาท wracking transits พวกเขามาถึงในออร์แลนโด , Fla
ตวงได้ศึกษาภาษาอังกฤษด้วยตัวเองมานานหลายปีเพื่อเสริมของเขาเป็นพื้นฐานเรียนภาษาในโรงเรียน ในเกรด เขาเริ่มไปที่ห้องสมุดท้องถิ่นศึกษาไวยากรณ์หนังสือทิ้ง โดยล่าอาณานิคมของอังกฤษและดูหนังเก่าภาษาอังกฤษ แต่เมื่อในสหรัฐอเมริกาตวงพบว่า เขาต่อสู้เพื่อให้ขึ้นในการสนทนา การเรียน ESL และทำงานหนักช่วยให้เขาดีขึ้น และเขาเริ่มที่จะแบ่งปันเรื่องราวของเขากับครู ESL ของเขาแจค โกเมซ ที่ได้อาศัยอยู่ในบอสตัน
" คิดตวงว่าจะเหมาะสมกับ MIT สนับสนุนให้เขาใช้ และช่วยให้เขาพร้อมกับใบสมัครของเขา ตวงได้รับการยอมรับและเสนอความช่วยเหลือทางการเงินเต็มรูปแบบ ทำให้เขาได้เข้าร่วมสถาบัน
ทวงครอบครัวไม่เคยได้ยินด้วย ก่อนที่เขาจะใช้ เขามีความสงสัยในตอนแรก " พ่อแม่ฉันคิดว่ามันอาจจะหลอกลวง " ตวง กล่าว " มันเป็นเพียงดีเกินไปที่จะเป็นจริง หลังจากเยี่ยมชมดูตัวอย่างอาทิตย์ แม่ของเขาเชื่อว่า ตวงใส่ด้วย ตกไป
ตอนนี้พ่อแม่ตวงมีงานมั่นคง น้องสาวทั้งสองของเขาเป็นพยาบาล และพี่ชายของเขาเป็นน้องใหม่ในมหาวิทยาลัย บราวน์ ทวงได้มีส่วนร่วมในการวิจัยมะเร็งในสองห้องปฏิบัติการที่แตกต่างกันได้เป็นผู้เขียนร่วมสองเอกสารและความฝันของการเป็นนักวิทยาศาสตร์ แพทย์ เข้าไปในแล็บ
ในชั้นเรียนของเขา - น้องใหม่ 7.012 ชีววิทยา ( ชีววิทยาเบื้องต้น ) - ตวงเป็นโรเบิร์ต Weinberg ฟังอย่างใกล้ชิด ,แดเนียล เค ลุดวิก และศาสตราจารย์ สมาคมโรคมะเร็งอเมริกัน กล่าวโดยทั่วไปโรคมะเร็งลุกลาม ในเคมีเรียนตอนปีแรก - 5.112 ( หลักวิทยาศาสตร์เคมี ) - เขาได้อ่านคำอธิบายให้โดยริชาร์ด ชร็อก , เฟรดเดอริกกรัม และศาสตราจารย์ด้านเคมีของยาเคมีบำบัดมะเร็ง . " สิ่งหนึ่งที่ผมได้ยินในช่วงปีแรกอยู่ที่ MITมักจะมีคนมาทำในสิ่งที่คุณสนใจ " ตวง กล่าว " ฉันคิดว่าฉันจะใส่เพื่อทดสอบ "
ผ่านการค้นหาของ Google , ตวงพบสตีเฟ่น lippard , อาร์เธอร์ เอมอส นอยศาสตราจารย์ของเคมีที่งานเคมีบำบัด . " ผมบอกอาจารย์ lippard , ' ฉันไม่ได้มีประสบการณ์ในห้องปฏิบัติการใด ๆ ก่อน แต่ผมตื่นเต้นและสนใจในงานของคุณ " ตวง กล่าวlippard ให้ตวงโอกาสครั้งแรกของเขาในการวิจัยเริ่มต้นในเดือนมกราคมของปี 1
ตวงเป็นโครงการแรกที่เกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์สารต้านมะเร็ง ยาเคมีบำบัด , ผู้สมัครที่มีศักยภาพที่จะเอาชนะความต้านทานและปรับปรุงประสิทธิภาพ . ต่อไปเขาเริ่มทำงานในโครงการอื่นในอินเตอร์เฟซของชีวภาพและนินทรีย์เคมีช่วยในการสร้างรูปแบบสังเคราะห์ของ active site ของเอนไซม์ที่แปลงก๊าซมีเทนในเมทานอล , ปฏิกิริยาทางเคมีสังเคราะห์ที่ยาก รุ่นนี้นึกคิดดำเนินการฟังก์ชันเดียวกัน แต่จะมากน้อยซับซ้อนกว่าเอนไซม์ธรรมชาติ ผลของการวิจัยที่ตีพิมพ์ระหว่าง ตวงจูเนียร์ปีในยุโรปวารสารอนินทรีย์เคมี .
21 กุมภาพันธ์ 2014
รูปถ่าย : Allegra boverman
ในเกรด 11 เมื่อนักเรียนชั้นมัธยมปลายหลายทำงานบนโปรแกรมวิทยาลัยเล่นกลเรียนพิเศษ และใช้หลักสูตร AP หลายสวน ตวงก็ทำเหมือนกัน แต่ที่ 16 , ตวงยังมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ตัดสินเข้าบ้านใหม่ในประเทศใหม่และช่วยให้ครอบครัวของเขาไปที่ช่องแคบทางการเงินของการตกงานท่ามกลางวิกฤตเศรษฐกิจ .
" เป็นครอบครัวเรากำลังดิ้นรน " ตวง กล่าว " เราคิดว่าเราตัดสินใจผิดมานานก็จะคงอยู่ "
ทวงซ้ายพม่า ( เดิมเรียกว่าพม่า ) กับพ่อแม่ พี่สาว 2 คนและพี่ชายน้องในปี 2008 เพียง 2 ปี ก่อนเขาเข้า MITเขามาจากหมู่บ้านชนบท เรียก tedim ที่วิทยาลัยบัณฑิตน้อยและที่เขาอาศัยอยู่ในบ้านที่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีน้ำประปา แต่ตอนนี้ คาดว่าจะจบจาก MIT ตวงด้วยเคมี ในเดือนมิถุนายน และหวังที่จะทำให้ MD / เอก
" เติบโตขึ้น ผมรู้ว่าผมต้องการที่จะเป็นบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกัน " ตวง กล่าว " ฉันแค่ไม่รู้ว่า มันจะ "
บ้านใหม่
เป็นคริสเตียนในเมืองพุทธ ขาดลอย และ เป็นส่วนหนึ่งของเล็ก zomi กลุ่มชาติพันธุ์ ทวง และ ครอบครัวของเขา คู่ ชนกลุ่มน้อยในพม่า ใน 2008 , ครอบครัวตัดสินใจที่จะอพยพไปสหรัฐอเมริกาในการค้นหาชีวิตที่ดีขึ้นและอนาคต บางเดือนต่อมาครอบครัว boarded เครื่องบิน ทิ้ง คุ้นเคย และไปในที่ที่ไม่รู้จักหลังจากไม่กี่เส้นประสาท wracking transits พวกเขามาถึงในออร์แลนโด , Fla
ตวงได้ศึกษาภาษาอังกฤษด้วยตัวเองมานานหลายปีเพื่อเสริมของเขาเป็นพื้นฐานเรียนภาษาในโรงเรียน ในเกรด เขาเริ่มไปที่ห้องสมุดท้องถิ่นศึกษาไวยากรณ์หนังสือทิ้ง โดยล่าอาณานิคมของอังกฤษและดูหนังเก่าภาษาอังกฤษ แต่เมื่อในสหรัฐอเมริกาตวงพบว่า เขาต่อสู้เพื่อให้ขึ้นในการสนทนา การเรียน ESL และทำงานหนักช่วยให้เขาดีขึ้น และเขาเริ่มที่จะแบ่งปันเรื่องราวของเขากับครู ESL ของเขาแจค โกเมซ ที่ได้อาศัยอยู่ในบอสตัน
" คิดตวงว่าจะเหมาะสมกับ MIT สนับสนุนให้เขาใช้ และช่วยให้เขาพร้อมกับใบสมัครของเขา ตวงได้รับการยอมรับและเสนอความช่วยเหลือทางการเงินเต็มรูปแบบ ทำให้เขาได้เข้าร่วมสถาบัน
ทวงครอบครัวไม่เคยได้ยินด้วย ก่อนที่เขาจะใช้ เขามีความสงสัยในตอนแรก " พ่อแม่ฉันคิดว่ามันอาจจะหลอกลวง " ตวง กล่าว " มันเป็นเพียงดีเกินไปที่จะเป็นจริง หลังจากเยี่ยมชมดูตัวอย่างอาทิตย์ แม่ของเขาเชื่อว่า ตวงใส่ด้วย ตกไป
ตอนนี้พ่อแม่ตวงมีงานมั่นคง น้องสาวทั้งสองของเขาเป็นพยาบาล และพี่ชายของเขาเป็นน้องใหม่ในมหาวิทยาลัย บราวน์ ทวงได้มีส่วนร่วมในการวิจัยมะเร็งในสองห้องปฏิบัติการที่แตกต่างกันได้เป็นผู้เขียนร่วมสองเอกสารและความฝันของการเป็นนักวิทยาศาสตร์ แพทย์ เข้าไปในแล็บ
ในชั้นเรียนของเขา - น้องใหม่ 7.012 ชีววิทยา ( ชีววิทยาเบื้องต้น ) - ตวงเป็นโรเบิร์ต Weinberg ฟังอย่างใกล้ชิด ,แดเนียล เค ลุดวิก และศาสตราจารย์ สมาคมโรคมะเร็งอเมริกัน กล่าวโดยทั่วไปโรคมะเร็งลุกลาม ในเคมีเรียนตอนปีแรก - 5.112 ( หลักวิทยาศาสตร์เคมี ) - เขาได้อ่านคำอธิบายให้โดยริชาร์ด ชร็อก , เฟรดเดอริกกรัม และศาสตราจารย์ด้านเคมีของยาเคมีบำบัดมะเร็ง . " สิ่งหนึ่งที่ผมได้ยินในช่วงปีแรกอยู่ที่ MITมักจะมีคนมาทำในสิ่งที่คุณสนใจ " ตวง กล่าว " ฉันคิดว่าฉันจะใส่เพื่อทดสอบ "
ผ่านการค้นหาของ Google , ตวงพบสตีเฟ่น lippard , อาร์เธอร์ เอมอส นอยศาสตราจารย์ของเคมีที่งานเคมีบำบัด . " ผมบอกอาจารย์ lippard , ' ฉันไม่ได้มีประสบการณ์ในห้องปฏิบัติการใด ๆ ก่อน แต่ผมตื่นเต้นและสนใจในงานของคุณ " ตวง กล่าวlippard ให้ตวงโอกาสครั้งแรกของเขาในการวิจัยเริ่มต้นในเดือนมกราคมของปี 1
ตวงเป็นโครงการแรกที่เกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์สารต้านมะเร็ง ยาเคมีบำบัด , ผู้สมัครที่มีศักยภาพที่จะเอาชนะความต้านทานและปรับปรุงประสิทธิภาพ . ต่อไปเขาเริ่มทำงานในโครงการอื่นในอินเตอร์เฟซของชีวภาพและนินทรีย์เคมีช่วยในการสร้างรูปแบบสังเคราะห์ของ active site ของเอนไซม์ที่แปลงก๊าซมีเทนในเมทานอล , ปฏิกิริยาทางเคมีสังเคราะห์ที่ยาก รุ่นนี้นึกคิดดำเนินการฟังก์ชันเดียวกัน แต่จะมากน้อยซับซ้อนกว่าเอนไซม์ธรรมชาติ ผลของการวิจัยที่ตีพิมพ์ระหว่าง ตวงจูเนียร์ปีในยุโรปวารสารอนินทรีย์เคมี .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ah , rude boys
- interesting
- การดำเนินงานขั้นต่อไป
- ทั้งหมด
- สู้ๆนะที่รัก
- Soil phase
- นอกจากคุยกับฉันแล้ว
- The goal of this task is to have partici
- dry matter accumulation (DMA)
- นำบางอย่างที่ทำจากใบตอง เพื่อไปลอยในแม่น
- aah! it's already lunchtime!i still have
- ฉันรู้สึกได้ดี
- ได้รับบาดแผลที่นิ้วของเขา
- ทั้งหมด
- อย่างงั้นเหรอคับ
- ambiguity
- วันนี้คุณเหนื่อยไหม
- ปัจจุบัน
- แบตมินตัน เทนนิส
- จะเรืองแสง
- you call me
- เอาไง
- Oh I miss you you youwhat I gonna do do
- quantity
