Since they were few in number, ther

Since they were few in number, there was no need to fear and the team moved on.

By late afternoon, Sun Yan chose a site to camp so that the troops can begin a thorough rest.

Chen Rong languidly leaned against the carriage wall. With Mo’yang far away, her heart also eased up. For some reason, the relaxation made way for an overwhelming exhaustion, and her limbs felt strengthless as though she was seriously ill.

The moon came out in the evening.

Sun Yan pulled Chen Rong to a tree. She lazily leaned against her seat, looked up and watched the moon in the sky.

At this time, the melodious zither floated to them.

Chen Rong slowly turned around.

She saw Wang Hong sitting in the wilderness with a zither placed in front. His delicate fingers flitted across the strings. Like the silvery moonlight, his profile was also emitting a faint glow. At this very second, he seemed as if he belonged in a painting, unreachable by her… He was clearly right there close to her, but she felt they were separated by rivers and hills.

Chen Rong idly turned sideways to watch him, enjoying the arresting sight under the moonlight.

There were sounds of death in his usually ethereal music. As she listened, Chen Rong could almost see a blood moon in the sky.

At this time, her leg received a kick. She looked up in surprise to find Sun Yan’s glower. She glared at the handsome boy and asked, “What?” Because she was tired, her voice had started to sound hoarse.

Sun Yan glared back in annoyance, looked around, and lowered his voice to tell her: “You were drooling.”

Chen Rong gasped. She quickly wiped her mouth before stiffening half way through. “Liar.”

Sun Yan gave her a supercilious look and unceremoniously sat down. He had taken off his armor and was now wearing a blue robe. He sat in front of Chen Rong, hugging his knees to watch the sky for a while, then suddenly asked, “Ah Rong, do you really like Wang Qilang?” He hadn’t looked at her, but his question was serious.

Chen Rong thought about it. “Aye.” She paused, and then innocently smiled, “Doesn’t every girl in the world like a man like him?”

Sun Yan turned around. There was something strange about the way he looked at her that Chen Rong didn’t quite get. After some time, he suddenly got up and turned to go, his footsteps striding faster and faster.

Chen Rong opened her mouth to call him back, but stopped when she saw several people staring her way.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่กี่หมายเลขก็ ก็ไม่ต้องกลัวและทีมงานย้ายช่วงบ่าย ยันอาทิตย์เลือกไซต์ไปค่ายเพื่อให้ทหารสามารถเริ่มต้นส่วนเหลืออย่างละเอียดรองเฉิน languidly พิงกับผนังรถ กับ Mo'yang ห่างไกลหัวใจของเธอยังบรรเทาขึ้น เหตุผลบางอย่าง การพักผ่อนทำวิธีสำหรับการอ่อนเพลียการครอบงำ และแขนขาของเธอรู้สึก strengthless ว่าเธอป่วยอย่างจริงจังดวงจันทร์ออกมาในช่วงเย็นดวงอาทิตย์ยันดึงร่องเฉินกับต้นไม้ เธอมูมวางกระจกพิงนั่ง มองขึ้น และเฝ้าดูพระจันทร์ในท้องฟ้าตอนนี้ zither ไพเราะลอยได้เฉินร่องค่อย ๆ หันไปรอบ ๆเธอเห็นวังฮ่องกงนั่งอยู่ในถิ่นทุรกันดารกับ zither ที่วางอยู่ด้านหน้า นิ้วมือของเขาละเอียดอ่อน flitted ข้ามสาย เช่นแสงจันทร์สีเงิน โปรไฟล์ของเขายังถูกเปล่งการเรืองแสงอ่อน ๆ ที่นี้มากที่สอง เขาดูเหมือนกับว่าเขาอยู่ในภาพวาด ไม่สามารถเข้าถึง โดยเธอ... เขาก็มีชัดเจนอยู่ใกล้เธอ แต่เธอรู้สึกจะถูกคั่น ด้วยแม่น้ำและภูเขาเฉินร้องเปล่า ๆ หันข้างไปดูเขา เพลิดเพลินสายตากุมใต้แสงจันทร์เสียงแห่งความตายในเพลงของเขามักจะไม่มีตัวตนได้ ขณะที่เธอฟัง เฉินร่องเกือบเห็นเลือดดวงจันทร์ในท้องฟ้าตอนนี้ ขาของเธอรับเตะ เธอมองขึ้นในแปลกใจหา glower อาทิตย์ยัน เธอ glared ที่เด็กชายหล่อ และ ถาม "อะไร" เพราะเธอเหนื่อย เสียงของเธอเริ่มจะเสียงแหบดวงอาทิตย์ยาน glared ในความรำคาญ มองไปรอบ ๆ และลดเสียงของเขาจะบอกเธอ: "คุณได้น้ำลายไหล"รองเฉิน gasped เธอเร็วเช็ดปากก่อนแข็งครึ่งทางผ่าน "คนโกหก"ยานดวงอาทิตย์ให้เธอดู supercilious และนั่งลงกันเอง เขาได้ถอดเกราะของเขา และตอนนี้ใส่เป็นเสื้อคลุมสีน้ำเงิน เขานั่งอยู่หน้าร่องเฉิน กอดหัวเข่าของเขาจะดูท้องฟ้าในขณะ แล้วก็คำ ถาม "ร่อง Ah คุณจริง ๆ ชอบวัง Qilang" เขาไม่ได้มองเธอ แต่คำถามของเขาก็จริงจังรองเฉินคิดเกี่ยวกับมัน "เอ" เธอหยุดชั่วคราว แล้ว innocently ยิ้ม "ไม่สาวในโลกเช่นคนอย่างเขา"ดวงอาทิตย์ยันหัน มีสิ่งที่แปลกเกี่ยวกับวิธีเขามองดูที่เธอที่เฉินร่องค่อนข้างไม่ได้รับ บางเวลา เขาก็ตื่น และหันไป รอยเท้าของเขา striding ได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นรองเฉินเปิดปากของเธอจะเรียกเขากลับ แต่เมื่อเธอเห็นหลายคนจ้องมองทางของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะพวกเขาเป็นจำนวนน้อยไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกลัวและทีมงานย้าย.

โดยช่วงบ่ายอาทิตย์ยันเลือกเว็บไซต์ไปยังค่ายทหารเพื่อให้สามารถเริ่มต้นส่วนที่เหลืออย่างละเอียด.

เฉินร่องระทวยพิงผนังสายการบิน ด้วย Mo'yang ห่างไกลหัวใจของเธอยังปลดเปลื้องขึ้น ด้วยเหตุผลบางอย่างผ่อนคลายทำทางสำหรับอ่อนเพลียครอบงำและแขนขาของเธอรู้สึก strengthless ราวกับว่าเธอกำลังป่วยหนัก.

ดวงจันทร์ออกมาในช่วงเย็น.

ดวงอาทิตย์ยันดึงเฉินร่องกับต้นไม้ เธอซมพิงที่นั่งของเธอเงยหน้าขึ้นและดูดวงจันทร์ในท้องฟ้า.

ในเวลานี้ที่จะเข้ไพเราะลอยให้กับพวกเขา.

เฉินร่องช้าหันไปรอบ ๆ .

เธอเห็นวังฮ่องกงนั่งอยู่ในถิ่นทุรกันดารกับจะเข้ที่วางอยู่ด้านหน้า นิ้วมือที่ละเอียดอ่อนของเขา flitted ทั่วสตริง เหมือนแสงจันทร์สีเงินโปรไฟล์ของเขาก็ยังเปล่งแสงเรืองแสงจาง ๆ ตอนนี้อย่างที่สองเขาดูราวกับว่าเขาเป็นในการวาดภาพที่ไม่สามารถเข้าถึงได้โดยเธอ ... เขาเห็นได้ชัดว่ามีสิทธิใกล้กับเธอ แต่เธอรู้สึกว่าพวกเขาจะถูกคั่นด้วยแม่น้ำและภูเขา.

เฉินร่องอย่างเกียจคร้านหันไปด้านข้างเพื่อดูเขาเพลิดเพลินไปกับ จับกุมสายตาใต้แสงจันทร์.

มีเสียงแห่งความตายอยู่ในเพลงของเขามักจะไม่มีตัวตน ขณะที่เธอฟังเฉินร่องเกือบจะได้เห็นดวงจันทร์สีเลือดในท้องฟ้า.

ในเวลานี้ขาของเธอได้รับเตะ เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจที่จะหาถมึงตาซันแยน เธอจ้องที่หนุ่มหล่อและถามว่า "อะไร?" เพราะเธอเหนื่อยเสียงของเธอได้เริ่มต้นที่จะเสียงแหบ.

Sun Yan จ้องกลับมาอยู่ในแกล้งมองไปรอบ ๆ และลดเสียงของเขาจะบอกเธอ: ". คุณถูกน้ำลาย"

เฉินร่องอ้าปากค้าง เธอรีบเช็ดปากของเธอก่อนที่จะแข็งผ่านครึ่งทาง "โกหก."

ซันยันให้เธอดูหยิ่งยะโสและนั่งลงอย่างกันเอง เขาได้นำตัวออกจากชุดเกราะของเขาและตอนนี้สวมเสื้อคลุมสีฟ้า เขานั่งอยู่ในด้านหน้าของเฉินร่องกอดหัวเข่าของเขาจะดูท้องฟ้าในขณะที่แล้วก็ถามว่า "อาร่องทำคุณชอบวัง Qilang?" เขาไม่ได้มองที่เธอ แต่คำถามของเขาเป็นเรื่องร้ายแรง.

เฉิน ร่องคิดเกี่ยวกับมัน "ใช่." เธอหยุดชั่วคราวแล้วบริสุทธิ์ใจยิ้ม "ไม่ผู้หญิงทุกคนในโลกเหมือนคนชอบเขาหรือไม่?"

ซันยันหันไปรอบ ๆ มีอะไรบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับวิธีการที่เขามองมาที่เธอว่าเฉินร่องไม่ได้ค่อนข้างได้รับเป็น หลังจากที่บางครั้งเขาก็ลุกขึ้นและหันไปรอยเท้าของเขาเดินเร็วขึ้นและเร็ว.

เฉินร่องอ้าปากจะเรียกเขากลับมา แต่หยุดเมื่อเธอเห็นคนหลายคนที่จ้องมองทางของเธอ