nly me?” Billy asked. She looked at

nly me?” Billy asked. She looked at Billy with the most devious smile Billy had ever seen in his life.

“Oh yes… And the most handsome, that’s for sure…” She said evilly.

“What kind of tea is this?” Billy questioned, trying to change the subject, “It tastes odd…”

“Oh, it’s not tea, it’s frog saliva.”

“Wh-What?” Billy shivered, as he hurredly put down his teacup, “Frog saliva?”

“Yes, it was recently discovered to be the most deadly thing you could drink…”

“I have a question. Are you, by any chance, crazy?”

“Why, yes, yes I am,” she said, grinning, “I have been crazy since I was four.”

Billy then got up and started to leave, but the landlady got there first.

“Those who enter never leave, but a painful death they shall receive…” She recited demonically, “The bodies of those shall remain here, for I must have many friends, my dear… You will sit there, still as stone, and drink tea with me, for I do not want to be alone…”

She then boarded the door and lunged at Billy. She took a knife from her waist and swiped it at him. He quickly grabbed a plate and blocked the attack. The blade ricocheted off of the plate and stuck to the wall.

“Ha ha, you are very quick, my dear, but are you quick enough?” She asked devilishly. She suddenly jumped over to a nearby desk and pulled out an AK-47.

“Eat lead, Bobby Weasel!” She screamed, shooting the gun blindly. Billy then felt a sharp pain in his right arm. He looked down and saw that a bullet had managed to dig itself deep into his arm. Then, the landlady suddenly fell over. Billy thought she had died. He wondered if he should go over and check. Billy crept over stealthily, the only noise coming from one of the floorboards creaking under his feet as he crossed the room. He reached her body and kicked it. The body then rolled over and started to speak.

“The antidote… Is… Chocolate milk…” She wheezed.

Billy wanted to ask her something that had been bugging him all day.

“Who are you?” Billy asked her, hoping to get a straight answer.

“I… Am… Your mother…”
(dun dun DUUUNNN)

THE END
THE END
THE END?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

nly ฉัน? " บิลลี่ขอ เธอมองที่บิลลี่ดีคดเคี้ยวที่สุดเคยเห็นบิลลี่ในชีวิต"โอ้ ใช่... และสุดหล่อ แน่นอน..." เธอบอกว่า evilly"ชนิดของชานี่" บิลลี่ไต่สวน พยายามที่จะเปลี่ยนชื่อเรื่อง "รสชาติแปลก...""โอ้ มันไม่ใช่ชา มีน้ำลายกบ""Wh-อะไร" บิลลี่ shivered เป็น hurredly เขาวาง teacup ของเขา "กบน้ำลาย""ใช่ มันเพิ่งค้นพบเป็น สิ่งร้ายแรงที่สุดที่คุณสามารถดื่มได้...""แล้วคำถาม รึเปล่า บังเอิญใด ๆ บ้า""ทำไม ใช่ ใช่ฉัน เธอกล่าวว่า grinning "ฉันได้บ้าตั้งแต่สี่"บิลลี่มีค่า และเริ่มต้นไปแล้ว แต่เจ้าของที่มีมีก่อน"ผู้ที่ป้อนไม่ปล่อย แต่ตายเจ็บปวดพวกเขาจะได้รับ..." เธออัล demonically "ร่างกายของผู้ที่จะยังคงอยู่ที่นี่ สำหรับต้องมีเพื่อน รักของฉัน... คุณจะนั่ง ยังคงเป็นหิน และเครื่องดื่มชา ฉันสำหรับฉันไม่ต้องการอยู่คนเดียว..."เธอแล้วโดยสารประตู และ lunged ที่บิลลี่ เธอเอามีดจากเอวของเธอ และรูดที่เขา เขาได้อย่างรวดเร็วคว้าจาน และบล็อกการโจมตี ใบมีด ricocheted ออกจากแผ่น และติดอยู่ที่ผนัง"ฮา ฮา คุณจะรวดเร็วมาก ยาหยี แต่คุณใจด่วนพอ? " เธอถาม devilishly เธอทันทีฝอกับโต๊ะใกล้เคียง และดึง AK-47"กินรอ บ๊อบบี้เพียงพอน" เธอกรีดร้อง ยิงปืนอย่างคนตาบอด บิลลี่รู้สึกปวดคมในแขนขวาของเขาแล้ว เขามองลงไป และเห็นว่า กระสุนได้จัดการขุดเองลึกเข้าไปในแขนของเขา แล้ว เจ้าของก็ล้มไป บิลลี่คิดว่า เธอเสียชีวิต เขาสงสัยว่า ถ้า เขาควรไปกว่า และตรวจสอบ บิลลี่ crept ผ่านแอบ เสียงเฉพาะที่มาของ floorboards creaking ภายใต้เท้าของเขาเขาข้ามห้อง เขาถึงร่างกายของเธอ และเตะมัน ร่างกายสะสม และเริ่มพูดแล้ว"ยาแก้พิษ... คือ... นมช็อคโกแลต..." นาง wheezedบิลลี่อยากถามเธอสิ่งที่ได้รับ bugging เขาทุกวัน"คุณเป็นใคร" บิลลี่ถามเธอ หวังที่จะได้คำตอบตรง"ฉัน... น.... แม่..."(ดูนโรงแรมตันหวงบิล DUUUNNN)ตอนจบตอนจบตอนจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

nly ฉัน? "บิลลี่ถาม เธอมองที่บิลลี่มีรอยยิ้มที่จริงใจที่สุดบิลลี่เคยเห็นในชีวิตของเขา. "โอ้ใช่ ... และหล่อที่สุด, ที่แน่นอน ... " เธอกล่าวว่าชั่ว. "สิ่งที่ชาชนิดนี้คืออะไร?" บิลลี่ถามพยายามที่จะเปลี่ยน เรื่อง "มันมีรสชาติแปลก ๆ ... " "โอ้ก็ไม่ได้ชาก็น้ำลายกบ." "Wh-อะไร?" บิลลี่สั่นในขณะที่เขา hurredly ใส่ลงถ้วยน้ำชาของเขา "น้ำลายกบ?" "ใช่มันถูกค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ จะเป็นสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดที่คุณสามารถดื่ม ... " "ฉันมีคำถาม คุณ? โดยโอกาสที่บ้า " "ทำไมใช่ใช่ฉัน" เธอกล่าวยิ้ม "ฉันได้รับบ้าตั้งแต่ผมยังเป็นสี่." บิลลี่แล้วก็ลุกขึ้นและเริ่มที่จะออก แต่เจ้าของได้มี ครั้งแรก. "คนที่ไม่เคยใส่ออก แต่ความตายความเจ็บปวดที่พวกเขาจะได้รับ ... " เธอท่องชี้ฟ้า "ร่างกายของคนเหล่านั้นจะยังคงอยู่ที่นี่เพราะเราต้องมีเพื่อนหลายคนที่รักของฉัน ... คุณจะนั่งอยู่ที่นั่นยังคงเป็นหิน และเครื่องดื่มชากับเราเพราะเราไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียว ... " จากนั้นเธอก็ขึ้นประตูและพุ่งเข้าใส่บิลลี่ เธอเอามีดจากเอวของเธอและ swiped มันไปที่เขา เขารีบคว้าจานและบล็อกการโจมตี ใบกระดอนของแผ่นและติดอยู่กับผนัง. "ฮ่าคุณมีความรวดเร็วมากที่รักของฉัน แต่คุณอย่างรวดเร็วพอ?" เธอถามระยำตำบอน ทันใดนั้นเธอก็กระโดดข้ามไปยังโต๊ะที่ใกล้เคียงและดึงออกมา AK-47. "กินนำบ๊อบบี้อีเห็น!" เธอกรีดร้อง, ยิงปืนสุ่มสี่สุ่มห้า บิลลี่แล้วรู้สึกเจ็บปวดที่คมชัดในแขนขวาของเขา เขามองลงไปและเห็นว่ากระสุนมีการจัดการที่จะขุดลึกเข้าไปในตัวเองแขนของเขา จากนั้นเจ้าของก็ลดลงมากกว่า บิลลี่คิดว่าเธอเสียชีวิต เขาสงสัยว่าเขาควรจะไปมากกว่าและตรวจสอบ บิลลี่พุ่งกว่าลอบ, เพียงเสียงมาจากหนึ่งในพื้นเอี๊ยดใต้ฝ่าเท้าของเขาในขณะที่เขาเดินข้ามห้อง เขาไปถึงร่างกายของเธอและเตะมัน ร่างกายแล้วกลิ้งไปมาและเริ่มที่จะพูด. "ยาแก้พิษ ... เป็น ... นมช็อคโกแลต ... " เธอ wheezed. บิลลี่อยากจะถามอะไรบางอย่างของเธอที่ได้รับการ bugging เขาตลอดทั้งวัน. "คุณเป็นใคร?" บิลลี่ถามเธอหวังที่จะได้รับ คำตอบที่ตรง. "ฉัน ... Am ... คุณแม่ ... " (ตาลตาล DUUUNNN) END END END?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราฉัน " บิลลี่ถาม เธอมองด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ที่สุด บิลลี่ บิลลี่ เคยเห็นในชีวิตของเขา . . . . . .

" โอ้ ใช่ . . . หล่อที่สุด นั่นคือ . . . . . . " เธอกล่าวว่า evilly

" นี่มันชา ? " บิลลี่ถาม พยายามเปลี่ยนเรื่อง " มันรสชาติแปลก ๆ . . . . . . . "

" โอ้ มันชา มันน้ำลายกบ "

" อะ อะไร ? " บิลลี่ ตัวสั่น เขา hurredly วางถ้วยชาของเขา " ลายกบ"

" ใช่ มันถูกค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นสิ่งที่คุณสามารถดื่มร้ายแรงที่สุด . . . . . . . "

" ฉันมีคำถาม หรือว่า คุณบ้าไปแล้วเหรอ "

" ทำไม ใช่ ใช่ ฉัน " เธอกล่าวแล้วยิ้ม " ฉันได้รับบ้าตั้งแต่ผมอายุ 4 ขวบ "

บิลลี่จึงลุกขึ้นและเริ่มที่จะออกไป แต่เจ้าของบ้านมีก่อน

" ผู้ที่เข้าไปไม่เคยจากไปแต่ความตายที่เจ็บปวดที่พวกเขาจะได้รับ . . . . . . . " เธอท่อง demonically " ร่างของคนที่จะอยู่ที่นี่ เพราะข้าต้องมี เพื่อนมากมาย ที่รัก . . . เธอจะนั่งตรงนั้น ยังเป็นหิน และดื่มน้ำชากับผม เพราะผมไม่อยากอยู่คนเดียว . . . . . . . "

เธอแล้วขึ้นประตู แล้ว lunged ที่บิลลี่ เธอหยิบมีดออกมาจากเอวของเธอและขโมยมันจากเขา เขารีบคว้าจานและบล็อกการโจมตีใบมีดแฉลบเข้าของจาน และติดผนัง

" ฮ่าๆ เธอมีความรวดเร็ว ที่รักของฉัน แต่คุณจะได้รวดเร็วเพียงพอหรือไม่ " เธอถามอย่างชั่วร้าย จู่ๆเธอก็กระโดดข้ามไปโต๊ะใกล้เคียง และดึงออกมาเป็น AK-47

" กินนำ ตำรวจชั่ว " เธอร้อง ยิงปืนสุ่มสี่สุ่มห้า บิลลี่ แล้วรู้สึกปวดที่คมชัดในแขนข้างขวาของเขาเขาก้มลงมอง และเห็นว่า กระสุนได้จัดการขุดตัวเองลึกลงไปในแขนของเขา แล้วเจ้าของบ้านก็ล้มลง บิลลี่คิดว่าเธอตายไปแล้ว เขาสงสัยว่าเขาน่าจะไปเช็ค บิลลี่ คลานมาลับๆ ล่อๆ เสียงดังออกมาจากหนึ่งในพื้นแตกภายใต้เท้าของเขาเป็นเขาข้ามห้อง เขาไปถึงตัวเธอและไล่มันร่างนั้นพลิกตัวแล้วเริ่มพูด

" ยา . . . . . . . . . . . . . . นมช็อคโกแลต . . . . . . . " เธอ wheezed

บิลลี่ อยากจะถามเธออะไรที่กวนใจเขาทั้งวัน

" นายเป็นใคร ? " บิลลี่ถามเธอหวังที่จะได้คำตอบตรงไปตรงมา

" ฉัน . . . . . . . . . . แม่ . . . . . . . "
( Dun Dun duuunnn )



จบจบจบ