Metal crashed heavily to the ground

Metal crashed heavily to the ground.

The sound spread as Misaka Mikoto wandered through the dark streets.

The Anti-Art Attachment was actually several weapons and they were detaching from her body now that their role was complete.

“Heh heh.”

She had crossed a line.

She had broken the dam that kept her contained within an invisible framework.

She could feel it even if she had nothing to back it up.

“Ha ha…ah ha ha.”

Her heart was pounding.

Her breaths were sweet.

She had not understood all of that massive system. She still had no way of comprehending those blank spots. But she was now certain that understanding that would take her to the next stage she hoped for. She had been wandering blindly through the desert, but now she knew where the closest oasis was. That sort of hope filled her chest.

“The world is so large.”

She spread her arms and looked up into the heavens.

She almost seemed to be reciting the words.

“I can see into the depths of the night sky.”

The blessing of the stars awaited her.

She even started to feel that she did not belong in this city of science.

“There are no barriers! The possibilities are endless! There’s so much! There’s so much more for me!! So many clues to follow, so many heights to climb to, and so many summits to aim for!!”

Thus she was happy.

Thus she felt wonderful.

Thus there was nothing to feel sad about.

…But was that really true?

She had already taken the step forward and there was nothing to be done about it now, but that tiny pinprick of a thought knocked at her personality.

She would soon have plenty of material for a rebuttal, but that pinprick did not care.

A single card could cause the entire stack to crumble.

…If that was true, then why did you flee from him by leaving?

She had no answer.

She had no answer.

She had no answer.

“Hey, you over there!”

Then someone called out to her from the side. The deep voice likely belonged to a teacher. She looked over to find a young man in an Anti-Skill uniform. Not only was she a girl wandering alone late at night, but she wore the uniform of Tokiwadai Middle School which was well known for its strict curfew. It was possible she had been involved in some kind of trouble.

But that was not what he asked about.

The male Anti-Skill officer sounded worried when he spoke.

“Are you okay? You’ve got a pretty bad nosebleed, so did you run into something? Or is it some kind illness?”

She did not have the slightest clue how to answer that question.

It was like some kind of side effect.

Misaka Mikoto held a trembling hand to her face and tilted her head in confusion at the sensation on her fingertips.

She looked truly, truly puzzled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้โลหะหนักชนดินเสียงแพร่กระจายเป็น Misaka Mikoto เดินไปบนถนนที่มืดสิ่งที่แนบมาของศิลปะป้องกันอาวุธหลายจริง และพวกเขาถูกแยกจากร่างกายของเธอหลังจากที่บทบาทของพวกเขาเสร็จ"Heh heh"เธอได้ข้ามเส้นเธอมีงานเขื่อนที่เธออยู่ภายในกรอบการมองไม่เห็นเธอสามารถรู้สึกได้แม้ว่าเธอไม่สามารถทำสำรอง"ฮา ฮา...อา ฮา ฮา"มีการห้ำหั่นหัวใจของเธอลมหายใจของเธอหวานนอกจากนี้เธอไม่ได้เข้าใจทั้งหมดของระบบใหญ่ เธอยังได้วิธีการเข้าใจจุดเหล่านั้นว่างเปล่า แต่เธอตอนนี้บางที่เข้าใจที่จะพาเธอไปยังขั้นตอนถัดไปที่เธอหวังไว้ เธอได้การเดินสุ่มสี่สุ่มห้าผ่านทะเลทราย แต่ตอนนี้ เธอรู้ที่โอเอซิสที่ใกล้ที่สุด ที่จัดเรียงของความหวังเต็มอกของเธอ"โลกมีขนาดใหญ่มาก"เธอกระจายแขนของเธอ และมองขึ้นสู่ฟ้าสวรรค์เกือบเธอดูเหมือนจะสามารถอ่านคำ"ฉันเห็นเป็นความลึกของท้องฟ้ายามนี้"พรจากดาวที่รอคอยเธอเธอจะเริ่มรู้สึกว่า เธอไม่ได้เป็นของในเมืองวิทยาศาสตร์"มีอุปสรรคไม่ ความเป็นไปได้ที่จะสิ้นสุด มีมาก มีมากที่ฉัน!! ประโยชน์มากตาม สูงมากขึ้น และประชุมฯ มากมุ่ง!!"ทำให้ เธอมีความสุขทำให้ เธอรู้สึกดีจึง มีอะไรให้รู้สึกเศร้าเกี่ยวกับ… แต่ที่จริงเป็นจริงหรือไม่เธอแล้วได้นำขั้นตอนการไปข้างหน้า และมีอะไรที่จะทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เคาะที่บ่งเล็ก ๆ ของความคิดที่บุคลิกเธอจะมีการมีการโต้แย้งมากมาย แต่บ่งว่าไม่ได้ดูแลบัตรเดียวอาจทำให้ทั้งกองจะสลาย… ถ้าที่เป็นจริง แล้วทำไมไม่คุณหนีจากเขา โดยปล่อยเธอมีคำตอบเธอมีคำตอบเธอมีคำตอบ"เฮ้ คุณนั่น! "คนเรียกหาเธอจากด้านข้าง เสียงลึกมักอยู่กับครู เธอมองไปหาชายหนุ่มในเครื่องแบบมีทักษะป้องกัน ไม่เพียงเธอสาวหลงคนเดียวดึก แต่เธอสวมเครื่องแบบของโทกิวาไดมัธยมซึ่งเชื่อกันว่าเคอร์ฟิวเข้มงวด มันเป็นไปได้เธอได้มีส่วนร่วมในบางชนิดของปัญหาแต่ที่ไม่สิ่งที่เขาถามเกี่ยวกับเจ้าหน้าที่ป้องกันทักษะชายฟังกังวลเมื่อเขาพูด"มีล่ะ คุณมี nosebleed ไม่ดีงาม คุณไม่พบสิ่งนั้น หรือเป็นโรคบางชนิด"เธอไม่ได้มีปมน้อยวิธีการตอบคำถามมันเป็นเหมือนบางชนิดของผลข้างเคียงMisaka Mikoto มือ trembling เพื่อใบหน้า และเอียงหัวของเธอในความสับสนในความรู้สึกบนปลายนิ้วของเธอด้วยเธอดูที่แท้จริง ทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์อย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลหะตกอย่างหนักไปที่พื้นดิน. การแพร่กระจายเสียง Misaka Mikoto เดินผ่านถนนที่มืด. Anti-Art เอกสารแนบเป็นจริงหลายอาวุธและพวกเขาถูกถอดออกจากร่างกายของเธอในขณะนี้ว่าบทบาทของพวกเขาเสร็จสมบูรณ์. "หึหึ." เธอได้ข้าม บรรทัด. เธอเสียเขื่อนที่เก็บของเธอที่มีอยู่ภายในกรอบที่มองไม่เห็น. เธอสามารถรู้สึกว่ามันถึงแม้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรที่จะกลับขึ้น. "ฮ่า ... อาฮ่า." หัวใจของเธอได้รับการห้ำหั่น. ลมหายใจของเธอเป็นหวานเธอไม่เข้าใจทั้งหมดของระบบขนาดใหญ่ที่ เธอยังคงมีวิธีการทำความเข้าใจจุดที่ว่างเปล่าเหล่านั้น แต่เธอก็มั่นใจว่าตอนนี้เข้าใจว่าจะพาเธอไปที่ขั้นตอนต่อไปที่เธอหวัง เธอได้รับการหลงสุ่มสี่สุ่มห้าผ่านทะเลทราย แต่ตอนนี้เธอรู้ว่าที่โอเอซิสที่ใกล้เคียงที่สุดคือ การเรียงลำดับของความหวังว่าเต็มหน้าอกของเธอ. "โลกที่มีขนาดใหญ่ดังนั้น." เธอแพร่กระจายแขนของเธอและมองขึ้นไปยังสวรรค์. เธอเกือบจะดูเหมือนจะท่องคำว่า. "ผมสามารถมองเห็นในระดับความลึกของท้องฟ้ากลางคืน." พรของดาวที่รอคอยเธอ. เธอเริ่มรู้สึกว่าเธอไม่ได้อยู่ในเมืองวิทยาศาสตร์นี้. "มีปัญหาและอุปสรรคที่ไม่เป็น! ความเป็นไปได้ไม่มีที่สิ้นสุด! มีมาก! มีมากขึ้นสำหรับผม !! เบาะแสจำนวนมากดังนั้นที่จะปฏิบัติตามเพื่อความสูงจำนวนมากที่จะปีนขึ้นไปและยอดจำนวนมากดังนั้นการมุ่ง !! " ดังนั้นเธอมีความสุข. ดังนั้นเธอรู้สึกที่ยอดเยี่ยม. ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่จะรู้สึกเศร้าเกี่ยวกับ. ... แต่นั่นคือความจริงจริงๆ? เธอ ได้ดำเนินการแล้วก้าวไปข้างหน้าและมีอะไรที่จะทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ที่ pinprick เล็ก ๆ ของความคิดเคาะบุคลิกของเธอ. เธอเร็ว ๆ นี้จะมีความอุดมสมบูรณ์ของวัสดุสำหรับการโต้แย้ง แต่ pinprick ที่ไม่ได้ดูแล. บัตรเดียว อาจก่อให้เกิดทั้งกองจะแตกสลาย. ... ถ้าเป็นจริงแล้วคุณไม่ได้หนีไปทำไมจากเขาโดยออก? เธอไม่มีคำตอบ. เธอมีคำตอบ. เธอมีคำตอบ. "เดี๋ยวก่อนคุณไปที่นั่น!" แล้วมีคนเรียกว่า ออกไปของเธอจากด้านข้าง เสียงลึกมีแนวโน้มที่จะเป็นครู เธอมองไปหาชายหนุ่มในเครื่องแบบต่อต้านทักษะ ไม่เพียง แต่เธอหญิงสาวคนหนึ่งที่หลงอยู่คนเดียวในช่วงดึก แต่เธอสวมเครื่องแบบ Tokiwadai มัธยมซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับการประกาศเคอร์ฟิวเข้มงวด มันเป็นไปได้ที่เธอได้รับการมีส่วนร่วมในชนิดของปัญหาบางอย่าง. แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาถามเกี่ยวกับ. ชายเจ้าหน้าที่ต่อต้านทักษะการฟังความกังวลใจเมื่อเขาพูด. "คุณโอเค? คุณมีเลือดกำเดาไม่ดีงามเพื่อให้คุณไม่ทำงานในบางสิ่งบางอย่าง? หรือมันเป็นบางอย่างที่เจ็บป่วยชนิด? " เธอไม่ได้มีเงื่อนงำน้อยวิธีการที่จะตอบคำถามว่า. มันเป็นเช่นชนิดของผลข้างเคียงบางอย่าง. Misaka Mikoto จัดมือสั่นสะท้านไปที่ใบหน้าของเธอและเอียงศีรษะของเธออยู่ในความสับสนในความรู้สึกเกี่ยวกับเธอ ปลายนิ้ว. เธอมองอย่างแท้จริงงงงวยอย่างแท้จริง