Simple Mail Transfer ProtocolFrom W

Simple Mail Transfer Protocol
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about the Internet standard for electronic mail transmission. For the email delivery company, see SMTP (company).
Internet protocol suite

Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) is an Internet standard for electronic mail (e-mail) transmission across Internet Protocol (IP) networks. SMTP was first defined by RFC 821 (1982, eventually declared STD 10),[1] and last updated by RFC 5321 (2008)[2] which includes the Extended SMTP (ESMTP) additions, and is the protocol in widespread use today. It is an Application Layer protocol in the OSI reference model.
SMTP uses TCP port 25. The protocol for new submissions (MSA) is effectively the same as SMTP, but it uses port 587 instead. SMTP connections secured by SSL are known by the shorthand SMTPS on TCP port 465, though SMTPS is not a protocol in its own right.
While electronic mail servers and other mail transfer agents use SMTP to send and receive mail messages, user-level client mail applications typically use SMTP only for sending messages to a mail server for relaying. For receiving messages, client applications usually use either the Post Office Protocol (POP) or the Internet Message Access Protocol (IMAP) or a proprietary system (such as Microsoft Exchange or Lotus Notes/Domino) to access their mail box accounts on a mail server.

Various forms of one-to-one electronic messaging were used in the 1960s. People communicated with one another using systems developed for specific mainframe computers. As more computers were interconnected, especially in the US Government's ARPANET, standards were developed to allow users of different systems to e-mail one another. SMTP grew out of these standards developed during the 1970s.
SMTP can trace its roots to two implementations described in 1971: the Mail Box Protocol, whose implementation has been disputed,[3] but is discussed in RFC 196 and other RFCs, and the SNDMSG program, which, according to RFC 2235, Ray Tomlinson of BBN invented for TENEX computers to send mail messages across the ARPANET.[4][5][6] Fewer than 50 hosts were connected to the ARPANET at this time.[7]
Further implementations include FTP Mail[8] and Mail Protocol, both from 1973.[9] Development work continued throughout the 1970s, until the ARPANET converted into the modern Internet around 1980. Jon Postel then proposed a Mail Transfer Protocol in 1980 that began to remove the mail's reliance on FTP.[10] SMTP was published as RFC 788 in November 1981, also by Postel.
The SMTP standard was developed around the same time as Usenet, a one-to-many communication network with some similarities.
SMTP became widely used in the early 1980s. At the time, it was a complement to Unix to Unix Copy Program (UUCP) mail, which was better suited for handling e-mail transfers between machines that were intermittently connected. SMTP, on the other hand, works best when both the sending and receiving machines are connected to the network all the time. Both use a store and forward mechanism and are examples of push technology. Though Usenet's newsgroups are still propagated with UUCP between servers,[11] UUCP mail has virtually disappeared[12] along with the "bang paths" it used as message routing headers.
The article about sender rewriting contains technical background info about the early SMTP history and source routing before RFC 1123.
Released with 4.1cBSD, right after RFC 788, Sendmail was one of the first (if not the first) mail transfer agents to implement SMTP.[13] Over time, as BSD Unix became the most popular operating system on the Internet, sendmail became the most common MTA (mail transfer agent).[14] Some other popular SMTP server programs include Postfix[chronology citation needed], qmail[chronology citation needed], Novell GroupWise[chronology citation needed], Exim[chronology citation needed], Novell NetMail[chronology citation needed], Microsoft Exchange Server[chronology citation needed], Sun Java System Messaging Server[chronology citation needed].
Message submission (RFC 2476) and SMTP-AUTH (RFC 2554) were introduced in 1998 and 1999, both describing new trends in e-mail delivery. Originally, SMTP servers were typically internal to an organization, receiving mail for the organization from the outside, and relaying messages from the organization to the outside. But as time went on, SMTP servers (mail transfer agents), in practice, were expanding their roles to become message submission agents for Mail user agents, some of which were now relaying mail from the outside of an organization. (e.g. a company executive wishes to send e-mail while on a trip using the corporate SMTP server.) This issue, a consequence of the rapid expansion and popularity of the World Wide Web, meant that SMTP had to include specific rules and methods for relaying mail and authenticating users to prevent abuses such as relaying of unsolicited e-mail (spam). Work on message submission (RFC 2476) was originally started because popular mail servers would often rewrite mail in an attempt to fix problems in it, for example, adding a domain name to an unqualified address. This behavior is helpful when the message being fixed is an initial submission, but dangerous and harmful when the message originated elsewhere and is being relayed. Cleanly separating mail into submission and relay was seen as a way to permit and encourage rewriting submissions while prohibiting rewriting relay. As spam became more prevalent, it was also seen as a way to provide authorization for mail being sent out from an organization, as well as traceability. This separation of relay and submission quickly became a foundation for modern email security practices.
As this protocol started out purely ASCII text-based, it did not deal well with binary files, or characters in many non-English languages. Standards such as Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME) were developed to encode binary files for transfer through SMTP. Mail transfer agents (MTAs) developed after Sendmail also tended to be implemented 8-bit-clean, so that the alternate "just send eight" strategy could be used to transmit arbitrary text data (in any 8-bit ASCII-like character encoding) via SMTP. Mojibake was still a problem due to differing character set mappings between vendors, although the email addresses themselves still allowed only ASCII. 8-bit-clean MTAs today tend to support the 8BITMIME extension, permitting binary files to be transmitted almost as easily as plain text. Recently the SMTPUTF8 extension was created to support UTF-8 text, allowing international content and addresses in non-Latin scripts like Cyrillic or Chinese.
Many people contributed to the core SMTP specifications, among them Jon Postel, Eric Allman, Dave Crocker, Ned Freed, Randall Gellens, John Klensin, and Keith Moore.
Mail processing model[edit]



Blue arrows can be implemented using SMTP variations.
Email is submitted by a mail client (MUA, mail user agent) to a mail server (MSA, mail submission agent) using SMTP on TCP port 587. Most mailbox providers still allow submission on traditional port 25. From there, the MSA delivers the mail to its mail transfer agent (MTA, mail transfer agent). Often, these two agents are just different instances of the same software launched with different options on the same machine. Local processing can be done either on a single machine, or split among various appliances; in the former case, involved processes can share files; in the latter case, SMTP is used to transfer the message internally, with each host configured to use the next appliance as a smart host. Each process is an MTA in its own right; that is, an SMTP server.
The boundary MTA has to locate the target host. It uses the Domain name system (DNS) to look up the mail exchanger record (MX record) for the recipient's domain (the part of the email address on the right of @). The returned MX record contains the name of the target host. The MTA next connects to the exchange server as an SMTP client. (The article on MX record discusses many factors in determining which server the sending MTA connects to.)
Once the MX target accepts the incoming message, it hands it to a mail delivery agent (MDA) for local mail delivery. An MDA is able to save messages in the relevant mailbox format. Again, mail reception can be done using many computers or just one —the picture displays two nearby boxes in either case. An MDA may deliver messages directly to storage, or forward them over a network using SMTP, or any other means, including the Local Mail Transfer Protocol (LMTP), a derivative of SMTP designed for this purpose.
Once delivered to the local mail server, the mail is stored for batch retrieval by authenticated mail clients (MUAs). Mail is retrieved by end-user applications, called email clients, using Internet Message Access Protocol (IMAP), a protocol that both facilitates access to mail and manages stored mail, or the Post Office Protocol (POP) which typically uses the traditional mbox mail file format or a proprietary system such as Microsoft Exchange/Outlook or Lotus Notes/Domino. Webmail clients may use either method, but the retrieval protocol is often not a formal standard.
SMTP defines message transport, not the message content. Thus, it defines the mail envelope and its parameters, such as the envelope sender, but not the header (except trace information) nor the body of the message itself. STD 10 and RFC 5321 define SMTP (the envelope), while STD 11 and RFC 5322 define the message (header and body), formally referred to as the Internet Message Format.
Protocol overview[edit]

SMTP is a connection-oriented, text-based protocol in which a mail sender communicates with a mail receiver by issuing command strings and supplying necessary data over a reliable ordered data stream channel, typically a Transmission Control Protocol (TCP) connection. An SMTP session consists of commands originated by

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อีเมลง่ายโปรโตคอลการถ่ายโอน
จากวิกิพีเดียสารานุกรมฟรี
บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับมาตรฐานอินเทอร์เน็ตสำหรับการส่งจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ สำหรับ บริษัท ส่งอีเมลให้ดู SMTP (บริษัท ).
อินเทอร์เน็ตโปรโตคอลชุด

ง่ายโปรโตคอลการถ่ายโอนจดหมาย (SMTP) เป็นมาตรฐานอินเทอร์เน็ตสำหรับจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ (e-mail) การส่งผ่านอินเทอร์เน็ตโปรโตคอล (IP) เครือข่ายSMTP ถูกกำหนดเป็นครั้งแรกโดย RFC 821 (1982 ในที่สุดก็ประกาศมาตรฐานที่ 10) [1] และปรับปรุงโดย RFC 5321 (2008) ที่ผ่านมา [2] ซึ่งรวมถึงการขยาย SMTP (ESMTP) เพิ่มและเป็นโปรโตคอลในการใช้งานอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน มันเป็นโปรโตคอลชั้นการประยุกต์ใช้ในรูปแบบการอ้างอิง osi.
SMTP ใช้ TCP พอร์ต 25 โปรโตคอลสำหรับการส่งใหม่ (MSA) มีประสิทธิภาพเช่นเดียวกับ SMTP แต่จะใช้พอร์ต 587 แทนการเชื่อมต่อ SMTP ปลอดภัยโดย SSL เป็นที่รู้จักกันโดยชวเลข smtps บน TCP พอร์ต 465 แต่ smtps ไม่ได้เป็นโปรโตคอลในสิทธิของตนเอง.
ในขณะที่เซิร์ฟเวอร์จดหมายอิเล็กทรอนิกส์และตัวแทนโอนอีเมลอื่น ๆ ที่ใช้ SMTP เพื่อส่งและรับข้อความอีเมลของลูกค้าระดับผู้ใช้ การใช้งานอีเมลมักจะใช้ SMTP เพียงสำหรับการส่งข้อความไปยังเซิร์ฟเวอร์อีเมลสำหรับการถ่ายทอด สำหรับการรับข้อความใช้งานของลูกค้ามักจะใช้ทั้งโปรโตคอลที่ทำการไปรษณีย์ (ป๊อป) หรืออินเทอร์เน็ตโปรโตคอลการเข้าถึงข้อความ (IMAP) หรือระบบกรรมสิทธิ์ (เช่นการแลกเปลี่ยนไมโครซอฟท์หรือบันทึกดอกบัว / โดมิโน) เพื่อเข้าถึงบัญชีของพวกเขากล่องจดหมายบนเซิร์ฟเวอร์จดหมาย.

ต่างๆ รูปแบบของการส่งข้อความอิเล็กทรอนิกส์แบบหนึ่งต่อหนึ่งถูกนำมาใช้ในปี 1960คนสื่อสารกับคนอื่นโดยใช้ระบบที่พัฒนาขึ้นสำหรับคอมพิวเตอร์เมนเฟรมที่เฉพาะเจาะจง เป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่อกันมากขึ้นได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ARPANET รัฐบาลของเรามีมาตรฐานที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อให้ผู้ใช้ระบบที่แตกต่างกันไปยัง e-mail ของอีกคนหนึ่ง SMTP งอกออกมาจากมาตรฐานเหล่านี้พัฒนาขึ้นในช่วงปี 1970
SMTP สามารถติดตามรากของมันที่สองการใช้งานที่อธิบายไว้ในปี 1971.โปรโตคอลกล่องจดหมายที่มีการดำเนินงานที่ได้รับการโต้แย้ง [3] แต่จะกล่าวถึงใน RFC 196 และ RFCs อื่น ๆ และโปรแกรม sndmsg ซึ่งตาม RFC 2235, เรย์ทอมลินสันของ bbn คิดค้นสำหรับคอมพิวเตอร์ TENEX เพื่อส่งข้อความอีเมลใน ARPANET. [4] [5] [6] น้อยกว่า 50 ครอบครัวที่ไ​​ด้รับการเชื่อมต่อกับอาร์พาเนตในเวลานี้. [7]
การใช้งานต่อไปรวมถึงอีเมล FTP ที่ [8] และโปรโตคอลอีเมลทั้งจาก 1973. [9] การพัฒนางานอย่างต่อเนื่องตลอดปี 1970 จนกระทั่ง ARPANET แปลงเป็นอินเทอร์เน็ตที่ทันสมัย​​รอบ 1980 จอนพอแล้วเสนอโปรโตคอลการถ่ายโอนจดหมายในปี 1980 ที่เริ่มต้นที่จะลบความเชื่อมั่นอีเมลบน FTP ที่. [10] SMTP ได้รับการตีพิมพ์เป็น RFC 788 ในเดือนพฤศจิกายนปี 1981 โดย Postel.
มาตรฐาน SMTP ได้รับการพัฒนาในช่วงเวลาเดียวกับ Usenet,เครือข่ายแบบหนึ่งต่อหลายการสื่อสารกับความคล้ายคลึงกันบาง.
SMTP กลายเป็นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในช่วงปี 1980 ช่วงต้น ในขณะที่มันเป็นส่วนเติมเต็มให้กับยูนิกซ์โปรแกรมสำเนายูนิกซ์ (uucp) จดหมายซึ่งเป็นดีเหมาะสำหรับการจัดการการถ่ายโอนอีเมลระหว่างเครื่องที่ถูกเชื่อมต่อระยะ SMTP ในมืออื่น ๆ ,ทำงานได้ดีที่สุดเมื่อทั้งส่งและรับเครื่องที่มีการเชื่อมต่อกับเครือข่ายตลอดเวลา ใช้ทั้งร้านค้าและกลไกการไปข้างหน้าและเป็นตัวอย่างของการผลักดันเทคโนโลยี แม้ว่ากลุ่มข่าวจะยังคงขยายพันธุ์ด้วย uucp ระหว่างเซิร์ฟเวอร์ [11] จดหมาย uucp ได้หายไป [12] พร้อมกับ "เส้นทางปัง" มันเป็นข้อความที่ใช้เส้นทางส่วนหัวแทบ.
บทความเกี่ยวกับการเขียนใหม่ของผู้ส่งมีข้อมูลทางเทคนิคเกี่ยวกับพื้นหลังต้นประวัติศาสตร์ SMTP และแหล่งที่มาก่อนที่จะกำหนดเส้นทาง RFC 1123.
ปล่อย 4.1cbsd ขวาหลังจากที่ RFC 788, sendmail เป็นคนแรก (ถ้าไม่ได้เป็นครั้งแรก) ตัวแทนโอนจดหมายที่จะใช้ SMTP . [13] ในช่วงเวลาที่ยูนิกซ์เป็นระบบปฏิบัติการที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในอินเทอร์เน็ตsendmail เป็น MTA ที่พบมากที่สุด (ตัวแทนโอน mail). [14] บางโปรแกรมอื่น ๆ เซิร์ฟเวอร์ที่นิยม ได้แก่ postfix [เหตุการณ์อ้างจำเป็น], [อ้างเหตุการณ์จำเป็น] qmail, Novell GroupWise [อ้างเหตุการณ์จำเป็น], exim [อ้างเหตุการณ์จำเป็น] , netmail คน novell [เหตุการณ์อ้างจำเป็น], เซิร์ฟเวอร์แลกเปลี่ยนไมโครซอฟท์ [เหตุการณ์อ้างจำเป็น]ข้อความระบบดวงอาทิตย์ java เซิร์ฟเวอร์ [เหตุการณ์อ้างจำเป็น].
ส่งข้อความ (RFC 2476) และ SMTP-รับรองความถูกต้อง (RFC 2554) ได้รับการแนะนำในปี 1998 และปี 1999 อธิบายแนวโน้มใหม่ทั้งในการจัดส่งอีเมล์ เดิมเซิร์ฟเวอร์เป็นปกติภายในองค์กรที่ได้รับอีเมลสำหรับองค์กรจากภายนอกและการถ่ายทอดข้อความจากองค์กรไปข้างนอกแต่เมื่อเวลาผ่านไป, เซิร์ฟเวอร์ (ตัวแทนโอน mail) ในทางปฏิบัติมีการขยายบทบาทของพวกเขาที่จะเป็นตัวแทนการส่งข้อความสำหรับตัวแทนผู้ใช้อีเมลบางส่วนที่ได้รับการถ่ายทอดตอนนี้จดหมายจากภายนอกองค์กร (เช่นผู้บริหารของ บริษัท มีความประสงค์จะส่ง e-mail ในขณะที่การเดินทางโดยใช้เซิร์ฟเวอร์ขององค์กร.) ปัญหานี้ผลมาจากการขยายตัวอย่างรวดเร็วและความนิยมของเว็บทั่วโลกหมายความว่า SMTP ต้องรวมถึงกฎระเบียบที่เฉพาะเจาะจงและวิธีการถ่ายทอด mail และการตรวจสอบผู้ใช้เพื่อป้องกันการละเมิดเช่นการถ่ายทอดของอีเมล์ขยะ (สแปม) ทำงานเกี่ยวกับการส่งข้อความ (RFC 2476) เริ่มต้นเดิมเพราะเซิร์ฟเวอร์อีเมลที่เป็นที่นิยมมักจะเขียนจดหมายในความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาในนั้น,ตัวอย่างเช่นการเพิ่มชื่อโดเมนเพื่อที่อยู่อย่างไม่มีเงื่อนไข พฤติกรรมนี้จะเป็นประโยชน์เมื่อข้อความถูกแก้ไขคือการส่งเริ่มต้น แต่ที่เป็นอันตรายและที่เป็นอันตรายเมื่อมีข้อความมาจากที่อื่นและจะถูกถ่ายทอด สะอาดแยกจดหมายลงในการส่งและการถ่ายทอดถูกมองว่าเป็นวิธีการที่จะอนุญาตให้มีและสนับสนุนให้มีการส่งการเขียนใหม่เขียนใหม่ในขณะที่ห้ามการถ่ายทอดเป็นสแปมได้กลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นมันก็เห็นว่าเป็นวิธีการที่จะให้การอนุมัติสำหรับจดหมายที่ถูกส่งออกมาจากองค์กรเช่นเดียวกับการตรวจสอบย้อนกลับ การแยกการถ่ายทอดและการส่งนี้ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นรากฐานสำหรับการรักษาความปลอดภัยอีเมล์ที่ทันสมัย​​.
เป็นโปรโตคอลนี้เริ่มต้นจากการ ASCII หมดจดข้อความที่มันไม่ได้จัดการกับไฟล์ไบนารีหรือตัวอักษรในภาษาที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษมากมาตรฐานเช่นนามสกุลอีเมลอินเทอร์เน็ตอเนกประสงค์ (ละครใบ้) ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อเข้ารหัสไฟล์ไบนารีสำหรับการถ่ายโอนผ่าน SMTP ตัวแทนโอนจดหมาย (mtas) พัฒนาหลังจาก sendmail ยังมีแนวโน้มที่จะถูกนำมาใช้ 8 บิตทำความสะอาดเพื่อให้สลับกัน "เพียงแค่ส่งแปด" กลยุทธ์สามารถนำมาใช้ในการส่งข้อมูลที่เป็นข้อความโดยพลการ (ใน 8 บิต ASCII เหมือนการเข้ารหัสตัวอักษรใด ๆ ) ผ่าน SMTPmojibake ยังคงเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นเนื่องจากการที่แตกต่างกันแมปชุดอักขระระหว่างผู้ขายแม้ว่าอีเมลที่อยู่ในตัวเองยังได้รับอนุญาต ASCII เพียง mtas 8 บิตทำความสะอาดในวันนี้มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการขยาย 8bitmime อนุญาตแฟ้มไบนารีที่จะส่งเกือบจะเป็นได้อย่างง่ายดายเป็นข้อความธรรมดา เมื่อเร็ว ๆ นี้ขยาย smtputf8 ถูกสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนข้อความ UTF-8อนุญาตให้เนื้อหาระหว่างประเทศและที่อยู่ในสคริปต์ที่ไม่ใช่ละตินเช่นจีนหรือ Cyrillic.
หลายคนสนับสนุนให้ข้อกำหนด SMTP หลักในหมู่พวกเขาจอนพอ, เอริค Allman เดฟคร็อกเกอร์ ned อิสระ gellens randall, john klensin, และคี ธ มัวร์.
รูปแบบการประมวลผลเมล [แก้ไข]



ลูกศรสีฟ้าสามารถดำเนินการโดยใช้รูปแบบ SMTP.
อีเมลที่ส่งมาจากลูกค้า mail (ทบวง,ตัวแทนผู้ใช้ mail) ไปยังเซิร์ฟเวอร์อีเมล (msa, mail ตัวแทนส่ง) โดยใช้ SMTP บน TCP พอร์ต 587 ผู้ให้บริการกล่องจดหมายส่วนใหญ่ยังคงอนุญาตให้มีการส่งแบบดั้งเดิมบนพอร์ต 25 จากที่นั่น msa ส่งจดหมายไปยังตัวแทนโอนจดหมายของ (mta จดหมายตัวแทนโอน) บ่อยครั้งที่เหล่านี้สองตัวแทนเป็นเพียงกรณีที่แตกต่างกันของซอฟต์แวร์เดียวกันเปิดตัวพร้อมกับตัวเลือกที่แตกต่างกันในเครื่องเดียวกันการประมวลผลในท้องถิ่นสามารถทำได้ทั้งในเครื่องเดียวหรือแยกในหมู่เครื่องใช้ต่างๆในกรณีที่อดีตกระบวนการมีส่วนร่วมสามารถแบ่งปันไฟล์ในกรณีหลัง, SMTP จะใช้ในการถ่ายโอนข้อความภายในแต่ละพื้นที่ที่มีการกำหนดค่าให้ใช้ต่อไป เครื่องใช้ที่เป็นโฮสต์สมาร์ท แต่ละขั้นตอนเป็น mta ในสิทธิของตนเองนั่นคือเซิร์ฟเวอร์
.mta ขอบเขตเพื่อหาพื้นที่เป้าหมาย มันใช้ระบบชื่อโดเมน (DNS) เพื่อค้นหาบันทึกแลกเปลี่ยนอีเมล (บันทึก ม. ) สำหรับโดเมนของผู้รับ (ส่วนหนึ่งของที่อยู่อีเมลที่ด้านขวาของ @) บันทึก ม. กลับมีชื่อของพื้นที่เป้าหมาย mta ถัดไปเชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์แลกเปลี่ยนเป็นลูกค้า SMTP(บทความในบันทึก ม. กล่าวถึงหลายปัจจัยในการพิจารณาที่เซิร์ฟเวอร์ mta ส่งเชื่อมต่อกับ.)
เมื่อเป้าหมาย ม. ยอมรับข้อความที่เข้ามามันมือไปยังตัวแทนการส่งอีเมล (MDA) สำหรับการจัดส่งจดหมายท้องถิ่น ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความสามารถในการบันทึกข้อความในรูปแบบกล่องจดหมายที่เกี่ยวข้อง อีกครั้งรับจดหมายสามารถทำได้โดยใช้เครื่องคอมพิวเตอร์จำนวนมากหรือเพียงแค่หนึ่งภาพแสดงสองกล่องในบริเวณใกล้เคียงในทั้งสองกรณี ภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจส่งข้อความโดยตรงไปยังการจัดเก็บหรือส่งต่อพวกเขามากกว่าเครือข่ายโดยใช้ SMTP หรือวิธีการอื่นใด ๆ รวมทั้งโปรโตคอลการถ่ายโอนท้องถิ่นจดหมาย (lmtp) อนุพันธ์ของ SMTP ออกแบบมาเพื่อวัตถุประสงค์นี้.
ส่งครั้งเดียวไปยังเซิร์ฟเวอร์อีเมลท้องถิ่น ,อีเมลจะถูกเก็บไว้สำหรับการเรียกชุดจากลูกค้าจดหมายรับรองความถูกต้อง (muas) mail จะถูกเรียกโดยการใช้งานของผู้ใช้ที่เรียกว่าลูกค้าอีเมลโดยใช้โปรโตคอลการเข้าถึงข้อความอินเทอร์เน็ต (IMAP), โปรโตคอลที่ทั้งอำนวยความสะดวกในการเข้าถึงอีเมลและจัดการอีเมลที่เก็บไว้ที่หรือโปรโตคอลที่ทำการไปรษณีย์ (ป๊อป) ซึ่งมักจะใช้รูปแบบแฟ้มแบบดั้งเดิมเมล mbox หรือระบบกรรมสิทธิ์เช่น Microsoft Exchange / แนวโน้มหรือบัวบันทึก / โดมิโน ลูกค้าเว็บอาจจะใช้วิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่โปรโตคอลการดึงมักจะไม่มาตรฐานอย่างเป็นทางการ.
SMTP กำหนดขนส่งข้อความไม่เนื้อหาข้อความ จึงกำหนดซองจดหมายและพารามิเตอร์ของเช่นผู้ส่งซองจดหมาย แต่ไม่ส่วนหัว (ยกเว้นติดตามข้อมูล) หรือเนื้อหาของข้อความตัวเอง 10 มาตรฐานและ RFC 5321 กำหนด SMTP (ซองจดหมาย) ในขณะที่มาตรฐาน 11 และ RFC 5322 กำหนดข้อความ (ส่วนหัวและลำตัว) อย่างเป็นทางการจะเรียกว่ารูปแบบข้อความอินเทอร์เน็ต.
ภาพรวมโปรโตคอล [แก้ไข]

SMTP ถูกเชื่อมต่อเชิง ,โปรโตคอลแบบข้อความที่ผู้ส่งอีเมลที่ติดต่อสื่อสารกับผู้รับจดหมายโดยการออกคำสั่งสตริงและการจัดหาข้อมูลที่จำเป็นผ่านทางช่องทางที่น่าเชื่อถือกระแสข้อมูลสั่งซื้อโดยปกติจะเป็นโปรโตคอลการควบคุมการส่ง (TCP) การเชื่อมต่อ เซสชั่น SMTP ประกอบด้วยคำสั่งที่เกิดขึ้นโดย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Protocol การถ่ายโอนจดหมายง่าย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรี
เป็นบทความนี้เกี่ยวกับมาตรฐานของอินเทอร์เน็ตสำหรับการส่งจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ บริษัทจัดส่งอีเมล์ การ SMTP (บริษัท)
อินเทอร์เน็ตโพรโทคอท

ง่าย ๆ Mail ถ่ายโอนโพรโทคอล (SMTP) เป็นมาตรฐานอินเทอร์เน็ตสำหรับการส่งจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ (อีเมล) ผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตโพรโทคอล (IP) SMTP ได้ก่อนกำหนด โดย RFC 821 (1982 ในที่สุดประกาศ STD 10), [1] และล่าสุด โดย RFC 5321 (2008) [2] ซึ่งมีการเพิ่มเติม SMTP ที่ขยายเพิ่มเติม (ESMTP) และมีโพรโทคอลการใช้อย่างแพร่หลายวันนี้ เป็นโพรโทคอลการชั้นในโอเอสไออ้างอิงรุ่น
SMTP ใช้พอร์ต TCP 25 โพรโทคอลสำหรับการส่งใหม่ (MSA) ได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนกับ SMTP แต่มันใช้พอร์ต 587 แทน เป็นที่รู้จักการเชื่อมต่อ SMTP ด้วย SSL โดยย่อ SMTPS TCP พอร์ต 465 แม้ว่า SMTPS จะไม่โพรโทคอในสิทธิของตนเอง
ขณะเซิร์ฟเวอร์จดหมายอิเล็กทรอนิกส์และอื่น ๆ ตัวแทนโอนย้ายจดหมายใช้ SMTP ในการส่ง และรับข้อความ โปรแกรมเมล์ไคลเอนต์ระดับผู้ใช้โดยทั่วไปใช้ SMTP สำหรับส่งข้อความไปยังเซิร์ฟเวอร์จดหมายสำหรับ relaying สำหรับการรับข้อความ ไคลเอนต์โปรแกรมประยุกต์มักจะใช้การ Post Office Protocol (POP) หรืออินเทอร์เน็ตข้อความเข้าถึงโพรโทคอล (IMAP) หรือระบบกรรมสิทธิ์ (เช่น Microsoft Exchange หรือ Lotus Notes/โดมิโน) เพื่อเข้าถึงกล่องจดหมายบัญชีบนเซิร์ฟเวอร์จดหมาย

ใช้รูปแบบต่าง ๆ ของข้อความอิเล็กทรอนิกส์แบบหนึ่งต่อหนึ่งในช่วงปี 1960 คนสื่อสารกันโดยใช้ระบบที่พัฒนาขึ้นสำหรับเฉพาะเมนเฟรมคอมพิวเตอร์ เป็นคอมพิวเตอร์ที่เข้าใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐบาลของสหรัฐอเมริกาของ ARPANET มาตรฐานถูกพัฒนาให้ผู้ใช้ระบบที่แตกต่างกันไปยังอีเมล์อื่น SMTP ที่เกิดขึ้นจากมาตรฐานเหล่านี้ได้รับการพัฒนาในช่วงทศวรรษ 1970 ได้
SMTP สามารถสืบค้นรากฐานของการใช้งานสองที่อธิบายไว้ใน: โพรโทคอกล่องจดหมาย งานที่ได้มีข้อโต้แย้ง [3] แต่อธิบายไว้ใน RFC 196 RFCs อื่น ๆ และ โปรแกรม SNDMSG ที่ ตาม RFC 2235, Ray Tomlinson ของ BBN ที่คิดค้นคอมพิวเตอร์ TENEX เพื่อส่งจดหมายข้อความข้าม ARPANET[4][5][6] โฮสต์ 50 น้อยกว่าถูกเชื่อมต่อกับ ARPANET ในขณะนี้[7]
ต่อใช้งานรวมถึง FTP Mail [8] และโพรโทคอ ทั้งจาก 1973[9] พัฒนางานอย่างต่อเนื่องตลอดทศวรรษ 1970 จนกว่า ARPANET ที่แปลงเป็นอินเทอร์เน็ตที่ทันสมัยประมาณ 1980 Jon Postel เสนอเป็นจดหมายถ่ายโอนโพรโทคอลในปี 1980 ที่เริ่มเอาความเชื่อมั่นของจดหมายใน FTP แล้ว[10] SMTP ถูกประกาศเป็น RFC 788 ในเดือน 1981 พฤศจิกายน ยัง โดย Postel
SMTP มาตรฐานได้รับการพัฒนารอบกันเป็น usenet บน การสื่อสารแบบหนึ่งต่อ-กลุ่มเครือข่าย มีความคล้ายคลึงบางอย่าง
ใช้ SMTP ในต้นทศวรรษ 1980 อย่างกว้างขวาง เวลา ก็เสริม Unix กับ Unix โปรแกรมสำเนา (UUCP) จดหมาย ที่ดีกว่าเหมาะสำหรับการรับส่งอีเมล์ระหว่างเครื่องที่ถูกเชื่อมต่อเป็นระยะ ๆ SMTP คง ทำงานดีที่สุดเมื่อทั้งส่ง และรับเครื่องได้เชื่อมต่อกับเครือข่ายตลอดเวลา ทั้งสองใช้เก็บและกลไกไปข้างหน้า และเป็นตัวอย่างของการผลักดันเทคโนโลยี แม้เผยของ usenet บนกลุ่มข่าวสารจะยังคงแพร่ ด้วย UUCP ระหว่างเซิร์ฟเวอร์ UUCP [11] จดหมายแทบหาย [12] พร้อมกับ "บางเส้น" จะใช้เป็นหัวข้อสายงานการผลิต
บทความเกี่ยวกับผู้ส่งเขียนให้ประกอบด้วยรายละเอียดด้านเทคนิคเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ยุคแรกของ SMTP และต้นสายก่อน RFC 1123.
ออกทันทีหลังจาก RFC 788, Sendmail ด้วย 4.1cBSD ถูกอันแรก (ถ้าไม่แรก) จดหมายบริษัทตัวแทนการโอนย้ายการใช้ SMTP[13] ช่วงเวลา เป็น BSD Unix เป็นระบบปฏิบัติการยอดนิยมบนอินเทอร์เน็ต sendmail เป็น MTA ทั่ว (เมลเซิร์ฟเวอร์)[14] บางนิยม SMTP เซิร์ฟเวอร์โปรแกรมอื่น ๆ รวม Postfix [ลำดับอ้างจำเป็น], qmail [ลำดับอ้างจำเป็น], ใน Novell GroupWise [ต้องการอ้างอิงลำดับ], [ต้องการอ้างอิงลำดับ] Exim, Novell NetMail [ต้องการอ้างอิงลำดับ] Microsoft Exchange Server [ลำดับอ้างจำเป็น], Sun Java ระบบ Messaging Server [ต้องการอ้างอิงลำดับ] .
ส่งข้อความ (RFC 2476) และตรวจสอบ SMTP (RFC ๒๕๕๔) ได้แนะนำในปี 1998 และ 1999 แนวโน้มใหม่ทั้งอธิบายในส่งอีเมล์ เดิม เซิร์ฟเวอร์ SMTP ได้โดยทั่วไปภายในองค์กร รับจดหมายสำหรับองค์กรจากภายนอก และ relaying ข้อความจากองค์กรภายนอก แต่เท่าที่ไปเวลา SMTP เซิร์ฟเวอร์ (จดหมายบริษัทตัวแทนการโอนย้าย), ในทางปฏิบัติ ได้ขยายบทบาทของการเป็น ตัวแทนส่งข้อความสำหรับตัวแทนผู้ใช้จดหมาย ซึ่งขณะนี้ได้ relaying จดหมายจากนอกองค์กร (เช่นผู้บริหารบริษัทประสงค์จะส่งอีเมลโดยใช้เซิร์ฟเวอร์ SMTP ขององค์กรเดินทาง) ปัญหา เป็นผลมาจากการขยายตัวอย่างรวดเร็วและความนิยมของเวิลด์ไวด์เว็บ หมายถึง ว่า SMTP มีกฎเฉพาะและวิธีการสำหรับ relaying จดหมาย และรับรองความถูกต้องผู้ใช้เพื่อป้องกันการละเมิดสิทธิมนุษยชนเช่น relaying ของอีเมลที่ไม่พึงประสงค์ (สแปม) เริ่มทำงานในการส่งข้อความ (RFC 2476) เดิมได้เนื่องจากเซิร์ฟเวอร์จดหมายที่นิยมมักจะเขียนจดหมายในความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาใน เพิ่มชื่อโดเมนอยู่ในเงื่อนไขเช่น ลักษณะเช่นนี้เป็นประโยชน์เมื่อข้อความถูกแก้ไข การส่งเริ่มต้น แต่อันตราย และเป็นอันตรายเมื่อข้อความมาอื่น และจะเป็นเช่น อย่างเรียบร้อยแยกจดหมายส่งและรีเลย์ที่เห็นเป็นวิธีการอนุญาตให้มี และส่งเสริมให้เขียนส่งขณะห้ามเขียนรีเลย์ เป็นสแปมกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้น มันไม่เห็นเป็นวิธีการให้การตรวจสอบสำหรับจดหมายการส่งออกจากตัวองค์กร รวมทั้งติดตามการ แยกนี้ของรีเลย์และส่งอย่างรวดเร็วกลาย เป็นพื้นฐานในการปฏิบัติรักษาความปลอดภัยอีเมล์ที่ทันสมัย
เป็นโพรโทคอลนี้เริ่มออกหมดจด ASCII ข้อ มันไม่ได้จัดการกับแฟ้มไบนารี หรือตัวอักษรภาษาอังกฤษไม่มาก มาตรฐานเช่นเครื่องอินเทอร์เน็ตจดหมายในส่วนขยาย (MIME) ได้รับการพัฒนาเพื่อเข้ารหัสแฟ้มไบนารีสำหรับการโอนย้ายผ่านทาง SMTP ตัวแทนโอนย้ายจดหมาย (MTAs) พัฒนาขึ้นหลังจากมีแนว Sendmail ยังโน้มที่จะปฏิบัติ 8-บิต-สะอาด สามารถใช้กลยุทธ์อื่น "เพียงส่งแปด" เพื่อส่งข้อมูลข้อกำหนด (ในการ 8 บิต ASCII เช่นอักขระรหัส) ผ่านทาง SMTP Mojibake นั้นยังมีปัญหาเนื่องจากแม็ปชุดอักขระที่แตกต่างกันระหว่างผู้จัดจำหน่าย แม้ว่าอีเมล์ที่อยู่เองยัง อนุญาต ASCII เท่านั้น 8-บิต-สะอาด MTAs วันนี้มักจะ สนับสนุนส่วนขยาย 8BITMIME อนุญาตให้แฟ้มไบนารีจะถูกส่งเกือบเป็นง่าย ๆ เป็นข้อความล้วน ล่าสุด ขยาย SMTPUTF8 สร้างขึ้นเพื่อสนับสนุน UTF-8 ข้อความ ทำให้ประเทศและที่อยู่ในสคริปต์ชนเช่นซิริลลิกหรือจีน
หลายคนส่วนข้อมูลจำเพาะหลัก SMTP ฝ่าย Jon Postel, Eric Allman, Dave ซคูทีฟ Ned Freed แรนดัล Gellens จอห์น Klensin ก Keith มัวร์
จดหมายการประมวลผลแบบจำลอง [แก้ไข]


สามารถใช้ลูกศรสีน้ำเงินโดยใช้รูปแบบ SMTP ได้
อีเมล์ถูกส่ง โดยไคลเอนต์จดหมาย (มัว ตัวแทนผู้ใช้จดหมาย) ไปยังเซิร์ฟเวอร์จดหมาย (MSA บริษัทตัวแทนการส่งจดหมาย) ใช้ SMTP บน TCP พอร์ต 587 ผู้ให้บริการจดหมายส่วนใหญ่ยังคงอนุญาตให้ส่งแบบพอร์ต 25 จาก MSA จะส่งจดหมายไปยังของเมลเซิร์ฟเวอร์ (MTA เมลเซิร์ฟเวอร์) มักจะ ตัวแทนเหล่านี้สองมีอินสแตนซ์ที่แตกต่างกันเพียงซอฟต์แวร์เดียวกันที่เปิดตัว ด้วยตัวเลือกต่าง ๆ บนเครื่องเดียวกัน ประมวลผลเฉพาะที่สามารถทำบนเครื่องเดียว หรือแยกระหว่างเครื่องต่าง ๆ ในกรณีอดีต กระบวนการที่เกี่ยวข้องสามารถแชร์ไฟล์ นเมื่อ SMTP จะใช้ในการถ่ายโอนข้อความภายใน มีแต่ละโฮสต์ที่กำหนดค่าให้ใช้อุปกรณ์ถัดไปเป็นโฮสต์สมาร์ท แต่ละกระบวนการเป็นการ MTA ในสิทธิของตนเอง นั่นคือ เซิร์ฟเวอร์ SMTP
ขอบเขต MTA ได้หาโฮสต์เป้าหมาย ใช้ระบบชื่อโดเมน (DNS) เพื่อค้นหาเรกคอร์ดแลกเปลี่ยนจดหมาย (ระเบียน MX) สำหรับโดเมนของผู้รับ (ส่วนของอีเมล์ที่อยู่ทางด้านขวาของ @) ระเบียน MX คืนประกอบด้วยชื่อโฮสต์เป้าหมาย MTA เชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์ exchange เป็นไคลเอนต์ SMTP การถัดไป (บทความบนระเบียน MX อธิบายหลายปัจจัยในการกำหนดที่ MTA ส่งเชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์)
เมื่อ MX เป้าหมายยอมรับข้อความขาเข้า มันมือมันจะเป็นจดหมายส่งแทน (MDA) สำหรับการจัดส่งจดหมายภายในเครื่อง MDA จะสามารถบันทึกข้อความในรูปแบบของกล่องจดหมายที่เกี่ยวข้อง อีกครั้ง รับจดหมายสามารถทำได้โดยใช้คอมพิวเตอร์หลายเครื่องหรือเพียงหนึ่ง — ภาพแสดงสองกล่องใกล้เคียงในกรณีอย่างใดอย่างหนึ่งได้ MDA ความอาจส่งข้อความโดยตรงไปยังที่เก็บ หรือไปข้างหน้าผ่านเครือข่ายโดยใช้ SMTP หรือวิธีการอื่นใด รวมทั้งท้องถิ่นจดหมายถ่ายโอนโพรโทคอล (LMTP), อนุพันธ์ของ SMTP ที่ออกแบบมาสำหรับวัตถุประสงค์นี้
ส่งครั้งเดียวกับเซิร์ฟเวอร์จดหมายภายในเครื่อง จดหมายจะถูกเก็บไว้สำหรับเรียกชุด โดยไคลเอนต์จดหมายรับรองความถูกต้อง (MUAs) จดหมายจะถูกเรียก โดยโปรแกรมประยุกต์ผู้ใช้ เรียกไคลเอนต์อีเมล์ การใช้อินเทอร์เน็ตข้อความเข้าถึงโพรโทคอล (IMAP), โพรโทคอลที่ทั้งอำนวยความสะดวกในการเข้าถึงจดหมาย และจัดการเก็บจดหมาย หรือ Post Office Protocol (POP) ซึ่งโดยทั่วไปใช้รูปแบบแฟ้มจดหมาย mbox ดั้งเดิมหรือระบบกรรมสิทธิ์เช่นแลกเปลี่ยน Microsoft Outlook และ Lotus Notes/โดมิโน เว็บเมล์ลูกค้าอาจใช้วิธีการใด แต่โพรโทคอลเรียกมักจะไม่ได้เป็นทางมาตรฐาน
SMTP กำหนดขนส่งข้อความ เนื้อหาข้อความไม่ ดังนั้น กำหนดพารามิเตอร์ และซองจดหมาย เช่น ส่งซองจดหมาย แต่ไม่หัวข้อ (ยกเว้นการติดตามข้อมูล) หรือเนื้อความของข้อความเอง มาตรฐาน 10 และ RFC 5321 กำหนด SMTP (ซอง), ในขณะที่มาตรฐาน 11 และ RFC 5322 กำหนดข้อความ (หัวข้อและร่างกาย), อย่างเป็นกิจจะลักษณะเรียกว่ารูปแบบข้อความอินเทอร์เน็ต
ภาพรวมโพรโทคอล [แก้ไข]

SMTP เป็นการเชื่อมต่อแนว โพรโทคอข้อลซึ่งผู้ส่งจดหมายสาร ด้วยเครื่องรับจดหมายออกสายอักขระคำสั่ง และจัดหาข้อมูลที่จำเป็นผ่านช่องสัญญาณกระแสสั่งข้อมูลเชื่อถือได้ โดยทั่วไปการเชื่อมต่อส่งควบคุมโพรโทคอล (TCP) รอบเวลาการ SMTP ประกอบด้วยคำสั่งเริ่มต้นโดย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Simple Mail Transfer โปรโตคอล
จากวิกิพีเดียสารานุกรมแบบไม่เสียค่าบริการที่
ข้อนี้จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับอินเทอร์เน็ตที่ได้มาตรฐานสำหรับการส่งอีเมล์อิเล็กทรอนิกส์. สำหรับบริษัทการส่งอีเมล์ให้ดูที่ SMTP (บริษัท). N อีเมลการโอนโปรโตคอลอินเทอร์เน็ตโปรโตคอลแบบครบ วงจร

เรียบง่าย( SMTP )เป็นมาตรฐานอินเทอร์เน็ตสำหรับอีเมล์อิเล็กทรอนิกส์( e - mail )การส่งผ่านทางอินเทอร์เน็ตโปรโตคอล( IP )เครือข่ายSMTP ถูกกำหนดโดย RFC 821 ( 1982 ซึ่งในที่สุดก็ประกาศมาตรฐาน 10 )[ 1 ]และปรับปรุงล่าสุดโดย RFC 5321 ( 2008 )[ 2 ]ซึ่งรวมถึงขยาย SMTP ( esmtp )เพิ่มขึ้นและเป็นโปรโตคอลที่ใช้กันอย่างกว้างขวางในวันนี้เป็นครั้งแรก เป็นโปรโตคอลเลเยอร์ของแอพพลิเคชันใน OSI Soft รุ่นอ้างอิง.
SMTP ใช้พอร์ต TCP ที่ 25 โปรโตคอลสำหรับการส่งผลงานใหม่( Optical Transceivers )มี ประสิทธิภาพ เหมือนกับ SMTP แต่จะใช้พอร์ต 587 แทนSMTP การเชื่อมต่อมีความ ปลอดภัย โดย SSL เป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องโดยชวเลข smtps บนพอร์ต TCP 465 ,แม้ว่า smtps ไม่ใช่โปรโตคอลของตัวเองในด้านขวา.
ในขณะที่อิ