Flames rose and the burning air for

Flames rose and the burning air formed a strong wind. The surrounding stones and dust were roused by the strong wind. With the large turtle’s tongue swinging around violently, the land was swallowed by a thick smoke.

In the sky, fiery rain rained down, while the land was covered in smoke and dust.

The large turtle completely lost sight of Yi Yun. It was after all not a human expert. Humans had strong souls, so they could use their spiritual energy to lock on to their targets.

As for the large turtle, it mainly relied on its eyes, nose and its perception of energy.

However, Yi Yun was too small a target. Especially with him concealing his presence and camouflaged in the pure Yang fiery rain, be it his body or his body’s energy fluctuations were completely hidden.

The large turtle slowly stopped. Running crazily with its massive body drained its energy very quickly. And the energy required was equivalent to eating several large desolate beasts, so it decided not to chase Yi Yun anymore.

It finally stopped.

It was extremely furious that a puny human had undermined its authority and injured it, but it could do nothing. The only thing it could do was roar angrily at the billowing smoke.

However, it made no difference. It believed that the ant-like human had long escaped.

As the large turtle faded its roar, it planned on returning. It wanted to return to its territory. A cowardly ant was not worth it for it to go to arms.

Just as the large turtle turned around, it suddenly halted. It looked disbelievingly at a place not far away. About 5 miles away, the puny human appeared once again. He was standing on a mountain cliff that had mostly collapsed. He was holding a black bow, and an arrow was strung!

The large turtle desolate beast stared widely. With its slow brain, it did not have the time to figure out what the human was planning on doing, before…

“Peng!”

The bowstring emitted a sound like muffled thunder as the Wind Chasing Arrow carried Yi Yun’s pure Yang energy through the air, shooting straight at the large turtle desolate beast’s eye!

At a distance of five miles, the Wind Chasing Arrow did not waver in its trajectory as it struck the large turtle’s pupil!

“Boom!”

A tremendous explosion from all the energy injected into the Wind Chasing Arrow exploded at the large turtle desolate beast’s eye!

Although the large turtle desolate beast closed it eye in time, the force from the explosion still caused it pain. After the explosion dissipated, blood flowed out of the corner of its eye!

It was once again injured. Although this injury was nothing to it, it was completely incensed!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กุหลาบในเปลวไฟและอากาศเผาไหม้เกิดแรงลม ฝุ่นและหินโดยรอบถูก roused โดยแรงลม ด้วยลิ้นของเต่าใหญ่ควงรอบอย่างรุนแรง ที่ดินถูกกลืนกิน โดยควันหนาในท้องฟ้า ฝนคะนองฝนตกลดลง ในขณะที่ที่ดินคลุมและฝุ่นละอองเต่าขนาดใหญ่ทั้งหมดสูญเสียสายตายียุน หลังจากทั้งหมดไม่เสร็จผู้เชี่ยวชาญมนุษย์ มนุษย์มีวิญญาณที่แข็งแกร่ง ดังนั้นพวกเขาสามารถใช้พลังทางจิตวิญญาณของพวกเขาเพื่อล็อกออนเข้าสู่เป้าหมายของตนเป็นเต่าขนาดใหญ่ สำหรับมันส่วนใหญ่อาศัยในตา จมูก และการรับรู้ของพลังงานอย่างไรก็ตาม ยียุนเป็นเป้าหมายเล็กเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเขาแต่เขา และพรางมีบริสุทธิ์ยางคะนองฝน ไม่ว่าจะเป็นร่างกายของเขา หรือความผันผวนของพลังงานร่างกายของเขาสมบูรณ์ซ่อนอยู่เต่าขนาดใหญ่ค่อย ๆ หยุดทำงาน รันบอ ด้วยร่างกายขนาดใหญ่ระบายน้ำพลังงานอย่างรวดเร็ว และพลังงานที่ต้องใช้เทียบเท่ากับกินสัตว์ใหญ่อ้างว้างหลาย ดังนั้นมันจึงตัดสินใจไม่ไล่ยุนยี่อีกต่อไปจะหยุดในที่สุดก็โกรธมากว่า มนุษย์อ่อนแอทำลายผู้มีสิทธิ์ และได้รับบาดเจ็บมัน แต่มันสามารถทำอะไร สิ่งเดียวที่จะทำคือ เสียงคำรามด้วยความโกรธที่ควันแห่งนี้อย่างไรก็ตาม มันทำไม่แตกต่างกัน มันเชื่อว่า มนุษย์เหมือนมดนานหนีไปเป็นเต่าขนาดใหญ่จางหายไปของเสียงคำราม มันวางแผนเกี่ยวกับการคืน มันอยากจะกลับไปดินแดนของตน มดขี้ขลาดไม่คุ้มมันจะไปที่แขนเป็นเต่าขนาดใหญ่หัน มันก็ยกเลิก มันดู disbelievingly ที่ไม่ห่างไกล ประมาณ 5 ไมล์ มนุษย์อ่อนแอปรากฏขึ้นอีกครั้ง เขากำลังยืนอยู่บนหน้าผาของภูเขาที่มียุบเป็นส่วนใหญ่ เขาได้จับคันธนูสีดำ และลูกศรก็เครียดสัตว์ร้ายอ้างว้างเต่าใหญ่จ้องกันอย่างแพร่หลาย ด้วยสมองช้า มันไม่มีเวลาที่จะคิดออกสิ่งของมนุษย์คือการวางแผนทำ ก่อน..."ยี่เป็ง"Bowstring ที่ออกเสียงเหมือนฟ้าร้องอู้อี้ทำให้ศรไล่ลมยียุนบริสุทธิ์หยางพลังงานผ่านอากาศ ยิงตรงไปที่เต่าใหญ่ร้างตาของสัตว์ร้ายที่ระยะทางห้าไมล์ ศรไล่ลมก็ไม่พลิ้วไหวในวิถีของมันที่หลงของเต่าขนาดใหญ่นักเรียน"Boom"การระเบิดมหาศาลจากพลังงานที่ฉีดเข้าไปในลูกศรไล่ลมกระจายที่เต่าใหญ่ร้างตาของสัตว์ร้ายแม้ว่าสัตว์ร้ายอ้างว้างเต่าใหญ่ปิดตาในเวลา แรงจากการระเบิดยังคงเกิดมันเจ็บปวด หลังจากการระเบิด dissipated เลือดไหลจากมุมของดวงตาของมันมันได้รับอีกครั้งบาดเจ็บ แม้จะบาดเจ็บนี้ไม่มีอะไรมัน มันเป็นสมบูรณ์หอม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปลวไฟลุกขึ้นและอากาศการเผาไหม้รูปแบบที่มีลมแรง หินโดยรอบและฝุ่นละอองที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นโดยลมแรง ด้วยลิ้นเต่าขนาดใหญ่แกว่งรอบรุนแรงที่ดินถูกกลืนหายไปในควันหนา.

ในท้องฟ้าฝนคะนองฝนตกลงมาในขณะที่ที่ดินถูกปกคลุมไปด้วยควันและฝุ่นละออง.

เต่าขนาดใหญ่หายไปอย่างสมบูรณ์สายตาของยุนยี่ มันเป็นหลังจากที่ทุกคนไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญของมนุษย์ มนุษย์มีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งเพื่อให้พวกเขาสามารถใช้พลังทางจิตวิญญาณของพวกเขาเพื่อล็อคเป้าหมายของพวกเขา.

ในฐานะที่เป็นเต่าขนาดใหญ่นั้นส่วนใหญ่อาศัยในตาจมูกและการรับรู้ของพลังงาน.

อย่างไรก็ตามยี่หยุนมีขนาดเล็กเกินไปเป้าหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเขาปกปิดการปรากฏตัวของเขาและพรางตัวในสายฝนคะนองบริสุทธิ์ยางไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือความผันผวนของพลังงานในร่างกายของเขาของเขาถูกซ่อนไว้อย่างสมบูรณ์.

เต่าขนาดใหญ่ค่อย ๆ หยุด เล่นบ้าบอกับร่างกายขนาดใหญ่ของการระบายน้ำพลังงานอย่างรวดเร็ว และพลังงานที่ต้องเทียบเท่ากับการรับประทานอาหารสัตว์หลายรกร้างขนาดใหญ่จึงตัดสินใจที่จะไม่ไล่ยี่หยุนอีกต่อไป.

ในที่สุดมันก็หยุด.

มันโกรธมากที่มนุษย์อ่อนแอได้ทำลายอำนาจและได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไร สิ่งเดียวที่มันทำได้ก็คือเสียงคำรามด้วยความโกรธที่มีคลื่นควัน.

แต่ก็ทำไม่แตกต่างกัน มันเชื่อว่ามนุษย์มดเหมือนได้หลบหนีนาน.

ในฐานะที่เป็นเต่าขนาดใหญ่จางหายไปเสียงคำรามของมันก็วางแผนที่จะกลับมา มันอยากจะกลับไปดินแดนของตน มดขี้ขลาดก็ไม่คุ้มค่าที่จะให้มันไปที่แขน.

เช่นเดียวกับเต่าขนาดใหญ่หันไปรอบ ๆ มันก็หยุด มันดู disbelievingly ในสถานที่ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ประมาณ 5 ไมล์มนุษย์อ่อนแอปรากฏตัวอีกครั้ง เขากำลังยืนอยู่บนหน้าผาภูเขาที่ได้ทรุดตัวลงเป็นส่วนใหญ่ เขาได้รับการถือสีดำคันธนูและลูกศรถูกหงุดหงิด!

เต่าขนาดใหญ่สัตว์รกร้างจ้องกันอย่างแพร่หลาย ด้วยสมองช้าของมันก็ไม่ได้มีเวลาที่จะคิดออกว่ามนุษย์ได้วางแผนในการทำมาก่อน ...

"เป้ง!"

ธนูที่ปล่อยออกมาเหมือนเสียงฟ้าร้องอู้อี้เป็นลมไล่ลูกศรดำเนินพลังงาน Yang Yi Yun บริสุทธิ์ผ่านอากาศ ยิงตรงไปที่ตาเต่าขนาดใหญ่รกร้างสัตว์!

ที่ระยะห่างจากห้าไมล์ลมไล่ลูกศรไม่ลังเลใจในวิถีของมันขณะที่มันหลงนักเรียนเต่าขนาดใหญ่!

"บูม!"

ระเบิดอย่างมากจากทั่วทุกพลังงานที่ฉีดเข้าไปใน ลมไล่ลูกระเบิดที่ตาเต่าขนาดใหญ่รกร้างสัตว์!

แม้ว่าเต่าขนาดใหญ่สัตว์รกร้างปิดตาในเวลาที่แรงจากการระเบิดยังทำให้เกิดอาการปวด หลังจากการระเบิดกระจายเลือดไหลออกมาจากมุมของตาของมัน!

มันได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง แม้ว่าการบาดเจ็บนี้ไม่ได้เป็นอะไรกับมันมันเป็นไฟอย่างสมบูรณ์!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปลวไฟที่เพิ่มขึ้นและการเผาไหม้อากาศเกิดพายุ รอบหินและฝุ่นถูกปลุกโดยลมแรง ด้วยขนาดใหญ่ของเต่าลิ้นควงรอบอย่างรุนแรง แผ่นดินที่ถูกกลืนโดยควันหนาฟ้า ฝน ไฟ ตก ลง แผ่นดินก็เต็มไปด้วยควันและฝุ่นละอองเต่าขนาดใหญ่สมบูรณ์หายไป อี ยุน มันเป็นหลังจากทั้งหมดไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านมนุษย์ มนุษย์มีจิตวิญญาณที่เข้มแข็ง ดังนั้น พวกเขาสามารถใช้พลังงานทางจิตวิญญาณของพวกเขาเพื่อล็อคเป้าหมายของพวกเขาสำหรับเต่าขนาดใหญ่ ส่วนใหญ่อาศัยในดวงตา จมูก และการรับรู้ของพลังงานอย่างไรก็ตาม อี ยุน มีเป้าหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเขาปกปิดสถานะของเขาและพรางตัวในที่บริสุทธิ์ ยังคะนองฝน ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือความผันผวนของพลังงานที่ร่างกายของเขาถูกซ่อนอยู่เต่าขนาดใหญ่ค่อยๆหยุด วิ่งอย่างกับคนบ้ากับร่างกายของ บริษัท ขนาดใหญ่ระบายพลังงานอย่างรวดเร็ว และพลังงานที่ต้องใช้เท่ากับกินสัตว์รกร้างขนาดใหญ่หลาย ดังนั้นจึงตัดสินใจที่จะไม่ไล่อียุนอีกแล้วในที่สุดมันก็หยุดมันค่อนข้างรุนแรงว่ามนุษย์อ่อนแอได้บั่นทอนอำนาจและได้รับบาดเจ็บ แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวที่โขมงควันอย่างไรก็ตาม มันทำให้ไม่แตกต่าง มันเชื่อว่ามดเหมือนมนุษย์ได้ หลบหนีไปเป็นเต่าขนาดใหญ่จางของมันคำราม มันวางแผนที่จะกลับมา ต้องการที่จะกลับไปยังดินแดนของตน มดขี้ขลาดไม่คุ้มให้มันไปที่แขนแค่เป็นเต่าขนาดใหญ่หันไป มันก็หยุด มันดู disbelievingly ในที่ไม่ไกลนัก ประมาณ 5 ไมล์ มนุษย์จิ๋วปรากฏอีกครั้ง เขายืนอยู่บนหน้าผาที่ส่วนใหญ่เป็นลม เขาถือคันธนูและลูกศร คือ ดำ หงุดหงิด !ขนาดเต่าร้างสัตว์จ้องกันอย่างแพร่หลาย ด้วยสมองช้า มันไม่ได้มีเวลาที่จะคิดออกสิ่งที่มนุษย์ได้วางแผนทำก่อน . . . . . . ." เพ้ง ! "คันธนูออกมาเสียงอู้อี้เหมือนฟ้าร้องเป็นลมไล่ลูกศรอุ้มอี้หยุน บริสุทธิ์ พลังหยางผ่านอากาศ ยิงตรงไปที่ตาใหญ่เต่ารกร้างของสัตว์ !ที่ระยะทาง 5 ไมล์ ลมไล่ตามลูกศร ไม่ลังเลในวิถีของมันหลงลูกศิษย์ใหญ่เต่า !" บูม ! "มหาศาลระเบิดจากพลังงานทั้งหมดที่ถูกฉีดเข้าไปในลมไล่ตามลูกศรระเบิดที่ตาใหญ่ เต่าร้างของสัตว์ !แม้ว่าขนาดใหญ่เต่ารกร้างสัตว์ปิดดวงตาในเวลา , แรงจากการระเบิดยังทำให้มันเจ็บปวด หลังจากระเบิดกระจาย เลือดที่ไหลออกจากมุมของตาของมันมันเป็นอีกครั้งที่ได้รับบาดเจ็บ ถึงแม้ว่าการบาดเจ็บนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับมันเลยโกรธ !