In 2008, farmers in the Jordan Rive

In 2008, farmers in the Jordan River valley earned net revenues from groundwater-irrigated farming of up to US$14,000–16,000/ha (Venot and Molle, 2008). In Morocco, the area irrigated by groundwater is just over a third of the area under irrigation, but it contributes nearly 75 percent of the country’s exports of high-value orchard and vegetable crops. These are shipped mostly to the European Union and account for more than half of the total value added from all sources of irrigation (FAO, 2009a). However, 80 percent of Morocco’s vegetable and fruit production comes from areas where groundwater levels are falling at 2–3 metres annually (Ait Kadi, personal communication. 2013).



Higher economic productivity of groundwater in agriculture readily converts into greater market valuation of groundwater-irrigated land. Farmers in the USA during the early 1970s, found that access to groundwater irrigation increased the value of land from US$187/ha to US$415–427/ha (Lee and Bagley, 1973). In Spain, access to groundwater rights multiplies the value of land by a factor of 1.5 for vineyards and 2 for olive trees, representing an implicit groundwater value of US$2.8–5.5/m3 (Garrido et al., 2006). An earlier study claimed that Spain needed 50,000m3 of surface water to create a farm job in rice or cotton, but only 5,000m3 of groundwater to do so in greenhouse agriculture for export (Corominas, 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 2008 เกษตรกรในหุบเขาแม่น้ำจอร์แดนได้รับรายได้สุทธิจากชลประทานน้ำบาดาลการเกษตรของสหรัฐอเมริกา $14,000 – 16,000/ฮา (Venot และอันดับ 2008) ในโมร็อกโก พื้นที่ชลประทาน โดยน้ำบาดาลเป็นเพียงหนึ่งในสามของพื้นที่ภายใต้ชลประทาน แต่มันก่อเกือบร้อยละ 75 ของการส่งออกของประเทศออร์ชาร์ดมูลค่าสูงและพืชผัก เหล่านี้จะส่งไปสหภาพยุโรปและบัญชีส่วนใหญ่มากกว่าครึ่งหนึ่งของมูลค่าเพิ่มจากทุกแหล่งของชลประทาน (FAO, (2009a)) อย่างไรก็ตาม ร้อยละ 80 ของการผลิตผักและผลไม้ของโมร็อกโกมาจากพื้นที่ที่ระดับน้ำบาดาลจะล้มที่ 2 – 3 เมตรต่อปี (Ait กะดี ส่วนบุคคลการสื่อสาร. 2013)ผลิตภาพทางเศรษฐกิจที่สูงขึ้นของน้ำบาดาลในการเกษตรพร้อมแปลงเป็นมากกว่าตลาดมูลค่าที่ดินชลประทานน้ำบาดาล เกษตรกรในประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงต้นปี 1970 พบว่า การเข้าถึงน้ำบาดาลชลประทานเพิ่มขึ้นมูลค่าของที่ดินจากสหรัฐอเมริกา $187/ฮา สหรัฐอเมริกา $415 – 427/ฮา (ลีและโปแก 1973) ในสเปน การเข้าถึงน้ำบาดาลสิทธิคูณค่าที่ดินโดยปัจจัยที่ 1.5 สำหรับไร่องุ่นและ 2 สำหรับต้นมะกอก แทนค่าน้ำบาดาลนัยของ US$2.8–5.5/m3 (Garrido et al. 2006) การศึกษาก่อนหน้านี้อ้างว่า สเปนจำเป็น 50,000m 3 ของน้ำผิวดินเพื่อสร้างงานฟาร์มในข้าวหรือผ้าฝ้าย แต่เพียง 5,000 เมตร 3 ของน้ำบาดาลในเรือนกระจกเกษตรสำหรับการส่งออก (Corominas, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2008 เกษตรกรในหุบเขาแม่น้ำจอร์แดนได้รับรายได้สุทธิจากการทำการเกษตรในเขตชลประทานบาดาลถึง US $ 14,000-16,000 / ไร่ (Venot และ Molle 2008) ในโมร็อกโกพื้นที่ชลประทานโดยน้ำบาดาลเป็นเพียงหนึ่งในสามของพื้นที่ใต้ชลประทาน แต่มันก่อเกือบร้อยละ 75 ของการส่งออกของประเทศของสวนผลไม้และพืชผักที่มีมูลค่าสูง เหล่านี้ส่วนใหญ่จะถูกจัดส่งไปยังสหภาพยุโรปและการบัญชีสำหรับมากกว่าครึ่งหนึ่งของมูลค่ารวมเพิ่มจากทุกแหล่งที่มาของการชลประทาน (FAO, 2009a) อย่างไรก็ตามร้อยละ 80 ของผักผลไม้การผลิตของโมร็อกโกมาจากพื้นที่ที่มีระดับน้ำใต้ดินจะลดลงที่ 2-3 เมตรต่อปี (AIT Kadi, การสื่อสารส่วนบุคคล. 2013).



ผลผลิตทางเศรษฐกิจที่สูงขึ้นของน้ำบาดาลในการเกษตรได้อย่างง่ายดายแปลงเป็นการประเมินมูลค่าตลาดมากขึ้นของ groundwater- ที่ดินในเขตชลประทาน เกษตรกรในประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงต้นปี 1970 พบว่าการเข้าถึงน้ำบาดาลชลประทานเพิ่มขึ้นมูลค่าของที่ดินเริ่มต้นที่ US $ 187 / ไร่ US $ 415-427 / ไร่ (ลีและแบค 1973) ในสเปน, การเข้าถึงสิทธิน้ำใต้ดินคูณมูลค่าของที่ดินโดยปัจจัยที่ 1.5 ไร่องุ่นและ 2 สำหรับต้นไม้มะกอกคิดเป็นมูลค่าน้ำใต้ดินโดยนัยของ US $ 2.8-5.5 / m3 (Garrido et al., 2006) การศึกษาก่อนหน้านี้อ้างว่าสเปนจำเป็น 50,000m3 ของน้ำผิวดินเพื่อสร้างงานในฟาร์มข้าวหรือผ้าฝ้าย แต่ 5,000m3 ของน้ำใต้ดินจะทำเช่นนั้นในภาคเกษตรเรือนกระจกเพื่อการส่งออก (Corominas, 2004)