When the tale begins, a mother duck

When the tale begins, a mother duck's eggs hatch. One of the little birds is perceived by the other birds and animals on the farm as a homely little creature and suffers much verbal and physical abuse from them. He wanders sadly from the barnyard and lives with wild ducks and geese until hunters slaughter the flocks. He finds a home with an old woman but her cat and hen tease him mercilessly and again he sets off on his own. He sees a flock of migrating wild swans; he is delighted and excited but he cannot join them for he is too young and cannot fly. Winter arrives. A farmer finds and carries the freezing little bird home, but the foundling is frightened by the farmer’s noisy children and flees the house. He spends a miserable winter alone in the outdoors, mostly hiding in a cave on the lake that partly freezes over. When spring arrives a flock of swans descends on the now thawing lake. The ugly duckling, now having fully grown and matured, unable to endure a life of solitude and hardship any more and decides to throw himself at the flock of swans deciding that it is better to be killed by such beautiful birds than to live a life of ugliness and misery. He is shocked when the swans welcome and accept him, only to realize by looking at his reflection in the water that he has grown into one of them. The flock takes to the air and the ugly duckling spreads his beautiful large wings and takes flight with the rest of his new family.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเรื่องราวเริ่มต้น ขณะไข่ของแม่เป็ด นกน้อยอย่างใดอย่างหนึ่งถือว่านกและสัตว์ในฟาร์มเป็นสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่บ้านอื่น ๆ และ suffers มากละเมิดด้วยวาจา และกายภาพจากพวกเขา เขาเศร้า wanders จากลานยุ้งข้าว และอยู่กับเป็ดป่าห่านจนนายพรานฆ่าจำนวนเกือบเท่าเดิม เขาหาบ้านกับแม่เฒ่า แต่แมวและไก่ของเธอหยอกเขาปรานี และอีก เขากำหนดออกของเขาเอง เขาเห็นฝูงย้ายไวล์ดสวอนส์ เขาจะยินดี และตื่นเต้น แต่เขาไม่สามารถเข้าร่วมพวกเขาเขาอายุยังน้อยเกินไป และไม่สามารถบินได้ ฤดูหนาวมาถึง เกษตรกรพบ และดำเนินการตรึงนกน้อยบ้าน ได้ foundling การกลัว โดยชาวเด็กคะ และหลบบ้าน เขาใช้หนาวต้องกลับคนเดียวในกลางแจ้ง ส่วนใหญ่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำในทะเลสาบที่ตอบสนองบางส่วนผ่าน เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึงฝูงหมู่ทอดในทะเลสาบ thawing ขณะนี้ ลูกเป็ดขี้เหร่ ตอนนี้มีเต็มโต และ matured ไม่สามารถอดทนต่อชีวิตความสันโดษและความยากลำบากอีก และตัดสินใจที่จะโยนตัวเองที่ฝูงหมู่ตัดสินใจว่า จะดีกว่าที่จะถูกฆ่า ด้วยเช่นนกสวยงามกว่าการมีชีวิตของน่าเกลียดและความทุกข์ยาก เขาจะตกใจเมื่อหมู่ต้อนรับ และยอมรับเขา เท่านั้นตระหนัก โดยดูที่เขาสะท้อนในน้ำที่เขาได้เติบโตขึ้นเป็นหนึ่งในพวกเขา แกะจะอากาศ และขี้เหร่แพร่กระจายปีกขนาดใหญ่สวยงาม และใช้เวลาบินกับส่วนเหลือของครอบครัวใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเรื่องเริ่มต้นแม่ไข่เป็ดฟัก หนึ่งในนกน้อยเป็นที่รับรู้โดยนกและสัตว์อื่น ๆ ในฟาร์มเป็นสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อบอุ่นและได้รับความทุกข์การละเมิดทางวาจาและทางกายภาพมากจากพวกเขา เขาเดินเศร้าจากยุ้งข้าวและอาศัยอยู่กับเป็ดป่าและห่านจนนักล่าฆ่าฝูง เขาพบว่าบ้านที่มีหญิงชราคนหนึ่ง แต่แมวและไก่ของเธอหยอกล้อเขาอย่างไร้ความปราณีและอีกครั้งที่เขาชุดออกกับตัวเขาเอง เขาเห็นฝูงของการโยกย้ายหงส์ป่า; เขามีความยินดีและตื่นเต้น แต่เขาไม่สามารถร่วมกับพวกเขาเพราะเขาเป็นเด็กเกินไปและไม่สามารถบินได้ ฤดูหนาวมาถึง เกษตรกรพบและดำเนินการแช่แข็งที่บ้านนกน้อย แต่เด็กกำพร้าจะกลัวโดยเด็กที่มีเสียงดังของเกษตรกรและหนีไปที่บ้าน เขาใช้เวลาฤดูหนาวที่มีความสุขอยู่คนเดียวในที่กลางแจ้งส่วนใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำในทะเลสาบที่ส่วนหนึ่งตลอดไป เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึงฝูงหงส์ลงในทะเลสาบละลายในขณะนี้ ลูกเป็ดขี้เหร่ตอนนี้ที่มีการเติบโตอย่างเต็มที่และครบกำหนดไม่สามารถที่จะทนมีชีวิตอยู่ในความเหงาและความยากลำบากใด ๆ เพิ่มเติมและตัดสินใจที่จะโยนตัวเองในฝูงหงส์ตัดสินใจว่ามันจะดีกว่าที่จะถูกฆ่าโดยนกสวยงามกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ของ ความน่ากลัวและความทุกข์ยาก เขาก็ต้องตกใจเมื่อหงส์ต้อนรับและยอมรับในตัวเขาเท่านั้นที่จะรู้ได้โดยดูที่สะท้อนในน้ำของเขาที่เขาได้เติบโตขึ้นเป็นหนึ่งในพวกเขา ฝูงที่ใช้ในการอากาศและลูกเป็ดขี้เหร่กระจายปีกขนาดใหญ่ของเขาที่สวยงามและใช้เวลาเที่ยวบินกับส่วนที่เหลือของครอบครัวใหม่ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเรื่องราวเริ่มขึ้น แม่เป็ดไข่ หนึ่งของนกเล็กๆ ของนกชนิดอื่น ๆและสัตว์ในฟาร์ม ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆน้อย ๆที่อบอุ่นและมีทุกข์มากด้วยวาจาและทำร้ายร่างกายจากพวกเขา เขาก็เศร้าจากยุ้งข้าวและอาศัยอยู่กับเป็ดและห่านป่า จนกระทั่งนักล่าฆ่าแกะเขาพบว่าบ้านกับหญิงชรา แต่แมวของเธอและไก่หยอกเขาอย่างไร้ความปราณีและอีกครั้งเขาชุดออกด้วยตัวเอง เขาเห็นฝูงอพยพหงส์ป่า เขาดีใจและตื่นเต้นมาก แต่เขาไม่ไป เขายังเด็กเกินไป และไม่สามารถบินได้ ฤดูหนาวมาถึง ชาวนาที่พบและมีจุดเยือกแข็งบ้านนก น้อย แต่ทารกที่ถูกทิ้งคือกลัวเด็กเสียงดังของชาวนา และหนีออกบ้านเขาใช้เวลาช่วงฤดูหนาวเป็นทุกข์อยู่คนเดียวในที่กลางแจ้ง ส่วนใหญ่ซ่อนตัวในถ้ำบนทะเลสาบที่บางส่วนค้างมากกว่า เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง ฝูงหงส์ตอนนี้ละลายลงมาในทะเลสาบ ลูกเป็ดขี้เหร่ ตอนนี้ มี โต เต็มที่ เติบโตขึ้นไม่สามารถทนใช้ชีวิตสันโดษ และ ลำบากอีก และตัดสินใจที่จะโยนตัวเองในฝูงหงส์ตัดสินใจว่ามันจะดีกว่าที่จะถูกฆ่า โดย นกสวยงาม เช่น มากกว่าชีวิตของความน่ากลัวและความเศร้าโศก เขาตกใจมากเมื่อหงส์ต้อนรับและตอบรับเขาเท่านั้นที่จะตระหนักถึงมองเงาตัวเองในน้ำที่เขาได้เติบโตขึ้นเป็นหนึ่งในพวกเขาแห่ใช้อากาศและลูกเป็ดขี้เหร่แพร่กระจายปีกของมันที่สวยงามขนาดใหญ่และใช้เวลาเที่ยวบินพักผ่อนกับครอบครัวใหม่ของเขา