and Totsingdalen (1930); Holland es

and Totsingdalen (1930); Holland established the “Hogte Veluwe” national park in 1935: and, three years later, Finland founded national parks at Pallus-Ounar and Pyhatunturi--the same year Greece established parks at Parnassus Olympus.
The years after World War II constituted the third phase of park development, noted for the establishment of the majority of Western Europe's parks and reserves. Most of the European states expanded their park lands during this period, resulting in a total by 1970 of 269 nature reserves and national parks with an aggregate area of 30,00 ,783 acres, or about 2.1 percent of the area of Western and Eastern Europe. However, several Western European countries exceed the percentage, including the Federal Republic of Germany (West Germany) (11.5%), France (10%), Great Britain (9.7%), and Norway (4.4%). These percentages are more significant when compared with the amount of land area in the United States devoted to public parks, amounted to 29,515,265 acres in 1972.
In addition, the Western European countries have endeavored to form inter european parks, beginning with a German-Luxembourg reserve (1965), followed by a German-Belgian reserve (1971). By 1970 the concept of tran forntier Dutch park and preserves was a top priority and stimulated proposals for a German-Dutch park, along with discussions between Germany, France, Switzerland and Austria about similar parks. The French and Italians contemplated a link between the Vanoise and Grand Paradiso parks, and proposed a similar connection between Finland’s Lemmenjoki park and adjacent Swedish lands.
With Europeans enjoying a high standard of living, including one in three persons owning an automobile in 1980, demand for recreational space continues to put pressure on landscape that had traditional functioned as agricultural lands and space. Urbanites have the opportunity to travel into the countryside and as a result have had a major impact on areas. For instance ,Britain emphasizes public access to rural landscapes, where sightseers may view pastoral and agricultural lands. In West Germany, the approach is somewhat the reverse: more than 1,100 nature reserves attest to the government's emphasis on nature conservation. Added to these divergent approaches to rural recreation is the now ambiguous term national park, which in contemporary Europe is a loose designation for lands ranging from public wilderness, often closed to intensive public use, to private farmland, which is actively promoted for rural recreation uses.
The International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) has attempted to establish a rational basis for designating lands as national parks. By 1974 IUCN standards, a landscape must have specific qualities to qualify as a national park. These include a large area consisting of one or more ecosystems relatively unaffected by human activity; scientific, educational, or visual interest; and the commitment of respective national governments to protect the resources of the national park and to restrict public use of the land to recreational, educational, cultural, or spiritual purposes. To avoid confusing national park land with other park, the IUCN has removed from consideration any land that is a restricted scientific reserve; a private or local public natural reserve; a plant or animal game reserve; or a recreational landscape devoted to tourism that favor recreation over the protection of ecosystems. Based on these standard, the number of national parks varies from country to country, With Sweden having the highest percentage of land devoted to national park and Denmark the smallest
In addition to national park the IUCN has promoted the identification and protection of wetlands and other significant habitats. Beginning in 1965, IUCN has maintained a list of sites that require special protection as wetlands, marshes, or bogs – the so-called MAR list, which by 1975 had named over 163 locations in eighteen countries. A boost to the program occurred in 1971 with the Ramsar, Iran, convention, which sought to draw attention to the fragility of these sites in the face of worldwide rapid urbanization and increased rural recreational activity. The result of all these national and international measures to form reserves, parks, and recreational areas has been a complex arrangement of specially designated lands set aside for conservation and recreation. In West Germany, armed with its 1976 Federal Nature Conservation Law, the government continues to favor the preservation of natural habitats, and seeks to protect rare plants and animals, rather than picturesque landscapes. Many of the sites are 125 acres or less in size, compounding the difficulty of protecting sensitive landscapes from pollution and urbanization. In France, rural landscape conservation received a boost from the 1967 proclamation, which created the parcs naturels regionaux. The purpose of these parks is to furnish the nation with lands that enhance and preserve the natural, cultural, and rural aspect of the countryside. There are now twenty regional parks ranging in size from 508,820 acres in southwest France to a small 25,441-acre site near the Belgian border. Of all the Western European countries, Britain appears to have created the most elaborate system of reserves and parkland Beginning with the National Nature Reserves initiative in the 1940s, the British government, by 1982, had created 219 reserves. in England, Northern Ireland, Scotland, and Wales. Many of these lands are owned or leased by the Nature Conservancy, thereby providing some safeguards against indiscriminate land use.
In 1990 the population of Western Europe was projected to reach 358 million people, with a majority of the population concentrated in urban areas. In the industrial sectors of Great Britain, The Netherlands, Germany, and Belgium, the population density per square mile exceeds 650, much higher than Sweden, for example, with a density of 55 persons per square mile. These numbers tell only part of the story, since for the past several thousand years Western Europe has been part of a larger arena of human activity centering on the Mediterranean Thus we must include all the nations of the region, including the North African and eastern Mediterranean states, in any discussion of environmental issues affecting landscape quality. For example, Egypt presently has a population of 49 million, mostly concentrated along the Nile River channel. The population density along most of the river exceeds 1,100 persons per square mile, with areas around Cairo and Aswan exceeding 2,800 persons per square mile. These figures, added to the European estimate, raise the total population of the region to roughly 420 million, many of whom are involved in modern industrial and agricultural activities
However, population projections are only a part of the picture of equal significance change in lifestyles, fueled by economic prosperity throughout most of the region. The average European today has attained a standard of living such that his or her material and leisure demands are exacting an increased toll on the landscape. Even in areas, such as Egypt, where a good portion of the population remains involved in agricultural activities, changes in agricultural. techniques have stimulated a gradual rise in standard of living, creating increased demands for energy, natural resources, housing, and recreation space.
The Egyptian example is pertinent at this point. For nearly seven thousand years the Egyptians have relied on the Nile River to provide moisture and nutrients for their agricultural activities. Until recently, water from the White and Blue Niles has conveyed nutrients and silt into the lower Nile River valley during the autumn season. At times these floods were disastrous, overfilling agricultural lands and inundating settlements; in other instances insuffcient rainfall in the Ethiopian highlands produced scant runoff. To overcome these problems, the Egyptian government embarked on a plan to control the flooding by constructing the Aswan High Dam. The project, begun in 1971 with Soviet assistance, produced high dam and large reservoir, Lake Nasser. The projected benefits of project seemed to support the building of the dam: the builders promised it would increase arable land in Egypt from 7 million to 9 million acres and enable the country to maintain high yields of rice and wheat. In addition, the project produced an annual hydroelectric output of 10,000 million kilowatts.
Though the Aswan High Dam project has helped to control flooding and to produce needed electrical energy, the project like so many efforts undertaken in the region to tap the resources of the landscape, has also produced several negative environmental consequences. The most significant is the loss of sediments that now accrue behind the dam, rapidly building up due to the high evaporation rate at Lake Nasser. Farmers now must rely on artificially produced fertilizers for their fields. Ironically, a portion of the electrical output at the High Dam must be used to produce these fertilizers. Even with these substitutes, farmers now contend with increased rates of salination and the spread of schistosomiasis. In addition the projected increase in arable land was not realized; building of the dam has actually resulted in a net loss of 106 million square yards of land below the dam. Further north along the Nile Delta, there is a problem with shoreline erosion resulting from the lack of sediment reaching the sea. Finally the once fecund sardine fishing industry has declined due to insufficient nutrients reaching the Mediterranean.
Along the northern rim of the Mediterranean, pressures to utilize undeveloped landscapes for new industrial, residential, and recreational sites have produced similar alterations in the environment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ Totsingdalen (1930); ฮอลแลนด์ก่อตั้งอุทยานแห่งชาติ "Hogte Veluwe" ในปี 1935: และ 3 ปี ฟินแลนด์ก่อตั้งอุทยานแห่งชาติที่ Pallus Ounar และ Pyhatunturi - สวนที่โอลิมปัสพานาสซัสก่อตั้งกรีซปีเดียวกันปีหลังจากสงครามโลกทะลักระยะที่สามของการพัฒนาสวน สังเกตสำหรับสถานประกอบการส่วนใหญ่ของยุโรปตะวันตกสวน และสำรอง ส่วนใหญ่ของอเมริกายุโรปขยายที่ดินสวนของพวกเขาในช่วงเวลานี้ เกิดปี 1970 269 เขตอนุรักษ์และอุทยานแห่งชาติ มีพื้นที่รวม 30,00, 783 ไร่ หรือประมาณร้อย ละ 2.1 ของพื้นที่ของยุโรปตะวันออกและตะวันตกทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ประเทศแถบยุโรปตะวันตกหลายเกินเปอร์เซ็นต์ รวม ถึงประเทศสาธารณรัฐเยอรมนี (เยอรมันตะวันตก) (11.5%), ฝรั่งเศส (10%), สหราชอาณาจักร (9.7%), นอร์เวย์ (4.4%) เปอร์เซ็นต์เหล่านี้จะสำคัญมากขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับจำนวนพื้นที่ที่อุทิศให้กับสวนส่วนกลาง มี 29,515,265 เอเคอร์ในสหรัฐอเมริกา ในยุโรปตะวันตกประเทศได้ขะมักเขม้นฟอร์มอินเตอร์สวนยุโรป (1965), จองห้องพักที่ขึ้นต้น ด้วยเยอรมันลักเซมเบิร์ก ตาม ด้วยเยอรมันเบลเยียมจอง (1971) ปี 1970 แนวคิดของทราน forntier ดัตช์พาร์คและกวนมีความสำคัญสูงสุดและข้อเสนอขาวกระตุ้นสำหรับสวนเยอรมันดัตช์ พร้อมกับการสนทนาระหว่างเยอรมนี ฝรั่งเศส สวิตเซอร์แลนด์ และออสเตรียเกี่ยวกับสวนคล้าย ฝรั่งเศสและชาวอิตาเลียนไตร่ตรองเชื่อมโยงระหว่างสวน Vanoise และพาราดิโซแกรนด์ และนำเสนอการเชื่อมต่อที่คล้ายกันระหว่างสวน Lemmenjoki ของฟินแลนด์และสวีเดนที่ดินติดกับชาวยุโรปที่ความสูงมาตรฐานของที่อยู่อาศัย รวมถึงหนึ่งในสามคนที่เป็นเจ้าของรถยนต์ในปี 1980 เพลิดเพลินกับความต้องการใช้พื้นที่นันทนาการยังดันบนภูมิทัศน์ที่มีแยกเป็นพื้นที่เกษตรกรรมและพื้นที่ดั้งเดิม Urbanites มีโอกาสที่จะเดินทางในชนบท และเป็นผลให้ มีผลกระทบสำคัญในพื้นที่ ตัวอย่าง สหราชอาณาจักรเน้นถึงภูมิทัศน์ชนบท ที่สำคัญ ๆ อาจดู pastoral ปริญญาบัตร และเกษตรที่ดินสาธารณะ ในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี วิธีการจะค่อนข้างตรงกันข้าม: ธรรมชาติมากกว่า 1100 สำรองยืนยันเพื่อเน้นอนุรักษ์ธรรมชาติของรัฐบาล เพิ่มวิธีนันทนาการชนบทเหล่านี้ขันติธรรมเป็นเงื่อนไขที่ชัดเจนขณะนี้อุทยานแห่งชาติ ซึ่งในยุโรปร่วมสมัยออกแบบหลวมสำหรับที่ดินตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารสาธารณะ มักจะปิดคอร์สาธารณะใช้ ส่วนตัวพื้นที่การเกษตร ซึ่งคือการส่งเสริมอย่างแข็งขันสำหรับใช้พักผ่อนหย่อนใจที่ชนบท นานาชาติร่วมอนุรักษ์ธรรมชาติและทรัพยากรธรรมชาติ (เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ) ได้พยายามสร้างเหตุผลพื้นฐานสำหรับการกำหนดที่ดินให้เป็นอุทยานแห่งชาติ โดย 1974 มาตรฐานเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ แนวนอนต้องมีขอบเขตเฉพาะการรับรองคุณสมบัติเป็นอุทยานแห่งชาติ ประกอบด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยอย่าง น้อยหนึ่งระบบนิเวศผลกระทบค่อนข้าง ด้วย วิทยาศาสตร์ การศึกษา หรือภาพสนใจ และความมุ่งมั่นของรัฐบาลแห่งชาติที่เกี่ยวข้อง เพื่อปกป้องทรัพยากรของอุทยานแห่งชาติ และ เพื่อจำกัดการใช้ที่ดินสาธารณะเพื่อนันทนาการ การศึกษา วัฒนธรรม หรือจิตวิญญาณ เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนที่ดินอุทยานแห่งชาติกับสวนอื่น ๆ เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติได้ถูกเอาออกจากพิจารณาที่ดินใด ๆ ที่เป็นตัวสำรองทางวิทยาศาสตร์ถูกจำกัด เป็นส่วนตัว หรือเครื่องสาธารณะห้องพัก พืชหรือสัตว์เกมสำรอง หรือแนวสันเพื่อรองรับการท่องเที่ยวที่ชอบพักผ่อนหย่อนใจมากกว่าการป้องกันของระบบนิเวศ ตามมาตรฐานเหล่านี้ จำนวนอุทยานแห่งชาติจากประเทศที่แตกต่างกันไป กับสวีเดนมีเปอร์เซ็นต์สูงสุดของที่ดินทุ่มเทกับอุทยานแห่งชาติเดนมาร์กเล็กที่สุด นอกจากอุทยานแห่งชาติ เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติได้ส่งเสริมรหัสและคุ้มครองพื้นที่ชุ่มน้ำและอยู่อาศัยอย่างมีนัยสำคัญอื่น ๆ เริ่มต้นในปี 1965 เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติได้เก็บรักษารายชื่อไซต์ที่ต้องป้องกัน เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ marshes, bogs – เรียกว่ามาร์ราย ซึ่ง โดย 1975 มีชื่อตำแหน่งกว่า 163 สิบแปดประเทศ เพิ่มไปยังโปรแกรมที่เกิดขึ้นในปี 1971 Ramsar อิหร่าน ประชุม ที่พยายามที่จะดึงความสนใจให้ความของเว็บไซต์เหล่านี้หน้ากิจกรรมนันทนาการชนบทเพิ่มขึ้นและความเป็นเมืองอย่างรวดเร็วทั่วโลก ผลการวัดทั้งหมดเหล่านี้ และนานาชาติแบบฟอร์ม จอง สวนสาธารณะ และสิ่งได้ถูกจัดการความซับซ้อนของดินแดนพิเศษกำหนดที่ตั้งไว้สำหรับพักผ่อนหย่อนใจและอนุรักษ์ ในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี มีของ 1976 ธรรมชาติอนุรักษ์กฎหมาย รัฐบาลยังคงชอบการอนุรักษ์ธรรมชาติการอยู่อาศัย และพยายามที่จะปกป้องพืชหายาก และสัตว์ มากกว่าภูมิประเทศที่งดงาม มีหลายไซต์ 125 ไร่หรือขนาดน้อยใน ความยากลำบากของภูมิประเทศสำคัญปกป้องจากมลภาวะและเป็นการทบต้น ในฝรั่งเศส การอนุรักษ์ภูมิทัศน์ชนบทได้รับเพิ่มจากประกาศ 1967 ที่สร้าง parcs naturels regionaux วัตถุประสงค์ของสวนนี้คือเพื่อ ให้ประเทศ มีดินแดนที่เพิ่ม และรักษาด้านธรรมชาติ วัฒนธรรม และชนบทของชนบท ขณะนี้มี 20 สวนภูมิภาคตั้งแต่ขนาด 508,820 เอเคอร์ในตะวันตกเฉียงใต้ของฝรั่งเศสไปยังไซต์ 25,441 เอเคอร์เล็ก ๆ ใกล้กับชายแดนเบลเยียม อธิบายระบบทุนสำรองของประเทศยุโรปตะวันตก ราชอาณาจักรปรากฏมีการสร้างมากที่สุด และพาร์คแลนด์เริ่มต้น ด้วยธรรมชาติสำรองแห่งชาติคิดริเริ่มในทศวรรษ 1940 โดย รัฐบาลอังกฤษ โดย 1982 ได้สร้างสำรอง 219 ที่อังกฤษ ไอร์แลนด์เหนือ สกอตแลนด์ เวลส์ ของดินแดนเหล่านี้จะเป็นเจ้าของ หรือเช่า โดย Conservancy ธรรมชาติ ให้บางป้องกันจากแผ่นดินที่เลือกใช้ในปี 1990 ประชากรของยุโรปตะวันตกได้คาดการณ์ถึง 358 ล้านคน ส่วนใหญ่ของประชากรในเขตเมือง ในภาคอุตสาหกรรม ของสหราชอาณาจักร ประเทศเนเธอร์แลนด์ เยอรมนี เบลเยียม ความหนาแน่นของประชากรต่อตารางไมล์เกิน 650 สูงกว่าสวีเดน เช่น มีความหนาแน่นของ 55 คนต่อตารางไมล์ ตัวเลขเหล่านี้บอกส่วนเรื่อง ตั้งแต่ในอดีตหลายพันปียุโรปตะวันตกได้ส่วนหนึ่งของเวทีใหญ่ของกิจกรรมมนุษย์ที่มุ่งเน้นในแบบเมดิเตอร์เรเนียนดังนั้น เราต้องรวมประเทศทั้งหมดของภูมิภาค รวมถึงแอฟริกาเหนือ และตะวันออกเมดิเตอร์เรเนียน เพศ สนทนาใด ๆ ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่มีผลต่อคุณภาพของแนวนอน ตัวอย่าง อียิปต์ปัจจุบันมีประชากรประมาณ 49 ล้าน เข้มข้นตามช่องทางแม่น้ำไนล์เป็นส่วนใหญ่ ความหนาแน่นของประชากรตามแนวแม่น้ำส่วนใหญ่เกินกว่า 1100 คนต่อตารางไมล์ มีพื้นที่รอบไคโรอัสวานเกิน 2800 คนต่อตารางไมล์ ตัวเลขเหล่านี้ กับยุโรป เพิ่มประชากรภูมิภาคประมาณ 420 ล้าน มากมายที่เกี่ยวข้องในกิจกรรมอุตสาหกรรม และการเกษตรที่ทันสมัย อย่างไรก็ตาม ประชากรประมาณเป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาพสำคัญเท่าการเปลี่ยนแปลงในวิถีชีวิต กลุ่มเจริญเศรษฐกิจทั่วทั้งภูมิภาค ยุโรปเฉลี่ยวันนี้ได้รับของการมาตรฐานที่อยู่อาศัยให้ คนวัสดุและผ่อนคลายความต้องเข้มงวดการโทรที่เพิ่มขึ้นในภูมิทัศน์ แม้ในพื้นที่ เช่นอียิปต์ ซึ่งเป็นส่วนที่ดีของประชากรยังคงเกี่ยวข้องกับกิจกรรมทางการเกษตร เปลี่ยนแปลงในด้านการเกษตร เทคนิคได้ถูกกระตุ้นขึ้นค่อย ๆ มาตรฐานของที่อยู่อาศัย สร้างความต้องการเพิ่มพลังงาน ทรัพยากรธรรมชาติ บ้าน และพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจ อย่างอียิปต์เป็นอิสระณจุดนี้ เกือบเจ็ดพันปี ชาวอียิปต์ได้อาศัยแม่น้ำไนล์ให้ความชื้นและสารอาหารสำหรับการเกษตร จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ น้ำจากขาว และสีน้ำเงิน Niles มีเลียงสารอาหารและตะกอนลงในหุบเขาแม่น้ำไนล์ต่ำในช่วงฤดูใบไม้ร่วงฤดู ครั้งนี้น้ำท่วมร้าย overfilling พื้นที่เกษตรกรรม และการชำระเงิน inundating ในกรณีอื่นๆ ปริมาณน้ำฝน insuffcient ในไฮแลนด์เอธิโอเปียผลิตพลังที่ไหลบ่า เพื่อเอาชนะปัญหาเหล่านี้ รัฐบาลอียิปต์เริ่มต้นวางแผนการควบคุมน้ำท่วมจากการสร้างเขื่อนอัสวานสูง โครงการ เริ่มต้นในปี 1971 ด้วยความช่วยเหลือสหภาพโซเวียต ผลิตสูงเขื่อนและอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ เขื่อน Lake Nasser ประโยชน์ที่คาดการณ์ของโครงการดูเหมือนจะ สนับสนุนการสร้างเขื่อน: ผู้สร้างสัญญานั้นจะเพาะปลูกขึ้นที่ดินอียิปต์ 7 ล้านกับ 9 ล้านไร่ และเปิดประเทศเพื่อรักษาอัตราผลตอบแทนสูงของข้าวและข้าวสาลี นอกจากนี้ โครงการผลิตผล hydroelectric ปี kilowatts 10000 ล้านแม้ว่าโครงการเขื่อนอัสวานสูงได้ช่วยใน การควบคุมน้ำท่วม และ การผลิตพลังงานไฟฟ้าต้อง โครงการเช่นมากความพยายามดำเนินการในภูมิภาคการทรัพยากรของภูมิทัศน์ มียังผลิตผลกระทบสิ่งแวดล้อมเชิงลบหลาย ที่สำคัญคือ สูญเสียตะกอนที่ตอนนี้ รับรู้เบื้องหลังเขื่อน สร้างขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากอัตราการระเหยสูงที่เขื่อน Lake Nasser เกษตรกรตอนนี้ต้องพึ่งพาปุ๋ยผลิตเหือดสำหรับเขตข้อมูล แดกดัน ส่วนของผลผลิตไฟฟ้าที่เขื่อนสูงต้องใช้ในการผลิตปุ๋ยเหล่านี้ แม้จะ มีทดแทนเหล่านี้ เกษตรกรขณะนี้แข่ง ด้วยราคาที่เพิ่มขึ้นของ salination และการแพร่กระจายของ schistosomiasis นอกจากนี้ ที่ดินเพาะปลูกเพิ่มคาดการณ์ถูกไม่รู้ สร้างเขื่อนมีผลจริงในขาดทุนสุทธิของ 106 ล้านตารางหลาที่ดินใต้เขื่อน เพิ่มเติมเหนือบริเวณสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์ มีปัญหากัดเซาะชายฝั่งที่เกิดจากการขาดของตะกอนถึงทะเล อุตสาหกรรมประมงปลาซาร์ดีน fecund ครั้งสุดท้าย ได้ปฏิเสธเนื่องจากสารอาหารไม่เพียงพอถึงเมดิเตอร์เรเนียนตามริมเหนือของเมดิเตอร์เรเนียน ดันใช้ภูมิประเทศ undeveloped สำหรับอุตสาหกรรมใหม่ อยู่อาศัย และหย่อนได้ผลิตเปลี่ยนแปลงทางสภาพแวดล้อมที่คล้ายกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และ Totsingdalen (1930); ฮอลแลนด์จัดตั้ง "Hogte Veluwe" สวนสาธารณะแห่งชาติในปี 1935 และสามปีต่อมา, ฟินแลนด์ก่อตั้งขึ้นที่สวนสาธารณะแห่งชาติ Pallus-Ounar และ Pyhatunturi - ปีเดียวกันกรีซจัดตั้งสวนสาธารณะที่โอลิมปั Parnassus.
ปีที่ผ่านมาหลังสงครามโลกครั้งที่สองประกอบด้วยขั้นตอนที่สาม ของการพัฒนาสวนสาธารณะที่ระบุไว้สำหรับสถานประกอบการของคนส่วนใหญ่ของสวนสาธารณะยุโรปตะวันตกและสำรอง ส่วนใหญ่ของยุโรปอเมริกาขยายที่ดินอุทยานของพวกเขาในช่วงเวลานี้ส่งผลให้โดยรวม 1,970 269 อนุรักษ์ธรรมชาติและอุทยานแห่งชาติที่มีพื้นที่รวมของ 30,00, 783 เอเคอร์หรือประมาณร้อยละ 2.1 ของพื้นที่ของตะวันตกและยุโรปตะวันออก . อย่างไรก็ตามหลายประเทศในยุโรปตะวันตกเกินร้อยละรวมถึงสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี (เยอรมนีตะวันตก) (11.5%) ฝรั่งเศส (10%), สหราชอาณาจักร (9.7%) และนอร์เวย์ (4.4%) ร้อยละเหล่านี้มีความสำคัญมากขึ้นเมื่อเทียบกับปริมาณของพื้นที่ในประเทศสหรัฐอเมริกาที่ทุ่มเทให้กับสวนสาธารณะจำนวน 29,515,265 ไร่ในปี 1972
นอกจากนี้ประเทศในยุโรปตะวันตกได้พยายามที่จะสร้างสวนสาธารณะในยุโรประหว่างเริ่มต้นด้วยเยอรมันลักเซมเบิร์ก สำรอง (1965) ตามด้วยการสำรองเยอรมันเบลเยี่ยม (1971) 1970 โดยแนวคิดของ tran forntier สวนดัตช์และเก็บรักษาเป็นความสำคัญสูงสุดและกระตุ้นข้อเสนอสำหรับสวนเยอรมันดัตช์, พร้อมกับการอภิปรายระหว่างเยอรมนี, ฝรั่งเศส, สวิสเซอร์แลนด์และออสเตรียเกี่ยวกับสวนสาธารณะที่คล้ายกัน ฝรั่งเศสและอิตาเลียนไตร่ตรองการเชื่อมโยงระหว่าง Vanoise และสวนสาธารณะแกรนด์ Paradiso และนำเสนอการเชื่อมต่อที่คล้ายกันระหว่างสวน Lemmenjoki ฟินแลนด์และดินแดนของสวีเดนที่อยู่ติดกัน.
กับชาวยุโรปเพลิดเพลินกับมาตรฐานที่สูงของที่อยู่อาศัยรวมถึงหนึ่งในสามคนที่เป็นเจ้าของรถยนต์ในปี 1980 ความต้องการ สำหรับพื้นที่ที่พักผ่อนหย่อนใจยังคงสร้างแรงกดดันต่อภูมิทัศน์แบบดั้งเดิมที่ได้ทำหน้าที่เป็นพื้นที่เกษตรกรรมและพื้นที่ คนเมืองมีโอกาสที่จะเดินทางเข้าไปในชนบทและเป็นผลให้มีผลกระทบที่สำคัญในพื้นที่ ยกตัวอย่างเช่นสหราชอาณาจักรเน้นการเข้าถึงประชาชนภูมิทัศน์ชนบทที่นักท่องเที่ยวสามารถดูดินแดนพระและเกษตรกรรม ในเยอรมนีตะวันตกวิธีการที่ค่อนข้างย้อนกลับ: กว่า 1,100 อนุรักษ์ธรรมชาติเป็นเครื่องยืนยันถึงความสำคัญของรัฐบาลที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ ที่เพิ่มเข้ามาเหล่านี้วิธีการที่แตกต่างกันเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจในชนบทเป็นคำที่ไม่ชัดเจนในขณะนี้อุทยานแห่งชาติที่ร่วมสมัยยุโรปกำหนดหลวมดินแดนตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารสาธารณะปิดมักจะใช้ที่สาธารณะเข้มข้นเกษตรเอกชนซึ่งได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันสำหรับการใช้งานที่พักผ่อนหย่อนใจในชนบท .
ที่สหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติและทรัพยากรธรรมชาติ (IUCN) มีความพยายามที่จะสร้างพื้นฐานที่มีเหตุผลสำหรับการกำหนดที่ดินเป็นสวนสาธารณะแห่งชาติ โดย IUCN 1974 มาตรฐานภูมิทัศน์จะต้องมีคุณสมบัติเฉพาะที่จะมีคุณสมบัติเป็นอุทยานแห่งชาติ เหล่านี้รวมถึงพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ประกอบด้วยหนึ่งหรือระบบนิเวศอื่น ๆ ที่ค่อนข้างได้รับผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ วิทยาศาสตร์ศึกษาหรือความน่าสนใจ; และความมุ่งมั่นของรัฐบาลแห่งชาติที่เกี่ยวข้องในการปกป้องทรัพยากรของสวนสาธารณะแห่งชาติและการ จำกัด การใช้ที่ดินสาธารณะเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจการศึกษาวัฒนธรรมหรือเพื่อวัตถุประสงค์ทางจิตวิญญาณ เพื่อหลีกเลี่ยงการที่ดินอุทยานแห่งชาติสับสนกับสวนสาธารณะอื่น ๆ ที่ IUCN ได้ลบออกจากการพิจารณาที่ดินใด ๆ ที่เป็นสำรองทางวิทยาศาสตร์ จำกัด ; สาธารณะส่วนตัวหรือท้องถิ่นธรรมชาติสำรอง; พืชหรือสัตว์เกมสำรอง; หรือภูมิทัศน์ที่พักผ่อนหย่อนใจที่ทุ่มเทให้กับการท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจที่โปรดปรานมากกว่าการป้องกันของระบบนิเวศ ขึ้นอยู่กับมาตรฐานเหล่านี้จำนวนของสวนสาธารณะแห่งชาติแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศด้วยสวีเดนมีเปอร์เซ็นต์สูงสุดของที่ดินที่อุทิศให้กับอุทยานแห่งชาติและเดนมาร์กที่เล็กที่สุดนอกจากอุทยานแห่งชาติ IUCN มีการส่งเสริมการระบุและการป้องกันของพื้นที่ชุ่มน้ำและอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญ แหล่งที่อยู่อาศัย
จุดเริ่มต้นในปี 1965 IUCN ยังคงรายชื่อของเว็บไซต์ที่ต้องการการคุ้มครองเป็นพิเศษเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำบึงหรืออึ - สิ่งที่เรียกว่ารายการ MAR ซึ่งโดย 1975 ได้รับการตั้งชื่อมากกว่า 163 สถานที่ในแปดประเทศ เพิ่มให้กับโปรแกรมที่เกิดขึ้นในปี 1971 กับ Ramsar อิหร่านประชุมซึ่งพยายามที่จะดึงดูดความสนใจให้ความเปราะบางของเว็บไซต์เหล่านี้ในหน้าของเมืองอย่างรวดเร็วทั่วโลกและเพิ่มกิจกรรมสันทนาการในชนบท ผลของการทั้งหมดเหล่านี้มาตรการระดับชาติและนานาชาติในรูปแบบสำรองสวนสาธารณะและพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจได้รับการจัดเรียงที่ซับซ้อนของดินแดนที่กำหนดเป็นพิเศษตั้งสำรองเพื่อการอนุรักษ์และการพักผ่อนหย่อนใจ ในเยอรมนีตะวันตกอาวุธ 1976 รัฐบาลกลางกฎหมายการอนุรักษ์ธรรมชาติของรัฐบาลยังคงที่จะสนับสนุนการอนุรักษ์แหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติและพยายามที่จะปกป้องพืชหายากและสัตว์มากกว่าภูมิทัศน์ที่งดงาม หลายเว็บไซต์ที่มี 125 ไร่หรือน้อยกว่าในขนาดที่ผสมความยากลำบากของการปกป้องภูมิทัศน์ที่สำคัญจากการขยายตัวของเมืองและมลพิษ ในประเทศฝรั่งเศส, การอนุรักษ์ภูมิทัศน์ชนบทได้รับการส่งเสริมจากการประกาศปี 1967 ซึ่งสร้าง Parcs Naturels regionaux วัตถุประสงค์ของสวนสาธารณะเหล่านี้จะให้บริการแก่ประเทศที่มีดินแดนที่ช่วยเพิ่มและรักษาธรรมชาติวัฒนธรรมและด้านในชนบทของชนบท ขณะนี้มียี่สิบสวนสาธารณะในระดับภูมิภาคซึ่งมีขนาดตั้งแต่ 508,820 เอเคอร์ในทิศตะวันตกเฉียงใต้ของฝรั่งเศสที่มีขนาดเล็กเว็บไซต์ 25,441 เอเคอร์ใกล้ชายแดนเบลเยียม ของทุกประเทศในยุโรปตะวันตกอังกฤษดูเหมือนจะสร้างระบบที่ซับซ้อนมากที่สุดของการสำรองและสวนเริ่มต้นด้วยความคิดริเริ่มธรรมชาติสงวนแห่งชาติในปี 1940 รัฐบาลอังกฤษโดยปี 1982 ได้สร้าง 219 สำรอง ในประเทศอังกฤษ, ไอร์แลนด์เหนือ, สกอตแลนด์และเวลส์ หลายดินแดนเหล่านี้เป็นเจ้าของหรือเช่าโดยธรรมชาติธรรมชาติจึงให้การป้องกันบางอย่างกับการใช้ประโยชน์ที่ดินตามอำเภอใจ.
ในปี 1990 ประชากรของยุโรปตะวันตกได้รับการคาดว่าจะถึง 358,000,000 คนที่มีประชากรส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ในพื้นที่เมือง ในภาคอุตสาหกรรมของสหราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์เยอรมนีและเบลเยียมความหนาแน่นของประชากรต่อหนึ่งตารางไมล์เกิน 650 สูงกว่าสวีเดน, ตัวอย่างเช่นมีความหนาแน่น 55 คนต่อตารางไมล์ ตัวเลขเหล่านี้บอกเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องนี้มาตั้งแต่ปีที่ผ่านมาหลายพันปียุโรปตะวันตกเป็นส่วนหนึ่งของเวทีขนาดใหญ่ของกิจกรรมของมนุษย์อยู่ตรงกลางในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนดังนั้นเราจะต้องรวมทุกประเทศในภูมิภาครวมทั้งแอฟริกาเหนือและตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน กล่าวในการอภิปรายใด ๆ ของปัญหาสิ่งแวดล้อมที่มีผลต่อคุณภาพภูมิทัศน์ ยกตัวอย่างเช่นอียิปต์ในปัจจุบันมีประชากร 49 ล้านคนส่วนใหญ่มุ่งไปตามช่องทางที่แม่น้ำไนล์ ความหนาแน่นของประชากรมากที่สุดพร้อมของแม่น้ำสูงกว่า 1,100 คนต่อตารางไมล์มีพื้นที่รอบกรุงไคโรและอัสวานเกิน 2,800 คนต่อตารางไมล์ ตัวเลขเหล่านี้เพิ่มประมาณการยุโรปเพิ่มประชากรทั้งหมดของภูมิภาคเพื่อประมาณ 420,000,000
หลายคนมีส่วนร่วมในกิจกรรมอุตสาหกรรมและเกษตรกรรมที่ทันสมัยอย่างไรก็ตามประมาณการประชากรเป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาพของการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญเท่าเทียมกันในการดำเนินชีวิตที่เติมพลังด้วยความเจริญทางเศรษฐกิจตลอดเวลาส่วนใหญ่ในภูมิภาค ค่าเฉลี่ยของยุโรปในวันนี้ได้บรรลุมาตรฐานการครองชีพเช่นว่าวัสดุของเขาหรือเธอและความต้องการการพักผ่อนที่แสนจะเข้มงวดโทรที่เพิ่มขึ้นในแนวนอน แม้จะอยู่ในพื้นที่เช่นอียิปต์ซึ่งส่วนที่ดีของประชากรที่ยังคงมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเกษตร, การเปลี่ยนแปลงในทางการเกษตร เทคนิคการกระตุ้นให้มีการเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปในมาตรฐานการครองชีพการสร้างความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับพลังงานทรัพยากรธรรมชาติที่อยู่อาศัยและพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจ.
ตัวอย่างอียิปต์เป็นที่เกี่ยวข้องที่จุดนี้ สำหรับเกือบเจ็ดพันกว่าปีที่ชาวอียิปต์ได้อาศัยแม่น้ำไนล์ที่จะให้ความชุ่มชื้นและสารอาหารสำหรับกิจกรรมการเกษตร จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ น้ำจากขาวและสีฟ้าไนล์ได้ลำเลียงสารอาหารและตะกอนเข้าไปในที่ต่ำกว่าหุบเขาแม่น้ำไนล์ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ในช่วงเวลาที่น้ำท่วมเหล่านี้เป็นภัยพิบัติ overfilling พื้นที่ทางการเกษตรและการตั้งถิ่นฐานจุก; ในกรณีอื่น ๆ ปริมาณน้ำฝน insuffcient ในที่ราบสูงเอธิโอเปียผลิตไหลบ่าขาดแคลน เพื่อเอาชนะปัญหาเหล่านี้รัฐบาลอียิปต์ลงมือวางแผนในการควบคุมน้ำท่วมโดยการสร้างเขื่อนอัสวานสูง โครงการนี้เริ่มขึ้นในปี 1971 ด้วยความช่วยเหลือของสหภาพโซเวียตผลิตสูงและเขื่อนอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่, ทะเลสาบนัสเซอร์ ประโยชน์ที่คาดการณ์ของโครงการดูเหมือนจะสนับสนุนการสร้างเขื่อน: ผู้สร้างสัญญาว่ามันจะเพิ่มพื้นที่เพาะปลูกในอียิปต์ 7,000,000-9,000,000 ไร่และช่วยให้ประเทศที่จะรักษาอัตราผลตอบแทนที่สูงของข้าวและข้าวสาลี นอกจากนี้โครงการผลิตการส่งออกไฟฟ้าประจำปี 10,000 ล้านกิโลวัตต์.
แม้ว่าอัสวานโครงการเขื่อนสูงมีส่วนช่วยในการควบคุมน้ำท่วมและการผลิตที่จำเป็นพลังงานไฟฟ้าโครงการเช่นพยายามมากเพื่อนำไปใช้ในภูมิภาคที่จะแตะทรัพยากรของภูมิทัศน์ นอกจากนี้ยังมีการผลิตผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมหลายเชิงลบ ที่สำคัญที่สุดคือการสูญเสียของตะกอนที่เกิดขึ้นในขณะนี้ที่อยู่เบื้องหลังเขื่อนอย่างรวดเร็วการสร้างขึ้นเนื่องจากอัตราการระเหยสูงที่ทะเลสาบนัสเซอร์ เกษตรกรต้องพึ่งพาปุ๋ยที่ผลิตเทียมสำหรับสาขาของพวกเขา กระแทกแดกดันเป็นส่วนหนึ่งของการส่งออกเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เขื่อนสูงจะต้องใช้ในการผลิตปุ๋ยเหล่านี้ แม้จะมีการทดแทนเหล่านี้เกษตรกรในขณะนี้ต่อสู้กับอัตราการเพิ่มขึ้นของการล้างด้วยน้ำเกลือและการแพร่กระจายของ schistosomiasis นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของการคาดการณ์ในที่ดินทำกินไม่ได้ตระหนัก; การสร้างเขื่อนมีผลจริงในการมีผลขาดทุนสุทธิ 106,000,000 ตารางหลาของที่ดินด้านล่างเขื่อน ขึ้นไปทางเหนือตามแนวสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์มีปัญหาเกี่ยวกับการกัดเซาะชายฝั่งที่เกิดจากการขาดตะกอนถึงทะเล ในที่สุดอุตสาหกรรมการประมงปลาซาร์ดีนอุดมสมบูรณ์เมื่อได้ลดลงอันเนื่องมาจากสารอาหารที่ไม่เพียงพอถึงทะเลเมดิเตอร์เรเนียน.
พร้อมขอบเหนือของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนแรงกดดันที่จะใช้ภูมิทัศน์ที่ได้รับการพัฒนาอุตสาหกรรมใหม่สำหรับที่อยู่อาศัยและสถานที่พักผ่อนหย่อนใจที่มีการผลิตมีการปรับเปลี่ยนที่คล้ายกันในสภาพแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ totsingdalen ( 1930 ) ; ฮอลแลนด์ก่อตั้ง " hogte Veluwe " อุทยานแห่งชาติในปี 1935 และสามปีต่อมาฟินแลนด์ก่อตั้งอุทยานแห่งชาติที่ ounar พัลลัส และไพ ทันทัวรี -- ปีเดียวกันกรีซสร้างสวนสาธารณะที่พาร์นาซัส Olympus
ปีหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองคือระยะที่สามของการพัฒนาสวนสาธารณะที่ระบุไว้สำหรับการจัดตั้งส่วนใหญ่ของยุโรปตะวันตกเป็นสวนสาธารณะและขอสงวน