「Well then, let’s leave in one hour

「Well then, let’s leave in one hour. I will go send a letter to His majesty, the Beast King in the meantime」
「Ah, th, then I will also follow. Since I don’t know what is there!」
「Yes. Then Lyon-dono too」

Those two begin to walk together with their laughter slipping out. Somehow this makes you have a pleasant feeling. I can somewhat start to understand the feeling of someone who lives as a matchmaker for marriage interviews.

「Touya-dono, shortly from here there won’t be any large towns, I think you should buy the necessary things now」

Says Garun-san the wolf demi-human guard captain of Misumido, so we each decided to go shopping and meet here one hour later.
Bringing Kohaku along, I bought emergency rations and small things including the tea-leaves with Yumina from the street stalls…….Nn?
I sharpen my senses while looking around in the vicinity. ……Was it my imagination?

「Did something happen?」

Yumina called out to my strange behaviour.

「No…It felt like there was someone watching us….Seems it was my imagination]
「Wasn’t it because they saw something unusual like Kohaku-chan?」

White tigers in the Misumido kingdom are regarded as sacred beings. You can’t kill them and you can’t capture them either. Supposing If I was taking Kohaku along with a chain attached to his neck I would be criticised. In the end, it must be understood that Kohaku is following out of his own free-will. What a pain.

《No, master. Someone was surely watching our actions. Not me, but Master and everyone. But now that presence has been completely erased》

I look around the vicinity once more from Kohaku’s telepathic communication. I wonder who that was. Just in case we better be careful.
After that I bought about ten of a fruit (Appearance is like a pear, colour is orange and the smell of apples) I’ve never seen before and came back to where everyone was.

Everyone was already at the carriage, it seems I was the last one.

「Now that everyone is here. Well then let’s depart」

When Olga-san say so , the escort soldiers began boarding the carriages on the front and back. With us in the middle carriage. Elsie and Yae goes to sit in the coach seat, and when everyone else was going to get in a passenger car, I found the hair ornament that’s decorated with flowers that look like cherry blossoms in Olga-san’s hair.

「Ara, that hair ornament is wonderful. It really suits you」
「Eh? I, I see, thank you very much」

Yumina catches sight of the hair ornament quickly and praises it, Ol’ga laughs with some slight embarrassment. Lyon-san must’ve given it when they went to go alone. You did it.

「I also want to receive a hair ornament like that from a person in my heart. I think that it is admirable of gentlemen to give such a present as an indication of their feelings. Naturally, If it was expressed in their attitude like giving an embrace is better than nothing……」
「Who knows, let’s depart!」

Since the turn of affairs of the conversation has become strange, I got into the passenger’s seat quickly. She may unexpectedly be the type to hold a grudge. Alma was the only one I gave a present to indeed, it was bad that I didn’t give anything to Yuminaー…. (note: yandere incoming)
Having said that, it is probably unlikely that I can give an embrace as substitute. I have have to think of something……wait, this time it might turn out badly if I only give a present to Yumina.
It will probably be bad if it was mistaken as a present to a lover. If I also give it to the three other girls, I wonder if it won’t worsen if I give them as a form of appreciation.
I use [Modeling] to make a present to give to four people, I begun to check the latest accessories with the image search of the smartphone when I boarded the passenger carriage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「Well แล้ว ลองปล่อยในหนึ่งชั่วโมง จะไปส่งจดหมายให้พระราชา สัตว์ใน meantime」「Ah, th แล้วฉันจะทำตามยัง เนื่องจากไม่ทราบว่ามี! 」「Yes แล้วลียง-dono too」สองคนเริ่มเดินพร้อมกับเสียงหัวเราะของพวกเขาลื่นไถลออก อย่างใด เช่นนี้ทำให้คุณมีความรู้สึกพอใจ นอกจากนี้ฉันค่อนข้างสามารถเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนที่ชีวิตเป็น matchmaker การสำหรับการสัมภาษณ์งานแต่งงาน「Touya-dono ในไม่ช้าจากที่นี่มีไม่มีเมืองขนาดใหญ่ ผมคิดว่า คุณควรซื้อ now」 สิ่งจำเป็นกล่าวว่า Garun ซังกัปตันยามสีมนุษย์หมาป่าของ Misumido แต่ละบริเวณจะไปซื้อของ และพบที่นี่ในภายหลังหนึ่งชั่วโมงนำ Kohaku ตาม ฉันซื้อฉุกเฉินได้ และสิ่งที่เล็กรวมทั้งชาใบไม้กับ Yumina จากถนน stalls... Nnฉันแปลงความรู้สึกของฉันขณะดูรอบ ๆ ในบริเวณใกล้เคียง …… มีจินตนาการ「Did สิ่งที่เกิดขึ้น? 」Yumina เรียกว่าออกกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของฉัน「No ... มันรู้สึกเหมือนมีคนคอยดูเรา...ดูเหมือนว่า มันเป็นจินตนาการของฉัน]「Wasn ไม่ได้ เพราะเห็นบางสิ่งผิดปกติเช่น Kohaku จันทร์? 」เสือขาวในราชอาณาจักร Misumido ได้ว่าเป็นเทพศักดิ์สิทธิ์ คุณไม่สามารถฆ่าพวกเขา และคุณไม่สามารถจับได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้าหาก ฉันถูกนำ Kohaku พร้อมห่วงโซ่กับคอของเขาฉันจะ criticised ในสุด มันต้องเข้าใจว่า Kohaku คือต่อจากของเขาเองจะฟรี สิ่งเจ็บปวด《No หลักการ บางคนก็มองดูการกระทำของเรา ไม่ ฉัน แต่หลัก และทุกคน แต่ตอนนี้ ที่แสดงได้ทั้งหมด erased》ผมมองรอบ ๆ ห้องอีกครั้งจากการสื่อสารของ Kohaku telepathic สงสัยว่า เจ้าที่ ระวังในกรณีที่เราดีกว่าหลังจากที่ ผมซื้อประมาณสิบของผลไม้ (ลักษณะเป็นเหมือนลูกแพร์ สี ส้มและกลิ่นหอมของแอปเปิ้ล) ฉันได้เคยเห็นมาก่อน และกลับมาที่คนคนแล้วที่ขนส่ง เหมือนผมสุดท้าย「Now ที่ทุกคนอยู่ที่นี่ ดีแล้วลอง depart」เมื่อโอลกาซังพูดนั้น ทหารพิทักษ์เริ่มขึ้นนับบนด้านหน้า กับเราในรถกลาง Elsie และแย้ไปนั่งในรถนั่ง และเมื่อคนอื่นกำลังจะขึ้นรถโดยสาร พบเครื่องประดับผมที่ตกแต่ง ด้วยดอกไม้ที่มีลักษณะเหมือนดอกซากุระในผมโอลกา-ซาน「Ara เครื่องประดับผมที่เป็นยอดเยี่ยม จริง ๆ ตรงกับ you」「Eh เห็น ขอบคุณมาก much」Yumina จับตาของเครื่องประดับผมอย่างรวดเร็ว และสรรเสริญ Ol'ga หัวเราะที มีความลำบากใจบางเล็กน้อย ยงซังต้องได้รับมันเมื่อเดินทางไปคนเดียว คุณไม่ได้「I ยังต้องการรับมณีผมเช่นนั้นจากคนในหัวใจ ผมคิดว่า มันเป็นอีกครั้งของสุภาพบุรุษให้ของขวัญดังกล่าวเป็นตัวบ่งชี้ของความรู้สึกของพวกเขา ธรรมชาติ จะถูกแสดงในทัศนคติของพวกเขาเช่นให้อ้อมกอดว่าดีกว่าไม่มีอะไร...」「Who รู้ ลองขาออก! 」ตั้งแต่เปิดกิจการสนทนากลายเป็นแปลก ผมเป็นที่นั่งของผู้โดยสารอย่างรวดเร็ว เธอโดยไม่คาดคิดได้แบบถือ อัลม่าเดียวเท่านั้นที่ฉันให้ขวัญไปแน่นอน มันไม่ดีว่า ฉันไม่ได้ให้อะไรกับ Yuminaー ... (หมายเหตุ: yandere เข้ามา)ต้องบอกว่า ก็ไม่อาจน่าว่า ฉันจะให้การกอดแทน ฉันต้องคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง...รอ เวลานี้มันอาจเปิดออกไม่ดีถ้าฉันเพียงให้ขวัญ Yuminaมันคงจะดีถ้ามันเป็นดาวตามปกติเป็นขวัญให้คนรัก ถ้าฉันยังมอบให้แก่สามอื่น ๆ หญิง ฉันสงสัยว่า ถ้า มันไม่ worsen ถ้าฉันให้เป็นแบบของขึ้นราคาผมใช้ [จำลอง] ทำปัจจุบันให้ถึงสี่คน ฉันเริ่มต้นการตรวจสอบอุปกรณ์ล่าสุดกับการค้นหาภาพของสมาร์ทโฟนเมื่อฉันโดยสารขนส่งผู้โดยสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「ถ้าอย่างนั้นขอปล่อยให้ในหนึ่งชั่วโมง
ฉันจะไปส่งจดหมายถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของพระองค์กษัตริย์สัตว์ในขณะเดียวกัน」「อาบริบูรณ์แล้วฉันก็จะทำตาม เพราะผมไม่ทราบว่าจะมี!
」「ใช่ จากนั้นลียง Dono เกินไป」ทั้งสองเริ่มต้นที่จะเดินไปด้วยกันด้วยเสียงหัวเราะของพวกเขาลื่นไถลออก อย่างใดนี้จะทำให้คุณมีความรู้สึกที่น่าพอใจ ผมค่อนข้างสามารถเริ่มต้นที่จะเข้าใจความรู้สึกของคนที่อาศัยอยู่เป็นสตอรี่สำหรับการสัมภาษณ์แต่งงาน. 「โทยะ-Dono ไม่นานจากที่นี่จะไม่มีเมืองใหญ่ ๆ ผมคิดว่าคุณควรจะซื้อสิ่งที่จำเป็นในขณะนี้」Says Garun ซัง หมาป่ายามกัปตันเดมี่ของมนุษย์ Misumido ดังนั้นเราแต่ละคนตัดสินใจที่จะไปช้อปปิ้งและเจอกันที่นี่หนึ่งชั่วโมงต่อมา. นำ Kohaku พร้อมฉันซื้อปันส่วนฉุกเฉินและสิ่งเล็ก ๆ รวมถึงใบชาที่มี Yumina จากคอกม้าถนน ...... .Nn ? ผมเพิ่มความคมชัดความรู้สึกของฉันในขณะที่มองไปรอบ ๆ ในบริเวณใกล้เคียง ...... มันเป็นจินตนาการของฉัน? 「ไม่สิ่งที่เกิดขึ้น? 」Yumina เรียกว่าออกไปพฤติกรรมแปลกของฉัน. 「ไม่มี ... มันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนดูเรา ... .Seems มันถูกจินตนาการของฉัน] 「ถูกไม่ได้เพราะพวกเขาเห็นอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ เช่น Kohaku จัง? 」เสือขาวในราชอาณาจักรMisumido ได้รับการยกย่องเป็นสิ่งมีชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์ คุณไม่สามารถฆ่าพวกเขาและคุณไม่สามารถจับพวกเขาทั้งสอง เผื่อว่าถ้าผมกำลัง Kohaku พร้อมกับห่วงโซ่ติดอยู่กับคอของเขาฉันจะวิพากษ์วิจารณ์ ในท้ายที่สุดก็ต้องเข้าใจว่า Kohaku ติดตามออกมาจากตัวเขาเองจะฟรี ความเจ็บปวดอะไร. "ไม่มีต้นแบบ ก็มีคนมาดูการกระทำของเรา ไม่ฉัน แต่อาจารย์และทุกคน แต่ตอนนี้การแสดงตนที่ได้ถูกลบออก "ผมมองไปรอบๆ บริเวณใกล้เคียงอีกครั้งจากการสื่อสารกระแสจิต Kohaku ของ ฉันสงสัยว่าผู้ที่ได้รับ ในกรณีที่เราต้องระวังให้ดีขึ้น. หลังจากที่ฉันซื้อประมาณสิบของผลไม้ (ลักษณะเป็นเหมือนลูกแพร์สีเป็นสีส้มและกลิ่นของแอปเปิ้ล) ผมไม่เคยเห็นมาก่อนและกลับมาที่ทุกคนเป็น. ทุกคนอยู่แล้ว ที่สายการบินที่ดูเหมือนว่าผมเป็นคนหนึ่งที่ผ่านมา. 「ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ถ้าอย่างนั้นเรามาออก」เมื่อ Olga ซังกล่าวดังนั้นทหารคุ้มกันที่จะเริ่มต้นขึ้นรถที่ด้านหน้าและด้านหลัง กับเราอยู่ในรถตรงกลาง เอลซีและแย้ไปนั่งอยู่ในที่นั่งโค้ชและเมื่อคนอื่น ๆ ก็จะได้รับในรถโดยสารผมพบว่าเครื่องประดับผมที่ตกแต่งด้วยดอกไม้ที่มีลักษณะเหมือนดอกซากุระในเส้นผมของออลก้าซัง. 「 Ara, เครื่องประดับผมว่า มันดีเยื่ยม. จริงๆมันเหมาะสมกับคุณ」「ใช่มั้ย? ฉันฉันเห็นขอบคุณมาก」Yumina จับสายตาของเครื่องประดับผมได้อย่างรวดเร็วและสรรเสริญมัน Ol'ga หัวเราะกับความลำบากใจเล็กน้อย คงจะลียงซังให้มันเมื่อพวกเขาจะไปคนเดียว คุณไม่ได้. 「ฉันยังต้องการที่จะได้รับเครื่องประดับผมเช่นนั้นจากคนที่อยู่ในหัวใจของฉัน ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมของสุภาพบุรุษที่จะให้นำเสนอดังกล่าวเป็นตัวบ่งชี้ถึงความรู้สึกของพวกเขา ธรรมชาติถ้ามันได้แสดงออกในทัศนคติของพวกเขาเช่นให้อ้อมกอดดีกว่าไม่มีอะไร ...... 」「ใครจะรู้ขอออก! 」ตั้งแต่เปิดกิจการของการสนทนาได้กลายเป็นที่แปลกผมได้เข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารได้อย่างรวดเร็ว เธอไม่คาดคิดอาจจะเป็นประเภทที่จะถือความเสียใจ แอลเป็นคนเดียวที่ฉันให้เป็นของขวัญที่จะแน่นอนมันไม่ดีที่ผมไม่ได้ให้อะไรที่จะ Yuminaー... (หมายเหตุ: yandere ขาเข้า) ต้องบอกว่ามันอาจจะไม่น่าที่ฉันสามารถให้อ้อมกอดเป็นตัวแทน ฉันได้ต้องคิดว่าบางสิ่งบางอย่าง ...... รอเวลานี้มันจะกลับออกมาไม่ดีถ้าผมเพียง แต่ให้เป็นของขวัญเพื่อ Yumina. มันอาจจะไม่ดีถ้ามันถูกเข้าใจผิดว่าเป็นของขวัญให้กับคนรัก ถ้าผมยังให้มันอยู่กับสามสาวอื่น ๆ ผมสงสัยว่ามันจะไม่เลวลงถ้าผมให้พวกเขาเป็นรูปแบบของความกตัญญู. ผมใช้ [จำลอง] เพื่อให้เป็นของขวัญเพื่อมอบให้แก่คนสี่คนผมเริ่มที่จะตรวจสอบล่าสุด อุปกรณ์ที่มีการค้นหาภาพของมาร์ทโฟนเมื่อฉันขึ้นการขนส่งผู้โดยสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「งั้นก็ ไปในอีกหนึ่งชั่วโมง ผมจะส่งจดหมายให้ฝ่าบาท อสูรราชาในตอนนี้」
「อา , th , งั้น ผมก็จะตามไป เพราะไม่รู้ว่ามีอะไร ! 」
「ครับ จากนั้นลียงโดะด้วย」

สองคนนั้นเริ่มเดิน พร้อมกับเสียงหัวเราะของพวกเขาลื่นไถลออก บางที นี่อาจจะทำให้คุณรู้สึกสบายผมก็เริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนที่อาศัยอยู่เป็นแม่สื่อให้สัมภาษณ์ . .

「โทยะโดะ เร็ว ๆ จากที่นี่ จะต้องไม่มีขนาดใหญ่ในเมือง ฉันคิดว่าคุณควรซื้อเป็นสิ่งที่」

บอกว่า garun ซานหมาป่าครึ่งมนุษย์ยามกัปตันของ misumido ดังนั้นเราแต่ละคนตัดสินใจ ไปช้อปปิ้ง เจอมาหนึ่งชั่วโมงต่อมา .
เอาโคฮากุไปด้วยฉันซื้อเสบียงฉุกเฉินและสิ่งเล็ก ๆรวมทั้งใบชาด้วย yumina จากร้านข้างถนน . . . . . . . nn ?
ผมลับสติขณะมองไปรอบ ๆในบริเวณใกล้เคียง . . . . . . . เป็นจินตนาการของฉัน

「มีอะไรเกิดขึ้น ? 」

yumina ตะโกนเรียกฉันพฤติกรรมแปลกๆ

「ไม่ . . . มันรู้สึกเหมือนมีคนมองเรา . . . . . . . มันคือจินตนาการของฉัน ]
「ไม่ใช่เพราะพวกเขาเห็นอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ เช่น โคฮากุ ชาน ? 」

สีขาวเสือใน misumido ราชอาณาจักรจะถูกถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติ คุณไม่สามารถฆ่าพวกเขาและคุณไม่สามารถจับพวกเขาด้วย สมมุติว่า ถ้าผมเอาโคฮากุพร้อมกับห่วงโซ่ที่แนบมากับคอผมจะวิจารณ์ . สุดท้าย ก็ต้องมีความเข้าใจว่า โคฮากุ เป็นดังต่อไปนี้ออกด้วยตัวเอง เจ็บปวดอะไร

《ไม่วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต . คนย่อมเห็นการกระทำของเรา ไม่ใช่ผม แต่อาจารย์ และทุกคน แต่ตอนนี้ตนได้ถูกลบ》

ผมมองไปรอบ ๆบริเวณใกล้เคียงอีกครั้งจากโคฮากุของกระแสจิตสื่อสาร ฉันสงสัยว่านั้นคือใคร ในกรณีนี้ เราต้องระวัง
หลังจากที่ผมซื้อประมาณสิบของผลไม้รูปร่างเหมือนลูกแพร์สี คือ ส้ม และกลิ่นของแอปเปิ้ล ) ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และกลับมาที่ทุกคน

ทุกคนอยู่ในรถม้า ดูเหมือนสุดท้าย

「ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่นี่ แล้วออกเดินทาง」

เมื่อโอลซานพูดแล้วส่งทหารเริ่มขึ้นรถม้าบนด้านหน้าและด้านหลัง กับเราในรถ กลางเอลซี่ และ เย ไปนั่งในรถ ที่นั่ง และเมื่อทุกคนกำลังจะขึ้นรถโดยสาร พบ ปิ่นปักผมที่ประดับด้วยดอกไม้ที่เหมือนดอกซากุระ ในผมของโอลสัน

「อาราที่ประดับผมยอดเยี่ยมมาก มันเหมาะกับเธอจริงๆ」
「เอ๊ะ ? เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก」

yumina จับสายตาของเครื่องประดับผมได้อย่างรวดเร็วและสรรเสริญมันol'ga หัวเราะกับเล็กน้อยบางหน้า ลียงซันต้องได้รับมัน เมื่อพวกเขาไปคนเดียว คุณทำมัน

「ฉันยังต้องการที่จะได้รับเครื่องประดับผม เช่น จาก คน ใน หัวใจ ฉันคิดว่ามันเป็นที่น่าชื่นชมของสุภาพบุรุษให้เช่นปัจจุบันที่เป็นข้อบ่งชี้ของความรู้สึกของพวกเขา ธรรมชาติ ถ้ามันถูกแสดงในทัศนคติของพวกเขาชอบให้กอดดีกว่าไม่มีอะไร」
. . . . . .「ใครจะรู้ ออกเดินทางได้ ! 」

ตั้งแต่เปิดกิจการของการสนทนาก็แปลกไป ผมเข้าไปในที่นั่งของผู้โดยสารได้อย่างรวดเร็ว เธออาจจะไม่คาดคิดเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น อัลม่าเป็นคนเดียวที่ฉันเอาของขวัญให้มันเลวร้ายที่ฉันยังไม่ได้ให้อะไรกับ yumina ー . . . . . . . ( หมายเหตุ : ยันเดเระเข้ามา )
มีกล่าวมันคงยากที่ผมจะให้กอดแทน . ฉันต้องคิดอะไรบางอย่าง . . . . . . . รอ เวลามันอาจจะออกมาไม่ดี ถ้าฉันมอบของขวัญ yumina .
มันคงจะไม่ดีถ้ามันเข้าใจผิดว่าเป็น ของขวัญให้คนรัก ถ้าฉันยังให้สามสาว ๆคนอื่น ผมสงสัยว่า ถ้ามันไม่แย่ถ้าฉันให้พวกเขาเป็นรูปแบบของความชื่นชม .
ผมใช้ [ แบบจำลอง ] ทำปัจจุบันให้ถึงสี่คน ผมเริ่มที่จะตรวจสอบอุปกรณ์เสริมล่าสุด กับภาพการค้นหามาร์ทโฟนเมื่อฉันขึ้นโดยสารรถม้า