canagliflozin was sufficient to inh

canagliflozin was sufficient to inhibit SGLT2 but not SGLT1 systemically
(19). A previous study has shown that suppressed
glucose excursion is at least partly mediated by enhanced GLP-1
secretion during OGTT in SGLT1/ mice (30). Similar to this
SGLT1 knockout model, the combination treatment, compared
with the teneligliptin alone treatment, markedly augmented
plasma aGLP-1 concentrations along with a much improved
glucose tolerance in ZDF rats in the present study. Thus, it is likely
that intestinal SGLT1 inhibition contributes to improve glucose
tolerance by canagliflozin when combined with teneligliptin.
Systemic SGLT2 inhibition does not affect GLP-1 secretion
because there are no changes in plasma GLP-1 levels in SGLT2-
deficient mice after glucose-loading (28). Thus, although canagliflozin
is an SGLT2 inhibitor, SGLT2 inhibition would not
contribute to the elevation in plasma aGLP-1 levels in ZDF rats. It
is likely that orally administered canagliflozin delays the absorption
of glucose through inhibition of SGLT1 in the upper part
of the small intestine and that GLP-1 is secreted because of
increased glucose levels in the distal part of the small intestine.
While the glucose excursion in the combination group was
greatly suppressed compared with that in the teneligliptin group in
the OGTT, the increase of insulin levels was similar between these
groups. Canagliflozin decreases blood glucose levels by enhancing
excretion of glucose from the kidney independent of insulin action
in hyperglycemic conditions. The similar insulin release with a
small increment of glucose level shows that the glucose-induced
insulin release mechanism was greatly enhanced with the addition
of canagliflozin in the teneligliptin-treated hyperglycemic rats.
In contrast to the insulin level, the plasma aGLP-1 level was greatly
elevated in the rats with combination treatment group compared
with those in the teneligliptin treatment group. Because aGLP-1
enhances glucose-induced insulin release, it is suggested that the
plasma aGLP-1 elevation by combined treatment facilitated
glucose-induced insulin release in the OGTT.
Glucose excursion in the OGTT was greatly reduced with combination
treatment compared with the canagliflozin treatment
alone. GLP-1 is an incretin hormone that enhances postprandial
insulin secretion. Both aGLP-1 and insulin concentrations were
greatly enhanced by the combination treatment compared with the
canagliflozin treatment. It is reasonable to assume that increased
plasma insulin levels further reduces glucose excursion during
OGTT with combined treatment. Therefore, elevation of aGLP-1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

canagliflozin ก็เพียงพอยับยั้ง SGLT2 แต่ไม่ SGLT1 systemically(19) . การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงที่ถูกระงับท่องเที่ยวกลูโคสน้อยบางส่วนเป็น mediated GLP พิเศษ 1หลั่งในระหว่าง OGTT ใน SGLT1 / หนู (30) นี้SGLT1 รุ่นชนะน็อกโดยเทคนิค ชุดรักษา เปรียบเทียบด้วยการรักษาเพียงอย่างเดียว teneligliptin อย่างเด่นชัดออกเมนต์ความเข้มข้น aGLP 1 พลาสม่า ด้วยดีขึ้นมากยอมรับกลูโคสใน ZDF หนูในการศึกษาปัจจุบัน ดังนั้น ก็มีแนวโน้มที่ลำไส้ยับยั้ง SGLT1 สนับสนุนปรับปรุงน้ำตาลกลูโคสยอมรับ โดย canagliflozin เมื่อรวมกับ teneligliptinระบบ SGLT2 ยับยั้งผลหลั่ง GLP-1เนื่องจากมีไม่เปลี่ยนแปลงในระดับพลาสมา GLP-1 ใน SGLT2หนูขาดสารหลังจากน้ำตาลในการโหลด (28) ดังนั้น แม้ว่า canagliflozinมีผลการ SGLT2, SGLT2 ที่จะยับยั้งไม่นำไปสู่การยกระดับ aGLP 1 พลาสม่าในหนู ZDF มันมีแนวโน้มที่เนื้อหาจัดการความล่าช้า canagliflozin ดูดซึมของน้ำตาลกลูโคสโดย SGLT1 ยับยั้งในส่วนบนลำไส้เล็กและ GLP-1 เป็น secreted เนื่องจากระดับน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นในส่วนกระดูกของลำไส้เล็กในขณะกลูโคสในกลุ่มร่วมเดินถูกระงับอย่างมากเมื่อเทียบกับในกลุ่ม teneligliptinOGTT การเพิ่มขึ้นของระดับอินซูลินที่ระหว่างนี้กลุ่ม Canagliflozin ลดระดับน้ำตาลในเลือด โดยการเพิ่มการขับถ่ายของกลูโคสจากไตขึ้นอยู่กับการกระทำของอินซูลินในเงื่อนไข hyperglycemic การปล่อยอินซูลินคล้ายกับการเพิ่มระดับกลูโคสเล็กแสดงที่กลูโคสเกิดกลไกการปล่อยอินซูลินถูกเพิ่มกับเพิ่มของ canagliflozin ใน teneligliptin ถือว่าหนู hyperglycemicตรงข้ามระดับอินซูลิน ระดับ aGLP 1 พลาสม่าได้อย่างมากการยกระดับในหนูมีชุดรักษากลุ่มเปรียบเทียบมีคนในกลุ่มรักษา teneligliptin เนื่องจาก aGLP-1ช่วยปล่อยอินซูลินเกิดจากน้ำตาลกลูโคส แนะนำที่ยก aGLP 1 พลาสม่า โดยบำบัดรวมที่อำนวยความสะดวกเกิดจากกลูโคสอินซูลินนำ OGTT ออกใช้ทัวร์กลูโคส OGTT จะถูกลดลงอย่างมาก ด้วยชุดรักษาเมื่อเทียบกับการรักษา canagliflozinคนเดียว GLP-1 จะมีฮอร์โมน incretin ที่ช่วยเพิ่ม postprandialหลั่งอินซูลิน มีความเข้มข้น aGLP 1 และอินซูลินเพิ่ม โดยการรักษาชุดเปรียบเทียบกับการการรักษา canagliflozin จึงเหมาะสมที่จะสมมุติว่าเพิ่มขึ้นเพิ่มเติมระดับอินซูลินพลาสม่าลดน้ำตาลในการท่องเที่ยวระหว่างOGTT กับรักษารวม ดังนั้น เพิ่ม aGLP-1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

canagliflozin ก็เพียงพอที่จะยับยั้ง SGLT2 แต่ไม่ SGLT1 ระบบ
(19) การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการปราบปรามเที่ยวกลูโคสอย่างน้อยบางส่วนโดยพึ่ง GLP-1 เพิ่มการหลั่งในช่วงOGTT ใน SGLT1? /? หนู (30) ที่คล้ายกันนี้SGLT1 รูปแบบที่น่าพิศวงรักษารวมกันเมื่อเทียบกับการรักษาเพียงอย่างเดียวteneligliptin เติมความโดดเด่นพลาสม่าaGLP-1 ความเข้มข้นพร้อมกับดีขึ้นมากความทนทานต่อกลูโคสในหนูZDF ในการศึกษาในปัจจุบัน ดังนั้นจึงมีแนวโน้มว่าการยับยั้ง SGLT1 ลำไส้ก่อให้เกิดการปรับปรุงกลูโคสความอดทนโดยcanagliflozin เมื่อรวมกับ teneligliptin. ยับยั้ง SGLT2 ระบบไม่ส่งผลต่อการหลั่ง GLP-1 เพราะไม่มีการเปลี่ยนแปลงในพลาสม่า GLP-1 ระดับใน SGLT2- หนูขาดหลังจาก glucose- โหลด (28) ดังนั้นแม้ว่า canagliflozin เป็นตัวยับยั้ง SGLT2 ยับยั้ง SGLT2 จะไม่นำไปสู่การยกระดับในระดับพลาสม่าaGLP-1 ในหนู ZDF มันเป็นไปได้ว่าผู้รับประทาน canagliflozin ล่าช้าการดูดซึมของน้ำตาลกลูโคสผ่านการยับยั้งการSGLT1 ในส่วนบนของลำไส้เล็กและGLP-1 จะหลั่งเพราะระดับน้ำตาลที่เพิ่มขึ้นในส่วนปลายของลำไส้เล็ก. ในขณะที่เที่ยวกลูโคสใน กลุ่มรวมกันถูกปราบปรามอย่างมากเมื่อเทียบกับในกลุ่มteneligliptin ในOGTT เพิ่มขึ้นจากระดับอินซูลินเป็นที่คล้ายกันระหว่างกลุ่ม Canagliflozin ลดลงระดับน้ำตาลในเลือดโดยการเพิ่มการขับถ่ายของกลูโคสจากไตอิสระของการกระทำอินซูลินในสภาพที่ระดับน้ำตาลในเลือด ปล่อยอินซูลินที่คล้ายกันกับการเพิ่มขึ้นเล็ก ๆ ของระดับน้ำตาลแสดงให้เห็นว่าระดับน้ำตาลในที่เกิดอินซูลินกลไกการปล่อยได้เพิ่มขึ้นอย่างมากด้วยนอกเหนือจากcanagliflozin ใน teneligliptin รับการรักษาหนูระดับน้ำตาลในเลือด. ในทางตรงกันข้ามกับระดับอินซูลินระดับพลาสม่า aGLP-1 เป็น อย่างมากสูงในหนูกลุ่มการรักษาด้วยการรวมกันเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มการรักษาteneligliptin เพราะ aGLP-1 ช่วยเพิ่มการปล่อยอินซูลินกลูโคสที่เกิดขึ้นจะชี้ให้เห็นว่าพลาสม่าสูง aGLP-1 โดยการรักษารวมการอำนวยความสะดวกการปล่อยอินซูลินกลูโคสที่เกิดขึ้นในOGTT. เที่ยวกลูโคสใน OGTT ลดลงอย่างมากด้วยการรวมกันรักษาเมื่อเทียบกับการรักษาcanagliflozin คนเดียว GLP-1 เป็นฮอร์โมนที่ช่วยเพิ่ม incretin ภายหลังตอนกลางวันหลั่งอินซูลิน ทั้งสอง aGLP-1 และอินซูลินที่สูงเพิ่มขึ้นอย่างมากโดยการรักษารวมกันเมื่อเทียบกับการรักษาcanagliflozin มันก็มีเหตุผลที่จะคิดว่าการเพิ่มขึ้นของอินซูลินพลาสม่ายังช่วยลดระดับน้ำตาลกลูโคสในระหว่างเที่ยวOGTT กับการรักษารวม ดังนั้นระดับความสูงของ aGLP-1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

canagliflozin ก็เพียงพอที่จะยับยั้ง sglt2 แต่ไม่ sglt1 รู้
( 19 ) การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้ระงับ
เที่ยวกลูโคสอย่างน้อยบางส่วนโดยการเพิ่มระดับ glp-1
ในวิธีใน sglt1  /  หนู ( 30 ) ที่คล้ายกันนี้
sglt1 Knockout แบบการรวมกัน ถ้าเทียบกับ teneligliptin คนเดียว

อย่างทรงรักษาความเข้มข้นของพลาสมา aglp-1 พร้อมกับดีขึ้น
ความอดทนกลูโคสในหนู ZDF ในการศึกษาปัจจุบัน ดังนั้นจึงเป็นโอกาสที่ sglt1 ลำไส้มีส่วนช่วยในการยับยั้ง

canagliflozin ปรับปรุงความทนต่อกลูโคส โดยเมื่อรวมกับ teneligliptin .
ระบบ sglt2 ยับยั้งไม่มีผลต่อการหลั่ง glp-1
เพราะไม่มีการเปลี่ยนแปลงในระดับ sglt2 -
glp-1 พลาสมาหลังจากโหลดหนูขาดกลูโคส ( 28 ) ดังนั้น แม้ว่า canagliflozin
เป็นสารยับยั้ง sglt2 sglt2 , การยับยั้งไม่
สนับสนุนการ aglp-1 ระดับในพลาสมาหนู ZDF . มันมีแนวโน้มว่าผู้ canagliflozin

โดยเพิ่มการดูดซึมของกลูโคสผ่านการยับยั้ง sglt1 ในส่วนบนของลำไส้เล็กและ

glp-1 หลั่งเพราะเพิ่มระดับกลูโคสในส่วนปลายของลำไส้
ในขณะที่กลูโคสเที่ยวในกลุ่มรวมกันเป็น
อย่างมากว่าเทียบกับที่ในกลุ่ม teneligliptin
วิธี การเพิ่มขึ้นของระดับอินซูลินที่คล้ายคลึงกันระหว่างกลุ่มเหล่านี้

canagliflozin ลดระดับกลูโคสในเลือดโดยเพิ่ม
การขับถ่ายของกลูโคสจากไตอิสระ
การอินซูลินในเงื่อนไขกิจกรรม . ปล่อยอินซูลินคล้ายกันกับ
เพิ่มขนาดเล็กของระดับกลูโคส พบว่ากลไกการปล่อยอินซูลินกลูโคส
มากขึ้นด้วยการเพิ่มของ canagliflozin
ใน teneligliptin ถือว่าหนูกิจกรรม .
ในทางตรงกันข้ามกับระดับอินซูลิน , พลาสมา aglp-1 ระดับยิ่งสูงในหนูด้วย

กลุ่มรวมกัน เทียบกับผู้ที่อยู่ใน teneligliptin รักษากลุ่ม เพราะ aglp-1
เพิ่มการปล่อยกลูโคสอินซูลินจะแนะนำให้
aglp-1 ความสูงโดยรวมการรักษาความสะดวกในพลาสมากลูโคสและอินซูลิน
ปล่อยในวิธี .
กลูโคสเที่ยวในวิธีได้รับการลดลงอย่างมากเมื่อเทียบกับการรักษาด้วย

canagliflozin รักษาคนเดียวglp-1 เป็นอินครีตินฮอร์โมนที่ช่วยเพิ่มการหลั่งอินซูลินหลังอาหาร

ทั้ง aglp-1 อินซูลินและปริมาณ
เพิ่มมากโดยการรวมกันเมื่อเทียบกับการรักษา canagliflozin
. มันมีเหตุผลที่จะสมมติว่าเพิ่มขึ้น
พลาสมาระดับอินซูลินเพิ่มเติมลดกลูโคสในการเดินทาง
วิธีด้วยกันการรักษา ดังนั้น การ aglp-1