About My MomMy mom's name is Lorrai

About My Mom

My mom's name is Lorraine Beverly Day, re-married in 1982, became Garcia.
She used Lorraine D. Garcia on all her legals.







For as long as I can remember my mom was always there for me & my best friend. She was more than
just a mother. When I was about four years old, we lived in Ohio where my mom owned a beauty parlor
& a boutique. She was beautiful, she was a licensed beautician, and she was well liked too.



My mom & my dad in the 60's. Both are angels now, sigh.





On the left, My mom, her mother and grandmother. On the right, my mom and her mother. She is with her now.





My mom in the 70's.







When I was about the age of 4 my mom & dad divorced, and we went on our own. I remember bits and pieces, & in 1976 we moved to Florida. My aunt had an apartment building with 26 apartments on Miami Beach. My mom opened a beauty salon in Bay Harbor. Her best friend Reeny moved down with us and did manicures and pedicures until one summer my mom was sick and hospitalized, then she got better & things were back to normal for a while. Then as I got older - about 2nd grade - my aunt passed, and we were forced to live in government housing for years. It was an awful part of life I would not wish on anyone. People broke in
to our house, they threw bottles at my mom, someone even tried to kidnap my sister one time.



Mom in 1971 on the left, and Mom with Hope in the 70's.





Carla, Mom & Reeny



Finally, in the 1980's, a good friend of my mom's came to see us and moved us to Kendal and a huge house.
He had a room, my mom had a room, & my sister Hope & I shared a room together. We were extremely
the best friends two sisters could ever be from early ages, until we got older, we drifted a little.



In 1980, me, my mom & my sister Hope.



As the years passed, my mom obtained a job with Royal Caribbean Cruise Lines, which at the time was Poseiden LTD. It was the food & beverage department, before Royal Caribbean became so big. I remember going there on weekends to sort mail for the crew members & help my mom with filing. My mom helped
so many people in other countries - especially Jamaica - come here for jobs on the ships.





June 15, 1982 - My mom marries Henry.



In 1982 my mom remarried - Guilermo Garcia, one of the wine stewards that worked on the ship. They had met on a cruise. At that time, we lived in North Miami. We then moved into Pembroke Pines, Fl, where
we lived for over 12 years. It is where I lived while I went to high school and a trade school.



My 13th birthday - me, mom & Hope.



In 1992, my step father left & never returned, other than letters every now and then. My sister Hope
was married with two girls & pregnant with my nephew in 1994 when my mom bought her house
in Hollywood Hills, Fl, where she also passed away. It was her dream house, on a corner with a pool.
She loved the sun, she loved to plant and cut the grass, clean her own pool,
she enjoyed doing puzzles, she was the best....







Tiffany, my mom's first grandchild.



In 1995 I came to live with my mom and help with her grandkids - Tiffany, Melissa & Dillon - as my sister had become unable to care for them due to her addictions. In 1998 in court my mom & I were awarded custody of the three through the state of Florida. In 1999 I had twins, and one lived and one died - my precious Antonio - what a sad time for my family. I can remember my mom being there for me, taking me back and forth from one hospital home, then the other one, and picking me up, & when the school called and someone had to leave work, she would pick up the kids if I could not. ( we were a team )



This picture is from 1999 - Tiffany, my mom holding Braidon, Melissa and Dillon.



This is just to say how much she is missed right now today, & her support. As the years went by, my mom continued to show her love and support, through the birth of my second son & my sister's fourth child -
she practically raised my nephew Braidon until he was 5. She died 3 days after his 5th birthday.
I helped but she gave him so much special love & attention.



In 2003, December 29th, my mom was at work, & a computer board fell on her left foot. It was swollen like a huge balloon & a lot of pain, so we went from workman comp Dr's to Orthopedics in February. On the 18th, when we went to the orthopedic, my mom said to him, "My right hip is hurting," and he said,
"Get me a referral, and I will look at it."



My mom felt Dr's were someone who wrote a book, and she did not read. As the weeks passed,
the pain got worse, so finally she called her insurance, found out who her primary Dr was,
& went to him that day. She called me after and told me how
he sent her to get a chest x-ray, and she came for her right hip...
what one thing had to do with the other, and this is why she does not see Dr's.



Anyhow, she was rescheduled for that Wednesday to get the results. He told us there was fold in the lung, but he could not be certain what was wrong without a Catscan. So Friday we went for a Catscan.
On Wednesday, April 24th, 2004, we returned as I was pregnant with my youngest son. We arrived,
and the nurse put us in a room. When his partner opened the door with the chart, she said, "They put you
in the wrong room, may I ask you to move across the hall? Dr Kazdan will see you shortly."

We approached the room, and in my mom's kidding voice, she said, "I am probably dying,"
and I said, "Don't say that!" as she laughed and chuckled.

He came in & told us my mom had cancer; it spread from the lungs to the rib cage, kidney, and possibly the bones, she & I both held in our tears. We were oh so fortunate Dr Kazdan would be with us right through
the entire process, what a dedicated Dr.



The following week we saw the orthopedic. He did an x-ray & advised there was a mass in the hip, knee and mid-thigh. He wanted to do therapy after he did surgery. Then we went to a oncologist who told my mom she would not live through the weekend. All I think about and see is the two of us crying every time we looked at each other. It seems we did that for weeks & days. My mom was such a strong woman; she wanted to make sure when the time came I would be ok with the kids. The following Friday we went to the court house, my mom took care of her car, her will. The following week, she quick claimed her house to me, then she made sure I was the beneficiary on everything. For those 13 weeks from diagnosis until last 4 weeks, we shopped every Wednesday & Friday, just for a few hours in a wheelchair for furniture. She remodeled the inside of her home telling me it was so she could enjoy her house as long as she was alive. I really believe she did it for me because when the furniture arived, she could not even get out of bed to leave her room,
she was in too much pain.



It was a very hard situation, & she was so brave the entire time. She had hospice in 24 hours for the last 6-8 weeks of her life. What a blessing they were to have, she did not want to go to heaven, or die. She told me the hardest thing about dying was saying good bye to those she loved, & she used that word love - I love you - as often as she could, so there would never be a doubt.



My Uncle, her only brother, came to see her before she got real sick, & they enjoyed the pool, old pictures and memories of the past. All her co-workers and crew members from all over the world came to see my mom. She was so loved by so many for all the kind things she did in her life time, she could never be forgotten. I will keep her memory alive! It's funny, her favorite place in the entire world was the beach; I am so thankful I took her there in her last few months of life. She told me I was an angel
for giving her such a wonderful day.



I miss her so much every day that goes by there is not a song that plays, or a thought of a conversation we had, or a memory of our life that ever goes away. I just wanted to share this with those who knew her & those who did not. She was the greatest mom any one could ever ask for in one life time. I feel lucky that I had her; the sacrifices & the friendship we shared, the memories will always be right here in my heart forever.

Love her daughter Maureen



November 19, 1994. My wedding: my sister Hope, my mom, Melissa & Tiffany.



My mom was born on March 25th 1941 she died on July 28th 2004 at 7:30 pm at home. She was diagnosed on April 29th, she lived 13 weeks from diagnosis. My son Antonio lived 13 days... wow that number 13!
I made my marriage work for 13 years. I am loving 13; I guess that is my number.







March 19, 2003. My mom holding my son Mario for the first time, along with Dillon.



If we had one lifetime wish,
One dream that could come true
We'd pray to God so hard
For yesterday and you.
They say memories are golden
Well, maybe that is true
But we never wanted memories,
We only wanted you.
If teardrops were a stairway
And heartaches a lane,
We'd walk a path to heaven
And bring you back again.
A thousand times we've needed you
A thousand times we cried......
If love could have saved you,
You would have never died
~ Author Unknown







My mom and her only brother William (Uncle Bill).



She has one older brother, my Uncle Bill who is still alive, & my three cousins I have found, and one of them
has a daughter. Everyone else in her side of the family has passed away. But, I want this page to be positive for all the friends/ co-workers that my mom had, as well as for my family. I found a cousin of mine last year, she came to see me and now her brother too. They were my mom's mom's sisters's kids,
and now we found each other again.



I am so glad I made this beginning to healing and to allowing others who miss her to remember the good days not the sad. My mom worked on her job for over 25 years and was loved by so many. She went over and beyond to help everyone she could, and the crew members used to bring her gifts from all over the world.



These were some of the most impo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกี่ยวกับแม่ของฉัน

เป็นของแม่ของฉันชื่อวันเบเวอร์ลี่ลอร์แรนน์ แต่งงานอีกครั้งใน 1982 กลายเป็น การ์เซีย.
เธอใช้การ์เซีย D. ลอร์แรนน์บนทั้งหมดของเธอ legals


สำหรับตราบเท่าที่ฉันสามารถจำแม่ของฉัน มีเสมอสำหรับฉัน&เพื่อนที่ดีที่สุด เธอมากกว่า
เพียงแม่ เมื่อประมาณสี่ปี เราอาศัยอยู่ในรัฐโอไฮโอที่หม่อมฉันเป็นเจ้าของร้านเสริมสวย
&ห้อง เธอสวยงาม เธอช่างเสริมสวยที่ได้รับอนุญาต และเธอถูกดีชอบเกินไป


&หม่อมฉันพ่อใน 60's ทั้งสองเป็นเทวดาเดี๋ยวนี้ แยกกัน




ซ้าย แม่ของฉัน เธอแม่ และยาย ด้านขวา แม่ของฉัน และแม่ของเธอ เธออยู่กับตอนนี้เธอ


แม่ของฉันในซึ่ง


เมื่อผมเกี่ยวกับอายุของ 4 พ่อ&แม่หย่าแล้ว และเราไปของเราเอง ผมจำได้ว่า บิตและชิ้นส่วน &ใน 1976 เราย้ายไปฟลอริด้า ป้ามีตัวอาคารกับเม้น 26 หาดไมอามี่ แม่ของฉันเปิดสวยเจิ้ง ปกติไปกลับถูกเพื่อนสุด Reeny ย้ายลงกับเรา และทำเล็บมือและเท้าจนหม่อมฉันได้ป่วย และพักร้อนหนึ่ง แล้วเธอได้สิ่งที่ดีกว่า&ขณะ แล้ว ที่ผมเก่า - เกี่ยวกับเกรด 2 - ป้าผ่าน และเราถูกบังคับให้อาศัยอยู่ในรัฐที่อยู่อาศัยปี หนึ่งชีวิตที่ฉันปรารถนาผู้ที่น่ากลัวได้ คนยากจนใน
ของบ้าน พวกเขาโยนขวดที่แม่ของฉัน คนแม้พยายามลักพาตัวท่านน้องหนึ่งเวลา


แม่ในทางด้านซ้าย และแม่ ด้วยความหวังซึ่ง


คาร์ลา แม่& Reeny


ในที่สุด ในปี 1980 เพื่อนที่ดีของแม่ของฉันมาให้เรา และย้ายเราไป Kendal และเป็นใหญ่บ้าน.
เขาห้องพัก แม่ของฉันมีห้องพัก &น้องหวัง&ผมร่วมห้องกัน ดีมาก
เพื่อนดีที่สุดที่เคยอาจจะน้องสาวสองคนจากช่วงอายุ จนกว่าเราได้เก่า เราลอยเล็กน้อย


ใน 1980 ฉัน &หม่อมฉันหวังว่าน้องสาวของฉัน


เป็นปีผ่านไป หม่อมฉันรับงานรอยัลแคริบเบียนครุยส์บรรทัด ซึ่งในเวลา จำกัด Poseiden มันเป็นแผนกเครื่องดื่มอาหาร& ก่อนรอยัลแคริบเบียนเป็นใหญ่ ผมจำได้ว่า ไปเสาร์-อาทิตย์เพื่อเรียงลำดับจดหมายสำหรับ&สมาชิกลูกเรือช่วยหม่อมฉันยื่น แม่ของฉันช่วย
คนจำนวนมากในประเทศ -โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศจาเมกา - มาที่นี่สำหรับงานบนเรือ


15 มิ.ย. 1982 - แม่ของฉัน marries เฮนรี่


ทั้ง แม่ของฉันแต่งงานใหม่ - Guilermo การ์เซีย เสนาบดีไวน์ที่ทำงานบนเรืออย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาได้พบตระเวน ในขณะนั้น เราอาศัยอยู่ในไมอามี่เหนือ เราแล้วย้ายไปยังเพมโบไพน์ Fl ที่
เราอยู่ 12 ปี เป็นที่ที่ผมอาศัยอยู่ในขณะที่ผมไปโรงเรียนมัธยมและโรงเรียนทางการค้า


วันเกิดของฉัน 13 - ฉัน หม่อม&หวัง


ใน 1992 ฉันขั้นตอนพ่อซ้าย&ไม่กลับ ไม่ใช่ตัวอักษรทุกขณะนี้แล้ว หวังว่าน้องสาวของฉัน
ได้สมรสกับ&สองสาวตั้งครรภ์กับหลานชายของฉันในปี 1994 เมื่อหม่อมฉันซื้อบ้าน
ในฮอลลีวูดฮิลล์ Fl ที่เธอยังผ่านไป ก็ฝันบ้าน มุมกับสระว่ายน้ำเป็น
ซันที่รักเธอ เธอรักการปลูก และตัดให้หญ้า ทำความสะอาดสระว่ายน้ำของเธอเอง,
เธอชอบทำปริศนา เธอสุด...


ทิฟฟานี่ แม่ของฉันแรกหลาน


ใน 1995 ฉันมาอยู่กับแม่ของฉัน และช่วย grandkids เธอ - ทิฟฟานี เมลิสซา&ดิลลอน - เป็นน้องสาวของฉันได้กลายเป็นที่ไม่สามารถดูแลพวกเขาเนื่องจากเธอสู่การเสพติด ในปี 1998 ในคอร์ท &แม่ของฉันฉันได้รับรางวัลของสามผ่านรัฐฟลอริดา ในปี 1999 มีฝาแฝด และหนึ่งอาศัยอยู่ และหนึ่งตาย - Antonio ของฉันมีค่า - เวลาใดเศร้าสำหรับครอบครัว ผมสามารถจำได้ว่า แม่ของฉันอยู่นั่นสำหรับฉัน ข้าพเจ้าให้ไปจากบ้าน โรงพยาบาลหนึ่งแล้วอีกเครื่องหนึ่ง และรับฉัน &เมื่อเรียกว่าโรงเรียน และคนที่มีการออกจากงาน เธอจะรับเด็กถ้าฉันไม่ (เรามีทีม)


ภาพนี้มาจาก 1999 - ทิฟฟานี่ แม่ของฉันถือ Braidon เมลิสซาและดิลลอน


นี้เป็นเพียงการบอกว่า เธอจะพลาดขวาตอนนี้วันนี้ &สนับสนุนของเธอ เป็นปีก็ตาม แม่ของฉันอย่างต่อเนื่องเพื่อแสดงความรักและการสนับสนุน ผ่านเกิดของ&บุตรของฉันที่สองของน้องเด็กสี่-
เธอจริงยก Braidon หลานของฉันจน 5 เธอเสียชีวิต 3 วันหลังจากเขา 5 วันเกิด.
ฉันช่วย แต่เธอให้เขามากรัก&ทุก


ใน 2003, 29 ธันวาคม แม่ของฉันเป็นที่ทำงาน &กระดานคอมพิวเตอร์ตกเท้าซ้ายของเธอ มันไม่บวมเหมือน&บอลลูนขนาดใหญ่มากของความเจ็บปวด เพื่อให้เราไปจากรำใหม่ Dr เพื่อแพทย์ในเดือนกุมภาพันธ์ บน 18 เมื่อเราไปกระดูก แม่ของฉันพูดกับเขา, "สะโพกขวาของฉันมากมาย", และเขากล่าว ว่า,
"ได้รับการอ้างอิง และฉันจะดูมัน"



หม่อมฉันรู้สึกของ Dr ได้คนที่เขียนหนังสือ และเธอไม่ได้อ่าน เป็นสัปดาห์ผ่าน,
ปวดได้แย่ ดังนั้นในที่สุดเธอเรียกประกันของเธอ พบที่เธอ Dr หลักถูก,
&ไปเขาวันนั้น เธอเรียกฉันหลัง และบอกวิธี
เขาส่งเธอไปเอกซเรย์หน้าอก และเธอมาสำหรับสะโพกขวาของเธอ...
มีอะไรสิ่งหนึ่งกับอีก และนี่คือเหตุผลที่เธอไม่เห็นของ Dr


อย่างไรก็ตาม เธอถูกจัดกำหนดการใหม่สำหรับวันพุธนั้นจะได้รับผล เขาบอกว่า เรามีพับปอด แต่เขาไม่สามารถบางสิ่งถูกผิดไม่เป็น Catscan ดังนั้นวันศุกร์เราไปสำหรับ Catscan การ
ในวันพุธ 24 เมษายน 2004 เรากลับขณะที่ผมกำลังตั้งครรภ์ มีลูกอายุน้อยที่สุด เรามาถึง,
และพยาบาลใส่เราในห้อง เมื่อคู่ของเขาเปิดประตู ด้วยแผนภูมิ กล่าว "พวกเขาทำให้คุณ
ห้องผิด ผมขอให้คุณข้ามศาลา ดร. Kazdan จะเห็นคุณในไม่ช้า"

ประดับห้อง และกระบอกเสียง kidding แม่ของฉัน เธอบอก "ฉันกำลังคง ตาย
และผมพูด "อย่า พูด "เธอหัวเราะ และเบา ๆ

เขามาใน&บอกเราแม่ของฉันมีโรคมะเร็ง จะแพร่กระจายจากปอดกรงซี่โครง ไต และอาจจะ กระดูก &เธอฉันทั้งสองจัดขึ้นในน้ำตาของเรา เราก็โอ้ โชคดีดังนั้น Dr Kazdan จะอยู่กับเราขวาผ่าน
กระบวนการทั้งหมด สิ่งดร.ทุ่มเท


ในสัปดาห์ถัดไปเราเห็นกระดูก พระองค์&เอ็กซ์เรย์ที่ควรมีมวลในสะโพก เข่า และสะโพกกลาง จะต้องทำการรักษาหลังจากที่เขาได้ผ่าตัด แล้ว เราไป oncologist ที่บอกแม่ของฉันเธอจะไม่ถ่ายทอดสดผ่านวันหยุด ทั้งหมดฉันคิด และเห็นเราร้องไห้ทุกครั้งที่เรามองกันทั้งสองได้ ดูเหมือนว่าเราไม่ว่าสัปดาห์&วัน แม่ของฉันดังกล่าวแข็งแรงผู้หญิง เธอต้องการให้แน่ใจว่าเมื่อมาเวลาผมจะตกลงกับเด็ก ต่อไปนี้วันศุกร์เราไปศาล แม่ของฉันเอาดูแลรถของเธอ เธอจะ ในสัปดาห์ถัดไป เธอด่วนอ้างว่า บ้านของเธอกับฉัน แล้ว เธอทำแน่ใจว่า ได้รับผลประโยชน์ในทุกสิ่ง ที่ 13 สัปดาห์จากการวินิจฉัยจนถึง 4 สัปดาห์สุดท้าย เรา shopped ทุกพุธ&ศุกร์ สำหรับกี่ชั่วโมงในรถเข็นสำหรับเฟอร์นิเจอร์ เธอออกแบบภายในบ้านของเธอบอกฉันก็ให้เธอสามารถเพลิดเพลินกับบ้านตราบใดที่เธอมีชีวิตอยู่ ฉันคิดว่าเธอทำได้ฉันเพราะเมื่อ arived เฟอร์นิเจอร์ เธออาจไม่ได้ลุกออกจากเตียงไปห้องของเธอ,
เธอในความเจ็บปวดมากเกินไป


มันเป็นสถานการณ์ที่ยาก &เธอกล้าหาญดังนั้นเวลาทั้งหมด เธอมี hospice ใน 6-8 สัปดาห์สุดท้ายของชีวิตตลอด 24 ชั่วโมง อะไรพรพวกเขามี เธอไม่ต้อง การไปสวรรค์ ตาย เธอบอกฉันสิ่งที่ยากที่สุดเกี่ยวกับตายถูกพูดว่า ลาก่อนที่รักเธอ &ที่เธอใช้นั้นคำรัก - ผมรักคุณ - ได้บ่อยเท่าที่เธอสามารถ ดังนั้นจะไม่มีข้อสงสัย


ลุงของฉัน พี่ชายของเธอเท่านั้น มาดูเธอก่อนที่เธอมีจริงป่วย &พวกเขาเพลิดเพลินกับสระว่ายน้ำ ภาพถ่าย และความทรงจำในอดีต เพื่อนร่วมงานทั้งหมดของเธอและคนจากทั่วโลกมาดูแม่ของฉัน เธอจึงถูกรัก โดยขอบคุณมากสำหรับทุกประเภทสิ่งที่เธอทำเวลาเธอชีวิต เธอไม่เคยจะลืม ฉันจะทำให้หน่วยความจำของเธอมีชีวิตอยู่ มันเป็นเรื่องตลก เธอชื่นชอบในโลกทั้งหมดครับหาด ฉันขอบคุณฉันเอาเธอมีในไม่กี่เดือนเธอสุดท้ายของชีวิต เธอบอกฉันฉันพระ
ให้เธอดังกล่าวยอดเยี่ยมวันนั้น


คิดถึงเธอมากทุกวันที่ไปโดยมีเพลงที่เล่น หรือความคิดของการสนทนาที่เรามี ไม่ หรือความทรงจำของชีวิตของเราที่เคยไป ผมแค่ต้องการแบ่งปันนี้กับคนที่รู้ว่าเธอ&ผู้ที่ไม่ เธอเป็นแม่ยิ่งใหญ่ใด ๆ สามารถเคยขอเวลาชีวิตหนึ่ง ฉันรู้สึกโชคดีที่มีเธอ &ใจมิตรภาพที่เราใช้ร่วมกัน ความทรงจำจะเป็นนี่ในฉันหัวใจตลอดไป

รักลูกสาวของเธอ Maureen


19 พฤศจิกายน ปี 1994 งานแต่งงานของฉัน: ความหวังของฉันพี่น้อง แม่ของฉัน เมลิสซา&ทิฟฟานี่


แม่ของฉันเกิด 1941 25 มีนาคมเธอตายในปี 2004 ที่ 28 กรกฎาคมเวลา 7:30 น.ที่บ้าน เธอมีการวินิจฉัยในวันที่ 29 เมษายน เธออาศัย 13 สัปดาห์จากการวินิจฉัย ลูก Antonio อาศัยวันที่ 13...ว้าวที่หมายเลข 13 !
ทำการแต่งงานของฉันทำงาน 13 ปี ฉันรัก 13 ผมคิดว่า หมายเลขของฉันได้


19 มีนาคม 2546 หม่อมฉันถือลูก Mario ครั้งแรก กับดิลลอน


ถ้าเรามีหนึ่งชีวิตต้อง,
ความฝันหนึ่งที่ได้มาจริง
เราจะอธิษฐานพระเจ้าจึงยาก
สำหรับเมื่อวานนี้
จะบอกว่า ความทรงจำเป็นทอง
ดี บางทีก็จริง
แต่เราไม่อยากมีความทรงจำ,
เราเพียงต้องการคุณ
ถ้า teardrops บันไดเป็น
และ heartaches เป็นเลน,
เราจะเดินเส้นทางสวรรค์
และนำคุณกลับมาอีกครั้ง
เป็นพันเท่าเราได้ต้องคุณ
เป็นพัน ๆ เท่าเราร้อง...
ถ้ารักสามารถบันทึกคุณ,
คุณจะได้ไม่ตาย
~ ผู้เขียนไม่รู้จัก


แม่ของฉันและพี่ชายของเธอเท่านั้น William (สูตรลุง)


เธอมีหนึ่งพี่ ตั๋วลุงของฉันที่ยังมีชีวิตอยู่ &สามของฉันได้พบลูกพี่ลูกน้อง และหนึ่งในนั้น
มีบุตรสาว ทุกคนในครอบครัวของเธออันได้ผ่านไป แต่ อยากให้หน้านี้ต้องเป็นค่าบวกทั้งหมดเพื่อน / เพื่อนร่วมงานที่แม่ของฉัน เช่นสำหรับครอบครัว พบญาติของฉันปี เธอมาดูฉัน และตอนนี้พี่ชายของเธอมากเกินไป พวกเด็กของน้องสาวของแม่ของแม่ของฉัน,
และขณะนี้ เราพบกันอีก


ดีใจทำต้นนี้ เพื่อรักษา และช่วยให้คนที่คิดถึงเธอจำวันดีไม่เศร้า แม่ของฉันทำงานในงานของเธอกว่า 25 ปี และถูกรัก โดยจำนวนมากดังนั้น เธอไปมากกว่า และนอกจากจะช่วยให้ทุกคน เธอสามารถ และคนที่ใช้ในการนำของขวัญของเธอจากทั่วโลก


มีความบางที่สุด impo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกี่ยวกับแม่ของฉัน

แม่ผมชื่อลอเรน เบเวอรี่ วัน แต่งงานกันแล้วในปี 1982 เป็นการ์เซีย .
เธอใช้ลอเรน D การ์เซียในบุคคลทั้งหมดของเธอ







ตราบเท่าที่ฉันสามารถจำแม่ของฉันอยู่ที่นั่นเสมอสำหรับฉัน&เพื่อนรักของฉัน เธอเป็นมากกว่า
แค่แม่ ตอนที่ฉันอายุประมาณ 4 ขวบ เราอาศัยอยู่ในโอไฮโอที่แม่ของฉันเป็นเจ้าของร้านเสริมสวย
&บูติก เธอสวยเธอเป็นช่างเสริมสวยใบอนุญาต และเธอก็ชอบเหมือนกัน . . . . . .



แม่&พ่อ 60 . ทั้งสองเป็นเทวดาแล้ว เฮ้อ . .





บนด้านซ้ายของฉัน แม่ แม่ และย่า บนขวา , แม่ และ แม่ของเธอ เธอกับเธอตอนนี้





แม่ใน 70







เมื่อฉันถูกเกี่ยวกับอายุ 4 แม่&พ่อหย่า เราเดินของเราเอง ผมจำได้ว่าบิตและชิ้น&ในปี 1976 เราย้ายไปฟลอริด้า ป้าของฉันมีอพาร์ทเมนท์ 26 อพาร์ทเมนท์บนชายหาดไมอามี่ แม่เปิดร้านเสริมสวยใน Bay Harbor reeny เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอย้ายไปอยู่กับเราและทำเล็บมือและเท้า จนกระทั่งวันหนึ่งในฤดูร้อน แม่ป่วยเข้าโรงพยาบาล แล้วเธอจะดีขึ้น&ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ สักพัก แล้วขณะที่ผมอายุมากขึ้น ประมาณ ป. 2 - ป้าของฉันผ่านและเราถูกบังคับให้อาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยสำหรับปี มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมเลยจะไม่ปรารถนาใคร คนแตกใน
บ้านของเรา พวกเขาโยนขวดที่แม่ของฉัน คนที่พยายามจะลักพาตัวพี่สาวของฉันในครั้งเดียว



แม่ในปี 1971 ที่ด้านซ้าย และ แม่ ด้วยหวังว่าใน 70





คาร์ลา แม่& reeny



ในที่สุด ในปี 1980 ,เพื่อนของแม่ผมมาเห็นเราย้ายเราเคนดัล และบ้านหลังใหญ่
เขามีห้องแม่ของผม มีห้อง&น้องสาวฉันหวังว่า&ผมแชร์ห้องด้วยกัน เราถูกมาก
เพื่อนรักสองคนพี่น้องได้จากยุคแรกเริ่มจนเราโตขึ้น เราลอยนิดหน่อย



ใน 1980 , ฉัน , แม่&น้องสาวหวัง



เป็นปีผ่านแม่ผมได้งานกับรอยัลแคริบเบียนสายการล่องเรือ ซึ่งในเวลานั้น poseiden จำกัด เป็น&อาหารเครื่องดื่ม แผนก ก่อนที่รอยัลแคริบเบียน กลายเป็นเรื่องใหญ่ ผมจำได้ว่าไปที่นั่นในวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อจัดเรียงจดหมายสำหรับสมาชิกลูกเรือ&ช่วยแม่ของฉันกับการจัดเก็บ แม่ช่วย
หลายคนในประเทศอื่น ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่ง จาเมกา มาที่นี่เพื่อทำงานบนเรือ





มิถุนายน 151982 - แม่แต่งงานกับเฮนรี่ . . .



ใน 1982 แม่แต่งงานใหม่ - guilermo การ์เซีย หนึ่งในไวน์สจ๊วตที่ทำงานบนเรือ พวกเขาเจอกันบนเรือ ในเวลาที่เราอาศัยอยู่ในนอร์ทไมอามี่ จากนั้นเราจะย้ายลงใน เพมโบรค ไพนส์ มีที่ไหน
เราอาศัยอยู่มานานกว่า 12 ปี มันคือที่ฉันอาศัยอยู่ ในขณะที่ฉันไปที่โรงเรียนมัธยมและโรงเรียนการค้า .



ฉันวันเกิด 13 - แม่&หวัง



ใน ปี 1992พ่อเลี้ยง ซ้าย&ไม่เคยกลับมา นอกจากจดหมายทุกขณะนี้แล้ว น้องสาวของฉันหวังว่า
แต่งงานกับสองสาว&ตั้งครรภ์กับหลานชายของฉันในปี 1994 เมื่อแม่ของฉันซื้อ
ที่บ้านของเธอใน Hollywood Hills , FL ที่เธอเสียชีวิต มันคือบ้านในฝันของเธอในมุมสระว่ายน้ำ
เธอรักดวงอาทิตย์ เธอชอบที่จะปลูกและตัดหญ้า ทำความสะอาดสระของตัวเอง
เธอชอบทำปริศนาเธอเก่งที่สุด . . . . . . .







ทิฟฟานี่ หลานคนแรกของแม่ . . . . .



ใน 1995 ผมมาอยู่กับแม่และช่วยเธอหลาน - ทิฟฟานี่ เมลิสซ่า&ดิลลอน - เป็นน้องสาวของฉันได้กลายเป็นไม่สามารถที่จะดูแลพวกเขาเนื่องจากการเสพติดเธอ ในปี 1998 ในศาลแม่&ผมได้รับการดูแลผ่านสามรัฐฟลอริด้า ในปี 1999 ผมมีฝาแฝดและมีชีวิตอยู่และตาย - อันมีค่าของฉัน อันโตนิโอ - สิ่งที่เศร้าเวลาสำหรับครอบครัวของฉัน จำได้ว่าแม่ของฉันอยู่ที่นั่นสำหรับฉัน พาฉันกลับมาจากโรงพยาบาลกลับบ้าน แล้วอีกคน และมารับฉัน , &เมื่อโรงเรียนโทรมา และบางคนต้องออกจากงาน เธอจะรับเด็ก ถ้าผมไม่ ( เราเป็นทีมเดียวกัน )



ภาพนี้คือจากปี 1999 - ทิฟฟานี่ แม่ braidon ถือ ,เมลิซ่า และ ดิลลอน .



แค่พูดเท่าไหร่ เธอพลาดแล้ววันนี้ &เธอสนับสนุน เป็นปีไปโดยแม่ของฉันยังคงแสดงความรักและการสนับสนุน ผ่านวันเกิดของลูกชายคนรอง&น้องสาวเด็กที่สี่ -
เธอเลี้ยงหลานชาย braidon จนกระทั่งเขาอายุ 5 ขวบ เธอเสียชีวิตใน 3 วัน หลังจากวันเกิด 5 ของเขา .
ผมช่วยแต่เธอให้เขามาก สนใจ&



รักพิเศษใน 2003 , วันที่ 29 ธันวาคม , แม่ของฉันไปทำงาน &คอมพิวเตอร์บอร์ดตกลงบนเท้าซ้ายของเธอ มันบวมเหมือนบอลลูนยักษ์&เจ็บปวดมาก เราเลยไปจากคนงานคอมพ์ดรกับศัลยกรรมกระดูกในเดือนกุมภาพันธ์ ในวันที่ 18 นี้ เมื่อเราไปที่กระดูก แม่บอกเขาว่า " สะโพกขวาของฉันจะเจ็บปวด " และเขากล่าวว่า ,
" ฉันได้รับการอ้างอิงและผมจะดู



"แม่ของฉันรู้สึกดร เป็นคนที่เขียนหนังสือ เธอไม่ได้อ่าน เป็นสัปดาห์ที่ผ่าน
อาการปวดแย่ลง ดังนั้น ในที่สุดหล่อนก็เรียกประกันเธอ พบว่าเธอหลักดร ,
&ไปหาเขาวันนั้น เธอโทรหาฉันและบอกฉันว่า
เขาส่งเธอได้รับการเอ็กซเรย์หน้าอกและสะโพกขวาของเธอ เธอมาเพื่อ . . . . . . .
แล้วสิ่งหนึ่งที่ต้องทำ กับคนอื่น และนี่คือเหตุผลที่เธอไม่เห็น ดร .



ยังไงก็ตาม เธอเลื่อนสำหรับวันพุธที่ได้รับผล เขาจะบอกเราว่ามีพับในปอด แต่เขาไม่อาจจะแน่ใจในสิ่งที่ผิดโดยไม่ต้องเอกซเรย์ด้วยไหมนี่ ดังนั้นวันศุกร์เราไปเอกซเรย์ด้วยไหมนี่
เมื่อวันพุธที่ 24 เมษายน 2004 เรากลับคืนมา เมื่อฉันได้ตั้งครรภ์กับลูกชายของฉัน พวกเรามาถึง
และพยาบาลให้พวกเราในห้อง เมื่อคู่หูของเขาเปิดประตูกับแผนภูมิ เธอกล่าวว่า" พวกเขาทำให้คุณ
อยู่ผิดห้อง ขอถามคุณที่จะย้ายข้ามห้องโถง ดร kazdan จะเห็นคุณเร็ว ๆ นี้ "

เราเข้ามาในห้อง และแม่ล้อเล่น เสียงเธอกล่าวว่า " ฉันอาจจะตาย "
และฉันกล่าวว่า " อย่าพูดอย่างนั้น ! เธอหัวเราะและหัวเราะ

เขาเข้ามา&บอกเราว่า แม่เป็นมะเร็ง มันแพร่กระจายจากปอดซี่โครง , ไต และอาจจะกระดูกเธอ&ผมทั้งสองจัดขึ้นในน้ำตาของเรา เราโอ้โชคดีดังนั้นดร kazdan จะอยู่กับเราผ่าน
กระบวนการทั้งหมดแล้ว โดยเฉพาะหมอ



สัปดาห์ต่อไปนี้เราจะเห็นกระดูก เขาทำเอ็กซเรย์&ควรมีมวลในสะโพก , เข่าและต้นขากลาง เขาต้องการที่จะทำ การรักษา หลังจากที่เขาทำศัลยกรรม จากนั้นเราก็ไปรักษาที่บอกแม่ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในวันหยุดสุดสัปดาห์ทั้งหมดที่ผมคิดและดูอยู่ เราสองคนร้องไห้ทุกครั้งที่เรามองที่แต่ละอื่น ๆ ดูเหมือนว่าเราทำมันสำหรับสัปดาห์&วัน แม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง เธอต้องการแน่ใจว่าเมื่อเวลามาถึงผมจะตกลงกับเด็ก ๆ ต่อไปนี้ วันศุกร์เราก็ไปศาล แม่ผมต้องดูแลรถของเธอ เธอจะ สัปดาห์ต่อมา เธอรีบอ้างว่าบ้านเธอมาแล้วเธอก็ทำให้ฉันเป็นผู้รับทุกอย่าง สำหรับ 13 สัปดาห์ จากการวินิจฉัยจนถึง 4 สัปดาห์สุดท้าย เราหยุดทุกวันพุธ&วันศุกร์ แค่ไม่กี่ชั่วโมงในรถเข็นสำหรับเฟอร์นิเจอร์ เธอเรียบร้อยภายในบ้านของเธอบอกฉันมันเพื่อที่เธอจะได้เพลิดเพลินกับบ้านเธอ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ฉันคิดว่าเธอทำมันสำหรับฉัน เพราะเมื่อ arived เฟอร์นิเจอร์ ,เธอไม่สามารถแม้แต่จะลุกจากเตียงไปที่ห้องเธอ เธอเจ็บปวดมาก




มันเป็นหนักมาก สถานการณ์ &เธอกล้าหาญมากตลอดเวลา เธอมีโปรแกรมใน 24 ชั่วโมง ในช่วง 6-8 สัปดาห์ของชีวิตของเธอ อะไรให้ศีลให้พรพวกเขามี เธอไม่ได้อยากไปสวรรค์ หรือ ตาย เธอบอกฉันว่า สิ่งที่ยากที่สุดเกี่ยวกับการตายบอกว่าลาก่อนผู้ที่เธอรัก&เธอใช้คําว่ารัก - ฉันรักเธอ - บ่อยเท่าที่เธอจะทำได้ ดังนั้นมันไม่มีทางสงสัย



คุณลุง พี่ชายคนเดียวของเธอกลับมาหาเธอ ก่อนที่เธอจะถูกจริง ป่วย &พวกเขาเพลิดเพลินกับสระ รูปเก่าๆ และความทรงจำในอดีต ทั้งหมดของเธอ เพื่อนร่วมงาน และสมาชิกลูกเรือจากทั่วโลกมาเจอแม่ เธอจึงรักโดยมากสำหรับทุกประเภทสิ่งที่เธอทำในเวลาของชีวิตของเธอเธอจะไม่มีวันลืม ผมจะเก็บความทรงจำของชีวิต มันตลกดีที่เธอชื่นชอบในทั้งโลกที่ชายหาด ฉันรู้สึกขอบคุณที่ฉันพาเธอไปที่นั่นในเดือนล่าสุดของเธอไม่กี่ชีวิต เธอบอกฉันว่าฉันเป็นนางฟ้า
พวกเธอ ช่างเป็นวันที่วิเศษ .



ผมคิดถึงเธอมาก ทุกวันที่ผ่านไป ไม่ได้มีเพลงที่เล่นหรือความคิดของการสนทนาที่เราได้หรือหน่วยความจำของชีวิตของเราที่เคยหายไป ฉันเพียงต้องการที่จะแบ่งปันนี้กับผู้ที่รู้จักเธอ&ผู้ที่ไม่ได้ นางเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหนึ่งเคยได้ถามในหนึ่งช่วงเวลา ผมรู้สึกโชคดีที่ผมของเธอ เสียสละ&มิตรภาพที่เราใช้ร่วมกัน ความทรงจำจะอยู่ในหัวใจของฉันตลอดไป . . .

รักลูกสาวมอรีน



19 สิงหาคม 2537 งานแต่งงานของฉัน : น้องโฮปแม่ของฉัน Melissa &ทิฟฟานี่



แม่เกิดวันที่ 25 มีนาคมค.ศ. 1941 เธอเสียชีวิตเมื่อวันที่ ๒๘ ปี 2004 ที่ ทุ่มครึ่ง ที่บ้าน เธอมีการวินิจฉัยในวันที่ 29 เมษายน เธออาศัยอยู่ที่ 13 สัปดาห์ จากการวินิจฉัย ลูกชายของฉันอันโตนิโออยู่ 13 วัน . . . . . . . ว้าวหมายเลข 13
ผมทำงานแต่งงานมา 13 ปี ฉันรัก 13 ; ฉันเดาว่าเป็นเบอร์ฉัน







เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2003 แม่จับลูกชายของฉันมาริโอเป็นครั้งแรกพร้อมกับดิลลอน .



ถ้าเรามีชีวิตหนึ่งต้องการ
หนึ่งฝันที่อาจเป็นจริง
เราจะภาวนาอย่างหนัก
เมื่อวานนี้และคุณ
เค้าบอกว่าความทรงจำสีทอง
บางทีอาจเป็นเรื่องจริง

แต่เราไม่เคยต้องการความทรงจำ เราต้องการคุณ

ถ้าหยดน้ำตาเป็นบันได และปวดใจช่องทาง
เราจะเดินเป็นเส้นทางไปสู่สวรรค์
และพาเธอกลับมา
เป็นพันครั้ง เราต้องการคุณ
พันครั้งที่เราร้องไห้ . . . . . . .
ถ้าความรักสามารถช่วยคุณ คุณจะไม่เคยตาย

~ ผู้เขียนไม่รู้จัก







แม่และพี่ชายของเธอเท่านั้น วิลเลี่ยม ( ลุงบิล ) .



เธอมีพี่ชายหนึ่งคน บิลลุงที่ยังมีชีวิตอยู่ &สามลูกพี่ลูกน้องของฉันที่ฉันได้พบและหนึ่งของพวกเขา
มี ลูกสาว ทุกคนในทางครอบครัวของเธอ เสียชีวิตแล้ว แต่ฉันต้องการหน้านี้จะเป็นบวกสำหรับทุกเพื่อน / เพื่อนร่วมงานว่าแม่ฉันเป็นสำหรับครอบครัวของฉัน ผมเจอญาติของฉันเมื่อปีที่แล้ว เธอมาหาฉันและตอนนี้น้องชายของเธอด้วย เขาเป็นแม่ของแม่น้องสาวของเด็ก
และตอนนี้เราเจอกันอีกนะ



ดีใจที่ฉันทำแบบนี้เริ่มการรักษา และช่วยให้ผู้อื่นที่คุณให้เธอจำวันที่ดี ไม่เศร้าแม่ของฉันทำงานในงานของเธอมานานกว่า 25 ปี และเป็นที่รักของมากมาย เธอขึ้นไปและเกินที่จะช่วยทุกคนได้ และลูกเรือใช้เพื่อเอาของขวัญของเธอจากทั่วโลก . . .



เหล่านี้บางส่วนของมากที่สุด•