A. Motivation and Engagement of stu

A. Motivation and Engagement of students with intellectual disability According to Ryan and Deci [1], “to be motivated means to be moved to do something. A person who feels no impetus or inspiration to act is thus characterized as unmotivated, whereas someone who is energized or activated towards an end is considered motivated. (p. 54)” Moreover, Sternberg [2] believes that motivation is very important for academic accomplishment and according to Newmann [3], students who are engaged are involved in their own learning. For a truly engaged learner, the joy of learning inspires a persistence to accomplish the desired goals even in the face of difficulty [4]. Engaged students have the skills to work with others and know how to transfer knowledge to solve problems creatively. The most engaging work allows for creativity, sparks
curiosity, provides an opportunity to work with others, and produces a feeling of success [5]. Motivation is a “fundamental substrate of learning” [6], while engagement is viewed in the literature as very important for enhanced learning outcomes of all students [1] [7],. Deci’s [1] Self-Determination Theory, which posits that there exists a disparity in effectiveness between activities deemed extrinsically motivating (done for an outcome separable from the activity) and intrinsically motivating (done for the inherent enjoyment of the activity.) Intrinsic motivators are characterized by autonomous action, while extrinsic motivators are characterized by controlled action. In education, intrinsic motivators are those that reveal the underlying benefit to the learning process, while extrinsic motivators are those that emphasize grades and student performance [8]. Intellectual disability begins in childhood and people with intellectual disability face limitations in their mental functioning seen in below-average intelligence (IQ) tests and in their ability to communicate, socialize, and take care of their everyday needs. The level of disability can vary from person to person and can be categorized as mild, moderate, severe, or profound. Motivation has been identified as an area of particular difficulty for individuals with intellectual disabilities [9]. Students with intellectual disabilities tend to exhibit belowaverage academic motivation and self-determination [10] following the general rule that individuals with disabilities tend to expect negative outcomes in coping in domains directly affected by their disability [11], [12]. The education and psychology literature quite clearly shows that individuals with significant disabilities can learn to selfregulate and self-manage their own behavior, become less dependent on others, express preferences and use those preferences to make choices [13] [14]. According to Gilmore & Cuskelly [14], although persistence does not guarantee competence, children who are able to sustain their goal-directed behavior are likely to be more successful. Persistence in the face of failure, the ability to cope with frustration when tasks cannot be mastered quickly, and
978

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก.แรงจูงใจและการมีส่วนร่วมของนักเรียนที่พิการทางปัญญาตามไรอัน Deci [1], "จะ หมายถึงแรงจูงใจที่จะย้ายไปทำอะไร คนที่รู้สึกไม่มีแรงผลักดันหรือแรงบันดาลใจให้ดำเนินการจึงเป็นลักษณะที่ไม่มีความกระตือรือร้น ในขณะที่คนที่มีพลัง หรือเรียกใช้ไปยังจุดสิ้นสุดถือเป็นแรงบันดาลใจ (p. 54) "นอกจากนี้ ของ [2] เชื่อว่า แรงจูงใจเป็นสิ่งสำคัญมาก สำหรับความสำเร็จทางวิชาการ และ ตาม Newmann [3] นักเรียนมีส่วนร่วมมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ของตนเอง สำหรับผู้เรียนจะมีส่วนร่วมอย่างแท้จริง ความสุขของการเรียนรู้เป็นแรงบันดาลใจมีอยู่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการแม้ในการเผชิญกับความยากลำบาก [4] นักเรียนมีส่วนร่วมมีทักษะในการทำงานร่วมกับผู้อื่น และรู้วิธีการถ่ายโอนความรู้ในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ประกายไฟช่วยให้ความคิดสร้างสรรค์ สามารถทำงานที่สมบูรณ์ที่สุด อยากรู้ ช่วยให้มีโอกาสทำงานกับผู้อื่น และก่อให้เกิดความรู้สึกประสบความสำเร็จ [5] แรงจูงใจคือ "พื้นพื้นฐานของการเรียนรู้" [6], ในขณะที่มีส่วนร่วมดูในวรรณคดีเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการปรับปรุงการเรียนของนักเรียนทั้งหมด [1] [7], ของ Deci [1] เจตจำนงทฤษฎี ซึ่งมีความเหลื่อมล้ำในระหว่างกิจกรรมที่วาง ถือว่าเป็นการสร้างแรงจูงใจ extrinsically (ทำสำหรับผลที่ได้จากกิจกรรม separable) และสร้างแรงจูงใจภายใน (ทำเพื่อความสนุกสนานโดยธรรมชาติของกิจกรรม) แท้จริงผู้มีลักษณะ โดยการดำเนินการปกครองตนเอง ในขณะที่ละเลยผู้มีลักษณะการดำเนินการควบคุม การศึกษา intrinsic ผู้เป็นผู้ที่เปิดเผยผลประโยชน์พื้นฐานกระบวนการเรียนรู้ ในขณะที่ละเลยผู้ที่เน้นเกรดและประสิทธิภาพของนักศึกษา [8] เริ่มในวัยเด็กและคนพิการทางสติปัญญา มีข้อจำกัดใบหน้าพิการทางสติปัญญาในการทำงานทางจิตที่เห็น ในการทดสอบด้านล่างเฉลี่ยปัญญา (IQ) และความสามารถในการสื่อสาร สังคม และดูแลความต้องการในชีวิตประจำวัน ระดับของความพิการสามารถแตกต่างกันจากคนสู่คน และสามารถจัดประเภทเป็นอ่อน ปานกลาง รุนแรง หรือลึกซึ้ง แรงจูงใจได้รับการระบุเป็นพื้นที่ของความยากลำบากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบุคคลที่ มีความพิการทางปัญญา [9] นักเรียนที่ มีความพิการทางปัญญามีแนวโน้มที่จะ แสดง belowaverage ศึกษาแรงจูงใจและเจตจำนง [10] ตามกฎทั่วไปที่บุคคลที่ มีความพิการมักจะ คาดหวังผลเชิงลบในการรับมือในโดเมนโดยตรงผลกระทบจากความพิการของพวกเขา [11], [12] วรรณกรรมการศึกษาและจิตวิทยาค่อนข้างชัดเจนแสดงว่า บุคคลที่ มีความพิการที่สำคัญสามารถเรียน selfregulate และจัดการลักษณะการทำงานของตนเองด้วยตนเอง กลายเป็นน้อยขึ้นอยู่กับผู้อื่น แสดงการตั้งค่า และใช้การตั้งค่าเหล่านั้นให้เลือก [13] [14] ตาม Gilmore & Cuskelly [14], แม้ว่าความคงทนไม่รับประกันความสามารถ เด็กที่สามารถรักษาพฤติกรรมกำกับเป้าหมาย มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จมาก ความคงทนในการเผชิญกับความล้มเหลว ความสามารถในการรับมือกับความยุ่งยากเมื่องานไม่สามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว และ 978

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

A. แรงจูงใจและความผูกพันของนักเรียนที่มีความพิการทางปัญญาตามที่ไรอันและ Deci หมายถึง [1] "ที่จะได้รับแรงจูงใจที่จะถูกย้ายไปทำอะไรบางอย่าง คนที่รู้สึกไม่มีแรงผลักดันหรือแรงบันดาลใจที่จะทำหน้าที่เป็นลักษณะจึงเป็นขาดแรงบันดาลใจในขณะที่คนที่มีพลังหรือเปิดใช้งานต่อการสิ้นถือว่าเป็นแรงบันดาลใจ (พี. 54) "นอกจากนี้สเติร์น [2] เชื่อว่าแรงจูงใจเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับความสำเร็จทางวิชาการและเป็นไปตาม Newmann [3] นักเรียนที่มีส่วนร่วมมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ของตัวเอง สำหรับผู้เรียนมีส่วนร่วมอย่างแท้จริงความสุขของการเรียนรู้ที่เป็นแรงบันดาลใจติดตาเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการแม้ในใบหน้าของความยากลำบากที่ [4] นักเรียนมีส่วนร่วมมีทักษะในการทำงานร่วมกับผู้อื่นและรู้วิธีที่จะถ่ายทอดความรู้ในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ งานการมีส่วนร่วมมากที่สุดเพื่อช่วยให้ความคิดสร้างสรรค์ประกาย
ความอยากรู้ให้โอกาสในการทำงานร่วมกับคนอื่น ๆ และผลิตความรู้สึกของความสำเร็จ [5] แรงจูงใจในการเป็น "สารตั้งต้นพื้นฐานของการเรียนรู้" [6] ในขณะที่การสู้รบจะถูกมองในวรรณคดีเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับผลการเรียนรู้ที่เพิ่มขึ้นของนักเรียนทุกคน [1] [7] ,. [1] ทฤษฎี Deci ของการตัดสินใจเองซึ่ง posits ว่ามีความแตกต่างในความมีประสิทธิผลระหว่างกิจกรรมถือว่าสร้างแรงจูงใจภายนอก (ทำเพื่อผลที่แยกกันไม่ออกจากการดำเนินกิจกรรม) และการสร้างแรงจูงใจภายใน (ทำเพื่อความบันเทิงโดยธรรมชาติของกิจกรรม.) แรงจูงใจที่แท้จริงเป็น โดดเด่นด้วยการกระทำของตนเองในขณะที่แรงจูงใจภายนอกที่โดดเด่นด้วยการดำเนินการควบคุม ในด้านการศึกษาแรงจูงใจที่แท้จริงเป็นคนที่เปิดเผยผลประโยชน์พื้นฐานในการกระบวนการเรียนรู้ในขณะที่แรงจูงใจภายนอกเป็นผู้ที่เน้นการเรียนและผลสัมฤทธิ์ของนักเรียน [8] ความพิการทางปัญญาจะเริ่มขึ้นในวัยเด็กและคนที่มีข้อ จำกัด ใบหน้าพิการทางปัญญาในการทำงานจิตของพวกเขามองเห็นในการทดสอบต่ำกว่าค่าเฉลี่ยปัญญา (IQ) และความสามารถในการสื่อสารสังคมและดูแลความต้องการในชีวิตประจำวันของพวกเขา ระดับของความพิการจะแตกต่างจากคนสู่คนและสามารถแบ่งออกเป็นไม่รุนแรงปานกลางรุนแรงหรือลึกซึ้ง แรงจูงใจในการได้รับการระบุว่าเป็นพื้นที่ของความยากลำบากโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบุคคลที่มีความพิการทางปัญญา [9] นักเรียนที่มีความพิการทางปัญญามีแนวโน้มที่จะแสดงแรงจูงใจทางวิชาการ belowaverage และกำหนดวิถีชีวิตตนเอง [10] ต่อไปนี้กฎทั่วไปว่าบุคคลที่มีความพิการมีแนวโน้มที่จะคาดหวังผลเชิงลบในการรับมือในโดเมนที่ได้รับผลกระทบโดยตรงจากความพิการของพวกเขา [11] [12] การศึกษาและจิตวิทยาวรรณกรรมค่อนข้างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีความพิการอย่างมีนัยสำคัญสามารถเรียนรู้ที่จะ selfregulate และตนเองในการจัดการพฤติกรรมของตัวเองกลายเป็นน้อยขึ้นอยู่กับคนอื่น ๆ การตั้งค่าด่วนและใช้การตั้งค่าเหล่านั้นเพื่อให้ทางเลือก [13] [14] ตามที่ Gilmore & Cuskelly [14] แม้ว่าติดตาไม่รับประกันความสามารถของเด็กที่มีความสามารถที่จะรักษาพฤติกรรมเป้าหมายโดยตรงของพวกเขามีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จมาก ความคงทนในใบหน้าของความล้มเหลว, ความสามารถในการรับมือกับความยุ่งยากเมื่องานไม่สามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็วและ
978