Upon discontinuing irrigation, plan

Upon discontinuing irrigation, plant water stress developed more slowly in clone 14 and more rapidly in clone 109A, but no clear distinction in this regard could be made between the drought-sensitive clone 46 and the drought-tolerant clone 120. These results differ from previous observations in field (DaMatta et al., 2003) and in greenhouse (Pinheiro et al., 2004) in which clone 120 was better able to postpone tissue dehydration than clone 46. Such discrepancy might perhaps be associated with age-related differences in growth attributes among the plants of this study and those of the other ones quoted above. In any case, clone 120 has been characterised as showing a deeper root system and a more efficient antioxidant system to protection against both drought- and paraquat-induced oxidative stress than does the clone 46 (Pinheiro et al., 2004).

It was previously demonstrated that rapid imposition of water deficit (Ψpd reaching −3.0 MPa after suspending irrigation for 6 days) in clones 109A and 120 resulted in a complete suppression of A and increased Ci (Lima et al., 2002), hence characterising a severe drought treatment. In contrast, the present results indicate that, if drought progresses slowly, the coffee plants can acclimate to water shortage and, thus, they could minimise the deleterious effects of drought, e.g., by partially maintaining photosynthetic rates. In fact, the sharper decreases in gs than in A with a concomitant decline in Ci/Ca indicate that stomatal limitations rather than stress-induced dysfunctions at the chloroplast level accounted largely for the inhibition of CO2 assimilation under drought-stress conditions. The fast recovery of gas-exchange rates upon re-watering, as found by Pinheiro (2004) in the clones herein evaluated under similar conditions to those of this study, is also consistent with a stomatal control on photosynthesis during drought stress. It is unlikely that Ci has been overestimated as a result of patchy stomatal closure since: (i) water deficit was imposed slowly and (ii) coffee behaves as a homobaric species and, therefore, heterogeneous stomatal closure is not to be expected (DaMatta, 2003). Nonetheless, these observations do not dismiss that biochemical limitations, which could be assessed under saturating CO2, might be also in part constraining photosynthesis in drought-stressed plants, despite the observed decrease in Ci/Ca ratio. In any case, as shown by others in robusta coffee ( DaMatta et al., 2002, Lima et al., 2002 and Pinheiro et al., 2004), the maximum quantum yield of PSII photochemistry, as analysed by Fv/Fm, did not decrease under drought conditions, suggesting that photoinhibition did not occur. Also, the observed decrease in A was not accompanied by increases in NPQ, and hence no drought-induced alteration in thermal dissipation should have occurred. Drought led to a slight increase in the excitation pressure on PSII (as indicated by the decrease in qP), implying that a fraction of the PSII traps was closed during actinic irradiance, thus bringing about a decrease in ΦPSII. Reductions in ΦPSII paralleling an unchanged Fv/Fm were likely associated with a down-regulation of PSII during steady-state photosynthesis. Such a reduction should represent a photoprotective mechanism by adjusting the rate of photochemistry to match that of ATP and NADPH consumption ( Havaux et al., 1991 and Cruz et al., 2003). Therefore, changes in ΦPSII should have been a consequence, rather than a cause, of the partial loss of the photosynthetic capacity.

In spite of the remarkable inhibition of A, hexose and sucrose concentration was maintained in drought-stressed plants relative to control ones in clones 14, 46 and 109A. In those plants, a decrease of sucrose synthesis and a rise of degradation were to be expected due to partial inhibition of SPS and the increase in acid-invertase activity, particularly at Ψpd = −3.0 MPa. However, as the stress progressed, capacity for sucrose synthesis should have been maintained for longer in clone 14 than in clones 46 and 109A, taking into consideration that SPS activation state (as indicated by the Vsel activity) was kept in that clone at Ψpd = −2.0 MPa as compared with control plants. In any case, it is unlikely that SuSy has played a major role in sucrose degradation since its activity declined marginally, but only in clone 109A, as also reported for rice (Yang et al., 2001). On the other hand, different results were found by Castrillo (1992) in common bean and by Keller and Ludlow (1993) in pigeonpea, in which SuSy activity increased more than invertase activity under water-deficit conditions. Since sucrose did not decline in response to drought treatment, it might be proposed that export was reduced owing to a decreased sink demand. In fact, in the clones herein evaluated, shoot growth was fully inhibited at some value of Ψpd above −2.0 MPa (Pinheiro, 2004). Additionally, starch breakdown should have increased in drought-stre

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมีการชลประทานที่ไม่ต่อเนื่อง พืชน้ำความเครียดพัฒนาช้า ในโคลน 14 และเร็วขึ้น ในโคลน 109A แต่ไม่แบ่งแยกชัดเจนในเรื่องนี้สามารถทำระหว่างโคลนไวต่อภัยแล้ง 46 และโคลนทนแล้ง 120 ผลลัพธ์เหล่านี้แตกต่างจากข้อสังเกตก่อนหน้านี้ ในฟิลด์ (DaMatta et al. 2003) และ ในเรือนกระจก (Pinheiro et al. 2004) ในโคลนที่ 120 ได้ดีเลื่อนเนื้อเยื่อขาดน้ำกว่าโคลน 46 ความขัดแย้งดังกล่าวบางทีอาจเกี่ยวข้องกับอายุความแตกต่างในคุณลักษณะเจริญเติบโตของพืชการศึกษานี้และของคนอื่น ๆ ที่ยกมาข้างต้น ในกรณีใด ๆ โคลน 120 ได้รับลักษณะเป็นระบบรากลึกและระบบต้านอนุมูลอิสระมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อป้องกันทั้งเกิดภัยแล้ง และพาราคว็อทเครียดกว่าโคลน 46 (Pinheiro et al. 2004)เดิมก่อนหน้านี้แสดงที่จัดเก็บภาษีอย่างรวดเร็วจากการขาดน้ำ (Ψpd ถึง −3.0 MPa หลังระงับชลประทาน 6 วัน) ในโคลน 109A 120 ผลในการปราบปรามที่สมบูรณ์ของ A และเพิ่ม Ci (ลิมา et al. 2002), ดังนั้น พัฒนาการรักษาภัยแล้งที่รุนแรง ตรงกันข้าม ผลลัพธ์ปัจจุบันบ่งชี้ว่า ถ้าแห้งแล้งความคืบหน้าอย่างช้า ๆ พืชกาแฟสามารถ acclimate การขาดแคลนน้ำ และ ดังนั้น พวกเขาสามารถลดผลร้ายของภัยแล้ง เช่น โดยรักษาอัตราการสังเคราะห์แสงบางส่วน ในความเป็นจริง ความคมชัดลดลงใน gs มากกว่าในกับ Ci/Ca ลดน้อยลงด้วยกันบ่งชี้ว่า ข้อจำกัดช่องแทนที่เป็นความผิดปกติของความเครียดที่เกิดขึ้นในคลอโรพลาสต์ระดับสัดส่วนใหญ่การยับยั้งการดูดซึม CO2 ภายใต้เงื่อนไขของปัญหาภัยแล้ง การกู้คืนอย่างรวดเร็วของอัตราการแลกเปลี่ยนก๊าซเมื่อรด พบโดย Pinheiro (2004) ทั้งนี้ประเมินภายใต้เงื่อนไขที่คล้ายคลึงกับการศึกษานี้ เป็นสอดคล้องกับตัวควบคุมที่ช่องในการสังเคราะห์ด้วยแสงในช่วงความเครียดภัยแล้ง ไม่น่าว่า Ci ได้รับนการผลจัดถึงช่องปิดตั้งแต่: (i) น้ำขาดถูกกำหนดช้า และ (ii) กาแฟทำเป็นสายพันธุ์ homobaric และ ปิดช่องที่แตกต่างกันจึงไม่คาดว่า (DaMatta, 2003) กระนั้น ข้อสังเกตเหล่านี้ยกเลิกว่าชีวเคมีจำกัด ที่อาจได้รับการประเมินภายใต้ saturating CO2 อาจยังในส่วน constraining สังเคราะห์แสงในพืชเน้นภัยแล้ง แม้มีการลดอัตราส่วน Ci/Ca สังเกต ในกรณีใด ๆ ดังแสดง โดยคนอื่น ๆ ในกาแฟโรบัสต้า (DaMatta et al. 2002 ลิมา et al. 2002 และ Pinheiro et al. 2004), ผลตอบแทนสูงสุดควอนตัมเคมีแสง PSII เป็นโดย Fv/Fm ไม่ลดลงภายใต้สภาวะภัยแล้ง การแนะนำ photoinhibition ที่ยังไม่เกิดขึ้น ยัง ลดลงสังเกต A ไม่พร้อมกับการเพิ่ม NPQ และดังนั้นจึง ควรเกิดไม่เกิดภัยแล้งการเปลี่ยนแปลงในการกระจายความร้อน ภัยแล้งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นเล็กน้อยความดันไฟฟ้าบน PSII (ตามที่ระบุ โดยการลดใน qP), หน้าที่ปิดส่วนของกับดัก PSII ในช่วงเกิด irradiance จึง นำเกี่ยวกับการลดลงของ ΦPSII ที่ ลด ΦPSII paralleling Fv/Fm การเปลี่ยนแปลงได้อาจจะเกี่ยวข้องกับกฎระเบียบลงของ PSII ระหว่างสังเคราะห์แสงเสถียร การลดลงควรแสดงกลไก photoprotective โดยปรับอัตราเคมีแสงให้ตรงกับการใช้ ATP และ NADPH (Havaux et al. 1991 และครูซ et al. 2003) ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงใน ΦPSII ควรจะได้รับผล มากกว่าสาเหตุ การสูญเสียบางส่วนของกำลังการผลิตดำรงทั้ง ๆ ที่ มีการยับยั้งที่โดดเด่นของ เฮกโซสและซูโครสความเข้มข้นถูกรักษาไว้ในภัยแล้งเน้นพืชที่สัมพันธ์กับการควบคุมคนในโคลน 14, 46 และ 109A ในพืชเหล่านั้น การลดลงของการสังเคราะห์น้ำตาลซูโครส และการเพิ่มขึ้นของการย่อยสลายที่คาดหวังเนื่องจากยับยั้งการบางส่วนของ SPS และการเพิ่มขึ้นในกิจกรรม invertase กรด โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ Ψpd = −3.0 MPa อย่างไรก็ตาม เป็นความก้าวหน้าความเครียด ความสามารถในการสังเคราะห์น้ำตาลซูโครสควรยังคงสำหรับอีกต่อไปในโคลน 14 กว่าในโคลน 46 และ 109A คำนึงถึงสถานะที่เปิดใช้งาน SPS (ตามที่ระบุ โดยกิจกรรม Vsel) ถูกเก็บไว้ในที่โคลนที่ Ψpd =ทำงานได้ดี MPa เมื่อเทียบกับพืชควบคุม ในกรณีใด ๆ ก็ไม่น่าว่า ซูซี่มีบทบาทสำคัญ ในการย่อยสลายซูโครสเนื่องจากกิจกรรมที่ลดลงเล็กน้อย แต่เฉพาะ ในโคลน 109A ตามรายงานยังข้าว (Yang et al. 2001) บนมืออื่น ๆ ผลลัพธ์ที่แตกต่างพบ โดย Castrillo (1992) ในถั่วทั่วไป และเคลเลอร์และ Ludlow (1993) ใน pigeonpea กิจกรรมซูซี่ซึ่งเพิ่มขึ้นมากกว่ากิจกรรม invertase ภายใต้สภาวะขาดน้ำ เพราะซูโครสไม่ปฏิเสธไม่ตอบสนองต่อการรักษาภัยแล้ง มันอาจจะเสนอให้ ส่งออกลดลงเนื่องจากอุปสงค์ลดลงอ่าง ในความเป็นจริง ในโคลนนี้ประเมิน เติบโตยิงถูกเต็มยับยั้งที่บางค่าของ Ψpd ข้างต้นทำงานได้ดี MPa (Pinheiro, 2004) นอกจากนี้ ควรมีเพิ่มแบ่งแป้งในภัยแล้ง stre

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อหยุดการชลประทานการขาดน้ำของพืชที่พัฒนาช้าลงในโคลน 14 และอื่น ๆ อย่างรวดเร็วในโคลน 109A แต่ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนในเรื่องนี้อาจจะทำให้ระหว่างภัยแล้งที่มีความอ่อนไหวโคลน 46 และทนต่อความแห้งแล้งโคลน 120 ผลลัพธ์เหล่านี้แตกต่างจากก่อนหน้านี้ ข้อสังเกตในสนาม (DaMatta et al., 2003) และในเรือนกระจก (Pinheiro et al., 2004) ซึ่งในโคลน 120 เป็นดีขึ้นสามารถที่จะเลื่อนการคายน้ำของเนื้อเยื่อกว่าโคลน 46. ความแตกต่างดังกล่าวอาจอาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับอายุในการเจริญเติบโต แอตทริบิวต์ระหว่างพืชของการศึกษานี้และของคนอื่น ๆ ที่ยกมาข้างต้น ในกรณีใด ๆ โคลน 120 ได้รับการแสดงลักษณะเป็นระบบรากลึกและระบบสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการป้องกันทั้งแล้งและพาราควอทเหนี่ยวนำให้เกิดความเครียด oxidative กว่าโคลน 46 (Pinheiro et al., 2004).

มันเป็นก่อนหน้านี้ แสดงให้เห็นว่าการจัดเก็บภาษีอย่างรวดเร็วของการขาดน้ำ (Ψpdถึง -3.0 MPa หลังจากระงับการชลประทานเป็นเวลา 6 วัน) ในโคลน 109A และ 120 ผลในการปราบปรามที่สมบูรณ์แบบของ A และเพิ่มขึ้น Ci (Lima et al., 2002) จึงพัฒนาการรักษาแห้งแล้งอย่างรุนแรง . ในทางตรงกันข้ามผลปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าถ้าดำเนินช้าภัยแล้งพืชกาแฟสามารถปรับการขาดแคลนน้ำและทำให้พวกเขาสามารถลดผลกระทบที่เป็นอันตรายจากภัยแล้งเช่นโดยบางส่วนที่ยังคงรักษาอัตราการสังเคราะห์แสง ในความเป็นจริงลดลงที่คมชัดใน GS กว่าในที่มีการลดลงไปด้วยกันใน Ci / Ca ระบุว่าข้อ จำกัด ของปากใบมากกว่าความผิดปกติของความเครียดที่เกิดขึ้นในระดับ chloroplast คิดเป็นส่วนใหญ่ในการยับยั้งการดูดซึม CO2 ภายใต้เงื่อนไขแล้งความเครียด การฟื้นตัวอย่างรวดเร็วของอัตราแลกเปลี่ยนก๊าซเมื่อ re-รดน้ำเท่าที่พบโดย Pinheiro (2004) ในโคลนประเมินไว้ในที่นี้ภายใต้เงื่อนไขที่คล้ายคลึงกับการศึกษาครั้งนี้ยังสอดคล้องกับการควบคุมปากใบในการสังเคราะห์แสงในช่วงฤดูแล้งความเครียด มันไม่น่าที่ Ci ได้รับการประเมินเป็นผลมาจากการปิดปากใบหย่อมตั้งแต่: การขาดดุล (i) น้ำถูกบังคับอย่างช้า ๆ และ (ii) กาแฟมีลักษณะการทำงานเป็นสายพันธุ์ homobaric และดังนั้นการปิดปากใบที่แตกต่างกันไม่ได้ที่จะคาด (DaMatta, 2003) อย่างไรก็ตามข้อสังเกตเหล่านี้ไม่ได้ยกเลิกข้อ จำกัด ทางชีวเคมีซึ่งอาจได้รับการประเมินภายใต้ saturating CO2 อาจจะยังอยู่ในส่วนหนึ่ง constraining สังเคราะห์แสงในพืชฤดูแล้งเครียดแม้จะมีการลดลงสังเกตได้ในอัตราส่วน Ci / Ca ในกรณีใด ๆ ที่แสดงโดยคนอื่น ๆ ในกาแฟโรบัสต้า (DaMatta, et al., 2002, ลิ et al., 2002 และ Pinheiro et al., 2004) ที่อัตราผลตอบแทนที่ควอนตัมสูงสุดของโฟโต PSII เช่นการวิเคราะห์โดย Fv / FM ได้ ไม่ลดลงภายใต้สภาวะภัยแล้งบอก photoinhibition ที่ไม่ได้เกิดขึ้น นอกจากนี้การลดลงสังเกตได้ในไม่ได้ถูกมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของ NPQ และด้วยเหตุนี้ไม่มีการเปลี่ยนแปลงจากภัยแล้งที่เกิดขึ้นในการกระจายความร้อนที่เกิดขึ้นควรจะได้ ภัยแล้งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการกระตุ้นความดันใน PSII (ตามที่ระบุโดยการลดลงของ QP) ที่หมายความว่าส่วนของการดัก PSII ถูกปิดในช่วงรังสี actinic จึงนำเกี่ยวกับการลดลงของΦPSII การลดลงของΦPSIIขนานเปลี่ยนแปลง Fv / FM มีแนวโน้มที่มีความสัมพันธ์กับกฎระเบียบลงของ PSII ในระหว่างการสังเคราะห์มั่นคงของรัฐ ดังกล่าวลดลงควรจะเป็นตัวแทนกลไก photoprotective โดยการปรับอัตราเคมีเพื่อให้ตรงกับของเอทีพีและการบริโภค NADPH (Havaux et al., 1991 และครูซ et al., 2003) ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงในΦPSIIควรจะได้รับผลมากกว่าสาเหตุของการสูญเสียบางส่วนของความจุสังเคราะห์แสง.

ทั้งๆที่มีการยับยั้งที่โดดเด่นของ A, hexose และซูโครสเข้มข้นถูกเก็บรักษาไว้ในพืชฤดูแล้งเน้นญาติในการควบคุมคนใน โคลน 14, 46 และ 109A ในพืชเหล่านั้นลดลงของการสังเคราะห์น้ำตาลซูโครสและการเพิ่มขึ้นของการย่อยสลายจะถูกคาดว่าเกิดจากการยับยั้งบางส่วนของ SPS และเพิ่มขึ้นในกิจกรรมกรดอินเวอร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่Ψpd = -3.0 MPa แต่เป็นความเครียดที่ก้าวหน้าความสามารถในการสังเคราะห์น้ำตาลซูโครสควรได้รับการเก็บรักษาไว้ได้นานในโคลน 14 กว่าในโคลน 46 และ 109A คำนึงถึงว่า SPS รัฐยืนยันการใช้งาน (ตามที่ระบุโดยกิจกรรม Vsel) ถูกขังอยู่ในโคลนที่ที่Ψpd = -2.0 MPa เมื่อเทียบกับพืชควบคุม ในกรณีใด ๆ ก็ไม่น่าที่ Susy มีบทบาทสำคัญในการย่อยสลายน้ำตาลซูโครสตั้งแต่กิจกรรมลดลงเล็กน้อย แต่ในโคลน 109A เป็นยังรายงานสำหรับข้าว (Yang et al., 2001) ในทางกลับกันผลที่แตกต่างกันพบโดย Castrillo (1992) ในถั่วแขกและเคลเลอร์และลุดโลว์ (1993) ในถั่วมะแฮะซึ่งในกิจกรรม Susy เพิ่มขึ้นมากกว่ากิจกรรมอินเวอร์ภายใต้เงื่อนไขที่น้ำขาดดุล ตั้งแต่ซูโครสไม่ได้ลดลงในการตอบสนองต่อการรักษาความแห้งแล้งก็อาจจะมีการเสนอว่าการส่งออกลดลงเนื่องจากความต้องการที่ลดลงอ่าง ในความเป็นจริงในโคลนที่นี้การประเมินการเจริญเติบโตยิงถูกยับยั้งอย่างเต็มที่ที่ค่าของΨpdข้างต้น -2.0 MPa บางคน (Pinheiro, 2004) นอกจากนี้การสลายแป้งควรได้เพิ่มขึ้นในฤดูแล้ง stre

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อตลาดชลประทาน น้ำจากพืชความเครียดพัฒนาช้าในการโคลนและมากขึ้นอย่างรวดเร็วในการโคลน 109A แต่ยังไม่มีความชัดเจนในเรื่องนี้สามารถสร้างความแตกต่างระหว่างความแล้งแล้ง 46 และโคลนโคลน 120 ผลลัพธ์เหล่านี้แตกต่างจากการสังเกตก่อนหน้านี้ในฟิลด์ ( damatta et al . , 2003 ) และในเรือนกระจก ( Pinheiro et al . , 2004 ) ซึ่งในโคลน 120 กว่า สามารถ เลื่อน เนื้อเยื่อแห้งกว่าโคลน 46 เช่น ความขัดแย้งที่อาจจะเกี่ยวข้องกับอายุที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างในคุณลักษณะการเจริญเติบโตของพืชต่างๆ ของการศึกษาและผู้ที่ของอื่น ๆที่ยกมาข้างต้น ในกรณีใด ๆโคลน 120 มีลักษณะเป็นระบบรากลึกและแสดงประสิทธิภาพสารต้านอนุมูลอิสระ ระบบป้องกันทั้งแล้งและการออกซิเดชันความเครียดมากกว่าความเป็นโคลน 46 ( Pinheiro et al . , 2004 )มันเคยแสดงที่จัดเก็บอย่างรวดเร็วของการขาดน้ำ ( Ψ PD ถึง− 3.0 MPa หลังจากระงับชลประทาน 6 วัน ) ในโคลน 109A 120 มีผลในการเพิ่มขึ้นและสมบูรณ์ของ CI ( ลิมา et al . , 2002 ) จึง characterising รักษาภัยแล้งรุนแรง ในทางตรงกันข้าม ผลพบว่า ถ้าแล้งความคืบหน้าช้า พืชกาแฟสามารถ acclimate และขาดแคลนน้ำ จึงสามารถลดผลกระทบที่เป็นอันตรายของภัยแล้ง เช่น โดยบางส่วนยังคงรักษาอัตราการสังเคราะห์ด้วยแสง . ในความเป็นจริง , คมชัดลดลงใน GS มากกว่าในผู้ป่วยที่มีการลดลงใน CI / แคลิฟอร์เนีย ระบุว่า พื้นที่ข้อจำกัดมากกว่า stress-induced ความผิดปกติในระดับคลอคิดไปเพื่อการยับยั้งการดูดซึม CO2 ภายใต้สภาวะความเครียด ภัยแล้ง กู้คืนอย่างรวดเร็วของอัตราการแลกเปลี่ยนก๊าซ เมื่อจะรดน้ำต้นไม้ เท่าที่พบโดย Pinheiro ( 2004 ) ในโคลนนี้ประเมินภายใต้เงื่อนไขที่คล้ายกับบรรดาของการศึกษานี้ยังสอดคล้องกับการควบคุมของความเครียดในการสังเคราะห์แสงในช่วงแล้ง มันไม่น่าเป็นสายที่ได้รับการประมาณการผลของ patchy ปากปิดตั้งแต่ : ( i ) การขาดน้ำ คือ ออกช้า และ ( 2 ) กาแฟ ทำตัวเป็น homobaric สายพันธุ์ และพันธุ์ปากปิดไม่ได้ ( damatta , 2003 ) อย่างไรก็ตาม ข้อสังเกตเหล่านี้อย่าลืมว่าข้อจำกัดทางชีวเคมี ซึ่งอาจถูกประเมินภายใต้สูง CO2 อาจจะยังในส่วนของการสังเคราะห์แสงในพืชแล้ง constraining เครียด แม้พบว่าลดลงใน CI / CA อัตราส่วน ในกรณีใด ๆที่แสดงโดยคนอื่น ๆในกาแฟ โรบัสต้า ( damatta et al . , 2002 , ลิมา et al . , 2002 และ Pinheiro et al . , 2004 ) , สูงสุดปริมาณผลผลิตของ psii เคมีแสงที่วิเคราะห์โดย FV / เอฟเอ็มไม่ได้ลดลงภายใต้สภาพความแห้งแล้ง แนะนำว่า photoinhibition ไม่ได้เกิดขึ้น นอกจากนี้ พบว่าลดลงในไม่ได้มีเพิ่มขึ้นใน npq จึงไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงในการกระจายความร้อนแล้งน่าจะเกิดขึ้น ภัยแล้งทำให้เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการกระตุ้น กดดัน psii ( แสดงโดยลดลงใน qp ) หมายถึงส่วนของกับดัก psii actinic ถูกปิดในช่วงดังกล่าว จึงนำไปสู่การลดลงในΦ psii . การขนานวงจรแปลงผันการเปลี่ยนแปลงΦ psii FV / FM น่าจะเกี่ยวข้องกับ down-regulation คงที่ของ psii ในระหว่างการสังเคราะห์แสง เช่นการลดควรแสดงกลไก photoprotective โดยการปรับอัตราการเผาไหม้เพื่อราคาที่ ATP และการบริโภค nadph ( havaux et al . , 1991 และ ครูซ et al . , 2003 ) ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงในΦ psii ควรจะได้รับผลกระทบมากกว่า สาเหตุ ของการสูญเสียบางส่วนของความสามารถในการสังเคราะห์ด้วยแสง .แม้ในการยับยั้งที่น่าทึ่งของ , เฮกโซสและน้ำตาลซูโครสความเข้มข้นรักษาในฤดูแล้งพืชที่สัมพันธ์กับการควบคุมเน้นอยู่ในโคลน 14 , 46 และ 109A ในพืชเหล่านั้น การลดลงของการสังเคราะห์น้ำตาลซูโครสและการเพิ่มขึ้นของการย่อยสลายถูกคาดว่าเนื่องจากการบางส่วนของ SP และเพิ่มกิจกรรมเย็นกรด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่Ψ PD = − 3 MPa อย่างไรก็ตาม ขณะที่ความเครียดขึ้น ความสามารถในการสังเคราะห์ซูโครส ควรได้รับการดูแลรักษาเป็นเวลานานในการโคลน 14 กว่าในโคลนแล้ว 109A พิจารณาว่า สปส. กระตุ้นรัฐ ( แสดงเป็น โดย vsel กิจกรรม ) ที่ถูกเก็บไว้ในโคลนที่Ψ PD = − 2.0 MPa เมื่อเทียบกับพืชควบคุม ในกรณีใด ๆ มันไม่น่าที่ ซูซี่ มีบทบาทหลักในการย่อยสลายสารตั้งแต่ กิจกรรม ลดลงเล็กน้อย แต่ในการโคลน 109A ขณะที่ยังมีรายงานข้าว ( หยาง et al . , 2001 ) บนมืออื่น ๆ , ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันที่พบโดยทั่วไป castrillo ( 1992 ) ในถั่วและเคลเลอร์ลุดโลว์ ( 1993 ) และแฮะ ซึ่งกิจกรรม ซูซี่ เพิ่มมากขึ้นกว่าเย็นกิจกรรมภายใต้สภาวะขาดน้ำ ตั้งแต่ซูโครสไม่ปฏิเสธในการรักษา ปัญหาภัยแล้งอาจจะเสนอว่า การส่งออกลดลง เนื่องจากความต้องการลดลงจม . ในความเป็นจริงในโคลนนี้ประเมินการเจริญเติบโตเต็มที่การยิงในบางค่าของΨ PD ข้างต้น− 2.0 MPa ( Pinheiro , 2004 ) นอกจากนี้ ควรมีการแบ่งสินค้าแป้ง