Artificial sweeteners are not the a

Artificial sweeteners are not the answer to childhood obesity
A B S T R A C T
While no single factor is responsible for the recent, dramatic increases in overweight and obesity, a scientific consensus has emerged suggesting that consumption of sugar-sweetened products, especially beverages, is casually linked to increases in risk of chronic, debilitating diseases including type 2 diabetes, cardiovascular disease, hypertension and stroke. One approach that might be beneficial would be to replace sugar-sweetened items with products manufactured with artificial sweeteners that provide sweet tastes but with fewer calories. Unfortunately, evidence now indicates that artificial sweeteners are also associated with increased risk of the same chronic diseases linked to sugar consumption. Several biologically plausible mechanisms may explain these counterintuitive negative associations. For example, artificial sweeteners can interfere with basic learning processes that serve to anticipate the normal consequences of consuming sugars, leading to overeating, diminished release of hormones such as GLP-1, and impaired blood glucose regulation. In addition, artificial sweeteners can alter gut microbiota in rodent models and humans, which can also contribute to impaired glucose regulation. Use of artificial sweeteners may also be particularly problematic in children since exposure to hyper-sweetened foods and beverages at young ages may have effects on sweet preferences that persist into adulthood. Taken as a whole, current evidence suggests that a focus on reducing sweetener intake, whether the sweeteners are caloric or non-caloric, remains a better strategy for combating overweight and obesity than use of artificial sweeteners.








Introduction
It is widely acknowledged that rates of overweight and obesity among adults have risen significantly not only within the U.S., but also worldwide, over the past several decades (Flegal, Carroll, Kit, & Ogden, 2012). At the same time, rates of excess body weight have also risen dramatically among children and adolescents; for example, it is estimated that almost 35% of children between the ages of 12 and 19 in the U.S. are overweight, with a body mass index (BMI) above the 85th percentile (Ogden, Carroll, Kit, & Flegal, 2014). From a public health perspective, overweight and obesity are of particular concern because they are associated with increased risk for a variety of chronic and debilitating diseases including cancers, cardiovascular disease and diabetes (Ng et al., 2014). The full magnitude of the effects of overweight and obesity during childhood on health outcomes will take years to emerge. However, current data suggest that not only is overweight during childhood a strong predictor of overweight during adulthood (e.g. Clarke & Lauer, 1993; Freedman et al., 2005; Serdula et al., 1993), but that diseases once confined to adulthood, such as type 2 diabetes, are now diagnosed in increasing numbers in children and adolescents (Dabelea et al., 2014; Demmer, Zuk, Rosenbaum, & Desvarieux, 2013). Thus, formulating effective strategies to reduce the prevalence of overweight, obesity, and attendant health consequences in childhood is important not only for improving the quality of life for children now, but for preventing the emergence of life-long problems, including cognitive deficits as described in other papers in this volume.
The goal of the present paper is to consider scientific evidence related to one approach that has been advocated as a possible strategy to reduce overweight and obesity in children, replacing caloric sugars like sucrose or high-fructose corn syrup with sweeteners that satisfy the desire for sweet tastes without the detrimental effects strongly associated with sugar intake. Currently, in the U.S., six such sweeteners are approved for use in foods and beverages, including aspartame, sucralose, saccharin, and acesulfame potassium, with another two plant-derived sweeteners receiving Generally Regarded as Safe designations (US Food and Drug Administration, 2014). While these sugar substitutes are referred to by a number of names,
including artificial, high-intensity, low-calorie, or non-caloric sweeteners, in the present paper the term artificial sweetener will be used. Each provides little or no energy, in most cases because it activates sweet taste receptors at very low concentrations relative to sugar, with estimates of the potency of artificial sweeteners currently approved in the U.S. ranging from about 200 times to up to 20,000 times the sweetness of sugar (US Food and Drug Administration,2014).Because they provide little or no energy, so goes the argument, the number of calories consumed will be reduced when artificial sweeteners are used in place of caloric sugars. However, it is not clear that scientific evidence actually supports such a belief. Instead, as described below, artificial sweeteners may actually contribute to increasing the negative outcomes they have been employed to mitigate.




















Obesity, sugary drinks and disease
The causes of overweight and obesity are multifactorial, and the focus on any single factor no doubt oversimplifies the issue. Nevertheless, with regard to recent and rapid increases in the prevalence of obesity, scientific evidence has implicated a number of dietary factors as likely contributors. Most recently, special attention has been focused on the extremely high levels of consumption of sugars in general, and sugar-sweetened beverages in particular. For example, in the U.S. overall consumption of sugar-sweetened soft drinks in 2001 was roughly 37 gallons per capita (USDA, Economic Research Service, 2008). In 2012 over 70% of adults reported that they consumed sugar-sweetened beverages (SSB; soft drinks or fruit drinks with added sugar; Kumar et al., 2014), with over 25% reporting daily intake. A recent meta-analysis also showed strong links between SSB consumption and increased body weight (Malik, Pan, Willett, & Hu, 2013). Further, regular consumption of SSB in adults has been directly associated with a variety of negative outcomes. For example,
a number of long-term prospective cohort studies have documented increased risk for overweight and obesity, cardiovascular disease, hypertension and stroke, type 2 diabetes, and metabolic syndrome in adults who regularly consume SSB (typically one serving or more per day; see Malik et al., 2013).
Intake of sweetened foods and beverages is problematic not only for adults but may be even more of an issue for children and adolescents, as data suggest that exposure to foods during early development can have effects on food choices and preferences that persist throughout life (e.g. Mennella & Castor, 2012). From very early in life, sweet tastes elicit behavioral responses suggesting they are highly pleasant, and newborns of many mammalian species display strong preferences for sweet tastes relative to water (for review, see Mennella, 2014). While strong preferences may not always translate into high levels of intake, current data indicate that children and adolescents do consume high levels of sweetened beverages, including sweetened milks, fruit-flavored drinks, soda and sports drinks. For example, roughly 70% of children aged 2–19 years currently consume sugar-sweetened beverages daily (Han & Powell, 2013; Mesirow &Welsh, 2015). Even among young children, sweetened beverage is highly prevalent, with intake of at least one type of sweetened beverage reported in more than 90% of children aged 3–5 (e.g. Nickelson, Lawrence, Parton, Knowlden, & McDermott, 2014)
and one study reporting daily SSB consumption among approximately 10% of 2-year-olds (DeBoer, Scharf, & Demmer, 2013). As seen in adults, regular consumption of SSB in children and adolescents is associated with increased risk for overweight and obesity (DeBoer et al., 2013; Fiorito, Marini, Francis, Smiciklas-Wright, & Birch, 2009; Zheng et al., 2014, 2015).























Artificial sweeteners, obesity, and disease
The strong and consistent associations among SSB intake, obesity, and diseases like diabetes have led to increasing emphasis on reducing the availability and consumption of sugars and sugar sweetened beverages among children and adults (Hu, 2013). But reducing intake of sugary foods and beverages has not proved simple, as evidenced by persistently high levels of intake. While the promise has been that artificial sweeteners will promote healthy outcomes like reductions in overweight and obesity this is a promise that lacks clear and consistent supporting evidence. It is critical to recognize that even if diet soda consumption can produce weight loss compared to SSB, this does not necessarily indicate that artificial sweeteners are healthy, only that they may be less problematic than SSB. Among interventional studies in which sugar-sweetened versions of foods or beverages have been replaced by artificially sweetened versions, results do not consistently indicate that artificial sweeteners themselves play any specific role in promoting weight loss in overweight individuals. For example, one early study compared weight loss in overweight women who were encouraged to increase their consumption of the artificial sweetener aspartame to those who were advised to eliminate aspartame from their diets (Blackburn, Kanders, Lavin, Keller, & Whatley, 1997). The results clearly illustrated identical weight loss in the two groups; women who virtually eliminated aspartame from their diets lost the same amount of weight as women who significantly increased their aspartame intake, suggesting that artificial sweeteners are not specifically helpful at aiding weight loss. More recently, an interventional study in overweight adults examined daily consumers of SSB who were encouraged to replace the SSB with either diet soda or water; both groups demonstrated weight loss that was not different from that observed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สารให้ความหวานเทียมไม่ใช่คำตอบของโรคอ้วนในวัยเด็กA B S T R C Tในขณะที่ปัจจัยเดียวไม่รับผิดชอบเพิ่มขึ้นล่าสุด ละครในน้ำหนักเกินและโรคอ้วน มติทางวิทยาศาสตร์ได้ผงาดขึ้นแนะนำว่า การบริโภคน้ำตาลใสผลิตภัณฑ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องดื่ม ลวก ๆ เชื่อมโยงกับเพิ่มความเสี่ยงของโรค debilitating โรครวมทั้งชนิด 2 โรคเบาหวาน โรคหัวใจและหลอดเลือด ความดันโลหิตสูง และโรคหลอดเลือดสมอง วิธีหนึ่งที่อาจเป็นประโยชน์จะมีการ ทดแทนน้ำตาลใสสินค้าผลิตภัณฑ์ที่ผลิต มีสารให้ความหวานเทียมที่ให้รสหวาน แต่ มีแคลอรี่น้อยลง อับ หลักฐานบ่งชี้ด้วยว่า สารให้ความหวานเทียมยังเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงโรคเรื้อรังเหมือนกันกับการบริโภคน้ำตาลเพิ่มขึ้น กลไกหลายชิ้นรับมืออาจอธิบายความสัมพันธ์เชิงลบเหล่านี้ counterintuitive ตัวอย่าง สารให้ความหวานเทียมอาจรบกวนกระบวนการเรียนรู้พื้นฐานให้ตัดผลปกติการบริโภคน้ำตาล นำ overeating ลดลงของฮอร์โมนเช่น GLP-1 และความบกพร่องทางด้านการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด นอกจากนี้ สารให้ความหวานเทียมสามารถเปลี่ยนไส้ microbiota ใน rodent รุ่นและมนุษย์ ซึ่งยังสามารถสนับสนุนให้ควบคุมน้ำตาลในผู้ที่มี ใช้สารให้ความหวานเทียมอาจจะมีปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กเนื่องจากสัมผัสกับไฮเปอร์ใสอาหาร และเครื่องดื่มที่วัยหนุ่มสาวอาจมีผลลักษณะหวานที่คงอยู่ในวัยผู้ใหญ่ได้ ใช้เป็นพยานหลักฐานทั้งหมด ปัจจุบันแนะนำว่า เน้นลดการบริโภคสารให้ความหวาน ว่าสารให้ความหวานที่มีแคลอริก หรือไม่แคลอริ ก ยังคงเป็น กลยุทธ์ที่ดีสำหรับการต่อสู้น้ำหนักเกินและโรคอ้วนมากกว่าการใช้สารให้ความหวานเทียมแนะนำIt is widely acknowledged that rates of overweight and obesity among adults have risen significantly not only within the U.S., but also worldwide, over the past several decades (Flegal, Carroll, Kit, & Ogden, 2012). At the same time, rates of excess body weight have also risen dramatically among children and adolescents; for example, it is estimated that almost 35% of children between the ages of 12 and 19 in the U.S. are overweight, with a body mass index (BMI) above the 85th percentile (Ogden, Carroll, Kit, & Flegal, 2014). From a public health perspective, overweight and obesity are of particular concern because they are associated with increased risk for a variety of chronic and debilitating diseases including cancers, cardiovascular disease and diabetes (Ng et al., 2014). The full magnitude of the effects of overweight and obesity during childhood on health outcomes will take years to emerge. However, current data suggest that not only is overweight during childhood a strong predictor of overweight during adulthood (e.g. Clarke & Lauer, 1993; Freedman et al., 2005; Serdula et al., 1993), but that diseases once confined to adulthood, such as type 2 diabetes, are now diagnosed in increasing numbers in children and adolescents (Dabelea et al., 2014; Demmer, Zuk, Rosenbaum, & Desvarieux, 2013). Thus, formulating effective strategies to reduce the prevalence of overweight, obesity, and attendant health consequences in childhood is important not only for improving the quality of life for children now, but for preventing the emergence of life-long problems, including cognitive deficits as described in other papers in this volume. เป้าหมายของกระดาษนำเสนอจะพิจารณาหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการหนึ่งที่ได้รับการสนับสนุนเป็นวิธีกลยุทธ์สามารถลดน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในเด็ก แทนน้ำตาลแคลอริกเช่นซูโครสหรือน้ำเชื่อมฟรักโทสสูงข้าวโพด ด้วยสารให้ความหวานที่ตอบสนองความต้องการรสหวานไม่ มีผลกระทบผลดีอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับการบริโภคน้ำตาล ปัจจุบัน ในสหรัฐอเมริกา สารให้การความเช่นหกหวานจะอนุมัติให้ใช้ในอาหารและเครื่องดื่ม แอสปาร์แตม sucralose แซกคารีน และ acesulfame โพแทสเซียม กับอีกสองโรงงานที่ได้รับสารให้ความหวานได้รับโดยทั่วไปถือเป็นบอกปลอดภัย (เราอาหารและยา 2014) ในขณะที่ทดแทนน้ำตาลเหล่านี้จะอ้างอิงตามจำนวนชื่อจะถูกใช้รวมทั้งการประดิษฐ์ ความ เข้มสูง แค ลอรี่ต่ำ หรือไม่แคลอริกสารให้ความหวาน ในกระดาษมีสารให้ความหวานเทียมคำ แต่ละให้น้อย หรือไม่มีพลังงาน ส่วนใหญ่เนื่องจากมันเรียก receptors รสหวานที่ความเข้มข้นต่ำมากเมื่อเทียบกับน้ำตาล มีการประเมินสมรรถภาพของสารให้ความหวานเทียมที่ปัจจุบันได้รับการอนุมัติในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่เวลาประมาณ 200 ถึง 20000 ครั้งที่ความหวานหอมของน้ำตาล (เราอาหารและยา 2014) เพราะให้พลังงานน้อย หรือไม่ ให้อาร์กิวเมนต์ จำนวนแคลอรี่ที่ใช้ไปจะลดลงเมื่อมีใช้สารให้ความหวานเทียมแทนน้ำตาลแคลอริก อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ชัดเจนว่า หลักฐานทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนความเชื่อดังกล่าวจริง แทน ตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง สารให้ความหวานเทียมอาจจริงนำไปสู่การเพิ่มผลลบที่มีการจ้างงานเพื่อลดการเครื่องดื่มที่ไพเราะ โรคอ้วน และโรคThe causes of overweight and obesity are multifactorial, and the focus on any single factor no doubt oversimplifies the issue. Nevertheless, with regard to recent and rapid increases in the prevalence of obesity, scientific evidence has implicated a number of dietary factors as likely contributors. Most recently, special attention has been focused on the extremely high levels of consumption of sugars in general, and sugar-sweetened beverages in particular. For example, in the U.S. overall consumption of sugar-sweetened soft drinks in 2001 was roughly 37 gallons per capita (USDA, Economic Research Service, 2008). In 2012 over 70% of adults reported that they consumed sugar-sweetened beverages (SSB; soft drinks or fruit drinks with added sugar; Kumar et al., 2014), with over 25% reporting daily intake. A recent meta-analysis also showed strong links between SSB consumption and increased body weight (Malik, Pan, Willett, & Hu, 2013). Further, regular consumption of SSB in adults has been directly associated with a variety of negative outcomes. For example,a number of long-term prospective cohort studies have documented increased risk for overweight and obesity, cardiovascular disease, hypertension and stroke, type 2 diabetes, and metabolic syndrome in adults who regularly consume SSB (typically one serving or more per day; see Malik et al., 2013).Intake of sweetened foods and beverages is problematic not only for adults but may be even more of an issue for children and adolescents, as data suggest that exposure to foods during early development can have effects on food choices and preferences that persist throughout life (e.g. Mennella & Castor, 2012). From very early in life, sweet tastes elicit behavioral responses suggesting they are highly pleasant, and newborns of many mammalian species display strong preferences for sweet tastes relative to water (for review, see Mennella, 2014). While strong preferences may not always translate into high levels of intake, current data indicate that children and adolescents do consume high levels of sweetened beverages, including sweetened milks, fruit-flavored drinks, soda and sports drinks. For example, roughly 70% of children aged 2–19 years currently consume sugar-sweetened beverages daily (Han & Powell, 2013; Mesirow &Welsh, 2015). Even among young children, sweetened beverage is highly prevalent, with intake of at least one type of sweetened beverage reported in more than 90% of children aged 3–5 (e.g. Nickelson, Lawrence, Parton, Knowlden, & McDermott, 2014)and one study reporting daily SSB consumption among approximately 10% of 2-year-olds (DeBoer, Scharf, & Demmer, 2013). As seen in adults, regular consumption of SSB in children and adolescents is associated with increased risk for overweight and obesity (DeBoer et al., 2013; Fiorito, Marini, Francis, Smiciklas-Wright, & Birch, 2009; Zheng et al., 2014, 2015).สารให้ความหวานเทียม โรคอ้วน และโรคThe strong and consistent associations among SSB intake, obesity, and diseases like diabetes have led to increasing emphasis on reducing the availability and consumption of sugars and sugar sweetened beverages among children and adults (Hu, 2013). But reducing intake of sugary foods and beverages has not proved simple, as evidenced by persistently high levels of intake. While the promise has been that artificial sweeteners will promote healthy outcomes like reductions in overweight and obesity this is a promise that lacks clear and consistent supporting evidence. It is critical to recognize that even if diet soda consumption can produce weight loss compared to SSB, this does not necessarily indicate that artificial sweeteners are healthy, only that they may be less problematic than SSB. Among interventional studies in which sugar-sweetened versions of foods or beverages have been replaced by artificially sweetened versions, results do not consistently indicate that artificial sweeteners themselves play any specific role in promoting weight loss in overweight individuals. For example, one early study compared weight loss in overweight women who were encouraged to increase their consumption of the artificial sweetener aspartame to those who were advised to eliminate aspartame from their diets (Blackburn, Kanders, Lavin, Keller, & Whatley, 1997). The results clearly illustrated identical weight loss in the two groups; women who virtually eliminated aspartame from their diets lost the same amount of weight as women who significantly increased their aspartame intake, suggesting that artificial sweeteners are not specifically helpful at aiding weight loss. More recently, an interventional study in overweight adults examined daily consumers of SSB who were encouraged to replace the SSB with either diet soda or water; both groups demonstrated weight loss that was not different from that observed

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารให้ความหวานเทียม ไม่ใช่คำตอบสำหรับโรคอ้วนในวัยเด็ก
B S T R A C T
ในขณะที่ไม่ปัจจัยเดียวเป็นผู้รับผิดชอบล่าสุด , เพิ่มขึ้นอย่างมากในภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน ฉันทามติทางวิทยาศาสตร์ได้ออกมาแนะนำว่า การบริโภคน้ำตาล รสหวาน ผลิตภัณฑ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องดื่มแบบเชื่อมโยงเพื่อเพิ่มความเสี่ยงของโรค debilitating เรื้อรัง รวมทั้งชนิดที่ 2 โรคเบาหวานโรคหัวใจและหลอดเลือด โรคความดันโลหิตสูงและโรคหลอดเลือดสมอง วิธีการหนึ่งที่อาจจะมีประโยชน์ที่จะแทนที่น้ำตาล รสหวาน สินค้า ด้วยผลิตภัณฑ์ที่ผลิตขึ้นด้วยสารให้ความหวานเทียมที่ให้รสหวาน แต่มีแคลอรีน้อยกว่า แต่หลักฐานแล้วพบว่า สารให้ความหวานเทียมเป็นยังเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของเดียวกันโรคเรื้อรังที่เชื่อมโยงกับการบริโภคน้ำตาลหลายทางชีวภาพที่เป็นไปได้อาจอธิบายกลไกเหล่านี้ขัดกับความรู้สึกลบสมาคม ตัวอย่างเช่น สารให้ความหวานเทียมสามารถแทรกแซงกับการเรียนรู้พื้นฐาน กระบวนการที่ใช้ในการคาดการณ์ผลปกติของการบริโภคน้ำตาล นำไปสู่การกินมากเกินไปลดการปล่อยฮอร์โมน เช่น glp-1 และการควบคุมกลูโคสเลือดบกพร่อง นอกจากนี้สารให้ความหวานเทียมสามารถเปลี่ยนไส้ในรูปแบบไมโครไบโ ้าหนูและมนุษย์ ซึ่งสามารถนำไปสู่การควบคุมกลูโคสบกพร่อง การใช้สารให้ความหวานเทียมอาจจะมีปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็กเนื่องจากการสัมผัสกับไฮเปอร์ รสหวาน อาหารและเครื่องดื่มที่หนุ่มสาววัยหวานอาจจะมีผลในลักษณะที่คงอยู่เป็นผู้ใหญ่ ถ่ายโดยรวมหลักฐานปัจจุบันแสดงให้เห็นว่ามุ่งลดการบริโภคน้ำตาล ไม่ว่าจะเป็นพลังงานหรือแคลอรี่สารให้ความหวานไม่ยังคงเป็นกลยุทธ์ที่ดีสำหรับการต่อสู้กับภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน มากกว่าการใช้สารให้ความหวานเทียม








บทนำ
เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่า อัตราของภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในผู้ใหญ่มีเพิ่มขึ้นอย่างมากไม่เพียง แต่ในสหรัฐอเมริกา แต่ยังทั่วโลกในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ( flegal ) , ชุด&เดน , 2012 ) ในขณะเดียวกัน อัตราของน้ำหนักส่วนเกินของร่างกายก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในหมู่เด็กและวัยรุ่น ตัวอย่างเช่น มันคือประมาณว่าเกือบ 35 % ของเด็กอายุระหว่าง 12 และ 19 ในสหรัฐอเมริกามีน้ำหนักเกินกับดัชนีมวลกาย ( BMI ) สูงกว่าร้อยละ 85 ( เดน ) & , ชุด flegal 2014 )จากสาธารณสุข มองว่า ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนเป็นกังวลโดยเฉพาะเนื่องจากพวกเขาจะเชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับความหลากหลายของโรคเรื้อรังและ debilitating โรครวมทั้งโรคมะเร็ง , โรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคเบาหวาน ( NG et al . , 2010 ) เต็มขนาดของผลกระทบของภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในวัยเด็กต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพจะใช้เวลาปีเพื่อออกมา อย่างไรก็ตามข้อมูลปัจจุบันชี้ให้เห็นว่าไม่เพียง แต่เป็นคนอ้วนในวัยเด็ก ) ที่แข็งแกร่งของคนอ้วนในผู้ใหญ่ ( เช่น คลาร์ก& Lauer , 1993 ; ฟรีดแมน et al . , 2005 ; serdula et al . , 1993 ) แต่โรคเมื่อคับผู้ใหญ่ เช่น โรค เบาหวาน ประเภท 2 มีการวินิจฉัยในตัวเลขที่เพิ่มขึ้นในเด็กและวัยรุ่น ( dabelea et al . , 2014 ; demmer ซัก&โรเซนบอม , , , desvarieux 2013 )ดังนั้นการกำหนดกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพเพื่อลดความชุกของภาวะน้ำหนักเกิน โรคอ้วน และผู้ติดตามผลสุขภาพในวัยเด็กเป็นสำคัญ ไม่เพียง แต่ในการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของเด็กแล้ว แต่เพื่อป้องกันการเกิดปัญหาตลอดชีวิต รวมถึงการรับรู้ตามที่อธิบายไว้ในเอกสารอื่น ๆในหมวดนี้
เป้าหมายของกระดาษในปัจจุบันคือการพิจารณาหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการหนึ่งที่ได้รับการ สนับสนุน เป็นกลยุทธ์ที่เป็นไปได้ในการลดภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในเด็ก แทนน้ำตาลแคลอรี่สูงฟรักโทสข้าวโพดน้ำเชื่อมซูโครสหรือชอบด้วยสารให้ความหวานที่ตอบสนองความปรารถนาในรสหวานโดยไม่มีผลกระทบเกี่ยวข้องอย่างมากกับน้ำตาล . ปัจจุบันในสหรัฐอเมริกา