Saying the truth, he didn’t even ne

Saying the truth, he didn’t even need to see that window. It was obvious. If the chef treats you with that kind of face, with that kind of smile you could only enjoy your meal, except if it was not delicious. Jo Minjoon mumbled in a low voice.

“Did I learn something new?”
“Learn what?”

At the unexpected voice, Jo Minjoon got surprised and looked at his side. He didn’t know when he came but Anderson was checking at the customers with his arms crossed. Jo Minjoon calmed his surprised heart and replied.

“I mean Chloe. To the customers……. How do I have to say this…. Treat well? Act gently? Something’s lacking. Right. To smile and serve them honestly. With just that, the atmosphere which the customers have their meal changes completely.”
“That’s obvious.”
“Even though it was obvious, I can’t do it well. To make a smile so bright as to the person that’s watching you feels good.”

At those words Anderson snorted. He opened his mouth and said coldly.

“If there are people like Chloe, then people like you and me should exist. Take into account that all of the chefs smile like that. Rather, they would prefer meaner chefs.”
“That’s right. ……..But why are you here? Aren’t you in charge of the main?”
“Because I have time to spare. I only finished the preparations. Don’t ask beyond that. I’m not getting deceived by a spy.”
“You really like calling me a spy.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พูดความจริง เขาไม่จำเป็นเมื่อต้องการดูหน้าต่างนั้น มันเป็นที่ชัดเจน ถ้าพ่อครัวถือว่าคุณ มีแบบของใบหน้า มีแบบของรอยยิ้ม คุณสามารถเพียงรับประทานอาหาร ยกเว้นหากว่าอร่อยไม่ Jo Minjoon mumbled ในเสียงต่ำ"ผมเรียนรู้สิ่งใหม่""เรียนรู้อะไร"ที่เสียงไม่คาดคิด Jo Minjoon ได้ประหลาดใจ และมองไปที่ด้านข้างของเขา เขาไม่รู้ว่าเมื่อเขามา แต่แอนเดอร์สันถูกตรวจสอบที่ลูกค้ากับแขนของเขาข้าม Jo Minjoon สงบใจแปลกใจ แล้วตอบว่า"ผมหมายถึง Chloe ให้กับลูกค้า... ว่าต้องพูดแบบนี้... ปฏิบัติต่อกัน ทำเบา ๆ สิ่งที่ขาด ด้านขวา ยิ้ม และให้พวกเขาตรงไปตรงมา กับเพียงที่ บรรยากาศที่ลูกค้าได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ ""ที่ไม่ชัดเจน""แม้ว่ามันเป็นที่ชัดเจน ฉันทำไม่ดี จะทำให้รอยยิ้มสดใสจึงเป็นคนที่ดูคุณรู้สึกดีขึ้น"ในคำเหล่านั้น snorted แอนเดอร์สัน เขาเปิดปากของเขา และว่า จ้างงาน"ถ้ามีคนชอบ Chloe แล้วคนที่ชอบคุณและฉันควรอยู่ คำนึงว่า ทั้งหมดของเชฟยิ้มชอบที่ ค่อนข้าง พวกเขาต้องการเชฟ meaner ""ถูกต้อง …….. แต่ทำไมคุณที่นี่ ไม่ได้คุณรับผิดชอบหลัก""เพราะผมมีเวลาว่าง ฉันเท่านั้นเสร็จสิ้นการเตรียมการ อย่าถามนอกเหนือจากนั้น ผม:ไม่ได้หลอก โดยสายลับ""คุณชอบเรียกผมเป็นสายลับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดความจริงเขาไม่ได้ต้องดูที่หน้าต่าง มันเห็นได้ชัด ถ้าพ่อครัวปฏิบัติต่อคุณกับชนิดของใบหน้าที่มีชนิดของรอยยิ้มที่คุณจะสามารถเพลิดเพลินไปกับมื้ออาหารของคุณยกเว้นถ้ามันไม่อร่อย โจ Minjoon พึมพำเสียงต่ำ.

"ไม่ว่าฉันเรียนรู้สิ่งใหม่?"
"เรียนรู้อะไร?"

ในเสียงที่ไม่คาดคิดโจ Minjoon ได้แปลกใจและมองไปที่ด้านข้างของเขา เขาไม่ทราบว่าเมื่อเขามา แต่เดอร์สันได้รับการตรวจสอบที่ลูกค้าที่มีแขนของเขาข้าม โจ Minjoon สงบหัวใจประหลาดใจของเขาและตอบ.

"ผมหมายความว่าโคลอี้ ให้กับลูกค้า ...... ฉันจะมีวิธีการพูดแบบนี้ ... การรักษาด้วยหรือไม่ พระราชบัญญัติเบา ๆ ? บางสิ่งบางอย่างขาด ขวา. เพื่อรอยยิ้มและให้บริการได้ตรงไปตรงมา มีเพียงว่าบรรยากาศที่ลูกค้ามีการเปลี่ยนแปลงอาหารของพวกเขาอย่างสมบูรณ์. "
" นั่นคือที่เห็นได้ชัด. "
" แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ชัดเจนผมไม่สามารถทำมันได้ดี เพื่อให้รอยยิ้มที่สดใสเป็นกับคนที่ดูคุณรู้สึกดี. "

ในคำพูดเหล่านั้นแอนเดอ snorted เขาเปิดปากของเขาและกล่าวอย่างเย็นชา.

"ถ้ามีคนชอบ Chloe แล้วคนเช่นคุณและฉันควรอยู่ คำนึงถึงว่าทั้งหมดของเชฟยิ้มเช่นนั้น แต่พวกเขาต้องการที่พ่อครัว meaner. "
" ที่เหมาะสม ...... ..But ทำไมคุณอยู่ที่นี่? คุณไม่อยู่ในความดูแลของหลัก? "
" เพราะผมมีเวลาว่าง ฉันเสร็จเพียงการเตรียมการ ไม่ต้องถามมากไปกว่านั้น ฉันไม่ได้หลอกโดยสายลับ. "
" คุณชอบเรียกผมเป็นสายลับ ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พูดความจริง เขาไม่ได้ต้องการที่จะเห็นหน้าต่างนั่น มันเห็นได้ชัด ถ้าเชฟทำกับคุณแบบนั้น ใบหน้ามีรอยยิ้มแบบนี้ คุณสามารถเพลิดเพลินกับอาหารของคุณ แต่ถ้ามันไม่อร่อย โจ มินจุนพึมพำขึ้นเบาๆ" ผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ "" เรียนอะไร ? "ที่เสียงที่ไม่คาดคิด , โจ มินจุนก็แปลกใจและมองที่ด้านข้างของเขา เขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อเขากลับมา แต่แอนเดอร์สันก็เช็คที่ลูกค้าที่มีแขนข้าม โจ มินวู หัวใจของเขาก็ตกใจ และตอบ" ฉันหมายถึง โคลอี้ ให้กับลูกค้า . . . . . . . ทำไมฉันต้องพูดแบบนี้ . . . . รักษาดี ทำเบา ๆ ? สิ่งที่ขาดไป ใช่ ยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ เพียงแค่นั้น บรรยากาศที่ลูกค้ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ของอาหาร . "" ก็อย่างที่เห็น "" แม้ว่ามันชัดเจน ฉันไม่สามารถทำมันได้ดี ให้รอยยิ้มที่สดใส เป็นคนที่ดูแล้วรู้สึกดีในคำเหล่านั้น แอนเดอร์สันได้กลิ่น . เขาเปิดปากของเขา และกล่าวอย่างเย็นชา" หากมีคนชอบโคลอี้ แล้วคนเช่นคุณและฉันควรจะอยู่ พิจารณาว่าทั้งหมดของเชฟยิ้มแบบนี้ แต่พวกเขาต้องการเลือกเชฟ "" ใช่แล้ว . . . . . แต่ทำไมเจ้ามาที่นี่ ? นายต้องดูแลหลัก "" เพราะฉันมีเวลาเหลือเฟือ ฉันเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่ขอเกินกว่านั้น ฉันไม่ได้ถูกหลอกลวงโดยสายลับ”" นายชอบเรียกฉันว่าเป็นสายลับ .