Debates over many of life’s develop

Debates over many of life’s developmental forces have raged for centuries. Many learned and distinguished scientists, theorists and practitioners have looked for clues into how we grow and why we do what we do. They have formulated theories ranging from the practical to the absurd, and have had their legions of followers. One such prickly debate is the question of the primary influence on intelligence, or as it is more popularly portrayed, I.Q.

This long-standing argument centers on the effect of two primary conditions. Nature, as expressed in hereditary factors we are born with and Nurture, as expressed by the social and environmental factors we are exposed to and which of the two plays a more significant role on our intelligence. In either case, we must first look at how intelligence is measured and quantified before a discourse on factors influencing such can take place.

Attempts have been made throughout history to measure intelligence. The ancient Chinese used a form of testing to select more favorable candidates for civil service positions. The search for clues into the human intellect attracted scholars such as Plato, who believed that “knowledge is not given by the senses but acquired through them as reason organizes and makes sense out of that which is perceived (Zusne, p. 6).” Also, William Duff, an ordained Scottish minister who in the late 18th century, “investigated the creative and cognitive capabilities of genius” and speculated that “imagination was an important part of intelligence (Smith, Elder & Co).” These were but a few of the many who influenced the development intelligence testing.

During the mid 19th century, the formation of major schools of Psychology in Europe began to catalyze the development of more invasive techniques in measuring intelligence. Already, a new breed of scientists had begun to use new forms of information gathering, such as Francis Galton, who pioneered the use of the survey and questionnaire, and who believed that statistical analysis could be used in investigation of behavioral and mental phenomena.

In response to a problem in 1904, Alfred Binet, a French Psychologist and Lawyer, helped develop the first successful intelligence test. The French government wanted to identify students in need of alternate education, Binet, who was on the commission investigating this issue, and a colleague, Theodore Simon, began testing schoolchildren to help weed out those children who would not benefit from the standard curriculum used in schools of the day. This test and subsequent tests until Binet’s death in 1911 had one major innovation that became the standard used to this day in intelligence testing: the concept of mental age. The Binet-Simon Intelligence Scale was published in 1905, receiving wide acclaim, but the revision, in 1908 was the first in which the concept of mental age was proposed. Binet and Simon theorized that a child of eight should test to a mental age of eight. ‘A child testing to a mental age of six was considered retarded and a child testing the mental age of 10 was considered advanced (Fancher, 1985).’ In 1914, William Stern, a German Psychologist, devised a formula that used the concept Binet-Simon had fashioned, and put it into practical terms: he divided the subjects tested mental age by his or her chronological age and the Intelligence Quotient was born.

Revisions made by Lewis M. Terman, a professor at Stanford University, standardized and expanded the test for American subjects, and added a new element to the Intelligence Quotient formula. Terman multiplied the Stern formula by 100 to remove the decimal and shortened the description of such to I.Q. His revisions were so widely accepted that the test soon became known as the Stanford-Binet Intelligence Scale.

David Wechsler, a Psychologist working at the US Army’s Camp Logan, used the Stanford-Binet test on military recruits to better asses their abilities for job placement within the military. But he realized that to fully explore the mental capabilities of his subjects, the tests administered would have to be broader and more valid. In order to determine a meaningful representation of adult intelligence, Wechsler introduced his own test, the WAIS (Wechsler Adult Intelligence Scales). This test, consisting of ten or eleven verbal and performance subtests, was fashioned to be a more accurate test of ‘real-life’ situations. This test led to the formulation by Wechsler of the Deviation Quotient, an IQ devised by “considering the individual’s mental ability in comparison with the average individual of his or her own age (David Wechsler, 2001)”.

These tests and many others devised and in use have led to a fundamental question: Which has more influence on intelligence, environment or biology? This is not an easy question to answer. Various tests have shown that there is a socio-economic link to IQ as people who are better off financially score 17 point higher on IQ tests than those financially

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดำเนินผ่านหลายกองพัฒนาของชีวิตมี raged มานานหลายศตวรรษ หลายคนเรียนรู้ และนักวิทยาศาสตร์ที่แตกต่าง theorists และผู้มองหาเบาะแสว่าเราเติบโตและทำไมเราทำสิ่งที่เราทำ พวกเขามีสูตรทฤษฎีตั้งแต่ทางการปฏิบัติไร้สาระ และมีของ legions ของลูกศิษย์ หนึ่งอภิปรายดังกล่าวเต็มไปด้วยหนามคือ คำถามที่มีอิทธิพลหลักในปัญญา หรือมันเป็นมากกว่ารู้จักเซ็กส์ I.Q.อาร์กิวเมนต์นี้ยาวนานศูนย์บนผลของเงื่อนไขหลักสอง ธรรมชาติ แสดงในรัชทายาทแห่งปัจจัยที่เราเกิดมาด้วยและสำคัญ แสดงโดยปัจจัยทางสังคม และสิ่งแวดล้อมที่เรากำลังเผชิญกับทั้งสองที่มีบทบาทสำคัญมากในปัญญาของเรา ในกรณีอย่างใดอย่างหนึ่ง เราก่อนต้องมองที่วิธีปัญญาวัด และ quantified ก่อนการอภิปรายเกี่ยวกับปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อดังกล่าวสามารถเกิดขึ้นAttempts have been made throughout history to measure intelligence. The ancient Chinese used a form of testing to select more favorable candidates for civil service positions. The search for clues into the human intellect attracted scholars such as Plato, who believed that “knowledge is not given by the senses but acquired through them as reason organizes and makes sense out of that which is perceived (Zusne, p. 6).” Also, William Duff, an ordained Scottish minister who in the late 18th century, “investigated the creative and cognitive capabilities of genius” and speculated that “imagination was an important part of intelligence (Smith, Elder & Co).” These were but a few of the many who influenced the development intelligence testing.During the mid 19th century, the formation of major schools of Psychology in Europe began to catalyze the development of more invasive techniques in measuring intelligence. Already, a new breed of scientists had begun to use new forms of information gathering, such as Francis Galton, who pioneered the use of the survey and questionnaire, and who believed that statistical analysis could be used in investigation of behavioral and mental phenomena.In response to a problem in 1904, Alfred Binet, a French Psychologist and Lawyer, helped develop the first successful intelligence test. The French government wanted to identify students in need of alternate education, Binet, who was on the commission investigating this issue, and a colleague, Theodore Simon, began testing schoolchildren to help weed out those children who would not benefit from the standard curriculum used in schools of the day. This test and subsequent tests until Binet’s death in 1911 had one major innovation that became the standard used to this day in intelligence testing: the concept of mental age. The Binet-Simon Intelligence Scale was published in 1905, receiving wide acclaim, but the revision, in 1908 was the first in which the concept of mental age was proposed. Binet and Simon theorized that a child of eight should test to a mental age of eight. ‘A child testing to a mental age of six was considered retarded and a child testing the mental age of 10 was considered advanced (Fancher, 1985).’ In 1914, William Stern, a German Psychologist, devised a formula that used the concept Binet-Simon had fashioned, and put it into practical terms: he divided the subjects tested mental age by his or her chronological age and the Intelligence Quotient was born.Revisions made by Lewis M. Terman, a professor at Stanford University, standardized and expanded the test for American subjects, and added a new element to the Intelligence Quotient formula. Terman multiplied the Stern formula by 100 to remove the decimal and shortened the description of such to I.Q. His revisions were so widely accepted that the test soon became known as the Stanford-Binet Intelligence Scale.David Wechsler, a Psychologist working at the US Army’s Camp Logan, used the Stanford-Binet test on military recruits to better asses their abilities for job placement within the military. But he realized that to fully explore the mental capabilities of his subjects, the tests administered would have to be broader and more valid. In order to determine a meaningful representation of adult intelligence, Wechsler introduced his own test, the WAIS (Wechsler Adult Intelligence Scales). This test, consisting of ten or eleven verbal and performance subtests, was fashioned to be a more accurate test of ‘real-life’ situations. This test led to the formulation by Wechsler of the Deviation Quotient, an IQ devised by “considering the individual’s mental ability in comparison with the average individual of his or her own age (David Wechsler, 2001)”.These tests and many others devised and in use have led to a fundamental question: Which has more influence on intelligence, environment or biology? This is not an easy question to answer. Various tests have shown that there is a socio-economic link to IQ as people who are better off financially score 17 point higher on IQ tests than those financially

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายในช่วงหลายกองกำลังพัฒนาชีวิตได้โหมกระหน่ำมานานหลายศตวรรษ นักวิทยาศาสตร์หลายคนได้เรียนรู้และโดดเด่นนักทฤษฎีและผู้ปฏิบัติงานมองหาเบาะแสเป็นวิธีการที่เราเติบโตและทำไมเราทำสิ่งที่เราทำ พวกเขามีสูตรทฤษฎีตั้งแต่การปฏิบัติเพื่อที่ไร้สาระและมีพยุหเสนาของผู้ติดตาม หนึ่งในการอภิปรายดังกล่าวเต็มไปด้วยหนามเป็นคำถามของอิทธิพลหลักในหน่วยสืบราชการลับหรือเป็นมันเป็นภาพที่แพร่หลายมากขึ้นไอคิวนี้ยาวนานศูนย์การโต้แย้งเกี่ยวกับผลกระทบของทั้งสองเงื่อนไขหลัก ธรรมชาติที่แสดงในปัจจัยทางพันธุกรรมที่เราจะเกิดมาพร้อมกับเลี้ยงและในขณะที่แสดงโดยปัจจัยทางสังคมและสิ่งแวดล้อมที่เรากำลังเผชิญกับและที่ของทั้งสองมีบทบาทสำคัญมากขึ้นในหน่วยสืบราชการลับของเรา ในทั้งสองกรณีเราต้องดูที่วิธีการหน่วยสืบราชการลับและเป็นวัดที่วัดก่อนที่วาทกรรมเกี่ยวกับปัจจัยที่มีอิทธิพลดังกล่าวสามารถเกิดขึ้น. พยายามที่จะทำให้ตลอดประวัติศาสตร์ในการวัดความฉลาด จีนโบราณที่ใช้เป็นรูปแบบของการทดสอบเพื่อเลือกผู้สมัครที่ดีขึ้นสำหรับตำแหน่งข้าราชการพลเรือน การค้นหาเพื่อหาเบาะแสลงในสติปัญญาของมนุษย์ดึงดูดนักวิชาการเช่นเพลโตที่เชื่อว่า "ความรู้ไม่ได้ที่ได้รับจากความรู้สึก แต่ได้มาจากพวกเขาเป็นเหตุผลที่จัดและทำให้ความรู้สึกที่ออกมาจากสิ่งที่เป็นที่รับรู้ (Zusne พี. 6)." นอกจากนี้วิลเลียมดัฟฟ์รัฐมนตรีว่าการกระทรวงบวชสก็อตที่ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 "การตรวจสอบความสามารถในการคิดสร้างสรรค์และความรู้ความเข้าใจของอัจฉริยะ" และสันนิษฐานว่า "จินตนาการเป็นส่วนสำคัญของปัญญา (สมิ ธ พี่ & Co)." เหล่านี้เป็น แต่ ไม่กี่ของหลาย ๆ คนที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาทดสอบปัญญา. ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 การก่อตัวของโรงเรียนที่สำคัญของจิตวิทยาในยุโรปเริ่มที่จะเร่งการพัฒนาเทคนิคการบุกรุกมากขึ้นในการวัดความฉลาด แล้วสายพันธุ์ใหม่ของนักวิทยาศาสตร์ก็เริ่มที่จะใช้รูปแบบใหม่ของการรวบรวมข้อมูลเช่นฟรานซิส Galton ผู้บุกเบิกการใช้ของการสำรวจและแบบสอบถามและผู้ที่เชื่อว่าการวิเคราะห์ทางสถิติสามารถนำมาใช้ในการตรวจสอบของปรากฏการณ์พฤติกรรมและจิตใจ. ใน การตอบสนองต่อปัญหาที่เกิดขึ้นใน 1904 ที่อัลเฟรด Binet, นักจิตวิทยาฝรั่งเศสและทนายความช่วยพัฒนาทดสอบสติปัญญาที่ประสบความสำเร็จเป็นครั้งแรก รัฐบาลฝรั่งเศสต้องการที่จะระบุตัวตนของนักเรียนในความต้องการของการศึกษาทางเลือก Binet ที่อยู่ในคณะกรรมการตรวจสอบปัญหานี้และเพื่อนร่วมงาน, ทีโอดอร์ไซมอนเริ่มทดสอบนักเรียนเพื่อช่วยให้วัชพืชออกจากเด็กที่จะได้รับประโยชน์จากหลักสูตรมาตรฐานที่ใช้ใน โรงเรียนของวัน การทดสอบนี้และการทดสอบตามมาจนตาย Binet ในปี 1911 มีหนึ่งนวัตกรรมที่สำคัญที่กลายเป็นมาตรฐานที่ใช้ในการในวันนี้ในการทดสอบความฉลาดทาง: แนวคิดของอายุจิต Binet-Simon ข่าวกรองขนาดถูกตีพิมพ์ในปี 1905 ได้รับการโห่ร้องกว้าง แต่การแก้ไขในปี 1908 เป็นครั้งแรกในการที่แนวคิดของอายุจิตถูกเสนอ Binet และไซมอนมหาเศรษฐีที่เด็กแปดควรทดสอบเพื่อจิตอายุแปด 'เด็กทดสอบเพื่อวัยจิตหกได้รับการพิจารณาปัญญาอ่อนและเด็กการทดสอบจิตอายุ 10 ได้รับการพิจารณาขั้นสูง (Fancher, 1985). ในปี 1914 วิลเลียมสเติร์นนักจิตวิทยาเยอรมันคิดค้นสูตรที่ใช้แนวคิด Binet-ไซมอนได้สวยและใส่ลงในแง่การปฏิบัติ: เขาแบ่งอาสาสมัครที่ผ่านการทดสอบอายุจิตลำดับตามอายุของเขาหรือเธอและไอคิวเกิดการแก้ไขที่ทำโดยลูอิสเอ็ม Terman ศาสตราจารย์ที่ Stanford University, มาตรฐานและขยายการทดสอบสำหรับวิชาอเมริกันและเพิ่มองค์ประกอบใหม่กับไอคิวสูตร Terman คูณสูตรสเติร์นโดย 100 ลบทศนิยมและสั้นลงรายละเอียดของดังกล่าว IQ แก้ไขของเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าการทดสอบเร็ว ๆ นี้กลายเป็นที่รู้จัก Stanford-Binet ข่าวกรองขนาด. เดวิด Wechsler, นักจิตวิทยาที่ทำงานในค่ายกองทัพสหรัฐ โลแกนที่ใช้ในการทดสอบ Stanford-Binet ในการรับสมัครทหารที่จะลาดีกว่าความสามารถของพวกเขาสำหรับตำแหน่งงานที่อยู่ในกองทัพ แต่เขาก็ตระหนักว่าในการรองรับการสำรวจความสามารถทางจิตของอาสาสมัครที่ทดสอบยาจะต้องมีที่กว้างขึ้นและอื่น ๆ ที่ถูกต้อง เพื่อตรวจสอบการแสดงความหมายของปัญญาผู้ใหญ่ Wechsler แนะนำการทดสอบของตัวเอง WAIS (Wechsler ผู้ใหญ่ชั่งหน่วยสืบราชการลับ) การทดสอบนี้ประกอบด้วยสิบหรือสิบเอ็ดทดสอบย่อยทางวาจาและประสิทธิภาพการทำงานเป็น fashioned จะเป็นการทดสอบที่แม่นยำมากขึ้นจากสถานการณ์ที่ 'ชีวิตจริง' การทดสอบนี้จะนำไปสู่การกำหนดโดย Wechsler ของความฉลาดทางเบี่ยงเบนที่ไอคิวคิดค้นโดย "พิจารณาความสามารถทางจิตของแต่ละบุคคลในการเปรียบเทียบกับเฉลี่ยของแต่ละอายุของเขาหรือเธอเอง (เดวิด Wechsler, 2001)." การทดสอบเหล่านี้และอื่น ๆ อีกมากมายการวางแผนและ ในการใช้งานได้นำไปสู่คำถามพื้นฐาน: ซึ่งมีอิทธิพลมากขึ้นในสภาพแวดล้อมของหน่วยสืบราชการลับหรือชีววิทยา? นี้ไม่ได้เป็นคำถามง่ายที่จะตอบ การทดสอบต่าง ๆ ได้แสดงให้เห็นว่ามีการเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจและสังคมที่จะเป็นไอคิวคนที่มีคะแนนดีกว่า 17 จุดทางการเงินที่สูงขึ้นในการทดสอบไอคิวกว่าที่ทางการเงิน