The expression of the demon race wo

The expression of the demon race woman’s face told him she would rather commit suicide rather than to be taken as a captive. Thus, she wanted to at least die in battle. The information about another dungeon conqueror was enough for Hajime, so with thoughts of ending it, killing intent appeared in his eyes.

As revenge for dying in the middle of her path, and unwillingness to admit defeat, the demon race woman muttered towards Hajime.

“Someday, my lover will kill you.”

Her words made Hajime’s lips curved and floated a fearless smile.

“I will kill my enemy, even if it is God. And if that person is someone who dances inside the palm of God’s, then he wouldn’t be able to reach me.”

There’s nothing left to talk about, so the two closed their mouths. Hajime turned Donner’s muzzle towards the demon race woman’s head.

However, the moment he was about to pull the trigger, a loud voice stopped him.

“Wait! Just wait, Nagumo! She can no longer fight! So, it’s not necessary to kill her!”

“…”

With his finger still on Donner’s trigger, “What is this guy saying?,” Hajime looked over his shoulder with a dubious expression. Kouki managed to unsteadily stand up after he had slightly recovered and further raised his voice.

“Capture, right, just make her a captive. It’s absolutely unforgivable to kill someone who cannot resist. I am the hero. And Nagumo is my comrade, so please back away in consideration of me.”

Excuses that rendered too much retort was something Hajime thought there was no value in hearing it and swiftly discarded them. Silently,… he pulled the trigger.

BaAaAaANNNG!

The dry explosive sound echoed inside the room. Killing intent was aimed and a shot was fired through the demon race woman’s forehead where she instantly died.

Silence engulfed their surrounding. The classmates finally understood and could only hold their bated breaths, puzzled to the spectacle where one of their classmate killed a person without hesitation. Amongst all of them, Kaori was most shocked by it.

It was not about him killing a person. After all, Kaori herself had been prepared for it. It was a natural thing since they had entered the fight in this world. After all, fighting the demonic beast inside the dungeon was only combat exercise.

That’s why, a day where killing one another would surely come, for she must kill hostile people, and she was prepared to do it. She was a healer who stand by the rear, but thinking of Shizuku, Kouki, and the others who were in the front lines — the time when her the hands of her friends will be dirtied by blood, even if it was just a little, made her heart resolved to not averting from such situations even just for a moment.

What shocked Kaori was because she could not sense any aversion, disgust, and hesitation towards murder from Hajime. He killed a person as though it was natural as breathing. The Hajime Kaori knew was someone who even though he couldn’t go against the others, he was a gentle and strong person capable of being able to jump into a whirlpool for the sake of others.

That form of being “strong” was not a power that came from violence. It was a strength due to “thinking about others” no matter what time or situation he was in. That’s why, Hajime who could kill an enemy who had lost her spirit and would not resist with neither hesitation nor had any deep emotion, had become someone completely different from Hajime she knew, and it shocked her.

Shizuku was her best friend, so she understood Kaori had received a powerful shock. However, she was able to guess what shocked Kaori from the scattered talk they usually had about Hajime when they were in Japan.

Shizuku looked at Hajime with a cool expression and she thought he had certainly changed, but she knew it was wrong for her, who knew nothing, to complain about it. That’s why, as the result, she could do nothing but to stop being nestled close to Kaori.

However, naturally, the lump of justice called hero wouldn’t be able to stay silent about it. Kouki’s voice rang out as if to subdue the space filled with silence.

“Why, why did you kill her. Was there any necessary to kill her…”

Hajime was walking towards Shia’s side and caught Kouki staring at him with a penetrating glare at the edge of his view. He hesitated for a moment thinking how he should answer, but in the next moment, to begin with, there’s no need to answer!, he thought and decided to ignore Kouki.

However, whether the other party would allow Hajime’s attitude was another problem…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิพจน์ของปีศาจแข่งผู้หญิงหน้าบอกเธอจะแทนที่จะฆ่าตัวตายแต่กว่าจะนำมาเป็นเชลย ดังนั้น เธอต้องการน้อย ตายในการต่อสู้ ข้อมูลเกี่ยวกับดันเจี้ยนอื่น conqueror พอ Hajime ดังนั้น ด้วยความคิดสิ้นสุด ฆ่าเจตนาปรากฏในสายตาของเขาเป็นการแก้แค้นการตายระหว่างเธอเส้นทาง และ unwillingness การยอมรับความพ่ายแพ้ หญิงแข่งขันปีศาจ muttered ต่อ Hajime"สักวันหนึ่ง คนรักของฉันจะฆ่าคุณ"ริมฝีปากของเธอ Hajime คำทำโค้ง และลอยยิ้มจอมคนผงาดโลก"ฉันจะฆ่าศัตรูของฉัน แม้ว่าพระเจ้า และถ้าบุคคลนั้นเป็นคนที่เต้นอยู่ภายในของพระ แล้วเขาจะไม่สามารถเข้าถึงฉัน"มีสิ่งใดเหลือเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ เพื่อทั้งสองปิดปากของพวกเขา Hajime เปิดครอบปากของ Donner ต่อหัวปีศาจแข่งผู้หญิงอย่างไรก็ตาม ขณะที่กำลังจะดึงทริกเกอร์ เสียงหยุดเขา"รอ เพียงรอ Nagumo เธอสามารถไม่ต่อสู้ ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องฆ่าเธอ"“…”ด้วยการใช้นิ้วของเขายังคงอยู่บนทริกเกอร์ของ Donner, "อะไรผู้ชายคนนี้บอกว่า ?, " Hajime มองผ่านไหล่เขากับนิพจน์ที่มีความไม่แน่นอน Kouki ได้ unsteadily ยืนขึ้นหลังจากที่เขาได้กู้คืนเล็กน้อย และเพิ่มเติม ขึ้นด้วยเสียงของเขา"จับ ขวา เพียงแค่ทำให้เธอเป็นเชลย อย่าง unforgivable ฆ่าคนที่ไม่สามารถต้านทานได้ ผมพระเอก และ Nagumo comrade ของฉัน ดังนั้นกรุณากลับไปค้นฉัน "Excuses that rendered too much retort was something Hajime thought there was no value in hearing it and swiftly discarded them. Silently,… he pulled the trigger.BaAaAaANNNG!The dry explosive sound echoed inside the room. Killing intent was aimed and a shot was fired through the demon race woman’s forehead where she instantly died.Silence engulfed their surrounding. The classmates finally understood and could only hold their bated breaths, puzzled to the spectacle where one of their classmate killed a person without hesitation. Amongst all of them, Kaori was most shocked by it.It was not about him killing a person. After all, Kaori herself had been prepared for it. It was a natural thing since they had entered the fight in this world. After all, fighting the demonic beast inside the dungeon was only combat exercise.That’s why, a day where killing one another would surely come, for she must kill hostile people, and she was prepared to do it. She was a healer who stand by the rear, but thinking of Shizuku, Kouki, and the others who were in the front lines — the time when her the hands of her friends will be dirtied by blood, even if it was just a little, made her heart resolved to not averting from such situations even just for a moment.What shocked Kaori was because she could not sense any aversion, disgust, and hesitation towards murder from Hajime. He killed a person as though it was natural as breathing. The Hajime Kaori knew was someone who even though he couldn’t go against the others, he was a gentle and strong person capable of being able to jump into a whirlpool for the sake of others.
That form of being “strong” was not a power that came from violence. It was a strength due to “thinking about others” no matter what time or situation he was in. That’s why, Hajime who could kill an enemy who had lost her spirit and would not resist with neither hesitation nor had any deep emotion, had become someone completely different from Hajime she knew, and it shocked her.

Shizuku was her best friend, so she understood Kaori had received a powerful shock. However, she was able to guess what shocked Kaori from the scattered talk they usually had about Hajime when they were in Japan.

Shizuku looked at Hajime with a cool expression and she thought he had certainly changed, but she knew it was wrong for her, who knew nothing, to complain about it. That’s why, as the result, she could do nothing but to stop being nestled close to Kaori.

However, naturally, the lump of justice called hero wouldn’t be able to stay silent about it. Kouki’s voice rang out as if to subdue the space filled with silence.

“Why, why did you kill her. Was there any necessary to kill her…”

Hajime was walking towards Shia’s side and caught Kouki staring at him with a penetrating glare at the edge of his view. He hesitated for a moment thinking how he should answer, but in the next moment, to begin with, there’s no need to answer!, he thought and decided to ignore Kouki.

However, whether the other party would allow Hajime’s attitude was another problem…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแสดงออกของใบหน้าหญิงแข่งขันปีศาจบอกเขาว่าเธออยากจะฆ่าตัวตายมากกว่าที่จะนำมาเป็นเชลย ดังนั้นเธออยากจะอย่างน้อยตายในการสู้รบ ข้อมูลที่เกี่ยวกับการพิชิตดันเจี้ยนอีกก็เพียงพอแล้วสำหรับฮาจิเมะจึงมีความคิดของการสิ้นสุดมันฆ่าเจตนาที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา. ในฐานะที่เป็นแก้แค้นให้กับการตายในช่วงกลางของเส้นทางของเธอและไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ในการแข่งขันหญิงปีศาจพึมพำต่อฮาจิเมะ"สักวันหนึ่งคนรักของฉันจะฆ่าคุณ." คำพูดของเธอทำให้ริมฝีปากของฮาจิเมะลอยโค้งและรอยยิ้มที่กล้าหาญ. "ฉันจะฆ่าศัตรูของฉันแม้ว่าจะเป็นพระเจ้า และถ้าคน ๆ นั้นเป็นคนที่เต้นอยู่ข้างในฝ่ามือของพระเจ้าแล้วเขาจะไม่สามารถที่จะไปถึงฉัน. "ไม่มีอะไรเหลือที่จะพูดคุยเกี่ยวกับดังนั้นทั้งสองปิดปากของพวกเขา ฮาจิเมะหันปากกระบอกปืนของเนอร์ที่มีต่อหัวของผู้หญิงการแข่งขันของปีศาจ. แต่ขณะที่เขากำลังจะเหนี่ยวไก, เสียงดังหยุดเขา. "รอ! เพียงแค่รอ Nagumo! เธอไม่สามารถต่อสู้! ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่จะฆ่าเธอ! "" ... "ด้วยนิ้วของเขายังคงอยู่ในไกเนอร์ของ" อะไรคือสิ่งที่ผู้ชายคนนี้บอกว่า ?, "ฮาจิเมะมองข้ามไหล่ของเขาด้วยการแสดงออกที่น่าสงสัย Kouki จัดการเพื่อโทงเทงยืนขึ้นหลังจากที่เขาได้หายเล็กน้อยและเติบโตต่อเสียงของเขา. "จับภาพขวาเพียงให้เธอเป็นเชลย มันเป็นอย่างยิ่งที่จะยกโทษให้ฆ่าคนที่ไม่สามารถต้านทาน ผมพระเอก และ Nagumo เป็นเพื่อนสนิทของฉันดังนั้นโปรดกลับไปในการพิจารณาของฉัน. "ข้อแก้ตัวที่แสดงผลโต้มากเกินไปได้รับบางสิ่งบางอย่างฮาจิเมะคิดว่ามีค่าในการได้ยินมันไม่ได้อย่างรวดเร็วและทิ้งพวกเขา เงียบ ... เขาเหนี่ยวไก. BaAaAaANNNG! เสียงระเบิดแห้งสะท้อนภายในห้อง ฆ่าเจตนาเล็งและยิงถูกยิงผ่านหน้าผากหญิงแข่งขันปีศาจที่เธอเสียชีวิตทันที. เงียบห้อมล้อมรอบของพวกเขา เพื่อนร่วมชั้นความเข้าใจในที่สุดและสามารถถือลมหายใจซึ้งน้อยลงของพวกเขาที่จะงงงวยปรากฏการณ์ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขาฆ่าคนโดยไม่ลังเล ในบรรดาทั้งหมดของพวกเขา, คาโอริก็ตกใจมากที่สุดโดยมัน. มันไม่ได้เกี่ยวกับเขาฆ่าคน หลังจากที่ทุก Kaori ตัวเองได้รับการจัดเตรียมไว้ให้ มันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติตั้งแต่พวกเขาได้เข้ามาต่อสู้ในโลกนี้ หลังจากที่ทุกคนต่อสู้กับสัตว์ปีศาจภายในดันเจี้ยนเป็นเพียงการออกกำลังกายการต่อสู้. นั่นเป็นเหตุผลที่วันที่ฆ่าอีกคนหนึ่งก็จะมาหาเธอต้องฆ่าคนเป็นมิตรและเธอก็พร้อมที่จะทำมัน เธอเป็นหมอที่ยืนตามหลัง แต่ความคิดของชิสุกะ, Kouki, และคนอื่น ๆ ที่อยู่ในแนวหน้า - เวลาที่เธออยู่ในมือของเพื่อน ๆ ของเธอจะถูกจองจำโดยเลือดถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำให้หัวใจของเธอไม่ได้มีมติให้หลีกเลี่ยงจากสถานการณ์ดังกล่าวแม้เพียงสักครู่. สิ่งที่ตกใจคาโอริเป็นเพราะเธอไม่สามารถรู้สึกถึงความเกลียดชังใด ๆ รังเกียจและลังเลต่อการฆาตกรรมจากฮาจิเมะ เขาฆ่าคนราวกับว่ามันเป็นธรรมชาติการหายใจ ฮาจิเมะคาโอริรู้ว่าเป็นคนที่แม้เขาจะไม่สามารถไปกับคนอื่น ๆ ที่เขาเป็นคนอ่อนโยนและความสามารถในการที่แข็งแกร่งความสามารถในการกระโดดลงไปในอ่างน้ำวนเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น. รูปแบบที่เป็น "ความเชื่อ" ไม่ได้เป็น อำนาจที่มาจากการใช้ความรุนแรง มันเป็นความแข็งแรงเพราะ "ความคิดเกี่ยวกับคนอื่น ๆ " ไม่ว่าสิ่งที่เวลาหรือสถานการณ์ที่เขาอยู่ใน. นั่นเป็นเหตุผลที่ฮาจิเมะที่สามารถฆ่าศัตรูที่ต้องสูญเสียจิตวิญญาณของเธอและจะไม่ต่อต้านกับความลังเลมิได้มีอารมณ์ความรู้สึกลึกใด ๆ ได้กลายเป็น คนสมบูรณ์แตกต่างจากฮาจิเมะเธอรู้และมันตกใจของเธอ. ชิสุกะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเพื่อให้เธอเข้าใจคาโอริได้รับการช็อตที่มีประสิทธิภาพ แต่เธอก็สามารถที่จะคาดเดาสิ่งที่ตกใจคาโอริจากการพูดคุยกระจัดกระจายพวกเขามักจะมีเกี่ยวกับฮาจิเมะเมื่อพวกเขาอยู่ในประเทศญี่ปุ่น. ชิสุกะมองที่ฮาจิเมะด้วยสีหน้าเย็นและเธอคิดว่าเขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน แต่เธอรู้ว่ามันเป็นความผิดสำหรับเธอ ใครจะรู้ว่าไม่มีอะไรที่จะบ่นเกี่ยวกับมัน นั่นเป็นเหตุผลที่เป็นผลมาจากการที่เธอจะทำอะไร แต่ที่จะหยุดการถูกตั้งอยู่ใกล้กับคาโอริ. แต่ธรรมชาติก้อนของความยุติธรรมที่เรียกว่าพระเอกจะไม่สามารถที่จะอยู่เงียบเกี่ยวกับเรื่องนี้ เสียงของ Kouki ดังออกมาราวกับว่าจะปราบพื้นที่ที่เต็มไปด้วยความเงียบ. "ทำไมทำไมคุณฆ่าเธอ คือมีความจำเป็นใด ๆ ที่จะฆ่าเธอ ... "ฮาจิเมะก็เดินไปทางด้านชิและจับKouki จ้องมองที่เขามีแสงจ้าเจาะที่ขอบของมุมมองของเขา เขาลังเลสักครู่คิดว่าเขาควรจะตอบ แต่ในช่วงเวลาถัดไปจะเริ่มต้นด้วยไม่มีความจำเป็นที่จะตอบ !, เขาคิดและตัดสินใจที่จะไม่สนใจ Kouki. แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำให้ทัศนคติของฮาจิเมะเป็นอีกปัญหาหนึ่ง ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสดงออกของใบหน้าปีศาจแข่งผู้หญิงบอกเขาว่า เธอจะฆ่าตัวตาย มากกว่าที่จะเอาไปเป็นเชลย ดังนั้นเธอต้องการอย่างน้อยตายในสงคราม ข้อมูลเกี่ยวกับ ดันเจี้ยนอีกผู้พิชิตได้ ฮาจิเมะจึงมีความคิดของการสิ้นสุดมันเจตนาฆ่าที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา . . . . . .

เพราะความแค้นจะตายในช่วงกลางของเส้นทาง และไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ปีศาจแข่งหญิงพึมพำต่อ ฮาจิเมะ

" วันหนึ่ง คนรักของฉันจะฆ่าเธอ "

คำพูดทำให้ฮาจิเมะปากโค้ง และลอย กล้ายิ้ม

" ผมจะฆ่าศัตรูของผม ถ้ามันเป็นพระเจ้า และถ้าคนๆนั้นเป็นคนที่เต้นอยู่ในฝ่ามือของพระเจ้า เขาก็จะไม่สามารถที่จะเข้าถึงฉัน . "

ไม่มีอะไรจะพูด ดังนั้น 2 ปิดปากฮาจิเมะหันปากกระบอกปืนไปทางศีรษะเนอร์เป็นปีศาจแข่ง หญิง

แต่ตอนนี้เขากำลังจะเหนี่ยวไก เสียงนั้นดังมาหยุดเขา

" เดี๋ยว ! แค่รอ นางุโมะ ! เธอไม่สามารถสู้ ดังนั้น มันไม่จำเป็นที่ต้องฆ่าเธอ "

" . . . . . . . "

กับนิ้วมือของเขายังให้มันเรียก " หมอนี่พูดคืออะไร ? " ฮาจิเมะมองผ่านไหล่ของเขาด้วยท่าทางพิรุธโคคิจัดการเก้กังยืนหลังจากที่เขาเล็กน้อยหายและเสียงของเขาขึ้นมาอีก

" จับใช่ไหม แค่ให้เธอเป็นเชลย มันให้อภัยไม่ได้ฆ่าใครบางคนที่ไม่สามารถต้านทานได้ ฉันเป็นฮีโร่ และ นางุโมะ เป็นสหายของฉัน ดังนั้นโปรดกลับมาอยู่ในการพิจารณาของชั้น

"ขอโทษที่ให้คำตอบมากเกินไปเป็นสิ่งที่ฮาจิเมะคิดว่าไม่มีคุณค่าในการได้ยินและอย่างรวดเร็วทิ้งให้ เงียบ . . . . . . . เขาดึงปืนออกมา baaaaaannng

!

บริการระเบิดเสียงสะท้อนภายในห้อง เจตนาฆ่ามีจุดมุ่งหมายและยิงมาผ่านปีศาจแข่งผู้หญิงหน้าผากที่เธอทันที ตาย

ความเงียบปกคลุมโดยรอบ .เพื่อนร่วมชั้นเรียนก็เข้าใจและสามารถถือของพวกเขาลดหายใจ , สงสัยปรากฏการณ์ซึ่งเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นฆ่าคนโดยไม่ลังเล ในหมู่ทั้งหมดของพวกเขา คาโอริก็ส่วนใหญ่ตกใจกับมัน

มันไม่ได้เกี่ยวกับเขาฆ่าคน หลังจากทั้งหมด , คาโอริ เธอได้รับการพร้อมสำหรับมัน มันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติตั้งแต่พวกเขาได้เข้าต่อสู้บนโลกใบนี้ หลังจากทั้งหมดสู้กับสัตว์ปีศาจในคุกใต้ดินเป็นเพียงการต่อสู้ออก

เพราะฉะนั้น วันไหนที่ฆ่าคนอื่นก็จะมา เธอต้องฆ่าศัตรู และเธอก็พร้อมที่จะทำมัน เธอเป็นหมอที่ยืนอยู่ข้างหลัง แต่ความคิดของชิซุคุ โคคิ และคนอื่น ๆที่อยู่ในแนวหน้า - เมื่อเวลาเธอมือเพื่อนๆของเธอจะทำเปื้อนด้วยเลือดแม้จะแค่เพียงเล็กน้อย ทำให้หัวใจเธอตัดสินใจที่จะไม่หลีกเลี่ยงจากสถานการณ์ดังกล่าวแม้เพียงชั่วขณะ

แล้วตกใจ คาโอริ เพราะเธอไม่อาจสึกรังเกียจ รังเกียจ และลังเลกับการฆาตกรรมจาก ฮาจิเมะ เขาฆ่าคนราวกับมันเป็นธรรมชาติเหมือนกับการหายใจ โดย ฮาจิเมะ คาโอริ รู้ว่าใคร ทั้งๆ ที่เขาไม่สามารถไปเทียบกับคนอื่น ๆเขาอ่อนโยน และคนที่แข็งแรงสามารถที่จะกระโดดเข้าสู่วังวนเห็นแก่ผู้อื่น

ที่ฟอร์มของการเป็น " แข็งแรง " ไม่ใช่อำนาจที่มาจากความรุนแรง มันเป็นพลังจาก " คิดถึงคนอื่น " ไม่ว่าเวลาใด หรือสถานการณ์ที่เขาอยู่ นั่นทำไมฮาจิเมะ ที่สามารถฆ่าศัตรูที่ได้สูญเสียจิตวิญญาณของเธอ และจะไม่ต่อต้าน ไม่มีการลังเลหรือมีอารมณ์ลึกๆ ก็กลายเป็นคนที่แตกต่างจากฮาจิเมะที่เธอรู้จัก มันตกใจเธอ

ชิซุคุเป็นเพื่อนสนิทของเธอ เธอจึงเข้าใจ คาโอริก็ตกใจที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามเธอสามารถจะเดาอะไรตกใจ คาโอริจากกระจายพูดพวกเขามักจะมี ฮาจิเมะเมื่อพวกเขาอยู่ที่ญี่ปุ่น

ชิซุคุมองฮาจิเมะด้วยความเย็น และเขาคิดว่า เขามีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่เธอรู้ว่ามันเป็นความผิดของเธอที่รู้ว่าไม่มีอะไรจะบ่นเกี่ยวกับมัน ที่เป็นเหตุเป็นผล เธอไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากให้เลิกตั้งอยู่ใกล้กับคาโอริ

อย่างไรก็ตาม ตามธรรมชาติก้อนของความยุติธรรม เรียกว่า พระเอกจะไม่เงียบแล้ว เสียงของโคคิก็ดังขึ้น เหมือนปราบพื้นที่เต็มไปด้วยความเงียบ

" ทำไม ทำไมคุณถึงฆ่าเธอ มีอะไรที่ต้องฆ่าเธอ . . . . . . . "

ฮาจิเมะก็เดินเคียงข้างและโคคิชิจับจ้องเขาด้วยการเจาะจ้องคมของเขาดู เขาลังเลอยู่สักพักคิดว่าเขาควรจะตอบ