“Just a bit.” Yang Chen did not hav

“Just a bit.” Yang Chen did not have any interest in accompanying this hypocritical man for a conversation. He straightforwardly says, “Without a trick or two up my sleeves, how can I manage to become the husband of my family’s little Ruoxi? Isn’t that right, my wife?” With that said, he looked towards Lin Ruoxi with a questioning expression.



Lin Ruoxi’s lovable dimples suddenly flashed red. Although she knew Yang Chen did this in order to help her obstruct Xu Zhihong attempts, but being called ‘wife’ in this situation, her heart almost couldn’t bear it. ‘Badum badum’ her heart nearly jumped up to her throat, she rigidly nodded her head, gave a thin voice of agreement, quickly lowered her head and started sipping at her cup to cover her embarrassment.



Xu Zhihong could not believe that this mutton skewer selling man would actually dare to flirt directly in his face, and jointly put on a play with Lin Ruoxi to ward himself away. With one hand gripping tightly onto the crystal clear wine glass, even his veins were visible, his complexion was a little green from the anger as he forced a laugh and said: “So the two of you have already tied the knot, I am truly sorry……. I have been rude. “



“No no”, Yang Chen didn’t mind and magnanimously smiled: “I am aware, with my standards, for me to have married my family’s little Ruoxi is like sticking a fresh flower in a mound of cow dung. For director Xu to not realize is not surprising, as a person, I’m not too bothered by things like this.



Originally, I had been worried that with the little cash in my pocket, how could I bring my wife to eat a good meal? I never thought that Boss Xu would invite us out, you are truly too caring.” What Yang Chen implied was, you are merely a money sending idiot.



Resisting his anger, Xu Zhihong pursed his lips and took a sip of red wine. Finally speaking, he smiled: “Mr. Yang, must be joking, to be able to obtain Ruoxi’s eye, how could one’s pocket lack money? On that note, let’s start eating.”



“Great, bring in the food.” Yang Chen said as if he didn’t notice Xu Zhihong’s fire-emitting glare. All smiles, he picked up his cutlery to allow the waiter behind him to place the appetizer in front of him. Minding his own business, he started to eat.



After hearing Xu Zhihong’s words which were full of anger, Lin Ruoxi started to feel apprehensive. However, upon seeing Yang Chen fully focused on eating and drinking like a country bumpkin, her heart lightened up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เพียงเล็กน้อย." หยางเฉินไม่ได้มีความสนใจในการประกอบเจ้าเล่ห์คนนี้สำหรับการสนทนา เขาตรงไปตรงมากล่าวว่า "โดยไม่ต้องมีเคล็ดลับหรือสองแขนเสื้อของฉันฉันจะจัดการให้กลายเป็นสามีของครอบครัวของฉัน Ruoxi เล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่? ไม่เหมาะสมที่ภรรยาของฉัน? "กับที่กล่าวว่าเขามองที่มีต่อหลิน Ruoxi ด้วยการแสดงออกตั้งคำถาม. หลิน Ruoxi ของลักยิ้มที่น่ารักอย่างกระทันหันประกายสีแดง แม้ว่าเธอจะรู้ว่าหยางเฉินทำแบบนี้เพื่อที่จะช่วยให้เธอพยายามขัดขวางเสี่ยว Zhihong แต่ถูกเรียกว่า 'ภรรยา' ในสถานการณ์เช่นนี้หัวใจของเธอเกือบจะไม่สามารถแบกมัน 'Badum badum' หัวใจของเธอเกือบกระโดดขึ้นไปในลำคอของเธอเธออย่างเหนียวแน่นพยักหน้าเธอให้เสียงบาง ๆ ของข้อตกลงอย่างรวดเร็วลดลงหัวของเธอและเริ่มจิบถ้วยของเธอเพื่อให้ครอบคลุมความลำบากใจของเธอ. เสี่ยว Zhihong ไม่อยากจะเชื่อว่าเสียบเนื้อแกะนี้ ขายคนจริงจะกล้าที่จะเจ้าชู้โดยตรงในใบหน้าของเขาและร่วมกันนำในการเล่นกับหลิน Ruoxi เพื่อป้องกันตัวเองออกไป ด้วยมือข้างหนึ่งจับแน่นลงบนแก้วไวน์ที่ชัดเจนคริสตัลแม้เส้นเลือดของเขาออกมาให้เห็นผิวของเขาเป็นสีเขียวเล็ก ๆ น้อย ๆ จากความโกรธที่เขาบังคับหัวเราะและกล่าวว่า "ดังนั้นทั้งสองท่านได้ผูกติดอยู่แล้วปมผมอย่างแท้จริง ขออภัย ...... ฉันได้รับหยาบคาย " " ไม่ไม่ "หยางเฉินไม่ได้ใจและใจกว้างยิ้ม" ผมตระหนักถึงมาตรฐานของฉันสำหรับผมที่จะได้แต่งงานกับครอบครัวของฉัน Ruoxi เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นเหมือนติดดอกไม้สดในกองมูลวัว ผู้อำนวยการ Xu จะได้ตระหนักถึงความไม่น่าแปลกใจเป็นคนที่ฉันไม่ได้ใส่ใจมากเกินไปโดยสิ่งนี้. เดิมผมได้รับการกังวลว่ามีเงินสดในกระเป๋าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันว่าฉันจะนำภรรยาของฉันจะกินดี อาหาร? ฉันไม่เคยคิดว่าเจ้านายเสี่ยวจะเชิญเราออกคุณอย่างแท้จริงการดูแลมากเกินไป. "สิ่งที่เฉินหยางโดยนัยก็คือคุณเป็นเพียงคนบ้าเงินส่ง. Resisting ความโกรธของเขาเสี่ยว Zhihong เม้มริมฝีปากของเขาและเอาจิบไวน์แดง ในที่สุดก็พูดเขายิ้ม "นาย ยางจะต้องล้อเล่นที่จะสามารถที่จะได้รับตา Ruoxi ของวิธีการที่กระเป๋าของหนึ่งอาจขาดเงิน? เมื่อทราบว่าขอเริ่มต้นการรับประทานอาหาร. " " Great นำในอาหาร. "หยางเฉินกล่าวว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นเสี่ยว Zhihong ไฟเปล่งแสงจ้า รอยยิ้มที่ทุกคนเขาหยิบมีดของเขาที่จะช่วยให้บริกรที่อยู่เบื้องหลังเขาจะวางอาหารเรียกน้ำย่อยในด้านหน้าของเขา รังเกียจธุรกิจของตัวเองเขาเริ่มที่จะกิน. หลังจากที่ได้ยินคำเสี่ยว Zhihong ซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธหลิน Ruoxi เริ่มรู้สึกวิตก แต่เมื่อเห็นหยางเฉินสนใจอย่างเต็มที่กับการรับประทานอาหารและดื่มเหมือนคนบ้านนอกประเทศหัวใจของเธอเบาขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นิดหน่อย " หยางเฉินไม่ได้สนใจกับคนหลอกลวงนี้สำหรับการสนทนา เขาอย่างตรงไปตรงมาว่า " ไม่มีหลอก หรือ สองแขนของฉัน ฉันสามารถจัดการที่จะเป็นสามีของ ruoxi น้อยกับครอบครัวของฉัน ใช่ ภรรยาผม ? " อย่างที่พูด เขาดูต่อหลิน ruoxi กับคำถาม สีหน้าหลินน่ารัก ruoxi ลักยิ้มก็กระพริบสีแดง แม้ว่าเธอจะรู้ว่าหยางเฉินทำเพื่อช่วยเธอขัดขวาง Xu zhihong ความพยายาม แต่ถูกเรียกว่า " ที่รัก " ในสถานการณ์นี้ หัวใจเธอแทบทนไม่ได้ " badum badum " หัวใจเธอแทบจะกระโดดขึ้นไปที่คอของเธอเธอ rigidly พยักหน้าหัวของเธอ ทำให้เสียงบางข้อตกลงอย่างรวดเร็วลดหัวของเธอและเริ่มจิบถ้วยของเธอให้ครอบคลุมความอับอายของเธอซู zhihong ไม่เชื่อว่าเนื้อแกะเสียบขายมนุษย์จะกล้าจีบโดยตรงในใบหน้าของเขา , และร่วมกันใส่เล่นกับหลิน ruoxi ประสบการณ์ตัวเองออกไป ใช้มือข้างหนึ่งจับแน่นชัด แก้วไวน์ แม้แต่สายเลือดของเขาได้ปรากฏให้เห็น ผิวของเขาเป็นสีเขียวเล็ก ๆน้อย ๆจากความโกรธที่เขาบังคับให้หัวเราะและกล่าวว่า : " ดังนั้น ท่านทั้งสองได้ผูกโบว์ ขอโทษจริงๆ . . . . . . . ฉันไม่ได้หยาบคายนะ "" ไม่ ไม่ " หยางเฉินไม่ได้ใจและใจดียิ้ม : " ผมทราบด้วยมาตรฐานของฉัน ฉันต้องแต่งงานกับครอบครัวเล็ก ๆน้อย ๆ ruoxi เหมือนติดดอกไม้สดในกองขี้วัว สำหรับกรรมการ Xu ไม่ตระหนัก ไม่น่าแปลกใจที่ เป็น คน ผมไม่ค่อยใส่ใจอะไรแบบนี้ตอนแรกผมก็กังวลว่าเงินน้อยในกระเป๋าของผมแล้ว ผมจะพาภรรยาไปกินอาหารดี ฉันไม่เคยคิดว่านาย Xu จะเชิญเราออกไป , คุณอย่างแท้จริงด้วยการ " หยางเฉินโดยนัย คือ คุณเป็นแค่เงินส่งบ้าต่อต้านความโกรธของเขา ซู zhihong pursed ริมฝีปากของเขาและจิบไวน์แดง ในที่สุดก็พูด เขายิ้ม " นายหยาง ล้อเล่นหรือเปล่า ที่จะสามารถขอรับ ruoxi ของตา วิธีการหนึ่งอาจเป็นกระเป๋าขาดเงิน เมื่อทราบว่ากินกันเถอะ "" ดี เอาอาหาร " หยางเฉินกล่าวว่า ถ้าเขาไม่ก็ไม่สังเกตเห็น Xu zhihong ไฟเปล่งแสงจ้า . ทุกรอยยิ้ม เขาหยิบมีดของเขาเพื่อให้บริกรข้างหลังเขาวางจานลงตรงหน้า สนใจธุรกิจของเขาเอง เขาเริ่มกินหลังจากได้ยินคำพูดของ ซู zhihong ซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธ หลิน ruoxi เริ่มรู้สึกกังวล อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นหยางเฉิน อย่างเต็มที่ เน้นกินและดื่มเหมือนคนบ้านนอก หัวใจเธอสว่างขึ้น