The central idea of Percy Bysshe Sh

The central idea of Percy Bysshe Shelley’s poem ‘Music When Soft Voices Die’ is that love transcends this materialistic world and lasts forever. To prove his point, Shelley gives examples of transient things which leave behind them transcendent effects. He says that four of our senses — auditory, olfactory, visual and tactile — are the recipients of these transcendent effects. These senses respond to the aesthetic appeal and preserve the peasant impressions in our mind. He implicitly concludes that when individually these effects are so powerful, how could then the cumulative effect of all, in form of his beloved’s memories, be things of past. This is a poem from the Romantic Period, and Shelley beautifuly portrays the characteristic features of this period, that is, idealism and rebellion against the impermanence of things


The poem was published as "To---" in 1824 under Miscellaneous Poems in two stanzas of four couplets each containing four lines in Posthumous Poems.

The theme of the poem is the endurance of the memories of events and of sensations.[4]

Mary Shelley edited the poems and wrote the preface to the collection. She described the poems: "Many of the Miscellaneous Poems, written on the spur of the occasion, and never retouched, I found among his manuscript books, and have carefully copied: I have subjoined, whenever I have been able, the date of their composition."[5][6][7][8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวความคิดสำคัญของ Percy Bysshe เชลลีย์บทกวี 'เพลงเมื่อนุ่มเสียงตาย' คือ รัก transcends โลกวัตถุนี้ และนานตลอดไป เพื่อพิสูจน์จุดของเขา เชลลีย์ให้ตัวอย่างของสิ่งชั่วคราวที่ทิ้งพวกเขาซึ่งผล เขากล่าวว่า ที่สี่ของเรา — รับกลิ่น เสียง ภาพ และสัมผัส — ผู้รับผลกระทบเหล่านี้พ้น ความรู้สึกเหล่านี้ตอบสนองการสวยงาม และรักษาเห็นชาวนาในใจของเรา เขาสรุปนัยว่า เมื่อแต่ละลักษณะเหล่านี้มีประสิทธิภาพมาก วิธีแล้วผลสะสมของทั้งหมด ในรูปแบบของรักของเขาความทรงจำ อาจของอดีต นี้เป็นบทกวีจากช่วงโรแมนติก และ beautifuly เชลลีย์ปีคุณสมบัติลักษณะของรอบระยะเวลานี้ คือ อุดมคติและต่อต้านอนิจจังสิ่งเผยแพร่บทกวีว่า"---" ใน 1824 ภายใต้บทกวีเบ็ดเตล็ดใน stanzas สองของ couplets สี่มีสี่บรรทัดในบทกวีอูรูปแบบของบทกวีมีความอดทนความทรงจำ ของเหตุการณ์ และความรู้สึก [4]แมรี่เฌลลีย์แก้ไขบทกวี และเขียนบทนำในการรวบรวม เธออธิบายไว้ในบทกวี: "หลายของบทกวีเบ็ดเตล็ด เขียนกระตุ้นในโอกาสต่าง ๆ และไม่ผ่านการตกแต่ง จาก ผมพบว่าในหนังสือฉบับของเขา และระมัดระวังคัดลอก: ฉันมี subjoined เมื่อฉันได้รับสามารถ วันที่ขององค์ประกอบของพวกเขา" [5] [6] [7] [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอเดียของกลางบทกวี 'เพลงเมื่อเสียงนุ่ม Die' เพอร์ซี่ Bysshe เชลลีย์คือความรักที่ฟันฝ่าโลกวัตถุนิยมนี้และเป็นอมตะ เพื่อพิสูจน์จุดของเขาเชลลีย์ให้ตัวอย่างของสิ่งที่ชั่วคราวซึ่งทิ้งให้พวกเขาพ้นผลกระทบ เขาบอกว่าสี่ของความรู้สึกของเรา - หูจมูกภาพและสัมผัส - เป็นผู้รับผลกระทบพ้นเหล่านี้ ความรู้สึกเหล่านี้ตอบสนองต่อการอุทธรณ์ความงามและรักษาการแสดงผลชาวนาในใจของเรา เขาสรุปว่าโดยปริยายเมื่อเป็นรายบุคคลผลกระทบเหล่านี้จึงมีประสิทธิภาพได้อย่างไรที่แล้วผลสะสมของทั้งหมดในรูปแบบของความทรงจำที่รักของเขาเป็นสิ่งที่ผ่านมา นี่คือบทกวีจากช่วงเวลาที่โรแมนติกและเชลลีย์ beautifuly portrays คุณสมบัติลักษณะของช่วงเวลานี้ที่เป็นความเพ้อฝันและต่อต้านความไม่แน่นอนของสิ่งที่บทกวีตีพิมพ์ "เพื่อ ---" ในปี 1824 ภายใต้เบ็ดเตล็ดบทกวีในสองบท สี่กลอนแต่ละที่มีสี่บรรทัดในบทกวีมรณกรรม. รูปแบบของบทกวีที่มีความอดทนในความทรงจำของเหตุการณ์และความรู้สึกได้. [4] Mary Shelley แก้ไขบทกวีและเขียนคำนำของคอลเลกชัน เธออธิบายบทกวี: "หลายเบ็ดเตล็ดบทกวีที่เขียนบนเดือยของโอกาสและไม่เคยแต่งผมพบว่าในหนังสือที่เขียนด้วยลายมือของเขาและได้คัดลอกอย่างระมัดระวัง: ฉันได้ subjoined เมื่อใดก็ตามที่ฉันได้รับสามารถ, วันของพวกเขา องค์ประกอบ. "[5] [6] [7] [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศูนย์กลางความคิดของบทกวีของเพอร์ซี่บิชเชลลี่เพลงเมื่อเสียงนุ่มตาย " ความรักที่ transcends วัตถุนิยมนี้โลก และคงอยู่ตลอดไป เพื่อพิสูจน์จุดของเขา , เชลลี่ให้ตัวอย่างของสิ่งที่พวกเขามีทิ้งาผล เขาบอกว่า สี่ของประสาทสัมผัสหู กลิ่น ภาพ สัมผัสและเป็นผู้รับผลาเหล่านี้ ความรู้สึกเหล่านี้ตอบสนองอุทธรณ์สุนทรียะและรักษาชาวนาความประทับใจในจิตใจของเรา สรุปได้ว่า เมื่อเขาไปโดยปริยายจากผลเหล่านี้จะมีประสิทธิภาพดังนั้นทำไมแล้วผลสะสมของทั้งหมด ในรูปแบบของความทรงจำที่รักของเขาเป็นสิ่งที่ผ่านมา กลอนบทนี้มาจากช่วงเวลาที่โรแมนติกและเชลลีย์ beautifuly portrays ลักษณะของช่วงเวลานี้คืออุดมคติและต่อต้านอนิจจังของสิ่งต่าง ๆบทกวีถูกตีพิมพ์เป็น " --- " ใน 1824 ในบทกวีเบ็ดเตล็ด 2 stanzas สี่ couplets แต่ละที่มีสี่บรรทัดในบทกวีมรณกรรม .รูปแบบของบทกวีคือความอดทนของความทรงจำของเหตุการณ์และความรู้สึก [ 5 ]แมรี่เชลลีย์เขียนบทกวีและเขียนคำนำคอลเลกชัน เธออธิบายบทกวี : " จำนวนมากของบทกวีเบ็ดเตล็ด เขียนบนเดือยของโอกาส และไม่ตกแต่ง ผมเจอในหนังสือ บทความของเขา และต้องรอบคอบคัดลอก : ฉันมี subjoined , เมื่อใดก็ตามที่ฉันได้รับสามารถวันที่ขององค์ประกอบของพวกเขา . " [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ]