Syntax and morphology are both impo

Syntax and morphology are both important to the way that people derive meaning from language, but they are different in that syntax refers to the order and use of words, and morphology refers to the parts of words that create meaning. For example, it is possible to create a sentence that is grammatically correct, but that makes no sense to a speaker of the language. This is possible because syntax only governs the order of a sentence and not what the words in it mean. On the other hand, a combination of words may make sense when used together, but lose their meaning when rearranged in a way that violates the rules of syntax. Syntax and morphology are different but are dependent on each other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวยากรณ์และสัณฐานวิทยามีความสำคัญกับวิธีการที่บุคคลได้รับความหมายจากภาษา แต่จะแตกต่างกันในไวยากรณ์หมายถึงการสั่งและการใช้คำ และสัณฐานวิทยาหมายถึงส่วนของคำที่สร้างความหมาย ตัวอย่าง จะสามารถสร้างประโยคที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ แต่ที่ทำให้รู้สึกไม่ให้พูดภาษา ทั้งนี้อาจเนื่องจากไวยากรณ์เฉพาะควบคุมลำดับของประโยคและไม่ว่าคำนั้นหมายถึง บนมืออื่น ๆ การรวมกันของคำอาจทำให้เมื่อใช้ร่วมกัน ได้สูญเสียความหมายของพวกเขาเมื่อจัดการใหม่ในลักษณะที่ละเมิดกฎของไวยากรณ์ ไวยากรณ์และสัณฐานวิทยาแตกต่างกัน แต่ขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไวยากรณ์และสัณฐานวิทยามีความสำคัญกับวิธีการที่ผู้คนรับรู้ความหมายจากภาษา แต่พวกเขามีความแตกต่างกันในไวยากรณ์ที่หมายถึงการสั่งซื้อและการใช้คำและสัณฐานหมายถึงส่วนของคำที่สร้างความหมาย ยกตัวอย่างเช่นมันเป็นไปได้ในการสร้างประโยคที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ แต่ที่ทำให้รู้สึกไม่ให้ลำโพงของภาษา นี้เป็นไปได้เพราะไวยากรณ์เท่านั้นที่ควบคุมคำสั่งของประโยคและไม่ว่าคำในนั้นหมายถึง ในทางกลับกันการรวมกันของคำพูดอาจจะทำให้รู้สึกเมื่อใช้ร่วมกัน แต่สูญเสียความหมายของพวกเขาเมื่อปรับปรุงใหม่ในทางที่ละเมิดกฎของไวยากรณ์ ไวยากรณ์และรูปร่างที่แตกต่างกัน แต่จะขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวยากรณ์และรูปร่างเป็นสำคัญกับวิธีการที่บุคคลได้รับความหมายจากภาษา แต่พวกเขาจะแตกต่างกันในไวยากรณ์ หมายถึง คําสั่งและการใช้คำ และสัณฐานวิทยา หมายถึงส่วนของคําที่สร้างความหมาย ตัวอย่างเช่นมันเป็นไปได้ที่จะสร้างประโยคที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ แต่ไม่มีเหตุผลที่จะเป็นลำโพงของภาษานี้เป็นไปได้เพราะไวยากรณ์เท่านั้นบังคับคำสั่งของประโยคและคำที่ไม่สิ่งที่มันหมายถึง บนมืออื่น ๆ , การรวมกันของคำที่อาจจะให้ความรู้สึกที่ใช้งานร่วมกัน แต่หมดความหมายเมื่อปรับปรุงใหม่ในทางที่ละเมิดกฎของไวยากรณ์ . ไวยากรณ์และรูปร่างจะแตกต่างกัน แต่จะขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ