The brilliant-but-cruel hypothesis.

The brilliant-but-cruel hypothesis. The name of this hypothesis comes from studies performed by Amabile [3] that support the argument that “negative reviewers [are] perceived as more intelligent, competent, and expert than positive reviewers.” One can recognize everyday analogues of this phenomenon; for example, in a research seminar, a dynamic may arise in which the nastiest question is consistently viewed as the most insightful.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานที่สดใสแต่โหดร้าย ชื่อของสมมุติฐานนี้มาจากการศึกษาที่ดำเนินการ โดย Amabile [3] ที่สนับสนุนอาร์กิวเมนต์ที่[ว่า "ผู้ตรวจทานที่เป็นลบอยู่] ในฐานะเป็นยิ่งฉลาด มีอำนาจ และผู้เชี่ยวชาญกว่าบวกผู้ตรวจทาน" หนึ่งสามารถจดจำทุกวันคล้ายของปรากฏการณ์นี้ ตัวอย่างเช่น ในงานสัมมนาวิจัย แบบไดนามิกได้ซึ่งคำถาม nastiest สม่ำเสมอดูลึกซึ้งที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานที่ยอดเยี่ยม แต่-โหดร้าย ชื่อของสมมติฐานนี้มาจากการศึกษาที่ดำเนินการโดย Amabile [3] ที่สนับสนุนข้อโต้แย้งว่าหนึ่งสามารถรับรู้ analogues ในชีวิตประจำวันของปรากฏการณ์นี้ "แสดงความคิดเห็นในเชิงลบ [คือ] มองว่าเป็นอัจฉริยะมากขึ้นมีอำนาจและมีความเชี่ยวชาญกว่าผู้แสดงความคิดเห็นในเชิงบวก."; ตัวอย่างเช่นในการสัมมนาการวิจัยแบบไดนามิกที่อาจเกิดขึ้นในการที่คำถาม nastiest ถูกมองอย่างต่อเนื่องเป็นที่ชาญฉลาดที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวยแต่ใจร้ายสมมติฐาน ชื่อของสมมติฐานนี้มาจากการศึกษาดำเนินการโดยมาบิเล [ 3 ] ที่สนับสนุนการ " ลบความคิดเห็น [ เป็น ] การรับรู้อย่างฉลาดมากขึ้น เชี่ยวชาญ และเชี่ยวชาญมากกว่าความคิดเห็นในเชิงบวก . " ไม่มีใครจำลอกทุกวันของปรากฏการณ์นี้ ตัวอย่างเช่น ในการสัมมนาการวิจัยเป็นแบบไดนามิกที่อาจเกิดขึ้นซึ่งในคำถาม เหี้ยมอย่างต่อเนื่อง ( โดยลึกซึ้งมากที่สุด