One does not remember one's birth -

One does not remember one's birth -- one has to be told. But with me it was different; life came to me full-handed and dowered me with all my faculties and powers. Of a previous existence I know no more than others, for all have stammering intimations that may be memories and may be dreams. I know only that my first consciousness was of maturity in body and mind -- a consciousness accepted without surprise or conjecture. I merely found myself walking in a forest, half-clad, footsore, unutterably weary and hungry. Seeing a farmhouse, I approached and asked for food, which was given me by one who inquired my name. I did not know, yet knew that all had names. Greatly embarrassed, I retreated, and night coming on, lay down in the forest and slept.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งไม่จำเป็นเกิด - ไม่มีจะบอก แต่กับฉัน มันก็แตกต่างกัน ชีวิตมาให้ฉันมอบเต็ม และ dowered ฉันกับคณะและอำนาจทั้งหมดของฉัน ของการดำรงอยู่ก่อนหน้านี้ ฉันรู้ไม่มากกว่าผู้อื่น มี stammering intimations ที่อาจเป็นความทรงจำ และอาจมีความฝัน ฉันรู้เพียงว่า สติของฉันแรกมีครบกำหนดในร่างกายและจิต - สติเป็นที่ยอมรับ โดยข้อความคาดการณ์หรือประหลาดใจ เพียงพบเองเดินป่า ห่มครึ่ง footsore, unutterably เหน็ดเหนื่อย และหิว ผมเห็นคุณภาพ เวลา และสอบถาม อาหารที่ให้ โดยผู้ทูลถามชื่อของฉัน ฉันไม่รู้ ได้รู้ว่า ทั้งหมดมีชื่อ อายมาก ฉันถอยกรูดอย่าง และคืนที่เข้ามา วางไว้ในป่า และนอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งจำไม่ได้ว่าการเกิดของคนหนึ่ง - จะต้องมีการบอกว่า แต่ผมว่ามันเป็นที่แตกต่างกัน ชีวิตมาให้ฉันเต็มไปด้วยมือและ dowered ฉันกับทุกคณะของฉันและอำนาจ ของการดำรงอยู่ก่อนหน้านี้ฉันรู้ว่าไม่มากไปกว่าคนอื่น ๆ สำหรับทุกคนได้พูดตะกุกตะกักล้วงที่อาจจะมีความทรงจำและความฝันที่อาจจะ ผมรู้ แต่เพียงว่าสติเป็นครั้งแรกของฉันของการกำหนดในร่างกายและจิตใจ - สติโดยไม่ต้องแปลกใจที่ได้รับการยอมรับหรือการคาดเดา ฉันเพียงพบว่าตัวเองเดินอยู่ในป่าครึ่งหุ้มเท้าบวม, อย่างพูดไม่ได้เหนื่อยล้าและหิว เห็นบ้านที่ผมเดินเข้ามาและถามหาอาหารซึ่งได้รับฉันโดยคนที่ถามชื่อของฉัน ผมไม่ทราบ แต่รู้ว่าทุกคนมีชื่อ อายมากผมถอยและคืนมาล้มตัวลงนอนในป่าและนอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ได้จำเกิดหนึ่ง . . . หนึ่งจะได้รับรู้ แต่กับผมมันต่างกัน ชีวิตมาเต็มตก และ dowered ผมกับคณะและพลังทั้งหมดของฉัน ของการดำรงอยู่ก่อนหน้านี้ผมรู้ไม่กว่าผู้อื่น ทุกคนมีคุณ intimations ที่อาจจะความทรงจำและอาจจะฝันผมรู้แค่ว่า สติของฉันแรกของวุฒิภาวะในกายและจิต . . . จิตยอมรับได้โดยไม่ต้องแปลกใจ หรือการคาดเดา ฉันเพียงพบตัวเองเดินอยู่ในป่า footsore unutterably ครึ่งหุ้ม , เหนื่อยและหิว เห็นไร่ที่ผมเข้าหาและขออาหารที่นำมาให้ผม คนที่ถามชื่อของฉัน ข้าไม่รู้ แต่รู้ว่า ทั้งหมด มี ชื่อ ยิ่งอายฉันถอยหนี และคืนมา , นอนในป่าและหลับ