Personal hygiene among children is

Personal hygiene among children is considered as the best tool to improve community strategies and intervention practices to tackle the many communicable and infectious diseases. A cross-sectional descriptive study was carried out over 3 weeks in November 2014. The participants were school children in grades 1 to 6 (6-12-year-olds). A questionnaire was used to collect information about demographic characteristics, and then the children were interviewed and inspected regarding their general hygiene, including the state of their uniform or clothes, bathing, oral care, hand washing before and after eating, hand washing after use of toilet, covering one's mouth when sneezing and coughing, appropriate disposal of solid tissue and unkempt hair or nails. Data were analysed using the SPSS programme version 14. Descriptive distribution statistics and the Pearson chi-square test were computed. The prevalence of cleanliness and neatness among school children was 76.7%. Furthermore, these improved with age. Poor oral hygiene (47.6%) and not washing hands after eating (47.1%) followed by unkempt hair (44.0%) were the main types of poor personal hygiene. Health promotion programmes and health education lectures should be implemented for children and their families. School nurses, school staff and parents also have an important role in teaching the children how to practice good personal hygiene.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุขอนามัยส่วนบุคคลในหมู่เด็กถือเป็นเครื่องมือดีที่สุดเพื่อปรับปรุงชุมชนกลยุทธ์และปฏิบัติการแทรกแซงในหลาย communicable และติดเชื้อโรคเล่นงาน ทำการศึกษาอธิบายเหลวออก 2014 พฤศจิกายนกว่า 3 สัปดาห์ ผู้เรียนมีเด็กนักเรียนในเกรด 1 ถึง 6 (6-12-ปี) แบบสอบถามถูกใช้เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะทางประชากร และจากนั้น มีสัมภาษณ์เด็ก และตรวจสอบเกี่ยวกับการอนามัยทั่วไป รวมถึงสถานะของตนมือเครื่องแบบหรือผ้า อาบน้ำ ผลิตภัณฑ์ดูแลช่องปาก ซักผ้าก่อน และ หลังรับประทาน อาหาร มือซักผ้าหลังจากใช้ห้องน้ำ การครอบคลุมของปากเมื่อจาม และทิ้งไอ ความเหมาะสม ของเนื้อเยื่อแข็ง และผมไว้เล็บ ข้อมูลได้ analysed ใช้โปรแกรมโปรแกรมรุ่น 14 มีคำนวณสถิติอธิบายการกระจายและการทดสอบ Pearson chi-square ความชุกของความสะอาดและ neatness ในหมู่เด็กนักเรียนถูก 76.7% นอกจากนี้ เหล่านี้ขึ้นกับอายุ อนามัยช่องปากไม่ดี (47.6%) และไม่ล้างมือหลังจากรับประทานอาหาร (47.1%) ตาม ด้วยไว้ผม (44.0%) มีชนิดหลักสุขอนามัยส่วนบุคคลไม่ดี ควรดำเนินโครงการส่งเสริมสุขภาพและการบรรยายการศึกษาสุขภาพสำหรับเด็กและครอบครัว โรงเรียนพยาบาล เจ้าหน้าที่ และผู้ปกครองได้มีบทบาทสำคัญในการสอนเด็กวิธีการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคลดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุขอนามัยส่วนบุคคลในหมู่เด็กถือเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในการปรับปรุงกลยุทธ์และการปฏิบัติที่ชุมชนการแทรกแซงที่จะแก้ไขปัญหาโรคติดต่อและการติดเชื้อจำนวนมาก การศึกษาพรรณนาได้ดำเนินการในช่วง 3 สัปดาห์ที่ผ่านมาในเดือนพฤศจิกายน 2014 ผู้เข้าร่วมประชุมเป็นเด็กนักเรียนในเกรด 1-6 (6-12 ปี olds) แบบสอบถามที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะทางประชากรและจากนั้นเด็ก ๆ ได้รับการสัมภาษณ์และการตรวจสอบเกี่ยวกับสุขอนามัยทั่วไปของพวกเขารวมทั้งสถานะของเครื่องแบบหรือเสื้อผ้าอาบน้ำดูแลช่องปากล้างมือก่อนและหลังรับประทานอาหารล้างมือหลังจากการใช้ ห้องน้ำครอบคลุมปากเมื่อจามและไอกำจัดที่เหมาะสมของเนื้อเยื่อที่เป็นของแข็งและผมรุงรังหรือตะปู วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมรุ่น 14 สถิติ SPSS กระจายพรรณนาและการทดสอบเพียร์สันไคสแควร์ได้รับการคำนวณ ความชุกของความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยในหมู่เด็กนักเรียนเป็น 76.7% นอกจากนี้เหล่านี้ดีขึ้นกับอายุ สุขอนามัยช่องปากที่ไม่ดี (47.6%) และไม่ล้างมือหลังรับประทานอาหาร (47.1%) ตามด้วยผมรุงรัง (44.0%) เป็นประเภทหลักของสุขอนามัยส่วนบุคคลที่น่าสงสาร โปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพและการบรรยายความรู้ด้านสุขภาพควรจะดำเนินการสำหรับเด็กและครอบครัวของพวกเขา พยาบาลโรงเรียนเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนและผู้ปกครองยังมีบทบาทสำคัญในการเรียนการสอนเด็กวิธีการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุขอนามัยส่วนบุคคลของเด็กถือเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดเพื่อปรับปรุงกลยุทธ์ชุมชนและการแทรกแซงการปฏิบัติเล่นงานหลายโรคติดต่อและโรคระบาด เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาศึกษามากกว่า 3 สัปดาห์พฤศจิกายน 2014 กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนในเกรด 1 ถึง 6 ( 6-12-year-olds )โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะทางประชากร และเด็กๆก็ถูกสัมภาษณ์และตรวจสอบเกี่ยวกับสุขอนามัยทั่วไป รวมทั้งสถานะของชุดหรือเสื้อผ้าของพวกเขา , อาบน้ำ , ดูแลช่องปาก , การล้างมือก่อนและหลังรับประทานอาหาร ล้างมือหลังการใช้ส้วม ครอบคลุม หนึ่งปิดปากเวลาจามและไอการจัดการที่เหมาะสมของเนื้อเยื่อแข็งและผมรุงรัง หรือเล็บ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรม SPSS รุ่นที่ 14 สถิติเชิงพรรณนา และทดสอบการแจกแจงเพียร์สันไคสแควร์เป็นคํานวณ ความชุกของความสะอาดและความเรียบร้อยของเด็กโรงเรียนเป็น 76.7 % นอกจากนี้เหล่านี้ดีขึ้นกับอายุ อนามัยช่องปากไม่ดี ( 50% ) และไม่ได้ซักมือ หลังจากที่กิน ( 471 % ) รองลงมาคือ ผมรุงรัง ( 44.0 % ) เป็นประเภทหลักของสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ยากจน โครงการส่งเสริมสุขภาพและสุขศึกษาบรรยายควรใช้สำหรับเด็กและครอบครัวของพวกเขา พยาบาลโรงเรียน เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนและผู้ปกครองยังมีบทบาทสำคัญในการสอนเด็กวิธีการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ดี