Have you invariably seen a picture

Have you invariably seen a picture drawn by a dwarfish kid? You know the ones Im talking about! The ones with a yellow line here, and a blue scribble in that respect, and a purple smudge thither! They dont look very mature do they? Well, have you ever asked the child what it is, and what the story behind it is? I find it provoke some of the things the child mind comes up with! Thats wherefore I feel that being an Elementary school blind teacher is the occupation for me. I hit the hay working with kids, I love to hear the storys these kids have for their art and I love to draw

Ive love working with kids ever since I turned ten. I myself would prefer to sit up front on a bus, than in the back with the high schoolers. All my friends have incessantly been younger than me. As unlikely as it may sound, I learn a dress circle from younger kids. I enjoy seeing their happy, energetic faces, and how lively they can be. There imagination could stretch across the whole universe, which has no end. I myself willing admit that I act like a pocket-size kid a lot. I am made drama of it by the high schoolers, but why should I palm what they think? It makes me happy to feel like e little kid again, I feel freer. Ive had a lot of experience working with littler kids. For example, I worked at the roar springs YMCA day care when I was only in ternary grade.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณได้เห็นภาพวาดโดยเด็กแคระเสมอ? คุณรู้ว่าคนที่ im พูดถึง คนที่มีเส้นสีเหลืองที่นี่และลายเส้นสีฟ้าในส่วนที่เกี่ยวกับที่ไปที่นั่นและรอยเปื้อนสีม่วง พวกเขาไม่ได้ดูเป็นผู้ใหญ่มากที่พวกเขา? ดีมีคุณเคยถามเด็กว่ามันคืออะไรและสิ่งที่เรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังมันคืออะไร ฉันพบว่ามันกระตุ้นบางสิ่งที่จิตใจของเด็กขึ้นมาพร้อมกับ!thats ดังนั้นฉันรู้สึกว่าการเป็นครูโรงเรียนประถมศึกษาคนตาบอดเป็นอาชีพสำหรับฉัน ฉันตีหญ้าแห้งในการทำงานกับเด็ก ๆ ฉันชอบที่จะได้ยิน storys เด็กเหล่านี้มีงานศิลปะของพวกเขาและฉันรักการวาด

ive รักการทำงานกับเด็กนับตั้งแต่ฉันหันสิบ ผมเองต้องการที่จะลุกขึ้นนั่งบนรถบัสด้านหน้ากว่าในกลับมาพร้อมกับเรียนสูงเพื่อน ๆ ทุกคนได้รับอย่างไม่หยุดหย่อนอายุน้อยกว่าผม เป็นไปได้ยากเพราะอาจเสียงผมได้เรียนรู้วงจากเด็กที่มีอายุน้อยกว่า ผมสนุกกับการมีความสุขที่ได้เห็นใบหน้าที่มีพลังของพวกเขาและวิธีการที่มีชีวิตชีวาที่พวกเขาสามารถ มีจินตนาการที่สามารถยืดทั่วทั้งจักรวาลซึ่งไม่มีที่สิ้นสุด ฉันยินดีที่ตัวเองยอมรับว่าผมทำตัวเหมือนเด็กขนาดพกพาจำนวนมาก ฉันทำละครของมันโดยการเรียนสูงแต่ทำไมฉันควรปาล์มสิ่งที่พวกเขาคิดว่า มันทำให้ฉันมีความสุขที่จะรู้สึกเช่น e เด็กน้อยอีกครั้งผมรู้สึกอิสระ ive มีจำนวนมากประสบการณ์ในการทำงานกับเด็กที่มีขนาดเล็ก ตัวอย่างเช่นผมทำงานที่แผดเสียงน้ำพุซีเอดูแลวันเมื่อฉันเป็นเพียงในเกรด ternary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณคงเส้นคงวาได้เห็นรูปภาพที่วาด โดยเด็ก dwarfish คุณรู้ว่าคนพูดถึง Im คน มีเส้นสีเหลืองที่นี่ และเขียนสีน้ำเงินที่เคารพ และรอยเปื้อนสีม่วง thither พวกเขาดูไม่มีการเติบโตทำให้พวกเขา ดี มีคุณเคยถามเด็กมันคืออะไร และเรื่องราวอยู่เบื้องหลังมันคืออะไร พบว่ากระตุ้นสิ่งที่จิตใจของเด็กมาด้วย Thats wherefore รู้สึกว่าถูกครูตาบอดเป็นโรงเรียนประถมศึกษามีอาชีพสำหรับฉัน ฉันตีเฮย์ที่ทำงานกับเด็ก รักฟัง storys เด็กเหล่านี้มีศิลปะของพวกเขา และผมชอบที่จะวาด

รัก Ive ทำงานกับเด็กตั้งแต่ที่ฉันเปิดสิบ ตัวผมต้องนั่งหน้าขึ้นบนรถบัส กว่าหลัง มี schoolers สูง เพื่อนของฉัน incessantly มีอายุน้อยกว่าฉัน เป็นไม่เป็นมันอาจฟัง ฉันเรียนวงกลมเครื่องแต่งกายจากวัยเด็ก เพียงเห็นหน้ามีความสุข มีพลัง และมีชีวิตชีวาอย่างไรพวกเขาสามารถ มีจินตนาการสามารถยืดข้ามจักรวาลทั้งหมด ที่มีไม่สิ้นสุด ยอมฉันเองยอมรับว่า ฉันทำเหมือนขนาดกระเป๋าเด็กมาก กำลังทำละครของมัน โดย schoolers สูง แต่ฉันปาล์มว่าคิดอย่างไรทำไม ทำให้ผมยินดีรู้สึกว่าอีเด็กน้อยอีกครั้ง ฉันรู้สึกอิสระ Ive มีมากประสบการณ์ที่ทำงานกับเด็ก littler ตัวอย่าง ฉันทำงานที่สปริงเสียงคำรามวายเอ็มซีเอวันดูแลเมื่อเฉพาะในชั้นประถมศึกษาปีที่สาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณจะเห็น ภาพ ที่วาดโดยเด็กแคระที่ คุณทราบดีว่าคนที่ผมพูดถึง คนที่พร้อมด้วยสายสีเหลืองที่อยู่ที่นี่และเพียงแค่เขียนสีฟ้าที่อยู่ในส่วนที่ไปที่นั่นและรอยด่างสีม่วงที่! มันก็ไม่ดูที่สุกงอมเต็มที่ก็เป็นอย่างมาก เป็นอย่างดีมีคุณไม่เคยถามเด็กที่ว่ามันคืออะไรและเรื่องที่อยู่เบื้องหลังคือ ฉันจะหาได้จากสิ่งที่ทำให้ใจเด็กที่เข้ามาพร้อมด้วยบางส่วน"นั่นคือผมรู้สึกว่าการเป็นครูสอนคนตาบอดโรงเรียนประถมที่เป็นอาชีพของผม ผมทำหญ้าแห้งที่การทำงานร่วมกับเด็กๆผมรักที่จะได้ยินเสียงชั้นที่เด็กๆเหล่านี้มีสำหรับทางศิลปะของพวกเขาและผมรักที่จะดึงความ รัก

ผมทำงานร่วมกับเด็กๆมาตลอดนับตั้งแต่เปิดสิบ ผมเองก็ชื่นชอบที่จะนั่งได้ทางด้านหน้าบนรถโดยสารที่มากกว่าในตัวที่ด้านหลังพร้อมด้วย schoolers สูงเพื่อนของผมทั้งหมดได้รับอายุน้อยกว่าผมไม่หยุดหย่อน และไม่น่าจะเป็นไปได้อาจจะเสียงผมเรียนรู้เป็นวงกลมสวมใส่เครื่องแต่งกายที่จากเด็กๆอายุน้อย ฉันเพลิดเพลินใจไปกับการรับชมหันหน้าเข้าหาความมีชีวิตชีวามีความสุขของพวกเขาและเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาที่จะ มีจินตนาการไม่สามารถยืดข้ามจักรวาลซึ่งไม่มีสิ้นสุดลงผมเองอยากจะยอมรับว่าผมทำหน้าที่เสมือนลูกขนาดกระเป๋าที่เป็นจำนวนมาก ผมทำให้การแสดงละครของมันโดย schoolers สูงแต่ทำไมผมจะวางฝ่ามือสิ่งที่พวกเขาคิดว่า มันทำให้ผมมีความสุขกับความรู้สึกเหมือนกับลูกน้อย E อีกครั้งผมรู้สึกว่าอิสระมากไปกว่า ผมมีประสบการณ์การทำงานร่วมกับเด็กๆ littler ตัวอย่างเช่นผมทำงานอยู่ที่น้ำพุร้อนเสียงคำรามที่ดูแลวัน YMCA เมื่อผมเป็นเพียงในระดับ ternary .