LoveSurveys of personal well-being

Love
Surveys of personal well-being always find that personal relationships are a major source of
satisfaction in people's lives. To sustain well-being, people need supportive, positive relationships
and social belonging. Only a few misanthropes have denied that loving relationships are a major part
of what gives life meaning. Most people value romantic interactions, family ties, and friendship. The
99 percent of people who are not psychopathic are also capable of caring for people beyond their
immediate circle, showing compassion for the suffering of others. Understanding of the brain
processes that underlie these kinds of social values is just beginning.
The neural mechanisms for romantic love have been investigated by a team that includes the
anthropologist Helen Fisher, psychologist Arthur Aron, and neuroscientist Lucy Brown. They cite
anthropological evidence that intense romantic love is a cross-culturally and historically universal
phenomenon. It is associated with specific physiological, psychological, and behavioral changes,
including euphoria, intense focused attention, obsessive thinking, emotional dependency, and
increased energy. Fisher and her colleagues used brain scans (fMRI) to investigate the neural systems
involved in romantic love. The researchers selected participants who reported having recently fallen
in love, and scanned their brains while they looked at a picture of their new romantic interest. Brain
activity in this situation was contrasted with activity when the participant looked at a similar but
emotionally neutral picture of a familiar acquaintance.
When people looked at pictures of their new romantic partners, their brains showed increased
activity in regions that mediate reward via the dopamine system described in chapter 5, particularly
the ventral tegmental area and the nucleus accumbens. These are the same areas activated by rewardproducing
drugs such as cocaine that also lead to exhilaration, sleeplessness, and loss of appetite.
Cortical areas associated with emotion were also involved, including the insula, the anterior
cingulate, and the amygdala, all of which are included in the EMOCON model of chapter 5. That
viewing a romantic partner stimulates brain areas associated with reward and pleasure explains why
it feels so good to fall in love. An earlier study of romantic love by Andreas Bartels and Semir Zeki
also found increased activation in the insula and the cingulate, but did not detect increased activation
in the dopamine system. The differences in the two studies may reflect the fact that the earlier study
looked at people in a later stage of romantic love where the intensity of pleasure had diminished.
But love is not just a feeling, as it also provides a spur to actions that serve to bring one closer to
another. Fisher and her colleagues also found that people looking at romantic pictures had high
activation in a brain region called the caudate nucleus, part of the basal ganglia, which includes the
nucleus accumbens. The caudate contributes to the representation of goals, expectation of reward, and
integration of sensory inputs to prepare for action. Romantic love can be viewed as a goal-oriented
state that leads to specific emotions such as euphoria and anxiety rather than as a specific emotion. Its
neurophysiology seems to differ from that of mere sexual attraction and also from that of long-term
attachment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รักการสำรวจของใช้ส่วนบุคคลเป็นอยู่ที่ดีมักจะพบว่ามีความสัมพันธ์ส่วนบุคคลเป็นแหล่งที่มาของความพึงพอใจในชีวิตของผู้คน เพื่อรักษาความเป็นอยู่คนต้องสนับสนุนความสัมพันธ์ที่ดีและสังคมที่เป็น เพียงไม่กี่ misanthropes ได้ปฏิเสธว่ามีความสัมพันธ์ความรักเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของสิ่งที่ให้ความหมายในชีวิต คนส่วนใหญ่มีค่าปฏิสัมพันธ์โรแมนติกความสัมพันธ์ในครอบครัวและมิตรภาพ ร้อยละ 99 ของคนที่ไม่ได้โรคจิตนอกจากนี้ยังมีความสามารถในการดูแลคนของพวกเขาเกินวงกลมทันทีแสดงความเห็นอกเห็นใจความทุกข์ทรมานของคนอื่นๆ ความเข้าใจของสมองกระบวนการที่รองรับเหล่านี้ชนิดของค่านิยมของสังคมเป็นเพียงการเริ่มต้น. กลไกประสาทสำหรับความรักโรแมนติกที่ได้รับการตรวจสอบโดยทีมงานที่มีที่นักมานุษยวิทยาเฮเลนฟิชเชอร์อาร์เธอร์แอรอนนักจิตวิทยาและประสาทวิทยาลูซี่บราวน์ พวกเขาอ้างหลักฐานทางมานุษยวิทยาที่รักโรแมนติกที่รุนแรงเป็นข้ามวัฒนธรรมและสากลในอดีตปรากฏการณ์ มันมีความเกี่ยวข้องกับสรีรวิทยาเฉพาะทางด้านจิตใจและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมรวมถึงความภาคภูมิใจความสนใจมุ่งเน้นที่รุนแรง, ความคิดครอบงำพึ่งพาอารมณ์และพลังงานที่เพิ่มขึ้น ฟิชเชอร์และเพื่อนร่วมงานของเธอที่ใช้สแกนสมอง (fMRI) เพื่อตรวจสอบระบบประสาทที่เกี่ยวข้องกับการรักโรแมนติก นักวิจัยเลือกผู้เข้าร่วมที่รายงานว่าลดลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ในความรักและการสแกนสมองของพวกเขาในขณะที่พวกเขามองไปที่ภาพของความสนใจโรแมนติกใหม่ สมองกิจกรรมในสถานการณ์เช่นนี้ได้รับการเปรียบเทียบกับกิจกรรมเมื่อผู้เข้าร่วมการมองที่คล้ายกันแต่ภาพที่เป็นกลางอารมณ์ของความใกล้ชิดคุ้นเคย. เมื่อคนมองไปที่ภาพของคู่ค้าที่โรแมนติกของพวกเขาใหม่สมองของพวกเขาแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นกิจกรรมในภูมิภาคที่เป็นสื่อกลางในการให้รางวัลผ่านระบบต้องใจอธิบายไว้ในบทที่ 5 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่tegmental ท้องและนิวเคลียส accumbens เหล่านี้เป็นพื้นที่เดียวกันเปิดใช้งานโดย rewardproducing ยาเสพติดเช่นโคเคนที่ยังนำไปสู่ความเบิกบานใจนอนไม่หลับและการสูญเสียความกระหาย. พื้นที่เยื่อหุ้มสมองที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ความรู้สึกมีส่วนร่วมรวมทั้งฉนวนที่หน้าcingulate และต่อมทอนซิล, ทั้งหมดที่มี รวมอยู่ในรูปแบบของบท EMOCON 5. ดูคู่ที่โรแมนติกช่วยกระตุ้นสมองส่วนที่เกี่ยวข้องกับการให้รางวัลและความสุขที่จะอธิบายว่าทำไมมันให้ความรู้สึกที่ดีมากที่จะตกอยู่ในความรัก การศึกษาก่อนหน้านี้รักโรแมนติกโดย Andreas Bartels และ Semir Zeki นอกจากนี้ยังพบการเปิดใช้งานที่เพิ่มขึ้นในฉนวนและ cingulate แต่ไม่สามารถตรวจจับการเปิดใช้งานที่เพิ่มขึ้นในระบบของโดพามีน ความแตกต่างในการศึกษาทั้งสองอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงว่าการศึกษาก่อนหน้านี้มองไปที่คนที่อยู่ในขั้นตอนต่อมาของความรักโรแมนติกที่ความรุนแรงของความสุขที่ได้ลดลง. แต่ความรักไม่ได้เป็นเพียงความรู้สึกในขณะที่ก็ยังมีแรงกระตุ้นที่จะดำเนินการที่ให้บริการ เพื่อนำมาเข้าใกล้อีก ฟิชเชอร์และเพื่อนร่วมงานของเธอนอกจากนี้ยังพบว่าคนที่มองภาพที่โรแมนติกมีสูงยืนยันการใช้งานในภูมิภาคของสมองที่เรียกว่านิวเคลียสมีหางเป็นส่วนหนึ่งของฐานปมซึ่งรวมถึงaccumbens นิวเคลียส caudate ก่อให้เกิดการเป็นตัวแทนของเป้าหมายความคาดหวังของรางวัลและบูรณาการประสาทสัมผัสของปัจจัยการผลิตเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการดำเนินการ รักโรแมนติกที่สามารถมองว่าเป็นเป้าหมายที่มุ่งเน้นรัฐที่นำไปสู่อารมณ์ที่เฉพาะเจาะจงเช่นความรู้สึกสบายและความวิตกกังวลมากกว่าที่จะเป็นอารมณ์ที่เฉพาะเจาะจง มันสรีรวิทยาดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากที่ดึงดูดทางเพศเพียงและยังมาจากการที่ในระยะยาวสิ่งที่แนบมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรัก
การสำรวจความเป็นอยู่ส่วนตัว มักจะพบว่า ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลเป็นแหล่งที่มาของ
ความพึงพอใจในชีวิตของผู้คน เพื่อรักษาความเป็นคนต้องสนับสนุน
ความสัมพันธ์ทางบวกและเป็นส่วนหนึ่งของสังคม . เพียงไม่กี่ misanthropes ได้ปฏิเสธว่า ความรักความสัมพันธ์เป็น
ส่วนสําคัญของความหมายของชีวิต คนส่วนใหญ่ค่าโรแมนติกของความสัมพันธ์ในครอบครัวและมิตรภาพ
99 เปอร์เซ็นต์ของผู้ที่ไม่ได้เป็นคนโรคจิตยังสามารถดูแลคนนอกเหนือจากวงการ
ทันที แสดงความเห็นใจในความทุกข์ของผู้อื่น ความเข้าใจเกี่ยวกับสมอง
กระบวนการที่รองรับชนิดเหล่านี้ของสังคมเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น
กลไกประสาทความรักโรแมนติกได้ถูกตรวจสอบโดยทีมงานที่ประกอบด้วย
นักมานุษยวิทยาเฮเลน ฟิชเชอร์นักจิตวิทยาเธอร์ รอน และ นักประสาทวิทยา ลูซี่ สีน้ำตาล พวกเขาอ้างถึง
มานุษยวิทยาหลักฐานว่ารักโรแมนติกเข้มข้นเป็นข้ามวัฒนธรรมและสากล
ในอดีตปรากฏการณ์ มันเกี่ยวข้องกับเฉพาะทางสรีรวิทยา จิตวิทยา และการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม
รวมทั้ง euphoria เข้มเน้นความสนใจ การคิดหมกมุ่นทางอารมณ์ การพึ่งพาและ
พลังงานที่เพิ่มขึ้น