Tartan is made with alternating ban

Tartan is made with alternating bands of coloured (pre-dyed) threads woven as both warp and weft at right angles to each other. The weft is woven in a simple twill, two over – two under the warp, advancing one thread each pass. This forms visible diagonal lines where different colours cross, which give the appearance of new colours blended from the original ones. The resulting blocks of colour repeat vertically and horizontally in a distinctive pattern of squares and lines known as a sett.
The Dress Act of 1746 attempted to bring the warrior clans under government control by banning the tartan and other aspects of Gaelic culture. When the law was repealed in 1782, it was no longer ordinary Highland dress, but was adopted instead as the symbolic national dress of Scotland.
Until the middle of the nineteenth century, the highland tartans were only associated with either regions or districts, rather than any specific clan. This was because like other materials tartan designs were produced by local weavers for local tastes and would usually only use the natural dyesavailable in that area, as chemical dye production was non-existent and transportation of other dye materials across long distances was prohibitively expensive.
The patterns were simply different regional checked-cloth patterns, chosen by the wearer's preference – in the same way as people nowadays choose what colours and patterns they like in their clothing, without particular reference to propriety. It was not until the mid-nineteenth century that many patterns were created and artificially associated with Scottish clans, families, or institutions who were (or wished to be seen as) associated in some way with a Scottish heritage.[1] The Victorians' penchant for ordered taxonomy and the new chemical dyes then available meant that the idea of specific patterns of bright colours, or 'dress' tartans could be created and applied to a faux-nostalgic view of Scottish history.
It is generally stated that the most popular tartans today are the Black Watch (also known as Old Campbell, Grant Hunting, Universal, Government) and Royal Stewart.[2] Today tartan is no longer limited to textiles but is used on non-woven mediums, such as paper, plastics, packaging, and wall coverings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ้าตาหมากรุกจะทำกับวงสลับสี (ก่อนย้อม) หัวข้อทอเป็นทั้งวิปริตและผ้าที่มุมขวากัน ผ้าทอในสิ่งทอลายทแยงง่ายกว่าสอง - สองภายใต้วิปริตล้ำหน้าด้ายแต่ละผ่าน รูปแบบนี้สามารถมองเห็นเส้นทแยงสีที่แตกต่างที่ข้ามซึ่งให้ลักษณะของสีที่ผสมใหม่จากคนเดิมบล็อกของสีที่เกิดขึ้นซ้ำในแนวตั้งและแนวนอนในรูปแบบที่โดดเด่นของสี่เหลี่ยมและเส้นที่รู้จักกันเป็น sett.
กระทำการแต่งกายของ 1746 ความพยายามที่จะนำสมัครพรรคพวกนักรบภายใต้การควบคุมของรัฐบาลโดยห้ามผ้าตาหมากรุกและด้านอื่น ๆ ของวัฒนธรรมสาขา เมื่อกฎหมายถูกยกเลิกใน 1782 มันก็ไม่ได้สูงชุดธรรมดาแต่ถูกนำมาใช้แทนเป็นชุดประจำชาติสัญลักษณ์ของ scotland.
จนถึงกลางศตวรรษที่สิบเก้าผืนผ้าที่สูงเป็นเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับภูมิภาคหรือหัวเมืองมากกว่าตระกูลที่เฉพาะเจาะจงใด ๆ นี้เป็นเพราะวัสดุอื่น ๆ เช่นการออกแบบผ้าตาหมากรุกที่ผลิตโดยช่างทอผ้าในท้องถิ่นสำหรับรสนิยมของท้องถิ่นและมักจะใช้เฉพาะ dyesavailable ธรรมชาติในพื้นที่ว่า. การผลิตสีย้อมสารเคมีก็ไม่ได้มีอยู่และการขนส่งของวัสดุสีอื่น ๆ ในระยะยาวเป็นราคาแพง
รูปแบบที่แตกต่างกันเพียงแค่ในระดับภูมิภาครูปแบบการตรวจสอบผ้าได้รับเลือกจากการตั้งค่าของผู้สวมใส่ - ในลักษณะเดียวกับที่คนในปัจจุบันเลือกสิ่งที่สีและ รูปแบบที่พวกเขาต้องการในเสื้อผ้าของพวกเขาโดยไม่มีการอ้างอิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อความเหมาะสมมันไม่ได้จนกว่าช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้าที่หลายรูปแบบที่ถูกสร้างขึ้นและเชื่อมโยงเทียมด้วยสมัครพรรคพวก scottish ครอบครัวหรือสถาบันที่ได้รับ (หรือประสงค์ที่จะถูกมองว่าเป็น) ที่เกี่ยวข้องในลักษณะที่มีมรดก scottish บาง. [1] วิกตอเรีย ' ชอบอนุกรมวิธานสั่งซื้อสารเคมีและสีย้อมใหม่แล้วใช้ได้หมายความว่าความคิดของรูปแบบที่เฉพาะเจาะจงของสีสดใส,หรือ 'ชุด' ผืนผ้าจะถูกสร้างขึ้นและนำไปใช้กับมุมมองมารยาทคิดถึงของประวัติศาสตร์ scottish.
มันที่ระบุไว้โดยทั่วไปว่าผืนผ้าที่นิยมมากที่สุดในวันนี้มีนาฬิกาสีดำ (หรือเรียกว่าเก่าแคมป์เบลให้ล่าสัตว์สากลรัฐบาล) และ พระราชสจ๊วต. [2] วันนี้ผ้าตาหมากรุกจะถูก จำกัด ไม่ให้สิ่งทอ แต่ถูกนำมาใช้ในการสื่อไม่ทอเช่นกระดาษ, พลาสติก, บรรจุภัณฑ์และปูผนัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทาร์ทันจะ มีสลับแถบสี (ย้อมก่อน) เธรดทอแปรปรวนและมนุษย์ขวาทำมุมกัน มนุษย์จะทอในสิ่งทอลายง่ายทแยง สองเหนือ – ใต้แปรปรวน ความก้าวหน้าผ่านแต่ละเธรดหนึ่งสอง นี้รูปแบบเห็นเส้นทแยงมุมเส้นที่สีข้าม ซึ่งทำให้ลักษณะที่ปรากฏของสีใหม่จากเดิม บล็อกได้สีซ้ำในแนวตั้ง และแนวนอนในรูปแบบสี่เหลี่ยมและรายการที่เป็นรัฐบาลโดดเด่น
แต่งตัวกระทำของค.ศ. 1746 พยายามนำนักรบสมัครพรรคพวกภายใต้การควบคุมของรัฐบาล โดยห้ามทาร์ทันและด้านอื่น ๆ ของวัฒนธรรม Gaelic เมื่อกฎหมายถูก repealed ใน 1782 ก็ไม่ธรรมดาแต่งตัวราบสูง แต่ถูกนำมาใช้แทนเป็นการแต่งกายชาติสัญลักษณ์ของสกอตแลนด์
จนกระทั่งกลางศตวรรษ tartans ราบสูงเฉพาะเกี่ยวข้องกับทั้งภูมิภาค หรือเขต แทนตระกูลเฉพาะใด ๆ นี้เป็นเพราะเหมือนวัสดุอื่น ๆ ออกแบบสปลิทร็อคผลิต โดยเครื่องทอผ้าสำหรับรสชาติท้องถิ่น และมักจะใช้ dyesavailable ธรรมชาติในพื้นที่นั้น เป็นสีย้อมเคมี ผลิตไม่มีอยู่ และขนส่งวัสดุย้อมอื่น ๆ ในระยะไกลถูกแพง prohibitively.
รูปแบบแตกต่างกันเพียงภูมิภาคตรวจสอบผ้าลาย เลือกตามการกำหนดลักษณะของผู้สวมใส่แบบเดียวกับคนในปัจจุบันเลือกสีและรูปแบบใดเหมือนในเสื้อผ้าของพวกเขา โดยเฉพาะการอ้างอิงถึงแต่การ ไม่จนกว่าศตวรรษปั้นจั่นกลางที่ตอบถูกสร้าง และเกี่ยวข้องกับอตภาษาเหือด สมัครพรรคพวก ครอบครัว หรือสถาบันที่ถูก (หรือต้องการจะเห็นเป็น) สัมพันธ์ในบางวิธีกับมรดกสกอตแลนด์ได้[1] เอาใจใส่ของ Victorians ในการสั่งซื้อระบบ และสีย้อมเคมีใหม่ แล้วว่างขึ้น ที่ความคิดของรูปแบบเฉพาะของสีสดใส หรือสามารถสร้าง และใช้มุม faux คิดของสก็อตประวัติ tartans 'แต่งตัว'
นั้นโดยทั่วไปจะระบุ tartans นิยมวันนี้ดูดำ (หรือที่เรียกว่า แคมป์เก่า ให้ล่าสัตว์ สากล รัฐบาล) และรอยัลสจ๊วต[2] ปัจจุบันทาร์ทันไม่จำกัดสิ่งทอ แต่ใช้บน mediums ไม่ทอ เช่นกระดาษ พลาสติก บรรจุภัณฑ์ และปูผนัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ้าม่านตาหมากรุกทำด้วยคลื่นความถี่สลับไปมาของสี( Pre - ย้อมสี)เส้นถักทอเป็นใยและโค้งทั้งในมุมด้านขวาเพื่อกันและกัน ใยที่มีทอผ้าลายสองแบบเรียบง่ายที่สองมากกว่า - สอง ภายใต้ ยืนผลักดันหนึ่งเธรดส่งลูกแต่ละครั้ง แบบนี้เส้นทแยงมุมปรากฏให้เห็นซึ่งสีแตกต่างกันข้ามซึ่งช่วยให้มีลักษณะที่ใหม่ของสีผสมจากคนเดิมส่งผลให้ได้ช่วงตึกของสีทำซ้ำในแนวตั้งและแนวนอนในที่ที่มีความโดดเด่นรูปแบบของจัตุรัสและสายที่รู้จักในด้าน sett .
ที่แต่งกายตามพระราชบัญญัติของ 1746 พยายามที่จะนำมาให้นักรบผู้เข้าแข่งขัน ภายใต้ การควบคุมของรัฐบาลโดยใช้ซากที่ม่านตาหมากรุกและแง่มุมอื่นๆของ ภาษา วัฒนธรรม. เมื่อกฎหมายยังให้ยกเลิกใน 1782 จะไม่มีอีกต่อไปแล้วแต่งตัวธรรมดาเลยทีเดียวแต่ได้นำมาใช้แทนเป็นเครื่องแต่งกายประจำชาติเป็นสัญลักษณ์ของประเทศสก็อตแลนด์.
จนกว่าส่วนกลางของศตวรรษที่สิบเก้า tartans เขตพื้นที่ Highland ที่มีความสัมพันธ์กับทั้งเขตพื้นที่หรือพื้นที่มากกว่าแซ่ใดเป็นการเฉพาะเท่านั้น โรงแรมแห่งนี้เป็นเพราะเหมือนกับวัสดุอื่นๆการออกแบบผ้าม่านตาหมากรุกมีการผลิตโดยช่างทอผ้าในท้องถิ่นสำหรับทุกรสนิยมท้องถิ่นและจะใช้ dyesavailable ตามธรรมชาติในพื้นที่ว่าโดยปกติแล้วเท่านั้นการผลิตสีย้อมและสารเคมีก็ไม่มีอยู่และบริการรับส่งของวัสดุสีย้อมอื่นๆในระยะไกลระยะยาวมีราคาแพงห้าม.
รูปแบบที่เป็นเพียงรูปแบบการตรวจสอบ - ผ้าพื้นเมืองแตกต่างกันเลือกสรรโดยการตั้งค่าของผู้สวมใส่ได้ - ในลักษณะเดียวกับที่เป็นคนในปัจจุบันนี้เลือกว่าสีและรูปแบบพวกเขาต้องการในเสื้อผ้าของคนโดยไม่มีการอ้างอิงถึงมารยาทมันเป็นไม่ได้จนกว่าจะกลาง - คริสตศตวรรษที่ว่าจำนวนมากมีการสร้างรูปแบบและปลอมที่เชื่อมโยงกับสก็อตผู้เข้าแข่งขัน,ครอบครัว,หรือสถาบันการเงินที่เป็น(หรืออยากจะเป็นได้ทั้ง)ที่เกี่ยวข้องในบางส่วนพร้อมด้วยที่สกอตแลนด์มรดก.[ 1 ]ที่ชาว Victorians ท้องถิ่นต่างเดินทางไปทั้งนี้เพราะ'ใจชอบสำหรับสั่งซื้อ Taxonomy ,และที่ใหม่ทางเคมีสารสีย้อมแล้วมีความหมายว่าความคิดของรูปแบบของความสว่างสดใสสี'หรือ' tartans แต่งกายไม่ถูกสร้างขึ้นและนำมาใช้กับที่เสียมารยาท - เที่ยวชม Nostalgic ดูประวัติของชาวสกอต.
โดยทั่วไปมันเป็นได้ระบุว่าในวันนี้ได้รับความนิยมอย่างสูงสุด tartans มีสีดำดู(ยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อเก่า Port Campbell ,และเพื่อการล่าสัตว์, Universal ,รัฐบาล)และ Royal —ไบลีย์อลันสจ๊วต, City of .[ 2 ]วันนี้ไม่มีอีกต่อไปม่านตาหมากรุกจำกัด(มหาชน)ในการผลิตสิ่งทอแต่จะใช้กับ non - woven cloth )สื่อเช่นกระดาษ,พลาสติก,บรรจุ ภัณฑ์ ,และผนังปู.