“Let’s go!” shouted the several tho

“Let’s go!” shouted the several thousand troops. Immediately after, the ground was shaking from so many people moving towards Duan Ren City.



………………



A few days later, a huge dust cloud covered the horizon. Thousands of troops were riding their horses on an ancient road. From above, their formation looked like a dragon’s tail. There was a huge cloud of dust trailing behind them.



At the very front were two horses ridden by Lin Feng and Princess Duan Xin Ye. It had been her decision to ride a horse at the front with everybody else instead of sitting inside a carriage. She had given up her usual comfort and joined the soldiers.



Of course, in the world of cultivation, there were very few people who were pampered and spoilt even when it came to women. Cultivators could ride a horse over huge distances, for many days without rest and it was considered normal. They would only be slightly tired, nothing more.



The evening sun was on the horizon in the West. The sunlight coupled with the rosy clouds offered a splendid view.



In the distance, there was an old and simple city. Above the city the evening sun was slowly setting. It was quiet and tranquil. A small breeze was blowing through it which gave it a desolate impression.



Duan Ren City!



The troops finally arrived in Duan Ren City but the gate was firmly closed. The people in the city looked cold and remained motionless.



“Chief Commander Duan Tian Lang has arrived, hurry and open the city gate!” shouted some troops towards the people on the gate while raising their banner.



The people at the gate looked cold and indifferent. They glanced at the troops and one of them said: “Except for when the General gives us the order, we will not open the gate.”



“What?” the troops were stupefied when they heard them. They wouldn’t open the gate?



A soldier furiously shouted: “We are the Imperial City Troops! Here with the Chief Commander Duan Tian Lang. The Emperor has given us the order to come. I order you to open the gate and let us in.”



“Only the General can give us an order.” said the person as coldly as before. They didn’t listen to anyone’s orders apart from those given by their General.



Duan Ren City was under the control of General Liu Cang Lan, apart from him, nobody else could give orders to his troops.



“Liu Cang Lan… how audacious. It seems like he is not attaching importance to the Imperial City troops.” said Duan Tian Lang coldly before adding: “Does he think that he has the highest social status in the country or what?”



When the crowd heard what Duan Tian Lang was saying about Liu Cang Lan, they started whispering all sorts of comments and at that moment Lin Feng smiled coldly and said: “What Duan Tian Lang is saying is impossible. He perfectly knows how strong we are but the fact that his people are not opening the gate until he gives them the order proves that he knows what he is doing. He taught them perfect military discipline.”



“Besides, why do you say that he thinks his social status is higher than anyone in the country?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไปกันเถอะ" ตะโกนกองทหารหลายพัน ทันที ดินถูกสั่นจากหลายคนย้ายไปยังเมือง Ren ด้วน ……………… กี่วันต่อมา เมฆฝุ่นขนาดใหญ่ครอบคลุมขอบฟ้า พันทหารก็ขี่ม้าของพวกเขาบนถนนโบราณ จากข้างต้น ก่อตั้งขึ้นเหมือนหางของมังกร ต่อท้ายอยู่เบื้องหลังพวกฝุ่นควันขนาดใหญ่ได้ สองม้าขี่ม้า โดยหลินเฟิงและเจ้าหญิงด้วนซิเย่ได้หน้ามาก ได้ตัดสินใจขี่ม้าด้านหน้ากับทุกคนอื่นแทนที่จะนั่งภายในมีขนของเธอ เธอได้รับความสะดวกสบายของเธอปกติ และเข้าร่วมกับทหาร แน่นอน ในโลกของการเพาะปลูก มีกี่คนได้ผ่อนคลาย และแม้เมื่อมันมาถึงผู้หญิงมากมาย เครื่องพรวนดินสามารถขี่ม้าระยะทางขนาดใหญ่ หลายวันโดยไม่มีเหลือ และมันถือว่าปกติ พวกเขาที่จะเหนื่อยเล็กน้อย เพิ่มเติม พระอาทิตย์ถูกบนขอบฟ้าตะวันตก แสงแดดควบคู่ไปกับเมฆโรซี่เสนอทิวทัศน์ เมืองเก่าแก่ และง่ายได้ในระยะไกล เหนือเมือง พระอาทิตย์ค่อย ๆ ตั้งขึ้น บรรยากาศเงียบ สงบได้ สายลมขนาดเล็กถูกพัดผ่านซึ่งก็ให้ความรู้สึกอ้างว้าง ด้วน Ren เมือง กองทหารถึงที่สุดในเมือง Ren ด้วน แต่ปิดประตูอย่างแน่นหนา ผู้คนในเมืองดูเย็น และยังคงนิ่ง "หัวหน้าผู้บัญชาการด้วนเทียนลังมาถึง รีบ และเปิดประตูเมือง" ตะโกนบางทหารชนประตูขณะที่แบนเนอร์ของตน คนที่ประตูดูเย็น และไม่แยแส พวกเขา glanced ที่กองทหารและหนึ่งในนั้นกล่าวว่า: "ยกเว้นเมื่อทั่วไปทำให้เราสั่งการ เราจะไม่เปิดประตู" กองทหาร "อะไร" ได้รตเทสต์แทกเมื่อพวกเขาได้ยินพวกเขา พวกเขาจะไม่เปิดประตูหรือไม่ ทหารกระโชกตะโกน: "เราเป็นกองทหารเมืองอิมพีเรียล กับหัวหน้าผู้บัญชาการด้วนเทียน Lang ที่นี่ จักรพรรดิได้ให้เราสั่งมา ผมสั่งเปิดประตู และให้เรา" "เฉพาะทั่วไปสามารถให้เราสั่งการ" กล่าวว่า ผู้จ้างงานเป็นมาก่อน พวกเขาไม่ฟังสั่งของทุกคนนอกจากผู้ที่ได้รับ โดยทั่วไปของพวกเขา ด้วน Ren เมืองภายใต้การควบคุมของระบบ Lan ทั่วไปหลิวคาง ห่างจากพระองค์ ใครสามารถให้ใบสั่งกองกำลังของเขา "หลิวคาง Lan...วิธีกล้าหาญ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่แนบสำคัญทหาร Imperial City ."กล่าวว่า ด้วนเทียนทองหลางจ้างงานก่อนที่จะเพิ่ม: "ว่าเขาคิดว่า เขามีสถานะทางสังคมสูงสุดในประเทศหรืออะไร " เมื่อฝูงชนได้ยินด้วนเทียนลังพูดเกี่ยวกับ Lan หลิวคางอะไร เริ่มกระซิบทุกประเภทของความเห็น และขณะที่ หลินเฟิงจ้างงานยิ้ม และกล่าวว่า: "สิ่งด้วนเทียนทองหลางบอกว่า เป็นไปไม่ เขารู้ความแข็งแกร่งเราเป็นอย่างดี แต่ความจริงที่ว่า คนของเขาจะเปิดประตูจนกว่าเขาให้ใบสั่งเหล่านั้นพิสูจน์ให้เห็นว่า เขารู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ เขาสอนให้วินัยทางทหารที่สมบูรณ์แบบนี้" "นอกจากนี้ ทำไมทำนะว่า เขาคิดว่า เขาสถานะทางสังคมสูงกว่าคนในประเทศ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไปกันเถอะ ! " ตะโกนหลายพันทัพ ทันทีหลังจาก พื้นดินสั่นสะเทือนจากคนมากมาย ไปด้วนอินเมือง.ไม่กี่วันต่อมา มีเมฆฝุ่นขนาดใหญ่ครอบคลุมเส้นขอบฟ้า พันของทหารคือการขี่ม้าของพวกเขาบนถนนโบราณ จากข้างต้น การก่อตัวของมันเหมือนหางของมังกร มีเมฆขนาดใหญ่ของฝุ่นต่อท้ายอยู่เบื้องหลังพวกเขาที่ด้านหน้ามี 2 ม้าขี่โดย หลินฟง และ เจ้าหญิงด้วนซิน " มันได้รับการตัดสินใจของเธอที่จะขี่ม้าที่ด้านหน้ากับคนอื่นแทนที่จะนั่งอยู่ในรถม้า เธอได้รับสบายปกติของเธอ และเข้าร่วมเป็นทหารแน่นอนในโลกของการเพาะปลูก มีคนน้อยมากที่ถูกปรนเปรอและตามใจแม้เมื่อมันมาเพื่อผู้หญิง เกษตรกรสามารถขี่ม้าได้มากกว่าระยะทางขนาดใหญ่หลายวันโดยไม่ต้องพัก และก็ถือว่าปกติ พวกเขาจะเป็นเพียงเล็กน้อยเหนื่อย ไม่มีอะไรมากกว่านั้นอาทิตย์ยามเย็นอยู่บนขอบฟ้าด้านทิศตะวันตก แสงแดดควบคู่กับเมฆสีกุหลาบ เสนอมุมมองที่สวยงามใน ระยะ มันเก่าและเมืองที่เรียบง่าย เหนือเมืองตอนเย็นพระอาทิตย์ค่อยๆตกดิน มันเงียบและสงบ สายลมก็พัดผ่านเล็ก ๆซึ่งให้ความรู้สึกอ้างว้างตวนอินเมืองทหารในเมือง แต่ในที่สุดก็มาถึงด้วนเรนประตูแน่นสนิท ผู้คนในเมืองดูเย็นชาและยังคงนิ่งไม่ขยับ" ท่านผู้บัญชาการต้วนเทียนหลางมาถึงแล้ว รีบเปิดประตูเมือง " ตะโกนทหารบางส่วนต่อผู้คนบนประตูในขณะที่เพิ่มแบนเนอร์ของพวกเขาผู้คนที่ประตูดูเย็นชาและไม่แยแส พวกเขาเห็นทหารคนหนึ่งกล่าวว่า : " ยกเว้นเมื่อทั่วไป ช่วยให้เรา เพื่อ เรา จะ ไม่ เปิด ประตู ." อะไร ? " ทหารถูกตะลึงงันเมื่อพวกเขาได้ยินพวกเขา พวกเขาจะไม่เปิดประตู ?ทหารคึกตะโกน : " เราเป็นทหารของเมืองหลวง อยู่กับผู้พันหัวหน้าต้วนเทียนแลง พระราชามีคำสั่งมา ข้าสั่งให้เจ้าเปิดประตูให้พวกเรา "" แต่ทั่วไปสามารถสั่ง กล่าวว่า คนที่เป็นเย็นชาเหมือนเดิม พวกเขาไม่ฟังคำสั่งใคร นอกจากผู้ที่ได้รับโดยทั่วไปของพวกเขาด้วนเรนเมืองอยู่ภายใต้การควบคุมของนายพลหลิว กางแลน นอกจากเขา ไม่มีใครสามารถสั่งให้ทหารของเขา" หลิว กางลาน . . . . . . . กล้าหารมาก ดูเหมือนเขาไม่ได้แนบความสำคัญกับทหารเมืองหลวง กล่าวว่า ต้วนเทียนหลางอย่างเย็นชาก่อนที่จะเพิ่ม : " เขาคิดว่าเขามีสถานะทางสังคมที่สูงที่สุดในประเทศ หรืออะไร ? "เมื่อผู้คนได้ยินว่าต้วนเทียนหลางพูดกับหลิว กางแลน พวกเขาเริ่มกระซิบทุกประเภทของความคิดเห็นและตอนนั้นหลินฟงยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า " สิ่งที่ต้วนเทียนหลางบอกว่าเป็นไปไม่ได้ เขารู้ว่าเราเป็นอย่างไร แข็งแรงสมบูรณ์ แต่ความจริงที่ว่าเขาไม่เปิด ประตู จนกว่าเขาจะช่วยให้พวกเขาเพื่อพิสูจน์ว่าเขารู้ว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ เขาสอนพวกเขาทางทหารที่สมบูรณ์แบบ”" แล้วทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น เขาคิดว่าฐานะทางสังคมของเขามากกว่าใครในประเทศนี้ ? "