จากที่ตอนเด็กผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งไม่ว่าจะคำนวนหรือภาษาพอโตมาระดับนึงผมเริ่มให้ความสนใจในภาษามากขึ้นเมื่อคุณเเม่บอกว่าผมควรที่จะพัฒนาได้เเล้วเพราะช่วงนั้นเกรดการเรียนตกมากต่อมาวันนึงผมได้เจออาจารย์คนนึงที่ผมคิดว่าเค้าน่าจะสอนเราให้เค้าใจถึงเเก่นเเท้ของภาษาได้เเต่มันก็ไม่ได้ผมเริ่มเรียนพิเศษเรียนทุกวันที่โรงเรียนก็เเล้ววันหยุดก็เเล้วก็ยังไม่เค้าใจผมคิดว่ามันไม่โอเครเเล้วเราควรฝึกตัวเองได้เเล้วผมได้คุยกะตัวเองอยู่ระยะนึงก็พบว่าจิงๆเเล้วการที่จะเียนให้รู้เรื่องไม่จำเป็นต้องเรียนพิเศษเเต่มันคือการตั้งใจเรียนในห้องเมื่อเข้าใจการกระทำก็ต้องเริ่มขึ้นผมเริ่มตั้งใจเรียนมากขึ้นเเล้วผมก็เรียนดีเพิ่มขึ้นมาอีกนิดนึงเเต่สิ่งที่ผมคาดหวังมากที่สุดในตอนนี้คือเข้าใจในภาษาอังกฤษมากยิ่งขึ้นเเละเข้าใจหลักของภาษา การพูดเเละสำเนียงของภาษาอังกฤษได้มากขึ้นเเละเพื่อนำไปใช้ในการทำงานจริงที่7-11เพราะที่ฝึกงานของผมจะมีทหารเเลกเปลี่ยนมาประจำการหรือมาเเลกเปลี่ยนความรู้ในการทำงานต่างๆเพราะอย่างงี้สิ่งที่เรียนจึงอยากจะให้ใช้ได้จริงเเละยังทำประโยชน์ให้สังคมได้เมื่อมีคนต่างชาติมาถามหรือเขาหลงทางก็จะได้บอกเค้าหรือช่วยเหลือเขาได้