Wine aging in barrels needs a thoug

Wine aging in barrels needs a thoughtful consideration of the species of wood to be used. The barrel is usually chosen depending on wood origin and the processes used in its manufacturing (seasoning and toasting). Botanic and geographic origin of wood define its structure (density, porosity, permeability, etc.), i.e. parameters that determine the kind of wood grain chosen, term used in barrel-making to refer to the distance between tree rings. Furthermore, the abundance of tyloses, which causes the impermeabilization of oak wood to liquids and the oxygen permeability through the tyloses, decides the suitability of each oak wood for barrel-making as well as the manufacturing process that will be used [1] and [2]. Since oxygen contribution, essential in wine aging [3], [4] and [5], depends heavily on the tylosis of wood, then, the species of wood the barrel is made of will allow a different and particular oxygen contribution [6], [7] and [8]. Therefore, two aspects related to barrels have to be considered in the aging process. On one hand, the oak wood composition resulting after barrel-making processes (drying, bending and toasting) because wood compounds transference into wine will vary depending on the wood chosen [9] and [10]. On the other hand, the oxygen contribution to wine happening during the aging process defines wine and it will be quite different according to the kind of wood and manufacturing techniques used in the barrel [6] and [11].

According to what has been set out above, when a wine is aged in systems alternative to barrels, using alternative oak products (AOP) and small oxygen doses (MOX), it follows that oxygen management would be individually tailored to suit each kind of product (chips or staves or cubes) and each botanic wood origin. If we consider the different ways of adding oxygen to tank aging systems, we come across two completely different strategies. The first one (usual MOX management) consists on a continuous adding small fixed doses of oxygen (mg L−1 month−1) called micro-oxygenation (MOX), which is not precisely controlled. The doses added have to be similar to the quantity of the oxygen contributed to the wine through the barrel wall which in previous studies has been estimated in values ranging between 2 and 4 mL L−1 month−1[12], which generally no precisely controlled [3] and [13]. For new barrels Hidalgo Togores [14] proposes 2–4 mg L−1 month−1 as an average value of oxygen contributed by diffusion through the barrel. Kelly and Wollan [15] have calculated the barrel's own oxygen diffusion potential to be less than 2.5 mL L−1 month−1. Further, it has been estimated that diffusion from the headspace surface can account for a very low oxygenation rate of 0.4 mL L−1 month−1. Considering all these values, it has been established that the incorporation of oxygen to the wine through the barrel is of 1 mg L−1 month−1. It must be added the quantity of oxygen contributed during the initial filling of barrels which varies between 1 and 6 mg L−1. Clearly, different values are considered but since the aim of any aging process is to improve wine characteristics, then the appropriate quantity of oxygen to add is the one that can be consumed by wine without producing oxidation problems [16]. The use of this strategy involves a fixed dose of oxygen that does not consider the type of AOP (size, origin, toast, etc.). However it would be interesting to better manage the red wine aging process, controlling it exposure to oxygen [3]. A particular dosing is essential to adjust the aging process to the different oak wood used in barrel-making such as it happens naturally in barrel aging.

According to the natural differences derived from wood origin, we propose a second strategy in order to consider them. This second strategy consists on an oxygenation adapted to the demands of the different species of oak wood, and we know it as floating dosage micro-oxygenation (FMOX). The importance of the differentiation between oak's origins based on wood characteristics, which determine the amount of oxygen reaching the barrel, disappears when the wood is submerged into the wine. In this case, this differentiation can be reached by the micro-oxygenator device, carry out through different work conditions. It is an adaptative dosage up to the level of dissolved oxygen desired in wine and to be kept during the aging process to ensure the best integration wood–wine [17]. In this strategy, it is essential to mark a level of dissolved oxygen as a setpoint, i.e. the content of dissolved oxygen that has to be available to wine during the whole process.

The main goal of this paper is to analyze the oxygen consumption of a same wine aged in alternative systems and its final characteristics. It focuses on a new micro-oxygenation strategy (FMOX) considering the origin and wood size used. This strategy has been used in a same wine aged in tanks with chips or staves made of different oak wood (Q. alba, Q. petraea, Q. pyrenaica) and it has been studied how each one relates with wine composition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อายุไวน์ในถังต้องเป็นพันธุ์ไม้ที่จะใช้พิจารณา มักจะมีเลือกกระบอกไม้ต้นกำเนิดและกระบวนการที่ใช้ในการผลิต (เครื่องปรุงรส และ toasting) โบตานิค และภูมิศาสตร์กำเนิดไม้กำหนดโครงสร้าง (ความหนาแน่น porosity, permeability ฯลฯ), เช่นพารามิเตอร์ที่กำหนดชนิดของไม้เลือก ระยะใช้ในกระบอกทำเพื่อหมายถึงระยะห่างระหว่างแหวนต้นไม้ นอกจากนี้ ความอุดมสมบูรณ์ของ tyloses ซึ่งทำให้ impermeabilization ของเหลวและ permeability ออกซิเจนผ่าน tyloses ไม้โอ้ค ตัดสินความเหมาะสมของแต่ละไม้โอ้คสำหรับทำกระบอกตลอดจนกระบวนการผลิตที่จะใช้ [1] และ [2] ตั้งแต่ส่วนออกซิเจน สำคัญในไวน์อายุ [3], [4] [5], และขึ้นอยู่มากใน tylosis ไม้ พันธุ์ไม้กระบอกทำจะช่วยให้ออกซิเจนแตกต่างกัน และการร่วม [6], [7] [8] และ ดังนั้น สองด้านที่เกี่ยวข้องกับถังได้จะเป็นการต่ออายุ บนมือหนึ่ง องค์ประกอบไม้โอ๊คที่เกิดหลังจากกระบวนการทำกระบอก (แห้ง ดัด และ toasting) เนื่องจากไม้สารประกอบสติเป็นไวน์จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับไม้ที่เลือก [9] [10] บนมืออื่น ๆ ส่วนออกซิเจนจะเกิดขึ้นในช่วงอายุของไวน์ไวน์ที่กำหนด และจะค่อนข้างแตกต่างกันตามชนิดของไม้ และผลิตเทคนิคใช้บาร์เรล [6] และ [11]According to what has been set out above, when a wine is aged in systems alternative to barrels, using alternative oak products (AOP) and small oxygen doses (MOX), it follows that oxygen management would be individually tailored to suit each kind of product (chips or staves or cubes) and each botanic wood origin. If we consider the different ways of adding oxygen to tank aging systems, we come across two completely different strategies. The first one (usual MOX management) consists on a continuous adding small fixed doses of oxygen (mg L−1 month−1) called micro-oxygenation (MOX), which is not precisely controlled. The doses added have to be similar to the quantity of the oxygen contributed to the wine through the barrel wall which in previous studies has been estimated in values ranging between 2 and 4 mL L−1 month−1[12], which generally no precisely controlled [3] and [13]. For new barrels Hidalgo Togores [14] proposes 2–4 mg L−1 month−1 as an average value of oxygen contributed by diffusion through the barrel. Kelly and Wollan [15] have calculated the barrel's own oxygen diffusion potential to be less than 2.5 mL L−1 month−1. Further, it has been estimated that diffusion from the headspace surface can account for a very low oxygenation rate of 0.4 mL L−1 month−1. Considering all these values, it has been established that the incorporation of oxygen to the wine through the barrel is of 1 mg L−1 month−1. It must be added the quantity of oxygen contributed during the initial filling of barrels which varies between 1 and 6 mg L−1. Clearly, different values are considered but since the aim of any aging process is to improve wine characteristics, then the appropriate quantity of oxygen to add is the one that can be consumed by wine without producing oxidation problems [16]. The use of this strategy involves a fixed dose of oxygen that does not consider the type of AOP (size, origin, toast, etc.). However it would be interesting to better manage the red wine aging process, controlling it exposure to oxygen [3]. A particular dosing is essential to adjust the aging process to the different oak wood used in barrel-making such as it happens naturally in barrel aging.ตามธรรมชาติความแตกต่างจากต้นกำเนิดไม้ เราเสนอกลยุทธ์ที่สองเพื่อพิจารณาให้ ประกอบด้วยกลยุทธ์นี้สองบน oxygenation ที่ดัดแปลงกับความต้องการชนิดต่าง ๆ ไม้โอ๊ค และเรารู้ว่ามันเป็นลอยขนาดไมโคร-oxygenation (FMOX) ความสำคัญของการสร้างความแตกต่างระหว่างจุดเริ่มต้นของโอ๊คไม้ลักษณะ การกำหนดจำนวนของออกซิเจนถึงบาร์เรล หายไปเมื่อไม้แช่ในไวน์ ในกรณีนี้ สร้างความแตกต่างนี้สามารถเข้าถึงอุปกรณ์ไมโคร oxygenator ดำเนินการผ่านเงื่อนไขการทำงานแตกต่างกัน จึงมีขนาด adaptative ถึงระดับของออกซิเจนละลายที่ต้องการ ในไวน์ และ การเก็บไว้ระหว่างอายุให้ดีที่สุดรวมไม้ – ไวน์ [17] ในกลยุทธ์นี้ มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อทำเครื่องหมายระดับของออกซิเจนละลายเป็น setpoint เช่นเนื้อหาของออกซิเจนละลายที่ได้จะใช้ไวน์ในระหว่างกระบวนการทั้งหมดเป้าหมายหลักของเอกสารนี้คือการ วิเคราะห์ปริมาณการใช้ออกซิเจนของอายุในระบบอื่นและลักษณะสุดท้ายของไวน์เหมือนกัน เน้นไมโคร oxygenation กลยุทธ์ใหม่ (FMOX) พิจารณาจุดเริ่มต้นและขนาดไม้ที่ใช้ มีการใช้กลยุทธ์นี้ใน aged ไวน์แบบเดียวกันในถังด้วยชิป หรือ staves ทำจากไม้โอ๊คต่าง ๆ (คำถามอัลบา เพเทรียคำถาม คำถาม pyrenaica) และได้รับการศึกษาว่าแต่ละคนเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบของไวน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ริ้วรอยไวน์ในถังต้องมีการพิจารณาที่รอบคอบของสายพันธุ์ของไม้ที่จะใช้ ถังมักจะถูกเลือกขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิดไม้และกระบวนการที่ใช้ในการผลิต (ปรุงรสและการปิ้งขนมปัง) ต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์พฤกษศาสตร์และไม้กำหนดโครงสร้าง (ความหนาแน่นพรุนซึม ฯลฯ ) คือพารามิเตอร์ที่กำหนดชนิดของไม้ที่เลือกคำที่ใช้ในการทำถังเพื่อหมายถึงระยะห่างระหว่างแหวนต้นไม้ นอกจากความอุดมสมบูรณ์ของ tyloses ซึ่งเป็นสาเหตุ impermeabilization จากไม้โอ๊คกับของเหลวและการซึมผ่านของออกซิเจนผ่าน tyloses ที่ตัดสินใจที่เหมาะสมของแต่ละไม้โอ๊คสำหรับการทำบาร์เรลเช่นเดียวกับขั้นตอนการผลิตที่จะนำมาใช้ [1] และ [ 2] เนื่องจากผลงานของออกซิเจนที่จำเป็นในริ้วรอยไวน์ [3] [4] และ [5], ขึ้นอยู่กับ tylosis ของไม้แล้วสายพันธุ์ของไม้ถังที่ทำจากจะช่วยให้ผลงานของออกซิเจนที่แตกต่างกันและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง [6] [7] และ [8] ดังนั้นสองด้านที่เกี่ยวข้องกับถังจะต้องมีการพิจารณาในกระบวนการชรา บนมือข้างหนึ่งองค์ประกอบไม้โอ๊คที่เกิดขึ้นหลังจากกระบวนการทำบาร์เรล (อบแห้งดัดและการปิ้งขนมปัง) เพราะไม้โอนสารเป็นไวน์จะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับไม้ที่เลือก [9] และ [10] ในทางกลับกันผลงานออกซิเจนไวน์ที่เกิดขึ้นในระหว่างกระบวนการชรากำหนดไวน์และมันจะค่อนข้างแตกต่างกันตามชนิดของไม้และเทคนิคการผลิตที่ใช้ในถัง [6] และ [11]. ตามสิ่งที่ได้รับการตั้งค่า ออกไปเมื่อไวน์ที่มีอายุในระบบทางเลือกที่จะบาร์เรลใช้ผลิตภัณฑ์ไม้โอ๊คทางเลือก (AOP) และปริมาณออกซิเจนขนาดเล็ก (MOX) มันตามที่การจัดการออกซิเจนจะได้รับการออกแบบมาเฉพาะบุคคลเพื่อให้เหมาะกับชนิดของผลิตภัณฑ์แต่ละชนิด (ชิปหรือคานหามหรือก้อน ) และแต่ละต้นกำเนิดไม้พฤกษศาสตร์ ถ้าเราพิจารณาวิธีที่แตกต่างกันของการเพิ่มออกซิเจนให้กับระบบถังริ้วรอยเราเจอสองกลยุทธ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนแรก (การจัดการ MOX ปกติ) ประกอบด้วยอย่างต่อเนื่องในการเพิ่มปริมาณการแก้ไขเล็ก ๆ ของออกซิเจน (mg L-1 เดือน 1) เรียกว่าออกซิเจนไมโคร (MOX) ซึ่งไม่สามารถควบคุมได้อย่างแม่นยำ ปริมาณที่เพิ่มจะต้องมีความคล้ายกับปริมาณของออกซิเจนที่มีส่วนทำให้ไวน์ผ่านผนังบาร์เรลซึ่งในการศึกษาก่อนหน้านี้ได้รับการประเมินค่าระหว่าง 2 และ 4 มิลลิลิตร L-1 เดือน 1 [12] ซึ่งโดยทั่วไปจะไม่ได้อย่างแม่นยำ ควบคุม [3] และ [13] สำหรับถังใหม่อีดัลโก Togores [14] เสนอ 2-4 มก. L-1 เดือน-1 เป็นค่าเฉลี่ยของออกซิเจนสนับสนุนโดยการแพร่กระจายผ่านบาร์เรล เคลลี่และ Wollan [15] มีการคำนวณการแพร่กระจายตัวเองออกซิเจนถังศักยภาพที่จะเป็นน้อยกว่า 2.5 มิลลิลิตร L-1 เดือน-1 ต่อไปจะมีการประเมินว่าการแพร่กระจายจากพื้นผิว headspace สามารถบัญชีสำหรับอัตราการให้ออกซิเจนที่ต่ำมาก 0.4 มิลลิลิตร L-1 เดือน-1 พิจารณาค่าทั้งหมดเหล่านี้จะได้รับการยอมรับว่าการรวมตัวของออกซิเจนไวน์ผ่านบาร์เรลคือ 1 มิลลิกรัม L-1 เดือน-1 จะต้องมีการเพิ่มปริมาณของออกซิเจนที่มีส่วนในช่วงเริ่มต้นของการเติมถังที่แตกต่างกันระหว่างวันที่ 1 และ 6 มก. L-1 เห็นได้ชัดว่าค่าที่แตกต่างได้รับการพิจารณา แต่เนื่องจากจุดมุ่งหมายของกระบวนการชราใด ๆ คือการปรับปรุงลักษณะไวน์แล้วปริมาณที่เหมาะสมของการเพิ่มออกซิเจนเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถบริโภคได้โดยการผลิตไวน์โดยไม่มีปัญหาการเกิดออกซิเดชัน [16] การใช้กลยุทธ์นี้เกี่ยวข้องกับปริมาณคงที่ของออกซิเจนที่ไม่ได้พิจารณาประเภทของ AOP (ขนาดกำเนิดขนมปังปิ้งและอื่น ๆ ) แต่มันจะน่าสนใจที่จะดีในการจัดการกระบวนการริ้วรอยไวน์แดงควบคุมมันสัมผัสกับออกซิเจน [3] ยาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นสิ่งจำเป็นในการปรับกระบวนการชรากับไม้โอ๊คที่แตกต่างกันใช้ในการทำถังดังกล่าวที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในถังริ้วรอย. ตามความแตกต่างของธรรมชาติที่ได้มาจากต้นกำเนิดไม้เรานำเสนอกลยุทธ์ที่สองเพื่อพิจารณาพวกเขา กลยุทธ์ที่สองประกอบด้วยออกซิเจนในปรับให้เข้ากับความต้องการของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของไม้โอ๊คและเรารู้ว่ามันเป็นลอยปริมาณออกซิเจนไมโคร (FMOX) ความสำคัญของความแตกต่างระหว่างต้นกำเนิดไม้โอ๊คของขึ้นอยู่กับลักษณะไม้ซึ่งกำหนดปริมาณออกซิเจนถึงถังที่หายไปเมื่อไม้จมอยู่ใต้น้ำเข้าไปในไวน์ ในกรณีนี้ความแตกต่างนี้สามารถเข้าถึงได้โดยอุปกรณ์ไมโคร oxygenator ที่ดำเนินการผ่านการทำงานที่แตกต่างกันเงื่อนไข มันเป็นปริมาณ adaptative ขึ้นไปถึงระดับออกซิเจนละลายที่ต้องการในไวน์และจะถูกเก็บไว้ในระหว่างกระบวนการริ้วรอยเพื่อให้แน่ใจว่าบูรณาการที่ดีที่สุดไม้ไวน์ [17] ในกลยุทธ์นี้มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำเครื่องหมายระดับของออกซิเจนที่ละลายเป็น SetPoint หนึ่งเช่นเนื้อหาของออกซิเจนที่ละลายในน้ำที่จะต้องมีความพร้อมที่จะไวน์ระหว่างกระบวนการทั้งหมด. เป้าหมายหลักของงานวิจัยนี้คือการวิเคราะห์การใช้ออกซิเจนของ ไวน์อายุเดียวกันในระบบทางเลือกและลักษณะสุดท้าย จะมุ่งเน้นกลยุทธ์ไมโครออกซิเจนใหม่ (FMOX) เมื่อพิจารณาขนาดกำเนิดและไม้ที่ใช้ กลยุทธ์นี้ได้ถูกนำมาใช้ในไวน์อายุเดียวกันในถังที่มีชิปหรือเสาธงที่ทำจากไม้โอ๊คที่แตกต่างกัน (Q. อัลบ้า, petraea คิวคิว pyrenaica) และจะได้รับการศึกษาวิธีการที่แต่ละคนเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบของไวน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวน์อายุในถังต้องมีการพิจารณารอบคอบของชนิดของไม้ที่จะใช้ บาร์เรลมักจะเลือกขึ้นอยู่กับต้นไม้ และกระบวนการที่ใช้ในการผลิต ( เพิ่มให้ ) โบทานิคภูมิศาสตร์และที่มาของไม้กำหนดโครงสร้าง ( ความหนาแน่น , ความพรุนผ่าน ฯลฯ ) คือ ตัวแปรที่กำหนดชนิดของไม้เลือกคำที่ใช้ในการอ้างถึงบาร์เรลทำให้ระยะห่างระหว่างห่วงต้นไม้ นอกจากนี้ ความอุดมสมบูรณ์ของ tyloses ซึ่งสาเหตุ impermeabilization ของไม้โอ๊กของเหลว และอัตราการซึมผ่านของออกซิเจนผ่าน tyloses ตัดสินใจความเหมาะสมของแต่ละไม้โอ๊กบาร์เรลสำหรับการ ตลอดจนกระบวนการผลิตที่ต้องใช้ [ 1 ] และ [ 2 ] เนื่องจากผลงานที่ออกซิเจนที่สำคัญในไวน์อายุ [ 3 ] , [ 4 ] และ [ 5 ] , ขึ้นอยู่อย่างมากใน tylosis ไม้แล้ว ชนิดของไม้บาร์เรลเป็นจะช่วยให้ที่แตกต่างกันและโดยเฉพาะออกซิเจนผลงาน [ 6 ] [ 7 ] และ [ 8 ] ดังนั้น ประเด็นที่เกี่ยวข้องกับถังจะต้องมีการพิจารณาในกระบวนการชรา หนึ่งในมือไม้โอ๊กองค์ประกอบที่เกิดหลังจากที่กระบวนการการบาร์เรล ( แห้งดัดและ toasting ) เพราะไม้การสารประกอบในไวน์จะขึ้นอยู่กับไม้เลือก [ 9 ] และ [ 10 ] บนมืออื่น ๆ , ออกซิเจนบริจาคให้ไวน์ขึ้นในระหว่างกระบวนการอายุกำหนดไวน์และจะค่อนข้างแตกต่างกันไปตามชนิดของไม้และการผลิตเทคนิคที่ใช้ในถัง [ 6 ] และ [ 11 ] .

ตามที่ได้ตั้งค่าออกข้างต้นเมื่อไวน์คืออายุในระบบแทนถัง ใช้ผลิตภัณฑ์โอ๊กทางเลือก ( AOP ) และปริมาณออกซิเจนขนาดเล็ก ( MOX ) มันคือการจัดการที่ออกซิเจนจะปรับเป็นรายบุคคลเพื่อให้เหมาะกับแต่ละชนิดของสินค้า ( ชิป หรือ หอก หรือก้อน ) และชมไม้แต่ละต้นได้ ถ้าเราพิจารณาวิธีการที่แตกต่างกันของการเพิ่มออกซิเจนในระบบถังอายุ เราเจอทั้งสองกลยุทธ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง