Perhaps the most extreme proponent

Perhaps the most extreme proponent of a deep historical origin for globalization was Andre Gunder Frank, an economist associated with dependency theory. Frank argued that a form of globalization has been in existence since the rise of trade links between Sumer and the Indus Valley Civilization in the third millennium B.C.[2] Critics of this idea contend that it rests upon an over-broad definition of globalization.

Thomas L. Friedman divides the history of globalization into three periods: Globalization 1 (1492–1800), Globalization 2 (1800–2000) and Globalization 3 (2000–present). He states that Globalization 1 involved the globalization of countries, Globalization 2 involved the globalization of companies and Globalization 3 involves the globalization of individuals.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางที proponent มากที่สุดของจุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ลึกสำหรับโลกาภิวัตน์ถูก Andre Gunder Frank นักเศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีที่อ้างอิง แฟรงค์ได้โต้เถียงว่า ฟอร์มของโลกาภิวัตน์ได้ในเพิ่มขึ้นของการเชื่อมโยงทางการค้าระหว่างสุและอารยธรรมวัลเลย์เอยูรเวเนียมสาม B.C.[2] วิจารณ์ความคิดนี้ขอยืนยันว่า มันวางอยู่ตามคำนิยามที่กว้างเกินของโลกาภิวัตน์ฟรีดแมน Thomas L. แบ่งประวัติของโลกาภิวัตน์ในสามรอบระยะเวลา: 1 โลกาภิวัตน์ (1492 – 1800), โลกาภิวัตน์ 2 (1800 – 2000) และโลกาภิวัตน์ 3 (2000-ปัจจุบัน) เขาระบุว่า 1 โลกาภิวัตน์โลกาภิวัตน์ของประเทศที่เกี่ยวข้อง 2 โลกาภิวัตน์โลกาภิวัตน์ของบริษัทที่เกี่ยวข้อง และโลกาภิวัตน์ 3 เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของแต่ละบุคคล [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางทีอาจจะเป็นนักแสดงที่มากที่สุดของต้นกำเนิดประวัติศาสตร์ลึกสำหรับโลกาภิวัตน์เป็นอังเดร Gunder แฟรงก์นักเศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีการพึ่งพา แฟรงก์เป็นที่ถกเถียงกันว่ารูปแบบของโลกาภิวัตน์ได้รับในการดำรงอยู่ตั้งแต่การเพิ่มขึ้นของการเชื่อมโยงการค้าระหว่างสุเมเรียนและอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุในสหัสวรรษที่สามก่อนคริสตกาล [2] นักวิจารณ์ของความคิดนี้ยืนยันว่ามันวางอยู่ตามความหมายกว้างกว่าของโลกาภิวัตน์. โทมัส ฟรีดแมนลิตรแบ่งประวัติศาสตร์ของโลกาภิวัตน์เป็นสามช่วงเวลา: โลกาภิวัตน์ 1 (1492-1800), โลกาภิวัตน์ 2 (1800-2000) และโลกาภิวัตน์ 3 (2000- ปัจจุบัน) เขากล่าวว่าโลกาภิวัตน์ 1 เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของประเทศโลกาภิวัตน์ 2 ที่เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของ บริษัท และโลกาภิวัตน์ 3 เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของบุคคล. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางทีอาจจะมากที่สุดผู้แสดงลึกแหล่งประวัติศาสตร์สำหรับโลกาภิวัตน์คืออังเดร กันเดอร์แฟรงค์ นักเศรษฐศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีพึ่งพา แฟรงค์แย้งว่ารูปแบบของโลกาภิวัตน์ที่ได้รับในการดำรงอยู่ตั้งแต่การเพิ่มขึ้นของการค้าและการเชื่อมโยงระหว่างอารยธรรมสุเมเรียนสินธุในสหัสวรรษที่สามก่อนคริสต์ศักราช[ 2 ] วิจารณ์ความคิดนี้ยืนยันว่ามันวางอยู่บนมากกว่าความหมายกว้างของโลกาภิวัตน์

โทมัสลิตรฟรีดแมนแบ่งออกเป็นสามช่วงประวัติศาสตร์ของโลกาภิวัตน์โลกาภิวัตน์ 1 ( 1 ) 1800 ) , โลกาภิวัตน์ 2 ( 1800 – 2000 ) และโลกาภิวัตน์ 3 ( 2000 –ปัจจุบัน ) เขาระบุว่าโลกาภิวัตน์ 1 ที่เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของประเทศโลกาภิวัตน์ 2 ที่เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของ บริษัท และโลกาภิวัตน์ 3 เกี่ยวข้องกับโลกาภิวัตน์ของประชาชน . . . . . . [ 2 ]