At the same time target drones like

At the same time target drones like the Queen Bee and the RP-1 were being developed,
additional research during the late 1930s aimed at producing an aircraft that would not fly to a
target and self-terminate but deliver its payload and return to base for future deployment. These
more sustainable, higher longevity and higher altitude craft were quickly applied to the needs of
the Cold War and a new mission was born: reconnaissance. Bearing familiar resemblance to
modern UAVs, surveillance drones of the late 1950s and early sixties were being testing with “a
125-mm or a 70-mm film camera, flares for use with nighttime photography, an IR sensor,”
plumbing for dispensing chemical or biological agents from underwing tanks and a side-looking
airborne radar (SLAR) that was capable of transmitting imagery back in real time via a ground
sensor (Newcome 74). During this decade, the kinks in autonomous navigation were being
worked out allowing an unmanned craft to auto correct its course and thereby ensuring accurate

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เจ้าหน้าที่เป้าหมายในเวลาเดียวกันเช่นนางพญาผึ้งและ RP-1
ได้รับการพัฒนาวิจัยเพิ่มเติมในช่วงปลายทศวรรษที่1930
มุ่งเป้าไปที่การผลิตเครื่องบินที่จะได้บินไปยังเป้าหมายและตนเองยุติแต่ส่งมอบบรรจุและกลับไปยังฐานสำหรับ การใช้งานในอนาคต เหล่านี้อย่างยั่งยืนมากขึ้นอายุยืนที่สูงขึ้นและงานฝีมือระดับความสูงที่สูงขึ้นถูกนำไปใช้อย่างรวดเร็วความต้องการของสงครามเย็นและภารกิจใหม่เกิด: ลาดตระเวน แบริ่งคล้ายคลึงคุ้นเคยกับUAVs ทันสมัยเจ้าหน้าที่เฝ้าระวังของปลายปี 1950 และวัยหกสิบต้นถูกทดสอบกับที่ "125 มิลลิเมตรหรือกล้องฟิล์ม 70 มมพลุสำหรับใช้กับการถ่ายภาพกลางคืนเซ็นเซอร์ IR" ประปาสำหรับจ่ายสารเคมีหรือ สารชีวภาพจากถัง underwing และด้านข้างมองอากาศเรดาร์(SLAR) ที่มีความสามารถในการส่งภาพกลับมาในเวลาจริงผ่านพื้นเซ็นเซอร์(Newcome 74) ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมานี้ข้อบกพร่องในการนำทางของตนเองถูกทำงานออกมาช่วยให้งานฝีมือกำลังใจให้อัตโนมัติแก้ไขแน่นอนและถูกต้องจึงมั่นใจได้ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเวลาเดียวกันเป้าหมายพึมพำเหมือนผึ้งราชินีและ rp-1 ถูกพัฒนาขึ้นในช่วงปลายยุค 30
เพิ่มเติมงานวิจัยมุ่งผลิตเครื่องบินที่ไม่ได้บิน เพื่อเป้าหมายและทำลายตัวเองแต่
ส่งของที่บรรทุกและกลับไปที่ฐานสำหรับการใช้งานในอนาคต เหล่านี้
ยั่งยืนกว่า อายุการใช้งานสูงและงานฝีมือสูงกว่าระดับความสูงไปอย่างรวดเร็วเพื่อตอบสนองความต้องการของ
สงครามเย็นและภารกิจใหม่เกิด : ลาดตระเวน แบริ่งที่คุ้นเคยเหมือน
uavs สมัยใหม่ การเฝ้าระวังเจ้าหน้าที่ในปลายปี 1950 และต้นยุค 60 ถูกทดสอบด้วย "
125 มม. หรือกล้องฟิล์ม 70 มม. , flares สำหรับใช้กับการถ่ายภาพกลางคืน IR Sensor "
ไฟฟ้า เคมี หรือชีวภาพ จ่ายยา ตัวแทนจาก underwing ถังและข้างมอง
เรดาร์อากาศ ( slar ) ที่สามารถส่งภาพกลับมาในเวลาจริงผ่านทางพื้นดิน
เซ็นเซอร์ ( หน้าใหม่ 74 ) ในช่วงทศวรรษนี้หว่า ในเขตปกครองตนเองนำทางถูก
ออกมาให้ยานไร้คนขับให้ถูกต้องโดยหลักสูตร และจึงมั่นใจได้ว่าถูกต้อง