AN- this is all from my imagination

AN- this is all from my imagination. I actually had to come up with Liu's age in my head. It's a collection of little shorts from Jeff and Liu's relationship from Liu's birth until Liu died.

Day One
At first, Jeff didn't understand why he had to stay at Aunt Jenny and Uncle Mike's house for the day. He didn't understand why his daddy was frantic, or his mommy missing. He asked Aunt Jenny, who said that his mother was about to have his little brother or sister!
Jeff still didn't quite get it (he was only two, after all) and stared at her, blankly.
All confusion cleared with the arrival of mommy, daddy, and a lot of baby blankets.
The little boy stared at his new brother. A brand new person! Even if it looked a little weird...
"What's his name?" Aunt Jenny whispered, obviously excited.
"Liu. His name is Liu," Margaret said, sounding releaved and exaughsted.
"Liu," Jeff echoed. The small boy's blue eyes were wide with amazement. THIS PERSON had been in his mommy's tummy? How did Liu get out of her tummy? He remembered that his parents had said that HE had been in her stomach. Did that mean he was once this small, too?
"Jeff? Would you like to hold your brother?" his father asked, gently.
Jeff gave a sort of squeal, and nodded quickly, eyes bright.
"Okay, sit down, and we'll put him in your lap," his mother murmured.
Jeff sat on the couch, his legs straight out in front of him. His mother carefully put Liu in his lap, holding him slightly so the baby wouldn't fall.
Jeff (after fifteen minutes) noticed something.
"Does Liu move?" Jeff asked. The baby had done nothing to indicate life.
His mother chuckled and nodded.
"He'll move more when he's older."
Jeff knew he was in for quite an adventure.

Year 1
Liu babbled as his mother tried to get him to eat some of his cereal. He banged his orange plastic spoon on the tray of his hichair.
"Come on, Liu, yummy cereal!" his mother groaned, showing him the food.
"No!" Liu giggled as he continued to bang on his hichair and squeal.
"Mommy, I finished my lunch," Jeff said, trying to put his plate in the sink without breaking it. He was beginning to break things more and more.
"Okay, sweetie, just put the plate in the sink," his mother sighed, trying for the umpteenth time to get the cereal into Liu's moth and not on the floor.
Liu saw Jeff and quieted, staring at his older brother.
"Jeff, would you like to try getting him to eat?" his mother asked.
"Yes!" Jeff squealed. He NEVER got to do anything with the baby!
Jeff took some cereal on the spoon, and nearly shoved it into Liu's mouth.
It didn't come out onto Liu's bib. It didn't wind up on the floor.
Liu SWALLOWED IT.
Their mother sighed as Jeff continued to feed his brother.
"Told ya I could help!" Jeff laughed. Liu followed suit, reaching out and grabbed a tiny fistful of Jeff's brown hair.
"AHK!" Jeff yelped, holding up the spoon as though to hit his baby brother with it.
"JEFF! No!" His mother scolded.
"But, Mommy! He pulled my hair and that hurt!" Jeff whined.
"He's a baby, he doesn't know any better," his mother kissed the spot that hair had been pulled.
"Sarree Jeff!" Liu mimicked what his mother would sometimes say to his brother.
"Mommy, did you hear that?! He said 'Jeff' and 'Sorry'!" Jeff squealed.
And that was Liu's first sentence.

Year 2
"Jeff!" Liu yelled, running after his brother as fast as a two year old could run.
Jeff giggled and hid behind a tree. Liu would be confused, and then Jeff would win their game.
"Jeff?" Liu whimpered, afraid that he had lost his brother, "Jeff?!"
AN- this is all from my imagination. I actually had to come up with Liu's age in my head. It's a collection of little shorts from Jeff and Liu's relationship from Liu's birth until Liu died.

Day One
At first, Jeff didn't understand why he had to stay at Aunt Jenny and Uncle Mike's house for the day. He didn't understand why his daddy was frantic, or his mommy missing. He asked Aunt Jenny, who said that his mother was about to have his little brother or sister!
Jeff still didn't quite get it (he was only two, after all) and stared at her, blankly.
All confusion cleared with the arrival of mommy, daddy, and a lot of baby blankets.
The little boy stared at his new brother. A brand new person! Even if it looked a little weird...
"What's his name?" Aunt Jenny whispered, obviously excited.
"Liu. His name is Liu," Margaret said, sounding releaved and exaughsted.
"Liu," Jeff echoed. The small boy's blue eyes were wide with amazement. THIS PERSON had been in his mommy's tummy? How did Liu get out of her tummy? He remembered that his parents had said that HE had been in her stomach. Did that mean he was once this small, too?
"Jeff? Would you like to hold your brother?" his father asked, gently.
Jeff gave a sort of squeal, and nodded quickly, eyes bright.
"Okay, sit down, and we'll put him in your lap," his mother murmured.
Jeff sat on the couch, his legs straight out in front of him. His mother carefully put Liu in his lap, holding him slightly so the baby wouldn't fall.
Jeff (after fifteen minutes) noticed something.
"Does Liu move?" Jeff asked. The baby had done nothing to indicate life.
His mother chuckled and nodded.
"He'll move more when he's older."
Jeff knew he was in for quite an adventure.

Year 1
Liu babbled as his mother tried to get him to eat some of his cereal. He banged his orange plastic spoon on the tray of his hichair.
"Come on, Liu, yummy cereal!" his mother groaned, showing him the food.
"No!" Liu giggled as he continued to bang on his hichair and squeal.
"Mommy, I finished my lunch," Jeff said, trying to put his plate in the sink without breaking it. He was beginning to break things more and more.
"Okay, sweetie, just put the plate in the sink," his mother sighed, trying for the umpteenth time to get the cereal into Liu's moth and not on the floor.
Liu saw Jeff and quieted, staring at his older brother.
"Jeff, would you like to try getting him to eat?" his mother asked.
"Yes!" Jeff squealed. He NEVER got to do anything with the baby!
Jeff took some cereal on the spoon, and nearly shoved it into Liu's mouth.
It didn't come out onto Liu's bib. It didn't wind up on the floor.
Liu SWALLOWED IT.
Their mother sighed as Jeff continued to feed his brother.
"Told ya I could help!" Jeff laughed. Liu followed suit, reaching out and grabbed a tiny fistful of Jeff's brown hair.
"AHK!" Jeff yelped, holding up the spoon as though to hit his baby brother with it.
"JEFF! No!" His mother scolded.
"But, Mommy! He pulled my hair and that hurt!" Jeff whined.
"He's a baby, he doesn't know any better," his mother kissed the spot that hair had been pulled.
"Sarree Jeff!" Liu mimicked what his mother would sometimes say to his brother.
"Mommy, did you hear that?! He said 'Jeff' and 'Sorry'!" Jeff squealed.
And that was Liu's first sentence.

Year 2
"Jeff!" Liu yelled, running after his brother as fast as a two year old could run.
Jeff giggled and hid behind a tree. Liu would be confused, and then Jeff would win their game.
"Jeff?" Liu whimpered, afraid that he had lost his brother, "Jeff?!"
Liu began to cry, quietly, afraid that he was alone like a little sibling will sometimes do.
Jeff hadn't planned on that.
"Liu, I'm right here!" Jeff came out from behind the tree, shaking his head, slightly.
"Jeff!" Liu's eyes lit up, and he ran to his brother, tackling him in a hug. They fell back against the snow, Liu laughing, Jeff yelping in surprise.
Jeff straightened his gloves (he was now 'old enough' for them and was rather proud of that), and picked them both up, off of the ground.
"When will I be old enough to wear those?" Liu pointed at Jeff's gloves.
"When you are four," Jeff said, pride in his age evident in his voice (and it sounded funny in a four-year-old).
"Oh," to Liu, four WAS an old age.
Jeff nodded, solemnly (that, too, was a funny thing to see a four-year-old do).
As they walked back to the house, Liu got an idea.
"Jeff, can I try on your gloves?"
Jeff saw no harm in it, so he pulled them off, and gave them to Liu. Liu pulled off his mittens, and put them on. He wiggled his fingers, and giggled.
"They're more fun than mittens!" Liu remarked.
Jeff merely nodded.

Year 3
Jeff finally got to go to school! Real school, where you learned stuff, other than counting to ten and the alphabet.
He had a backpack, a pencil box, everything!
Liu wasn't happy about Jeff going to school.
"Why does he get to go to school?" Liu pouted, as Jeff got ready to leave for his first day.
"Because I'm five and you're not," Jeff smirked.
Liu stuck out his tongue.
"Trust me, there will be days where you will hate going to school," their mother sighed, rumpling Jeff's hair. "My little boy!"
"Hey! You've got me!" Liu said, indignantly.
"Yes, and I'll do the same thing with you, and I'm glad you're not going to school yet."
Liu sighed, defeated. He still didn't think it was fair that Jeff got to go to school.
When Jeff got home, Liu imediatly asked him what had happened.
"It was so much fun! We got to walk around the school, and the teacher was really nice, and we had DESKS instead of tables and we each got our own cubby and-!"
"Jeff, breathe!" his mother laughed. Jeff panted, annoyed that she had interrupted his talk.
"We learned how to write some letters and numbers and we got a workbook to practice them in!" Jeff was practically screaming.
"Lucky," Liu grumbled. Margaret laguhed, knowing there would be a time when they would be saying the same thing when the other DIDN'T have homework and they did.

Year 4
Liu was on cloud nine. It was almost summertime, which meant he was almost to kindergarden!
Jeff was finishing up first grade. He had a bit more homework, but he didn't care! This was the last bit of homework that year, and he had quickly learned last year to hate homework.
When he had finished up the addition (nothing but a bunch of numbers and weird symbols to Liu) and shoved it into his backpack, he noticed that Liu was staring at him.
"Yes?" Jeff glanced at hi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ-ได้ทั้งหมดจากจินตนาการ จริง ๆ แล้วผมมากับอายุของหลิวในหัวของฉัน มันคือชุดของกางเกงขาสั้นเล็กน้อยจากความสัมพันธ์ของหลิวและเจฟกำเนิดของหลิวจนตายเล่าวันหนึ่งครั้งแรก เจฟไม่เข้าใจทำไมเขาต้องพักบ้านป้าเจนนี่และลุงไมค์วัน เขาไม่เข้าใจ เหตุผลที่พ่อของเขาถูกคลั่ง หรือ mommy ของเขาหายไป เขาถามป้าเจนนี่ ที่บอกว่า แม่ของเขากำลังจะ มีน้องน้อยหรือน้องสาวของเขาเจฟฟ์ยังไม่ค่อนข้างได้รับมัน (เขาเพียง 2 หลังจากทั้งหมด) และจ้องไปที่เธอ blanklyล้างความสับสนทั้งหมดที่มาของพ่อแม่ พ่อ และจำนวนมากของผ้าห่มเด็กเด็กชายจ้องไปที่น้องใหม่ คนใหม่ แม้ว่ามันดูน้อยเลย...อะไรคือชื่อของเขา" ป้าเจนนี่เกมส์ ชัดตื่นเต้น"หลิว ชื่อของเขาคือ หลิว มาร์กาเร็ตกล่าวว่า เสียง releaved และ exaughsted"หลิว เจฟได้พูดย้ำ ตาสีฟ้าของเด็กเล็กได้กว้าง ด้วยความประหลาดใจ บุคคลนี้ได้ในหน้าท้องของเขาพ่อ อย่างไรเล่าไม่ได้จากหน้าท้องของเธอ เขาจำได้ว่า พ่อได้กล่าวว่า เขาได้รับในท้องของเธอ ที่ไม่ได้หมายถึง การเขาเล็กครั้งนี้ เกินไป"เจฟฟ์ จะชอบค้างพี่ "บิดาถาม เบา ๆเจฟให้เรียงลำดับของร้อง และพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ตาสว่าง"เอาล่ะ เข่า และเราจะนำเขาในปัจจุบัน ลูก murmuredเจฟนั่งบนโซฟา ขาตรงออกหน้าเขา แม่ของเขาวางหลิวในตักของเขา จับเขาเล็กน้อยเพื่อเด็กจะไม่อยู่อย่างระมัดระวังเจฟ (หลังจากห้านาที) สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง"ไม่เล่าย้าย" เจฟถาม เด็กที่ได้ทำอะไรเพื่อบ่งชี้ชีวิตแม่ของเขาเบา ๆ แล้วพยักหน้า"เขาจะย้ายมากกว่าเมื่อเขาอายุ"เจฟรู้เขาในการผจญภัยกลางปี 1หลิว babbled เป็นมารดาของเขาพยายามให้เขากินของธัญพืชของเขา เขาตีเขาช้อนพลาสติกสีส้มบนถาด hichair ของเขา"มาบน หลิว ธัญพืชอร่อย" แม่ groaned แสดงอาหารเขา"ไม่" เล่ากระดี๊กระด๊าไป ตามเขาอย่างต่อเนื่องบางบน hichair เขา และร้อง"Mommy ฉันเสร็จมื้อกลางวันของฉัน เจฟกล่าว พยายามใส่จานของเขาในอ่างโดยไม่ต้องทำลายมัน เขาได้เริ่มทำลายสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น"เค วัคซีน เพียงแค่ใส่แผ่นในอ่าง แม่ถอนหายใจ พยายามเวลา umpteenth ได้รับธัญพืชที่ เป็น moth ของหลิว และ บนชั้นไม่เล่าเห็นเจฟ และ quieted จ้องพี่ชายของเขา"เจฟ คุณต้องการลองรับเขากิน" แม่ถามขึ้น"ใช่" เจฟ squealed เขาไม่ได้ทำอะไรกับทารกเจฟเอาธัญพืชบางบนช้อน และเกือบ shoved เข้าปากของหลิวมันไม่ได้ออกไปวิ่งของหลิว มันไม่ได้ลมขึ้นบนชั้นเล่ากลืนกินมันแม่ถอนหายใจเป็นเจฟยังคงเลี้ยงน้อง"บอกว่า ยาที่ฉันสามารถช่วย" เจฟหัวเราะ เล่าตามไพ่ การเข้าถึง และคว้าก้าวเล็ก ๆ ของผมสีน้ำตาลของเจฟ"AHK" เจฟ yelped ถือช้อนขึ้นประหนึ่งจะตีน้องเด็กด้วย"เจฟฟ์ ไม่" แม่บ ๆ"แต่ Mommy เขาดึงผมและที่เจ็บ! " เจฟ whined"เขาเป็นเด็ก ไม่รู้ใด ๆ ที่ดีกว่า จุดที่ผมได้ถูกดึงรั้งแม่ของเขา"เจฟฟ์ Sarree" หลิว mimicked อะไรลูกจะบางครั้งพูดกับน้องชาย"Mommy คุณได้ยินที่ เขากล่าวว่า 'เจฟ' และ 'Sorry' " เจฟ squealedและที่เป็นประโยคแรกของหลิวปีที่ 2"เจฟฟ์" หลิว yelled ทำงานหลังจากพี่ชายของเขาเป็นอย่างที่เป็นสองปีสามารถเรียกใช้เจฟกระดี๊กระด๊าไป และซ่อนอยู่หลังต้นไม้ จะสับสนเล่า และจากนั้น เจฟฟ์จะชนะเกมของพวกเขา"เจฟฟ์" หลิว whimpered กลัวว่า เขาได้สูญเสียพี่ชายของเขา "เจฟ!"การ-ได้ทั้งหมดจากจินตนาการ จริง ๆ แล้วผมมากับอายุของหลิวในหัวของฉัน มันคือชุดของกางเกงขาสั้นเล็กน้อยจากความสัมพันธ์ของหลิวและเจฟกำเนิดของหลิวจนตายเล่าวันหนึ่งครั้งแรก เจฟไม่เข้าใจทำไมเขาต้องพักบ้านป้าเจนนี่และลุงไมค์วัน เขาไม่เข้าใจ เหตุผลที่พ่อของเขาถูกคลั่ง หรือ mommy ของเขาหายไป เขาถามป้าเจนนี่ ที่บอกว่า แม่ของเขากำลังจะ มีน้องน้อยหรือน้องสาวของเขาเจฟฟ์ยังไม่ค่อนข้างได้รับมัน (เขาเพียง 2 หลังจากทั้งหมด) และจ้องไปที่เธอ blanklyล้างความสับสนทั้งหมดที่มาของพ่อแม่ พ่อ และจำนวนมากของผ้าห่มเด็กเด็กชายจ้องไปที่น้องใหม่ คนใหม่ แม้ว่ามันดูน้อยเลย...อะไรคือชื่อของเขา" ป้าเจนนี่เกมส์ ชัดตื่นเต้น"หลิว ชื่อของเขาคือ หลิว มาร์กาเร็ตกล่าวว่า เสียง releaved และ exaughsted"หลิว เจฟได้พูดย้ำ ตาสีฟ้าของเด็กเล็กได้กว้าง ด้วยความประหลาดใจ บุคคลนี้ได้ในหน้าท้องของเขาพ่อ อย่างไรเล่าไม่ได้จากหน้าท้องของเธอ เขาจำได้ว่า พ่อได้กล่าวว่า เขาได้รับในท้องของเธอ ที่ไม่ได้หมายถึง การเขาเล็กครั้งนี้ เกินไป"เจฟฟ์ จะชอบค้างพี่ "บิดาถาม เบา ๆเจฟให้เรียงลำดับของร้อง และพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ตาสว่าง"เอาล่ะ เข่า และเราจะนำเขาในปัจจุบัน ลูก murmuredเจฟนั่งบนโซฟา ขาตรงออกหน้าเขา แม่ของเขาวางหลิวในตักของเขา จับเขาเล็กน้อยเพื่อเด็กจะไม่อยู่อย่างระมัดระวังเจฟ (หลังจากห้านาที) สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง"ไม่เล่าย้าย" เจฟถาม เด็กที่ได้ทำอะไรเพื่อบ่งชี้ชีวิตแม่ของเขาเบา ๆ แล้วพยักหน้า"เขาจะย้ายมากกว่าเมื่อเขาอายุ"เจฟรู้เขาในการผจญภัยกลางปี 1หลิว babbled เป็นมารดาของเขาพยายามให้เขากินของธัญพืชของเขา เขาตีเขาช้อนพลาสติกสีส้มบนถาด hichair ของเขา"มาบน หลิว ธัญพืชอร่อย" แม่ groaned แสดงอาหารเขา"ไม่" เล่ากระดี๊กระด๊าไป ตามเขาอย่างต่อเนื่องบางบน hichair เขา และร้อง"Mommy ฉันเสร็จมื้อกลางวันของฉัน เจฟกล่าว พยายามใส่จานของเขาในอ่างโดยไม่ต้องทำลายมัน เขาได้เริ่มทำลายสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น"เค วัคซีน เพียงแค่ใส่แผ่นในอ่าง แม่ถอนหายใจ พยายามเวลา umpteenth ได้รับธัญพืชที่ เป็น moth ของหลิว และ บนชั้นไม่เล่าเห็นเจฟ และ quieted จ้องพี่ชายของเขา"เจฟ คุณต้องการลองรับเขากิน" แม่ถามขึ้น"ใช่" เจฟ squealed เขาไม่ได้ทำอะไรกับทารกเจฟเอาธัญพืชบางบนช้อน และเกือบ shoved เข้าปากของหลิวมันไม่ได้ออกไปวิ่งของหลิว มันไม่ได้ลมขึ้นบนชั้นเล่ากลืนกินมันแม่ถอนหายใจเป็นเจฟยังคงเลี้ยงน้อง"บอกว่า ยาที่ฉันสามารถช่วย" เจฟหัวเราะ เล่าตามไพ่ การเข้าถึง และคว้าก้าวเล็ก ๆ ของผมสีน้ำตาลของเจฟ"AHK" เจฟ yelped ถือช้อนขึ้นประหนึ่งจะตีน้องเด็กด้วย"เจฟฟ์ ไม่" แม่บ ๆ"แต่ Mommy เขาดึงผมและที่เจ็บ! " เจฟ whined"เขาเป็นเด็ก ไม่รู้ใด ๆ ที่ดีกว่า จุดที่ผมได้ถูกดึงรั้งแม่ของเขา"เจฟฟ์ Sarree" หลิว mimicked อะไรลูกจะบางครั้งพูดกับน้องชาย"Mommy คุณได้ยินที่ เขากล่าวว่า 'เจฟ' และ 'Sorry' " เจฟ squealedและที่เป็นประโยคแรกของหลิวปีที่ 2"เจฟฟ์" หลิว yelled ทำงานหลังจากพี่ชายของเขาเป็นอย่างที่เป็นสองปีสามารถเรียกใช้เจฟกระดี๊กระด๊าไป และซ่อนอยู่หลังต้นไม้ จะสับสนเล่า และจากนั้น เจฟฟ์จะชนะเกมของพวกเขา"เจฟฟ์" หลิว whimpered กลัวว่า เขาได้สูญเสียพี่ชายของเขา "เจฟ!"หลิวเริ่มร้องไห้ เงียบ ๆ กลัวว่า เป็นคนเดียวบางครั้งจะไม่มีพี่น้องน้อยเจฟไม่ได้วางแผนไว้ในที่"หลิว ฉันนี่" เจฟออกมาพอต้น สั่นศีรษะ เล็กน้อย"เจฟฟ์" ของหลิวตาสว่างขึ้น และเขาวิ่งเพื่อน้อง แก้ปัญหาเขาในความฮัก พวกเขาตกลงไปกับหิมะ หลิวหัวเราะ เจฟฟ์ yelping ในความประหลาดใจเจฟ straightened ถุงมือยิ้มแย้มตอนนี้ 'พอ ' สำหรับพวกเขา และถูกค่อนข้างภูมิใจที่), และเบิกได้ทั้งค่า ออกจากพื้นดิน"เมื่อฉันจะเก่าพอที่จะสวมใส่ที่" เล่าชี้ที่ถุงมือของเจฟ"เมื่อคุณสี่ เจฟกล่าว ว่า ความภาคภูมิใจในยุคของเขาในเสียงของเขา (และก็แต่เพียงแห่งตลกในแบบ 4 ปี)"โอ้ การเล่า สี่ได้อายุเก่าเจฟพยักหน้า สาบาน (ที่ เกินไป ถูกแปลก ๆ ดูทำสี่ปี)เดินกลับไปยังบ้าน หลิวมีความคิด"เจฟ สามารถพยายามในถุงมือของคุณ"เจฟเห็นไม่อันตรายใน เพื่อให้เขาดึงพวกเขาออก และให้พวกเขาเล่า หลิวดึงออก mittens ของเขา และเก็บ เขา wiggled นิ้วมือของเขา และกระดี๊กระด๊าไป"พวกเขากำลังสนุกกว่า mittens" หลิวกล่าวเจฟเพียงพยักหน้าปี 3เจฟสุดท้ายได้ไปโรงเรียน จริง โรงเรียนที่คุณเรียนรู้สิ่ง ไม่นับถึงสิบและตัวอักษรเขาเป้ กล่องดินสอ ทุกอย่างเล่าไม่ได้มีความสุขเกี่ยวกับเจฟไปโรงเรียน"ทำไมไม่เขารับไปโรงเรียนหรือไม่" หลิว pouted เป็นเจฟได้พร้อมที่จะออกในวันแรกของเขา"เพราะฉันห้า และก็ เจฟ smirkedหลิวติดออกลิ้นของเขา"ความไว้วางใจฉัน จะเป็นวันที่คุณจะเกลียดการไปโรงเรียน แม่ถอนหายใจ rumpling ของเจฟฟ์ผม "ของฉันชาย""เฮ้ ได้ฉัน" หลิวกล่าว indignantly"ใช่ ฉันจะทำสิ่งเดียวกันกับคุณ และฉันดีใจที่คุณจะไม่ไปโรงเรียนได้"หลิวถอนหายใจ พ่ายแพ้ เขายังไม่ได้คิดว่า มันเป็นธรรมว่า เจฟได้ไปโรงเรียนเมื่อเจฟฟ์มีหน้าแรก หลิวทันทีขอให้เขาได้เกิดขึ้น"มันสนุกมาก เราเดินรอบโรงเรียน และครูดีจริง ๆ และเรามีโต๊ะแทนตาราง และเราละมี cubby ของเราเอง และ -! ""เสียเจฟ หายใจจ่าย" แม่หัวเราะ เจฟ panted รำคาญเธอก็หยุดพูด"เราได้เรียนรู้วิธีการเขียนตัวอักษรบางตัว และตัวเลขและเรามีสมุดงานจะฝึกใน" เจฟถูกจริงมีการกรีดร้อง"ลัคกี้ หลิว grumbled มาร์กาเร็ต laguhed รู้ว่ามีจะเวลาเมื่อพวกเขาจะพูดเหมือนเมื่ออื่น ๆ ที่ไม่มีบ้าน และพวกเขาได้ปี 4ถูกเล่าบนคลาวด์ไนน์ ก็เกือบจ้า ซึ่งหมายความว่า พระองค์เกือบอนุบาลศึกษาปีเจฟสิ้นค่าชั้นแรกได้ เขามีบ้านเล็กน้อย แต่เขาไม่ดูแล นี้คือบิตสุดท้ายของบ้านปี และเขาได้อย่างรวดเร็วเรียนรู้ปีเกลียดการบ้านเมื่อเขาเสร็จเพิ่ม (ไม่มีอะไรแต่พวงของตัวเลขและสัญลักษณ์ที่แปลกไปหลิว) และ shoved ในเป้ของเขา เขาสังเกตเห็นว่า หลิวถูกจ้องเขา"ใช่หรือไม่" เจฟ glanced ที่สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

AN- นี้เป็นข้อมูลจากจินตนาการของฉัน ที่จริงผมจะเกิดขึ้นกับอายุของหลิวในหัวของฉัน มันเป็นคอลเลกชันของกางเกงขาสั้นเล็กน้อยจากเจฟฟ์และความสัมพันธ์ของหลิวตั้งแต่แรกเกิดของหลิวหลิวจนเสียชีวิต. วันหนึ่งตอนแรกเจฟฟ์ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องอยู่ที่ป้าเจนนี่และบ้านลุงไมค์สำหรับวันที่ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเขาเป็นที่คลั่งหรือแม่ของเขาหายไป เขาถามป้าเจนนี่ที่บอกว่าแม่ของเขากำลังจะมีน้องชายคนเล็กหรือน้องสาวของเขาเจฟฟ์ยังคงไม่ได้ค่อนข้างได้รับมัน (เขาเป็นเพียงสองหลังจากทั้งหมด) และจ้องมองมาที่เธอ blankly. สับสนทั้งหมดเคลียร์กับการมาถึง ของแม่พ่อและจำนวนมากของผ้าห่มทารก. เด็กน้อยจ้องมองมาที่พี่ชายของเขาใหม่ แบรนด์คนใหม่! ถึงแม้ว่ามันจะดูแปลก ๆ หน่อย ๆ ... "ชื่อของเขาคืออะไร?" ป้าเจนนี่กระซิบอย่างเห็นได้ชัดตื่นเต้น. "หลิว. ชื่อของเขาคือหลิว" มาร์กาเร็กล่าวทำให้เกิดเสียง releaved และ exaughsted. "หลิว" เจฟฟ์สะท้อน เด็กเล็ก ๆ ตาสีฟ้ากว้างด้วยความประหลาดใจ คนนี้เคยอยู่ในท้องแม่ของเขา? หลิวได้อย่างไรออกมาจากท้องของเธอ? เขาจำได้ว่าพ่อแม่ของเขาได้กล่าวว่าเขาได้รับในท้องของเธอ ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นหนึ่งครั้งนี้มีขนาดเล็กเกินไป? "เจฟฟ์? คุณต้องการที่จะถือพี่ชายของคุณ?" พ่อของเขาถามเบา ๆ . เจฟฟ์ให้เรียงลำดับของการซัดทอดและพยักหน้าอย่างรวดเร็วตาสว่าง. "เอาล่ะนั่งลงและเราจะทำให้เขาอยู่ในตักของคุณ" แม่ของเขาบ่น. เจฟฟ์นั่งบนโซฟาขาของเขาตรง ออกไปข้างหน้าของเขา แม่ของเขาอย่างระมัดระวังใส่หลิวอยู่บนตักของเขาถือเขาเล็กน้อยเพื่อให้ทารกจะไม่ตก. เจฟฟ์ (หลังสิบห้านาที) สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง. "หลิวไม่ย้าย?" เจฟฟ์ถาม ทารกไม่ได้ทำอะไรที่จะบ่งบอกถึงชีวิต. แม่ของเขาหัวเราะและพยักหน้า. "เขาจะย้ายมากขึ้นเมื่อเขามีอายุมากกว่า." เจฟฟ์รู้ว่าเขาอยู่ในสำหรับค่อนข้างผจญภัย. ปีที่ 1 หลิว babbled เป็นแม่ของเขาพยายามที่จะทำให้เขากิน ซีเรียลของเขา เขากระแทกช้อนพลาสติกสีส้มของเขาบนถาดของ hichair ของเขา. "Come on, หลิวธัญพืชอร่อย!" แม่ของเขาครางแสดงเขาอาหาร. "ไม่!" หลิวหัวเราะในขณะที่เขายังคงปังใน hichair และซัดทอดของเขา. "แม่ผมเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารกลางวันของฉัน" เจฟฟ์กล่าวว่าพยายามที่จะนำจานของเขาในอ่างโดยไม่ทำลายมัน เขาก็เริ่มที่จะทำลายสิ่งที่มากขึ้น. "โอเคแฟนเพียงแค่ใส่จานในอ่าง" แม่ของเขาถอนหายใจพยายามเป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบจะได้รับธัญพืชลงมอดหลิวและไม่ได้อยู่บนพื้น. หลิวเห็นเจฟฟ์และ เงียบจ้องมองที่พี่ชายของเขา. "เจฟฟ์คุณอยากจะลองรับเขาที่จะกิน?" แม่ของเขาถาม. "ใช่!" เจฟฟ์ร้องเสียงแหลม เขาไม่เคยมีการทำอะไรกับทารก! เจฟฟ์เอาธัญพืชบางอย่างเกี่ยวกับช้อนและเกือบผลักมันเข้าไปในปากของหลิว. มันไม่ได้ออกมาลงบนผ้ากันเปื้อนของหลิว มันไม่ได้ลมขึ้นบนพื้น. หลิวกลืนไอที. แม่ของพวกเขาถอนหายใจเป็นเจฟฟ์ยังคงที่จะเลี้ยงน้องชายของเขา. "บอกยาฉันจะช่วย" เจฟฟ์หัวเราะ หลิวตามหลังชุดสูทเอื้อมมือออกและคว้ากำมือเล็ก ๆ ของผมสีน้ำตาลของเจฟฟ์. "AHK!" เจฟฟ์ yelped ถือช้อนขึ้นราวกับว่าจะตีน้องชายของเขากับมัน. "JEFF! No!" แม่ของเขาดุ. "แต่แม่! เขาดึงผมและความเจ็บปวดที่ของฉัน!" เจฟฟ์ whined. "เขาเป็นลูกเขาไม่ทราบที่ดีกว่า" แม่ของเขาจูบจุดที่ผมได้รับการดึง. "เจฟฟ์ Sarree!" หลิวเลียนแบบสิ่งที่แม่ของเขาบางครั้งจะพูดกับพี่ชายของเขา. "แม่คุณก็ได้ยินว่า ?! เขากล่าวว่า 'เจฟฟ์' และ 'Sorry'!" เจฟฟ์ร้องเสียงแหลม. และนั่นก็คือประโยคแรกของหลิว. ปีที่ 2 "เจฟฟ์" หลิวตะโกนทำงานหลังจากที่พี่ชายของเขาให้เร็วที่สุดเท่าสองปีสามารถเรียกใช้. เจฟฟ์หัวเราะคิกคักและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังต้นไม้ หลิวจะสับสนและจากนั้นเจฟฟ์จะชนะเกมของพวกเขา. "เจฟฟ์?" หลิว whimpered กลัวว่าเขาได้สูญเสียพี่ชายของเขา "เจฟฟ์ ?!" AN- นี้เป็นข้อมูลจากจินตนาการของฉัน ที่จริงผมจะเกิดขึ้นกับอายุของหลิวในหัวของฉัน มันเป็นคอลเลกชันของกางเกงขาสั้นเล็กน้อยจากเจฟฟ์และความสัมพันธ์ของหลิวตั้งแต่แรกเกิดของหลิวหลิวจนเสียชีวิต. วันหนึ่งตอนแรกเจฟฟ์ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องอยู่ที่ป้าเจนนี่และบ้านลุงไมค์สำหรับวันที่ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเขาเป็นที่คลั่งหรือแม่ของเขาหายไป เขาถามป้าเจนนี่ที่บอกว่าแม่ของเขากำลังจะมีน้องชายคนเล็กหรือน้องสาวของเขาเจฟฟ์ยังคงไม่ได้ค่อนข้างได้รับมัน (เขาเป็นเพียงสองหลังจากทั้งหมด) และจ้องมองมาที่เธอ blankly. สับสนทั้งหมดเคลียร์กับการมาถึง ของแม่พ่อและจำนวนมากของผ้าห่มทารก. เด็กน้อยจ้องมองมาที่พี่ชายของเขาใหม่ แบรนด์คนใหม่! ถึงแม้ว่ามันจะดูแปลก ๆ หน่อย ๆ ... "ชื่อของเขาคืออะไร?" ป้าเจนนี่กระซิบอย่างเห็นได้ชัดตื่นเต้น. "หลิว. ชื่อของเขาคือหลิว" มาร์กาเร็กล่าวทำให้เกิดเสียง releaved และ exaughsted. "หลิว" เจฟฟ์สะท้อน เด็กเล็ก ๆ ตาสีฟ้ากว้างด้วยความประหลาดใจ คนนี้เคยอยู่ในท้องแม่ของเขา? หลิวได้อย่างไรออกมาจากท้องของเธอ? เขาจำได้ว่าพ่อแม่ของเขาได้กล่าวว่าเขาได้รับในท้องของเธอ ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นหนึ่งครั้งนี้มีขนาดเล็กเกินไป? "เจฟฟ์? คุณต้องการที่จะถือพี่ชายของคุณ?" พ่อของเขาถามเบา ๆ . เจฟฟ์ให้เรียงลำดับของการซัดทอดและพยักหน้าอย่างรวดเร็วตาสว่าง. "เอาล่ะนั่งลงและเราจะทำให้เขาอยู่ในตักของคุณ" แม่ของเขาบ่น. เจฟฟ์นั่งบนโซฟาขาของเขาตรง ออกไปข้างหน้าของเขา แม่ของเขาอย่างระมัดระวังใส่หลิวอยู่บนตักของเขาถือเขาเล็กน้อยเพื่อให้ทารกจะไม่ตก. เจฟฟ์ (หลังสิบห้านาที) สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง. "หลิวไม่ย้าย?" เจฟฟ์ถาม ทารกไม่ได้ทำอะไรที่จะบ่งบอกถึงชีวิต. แม่ของเขาหัวเราะและพยักหน้า. "เขาจะย้ายมากขึ้นเมื่อเขามีอายุมากกว่า." เจฟฟ์รู้ว่าเขาอยู่ในสำหรับค่อนข้างผจญภัย. ปีที่ 1 หลิว babbled เป็นแม่ของเขาพยายามที่จะทำให้เขากิน ซีเรียลของเขา เขากระแทกช้อนพลาสติกสีส้มของเขาบนถาดของ hichair ของเขา. "Come on, หลิวธัญพืชอร่อย!" แม่ของเขาครางแสดงเขาอาหาร. "ไม่!" หลิวหัวเราะในขณะที่เขายังคงปังใน hichair และซัดทอดของเขา. "แม่ผมเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารกลางวันของฉัน" เจฟฟ์กล่าวว่าพยายามที่จะนำจานของเขาในอ่างโดยไม่ทำลายมัน เขาก็เริ่มที่จะทำลายสิ่งที่มากขึ้น. "โอเคแฟนเพียงแค่ใส่จานในอ่าง" แม่ของเขาถอนหายใจพยายามเป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบจะได้รับธัญพืชลงมอดหลิวและไม่ได้อยู่บนพื้น. หลิวเห็นเจฟฟ์และ เงียบจ้องมองที่พี่ชายของเขา. "เจฟฟ์คุณอยากจะลองรับเขาที่จะกิน?" แม่ของเขาถาม. "ใช่!" เจฟฟ์ร้องเสียงแหลม เขาไม่เคยมีการทำอะไรกับทารก! เจฟฟ์เอาธัญพืชบางอย่างเกี่ยวกับช้อนและเกือบผลักมันเข้าไปในปากของหลิว. มันไม่ได้ออกมาลงบนผ้ากันเปื้อนของหลิว มันไม่ได้ลมขึ้นบนพื้น. หลิวกลืนไอที. แม่ของพวกเขาถอนหายใจเป็นเจฟฟ์ยังคงที่จะเลี้ยงน้องชายของเขา. "บอกยาฉันจะช่วย" เจฟฟ์หัวเราะ หลิวตามหลังชุดสูทเอื้อมมือออกและคว้ากำมือเล็ก ๆ ของผมสีน้ำตาลของเจฟฟ์. "AHK!" เจฟฟ์ yelped ถือช้อนขึ้นราวกับว่าจะตีน้องชายของเขากับมัน. "JEFF! No!" แม่ของเขาดุ. "แต่แม่! เขาดึงผมและความเจ็บปวดที่ของฉัน!" เจฟฟ์ whined. "เขาเป็นลูกเขาไม่ทราบที่ดีกว่า" แม่ของเขาจูบจุดที่ผมได้รับการดึง. "เจฟฟ์ Sarree!" หลิวเลียนแบบสิ่งที่แม่ของเขาบางครั้งจะพูดกับพี่ชายของเขา. "แม่คุณก็ได้ยินว่า ?! เขากล่าวว่า 'เจฟฟ์' และ 'Sorry'!" เจฟฟ์ร้องเสียงแหลม. และนั่นก็คือประโยคแรกของหลิว. ปีที่ 2 "เจฟฟ์" หลิวตะโกนทำงานหลังจากที่พี่ชายของเขาให้เร็วที่สุดเท่าสองปีสามารถเรียกใช้. เจฟฟ์หัวเราะคิกคักและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังต้นไม้ หลิวจะสับสนและจากนั้นเจฟฟ์จะชนะเกมของพวกเขา. "เจฟฟ์?" หลิว whimpered กลัวว่าเขาได้สูญเสียพี่ชายของเขา "เจฟฟ์ ?!" หลิวเริ่มร้องไห้เงียบ ๆ กลัวว่าเขาเป็นคนเดียวเหมือนพี่น้องเล็ก ๆ น้อย ๆ บางครั้งจะทำ. เจฟฟ์ไม่ได้วางแผนว่า. "หลิวฉัน ที่นี่!" เจฟฟ์ออกมาจากด้านหลังต้นไม้สั่นศีรษะของเขาเล็กน้อย. "เจฟฟ์" สายตาของหลิวสว่างขึ้นและเขาก็วิ่งไปที่พี่ชายของเขาในการแก้ปัญหาให้เขากอด พวกเขากลับลงไปกับหิมะหลิวหัวเราะเจฟร้องหงิงๆด้วยความประหลาดใจ. เจฟฟ์ตรงถุงมือของเขา (เขาเป็นตอนนี้อายุมากพอสำหรับพวกเขาและค่อนข้างมีความภาคภูมิใจที่) และเลือกพวกเขาทั้งสองขึ้นออกจากพื้นดิน. "เมื่อ ฉันจะโตพอที่จะสวมใส่เหล่านั้นหรือไม่ " หลิวชี้ไปที่ถุงมือของเจฟฟ์. "เมื่อคุณมีสี่" เจฟฟ์กล่าวว่าความภาคภูมิใจในอายุของเขาเห็นได้ชัดในเสียงของเขา (และมันฟังดูตลกในสี่ปี). "โอ้" หลิวสี่เป็นวัยชรา . เจฟฟ์พยักหน้าเคร่งขรึม (ที่มากเกินไปเป็นสิ่งที่ตลกที่จะเห็นการทำสี่ปี). ขณะที่พวกเขาเดินกลับไปที่บ้านหลิวมีความคิด. "เจฟฟ์ผมสามารถลองถุงมือของคุณ?" เจฟฟ์ เห็นอันตรายในมันไม่มีเขาจึงดึงพวกเขาออกและให้พวกเขาที่จะหลิว หลิวดึงออกถุงมือของเขาและนำพวกเขาใน เขา wiggled นิ้วมือของเขาและหัวเราะคิกคัก. "พวกเขากำลังสนุกมากขึ้นกว่าถุงมือ!" หลิวกล่าว. เจฟฟ์เพียงพยักหน้า. ปีที่ 3 เจฟฟ์จนได้ที่จะไปโรงเรียน! โรงเรียนจริงที่คุณได้เรียนรู้สิ่งอื่น ๆ กว่านับสิบและตัวอักษร. เขามีกระเป๋าเป้สะพายหลัง, กล่องดินสอ, ทุกอย่าง! หลิวก็ไม่ได้มีความสุขกับเจฟฟ์ไปโรงเรียน. "ทำไมเขาไม่ได้รับที่จะไปโรงเรียน?" หลิว pouted ขณะที่เจฟฟ์ได้พร้อมที่จะออกเดินทางวันแรกของเขา. "เพราะฉันห้าและคุณไม่ได้" เจฟฟ์ smirked. หลิวโผล่ออกมาลิ้นของเขา. "ความน่าเชื่อถือฉันจะมีวันที่คุณจะเกลียดไป โรงเรียน "แม่ของพวกเขาถอนหายใจ rumpling ผมของเจฟฟ์ "เด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน!" "เฮ้! คุณได้มีฉัน!" หลิวกล่าวว่าไม่พอใจ. "ใช่และฉันจะทำสิ่งเดียวกันกับคุณและฉันดีใจที่คุณไม่ได้ไปโรงเรียนยัง." หลิวถอนหายใจแพ้ เขาก็ยังไม่คิดว่ามันเป็นธรรมที่เจฟฟ์ได้ที่จะไปโรงเรียน. เมื่อเจฟฟ์กลับมาถึงบ้านหลิว imediatly ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น. "มันเป็นเรื่องที่สนุกมาก! เราได้เดินไปรอบ ๆ โรงเรียนและครูเป็นจริง ที่ดีและเรามีโต๊ะทำงานแทนตารางและเราแต่ละคนมีของเราเอง Cubby and-! "" เจฟฟ์หายใจ! " แม่ของเขาหัวเราะ เจฟฟ์ panted รำคาญว่าเธอได้ขัดจังหวะการพูดคุยของเขา. "เราได้เรียนรู้วิธีการเขียนตัวอักษรและตัวเลขบางอย่างและเราได้สมุดงานในการฝึกพวกเขาใน" เจฟฟ์ถูกกรีดร้องจริง. "โชคดี" หลิวบ่น มาร์กาเร็ laguhed รู้ว่าจะมีช่วงเวลาที่พวกเขาจะได้พูดในสิ่งเดียวกันเมื่ออื่น ๆ ที่ไม่ได้มีการบ้านและการที่พวกเขาทำ. ปีที่ 4 หลิวอยู่บนเก้าเมฆ มันเกือบจะเป็นช่วงฤดูร้อนซึ่งหมายความว่าเขาเกือบจะเป็นโรงเรียนอนุบาล! เจฟฟ์ได้รับการตกแต่งขึ้นชั้นแรก เขามีการบ้านอีกเล็กน้อย แต่เขาไม่สนใจ! นี่เป็นบิตสุดท้ายของบ้านปีและเขาได้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วในปีที่แล้วจะเกลียดการบ้าน. เมื่อเขาได้เสร็จสิ้นการขึ้นนอกจากนี้ (ไม่มีอะไร แต่พวงของตัวเลขและสัญลักษณ์แปลกที่จะหลิว) และผลักมันลงไปในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาเขาสังเกตเห็น ที่หลิวถูกจ้องมองมาที่เขา. "ใช่" เจฟฟ์ไฮเหลือบมองไปที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- ทั้งหมดนี้จากจินตนาการของฉัน ที่จริงผมเคยมากับเล่าปี่อายุในหัวของฉัน มันเป็นชุดขาสั้นเล็ก ๆน้อย ๆจากเจฟและเล่าปี่ความสัมพันธ์จากเล่าปี่เกิดจนกระทั่งเล่าปี่ตาย วันหนึ่ง


ตอนแรก เจฟฟ์ ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องอยู่ที่ป้าเจนนี่ และบ้านของลุงไมค์สำหรับวัน he didn 't เรา why แล้วแต่ his was ซาวด์ , า mommy missing . เขาถามป้าเจนนี่who said that mother his เขา to เวลา brother า or สุขุมวิท !
เจฟฟ์ยังไม่ค่อยเข้าใจมัน ( เขามีเพียงสอง หลังจากทั้งหมด ) และจ้องหน้าเธออย่างไร้จุดหมาย .
ทุกความสับสนให้กับการมาถึงของแม่ พ่อ และมาก ผ้าห่มเด็ก
เด็กชายจ้องน้องชายคนใหม่ของเขา แบรนด์ใหม่ ! ถ้ามันดูแปลกๆ . . . . . . .
" ชื่ออะไร ? " ป้าเจนนี่กระซิบเห็นได้ชัดว่าตื่นเต้น .
" หลิว ชื่อของเขาคือหลิว " มากาเร็ตพูด , เสียงและ releaved exaughsted .
" หลิว " เจฟฟ์ สะท้อน . เล็กของเด็กชายตาสีฟ้าเป็นกว้างกับความประหลาดใจ คนนี้เคยอยู่ในท้องของแม่ ? ทำไมหลิวออกมาจากท้องของเธอ เขาจำได้ว่าพ่อแม่ของเขากล่าวว่าเขาได้รับในท้องของเธอ ก็หมายความว่าเขาเคยนี้เล็กเกินไป
" เจฟคุณต้องการจับพี่ชายของคุณ ? พ่อของเขาถามเบาๆ
เจฟให้เรียงร้องให้และพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ดวงตาสดใส .
" โอเค นั่งลง และเราจะเอาเขาใส่ในตักของคุณ , " แม่ของเขาบ่น .
เจฟนั่งอยู่บนโซฟา ขาตรงออกมาต่อหน้าเขา แม่ของเขาอย่างระมัดระวังใส่หลิวในตักของเขา กอดเขาเล็กน้อย แล้วลูกก็ไม่ล้ม เจฟฟ์ ( หลังจาก 15 นาที

) สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง" หลิวย้าย ? เจฟถาม เด็กทำไม่มีอะไรบ่งบอกชีวิต
แม่หัวเราะแล้วพยักหน้า .
" เขาจะย้ายมากขึ้นเมื่อเขาโตขึ้น "
เจฟรู้ว่าเขาในการผจญภัย

1
หลิวพูดแบบฟังไม่ค่อยรู้เรื่องแม่ พยายามให้เค้ากินเค้าอะดิ เขากระแทกของเขาช้อนพลาสติกสีส้มบนถาดของ hichair ของเขา .
" เอาน่า หลิว ธัญพืช อร่อย ! " แม่คราง เขาแสดงอาหาร
" ไม่ ! " หลิวหัวเราะคิกคักขณะที่เขายังคงทุบของเขา hichair และซัดทอด .
" แม่จ๋า หนูเสร็จมื้อกลางวันของฉัน " เจฟพูด พยายามใส่จานในอ่างโดยไม่ต้องทำลายมัน เขาเริ่มที่จะทำลายสิ่งต่างๆมากขึ้นและมากขึ้น .
" โอเคจ้ะ ใส่จานในอ่าง " แม่ของเขาถอนหายใจ พยายามสำหรับเวลาที่เท่าไรไม่ทราบซื้อซีเรียลเป็นเล่าปี่มอด และบนพื้น
หลิวเห็นเจฟและเงียบ ,จ้องมองพี่ชายของเขา .
" เจฟ คุณชอบที่จะลองรับเขาที่จะกิน ? " แม่ของเขาถาม .
" ใช่ เจฟบอก เขาไม่เคยได้ทำอะไรกับเด็ก
เจฟเอาซีเรียลบนช้อน และเกือบจะยัดมันเข้าไปในปากของเล่าปี่ .
มันไม่ได้ออกมาสู่เล่าปี่เอี๊ยม มันไม่ยุติบนพื้น

แม่หลิว กลืนมันลงไป พวกเขาถอนหายใจอย่างที่เจฟยังคงให้อาหารน้อง
" ก็บอกแล้วไง ฉันช่วย ! " เจฟฟ์หัวเราะ หลิวตามเหมาะสม ถึงออกและคว้ากำมือเล็ก ๆของ เจฟ ผมสีน้ำตาล .
" อัก ! " เจฟฟ์ yelped ถือช้อนเหมือนตีน้องชายด้วย .
" เจฟ ไม่ ! แม่ด่า .
" แต่ แม่ ! ! ! ! ! ! เขาดึงผมฉัน มันเจ็บมาก ! เจฟฟ์บ่นอู้อี้ .
" เขาเป็นเด็ก เขาไม่ได้รู้อะไรด้วยเลยนะ " แม่ของเขา จูบ จุดที่ผมถูกดึง .