- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Maria Campbell is my name. But, ver
Maria Campbell is my name. But, very few people actually call me that. Everyone calls me “the special girl with light magic.”
I grew up in a small border town far away from the capital, and my light magic first activated when I was five.
A friend that I was playing with tripped and fell, and injured her foot. It was bleeding, and was very painful. While thinking that I’d try and do something to help her, I touched her wound. Suddenly, a dazzling light burst out from my hands, and when it came in contact with her wounds, they disappeared instantly.
My light magic had healed her, curing all the injuries and pain.
However, at that time, I didn’t know what I had just done. If I had been born to a noble family, I would have had knowledge of magic to some extent, but…… I was born in a commoner’s family. At that time, I hadn’t even been to school yet, and I didn’t even know what magic was……
Also, my friend that I healed with magic knew nothing, just like me. A light just suddenly burst out from my hand. What’s more, all the injuries disappeared just like that after being enveloped in the light.
My friend was astonished at what happened, and was terrified. She screamed, pushed me, and ran away.
While I just froze there in confusion, my mother who was worried about me, came to find me, and found me there frozen to the spot.
After that, I was finally able to tell my mother about what happened, and she immediately brought me to city hall.
And so, after I was inspected by the government, I was recognized as a “light magician.”
Until I activated my latent magic abilities, I was just another ordinary kid. Even though my family’s not very rich, I’m very fortunate to be able to live with my energetic and reliable father, and my kind mother that loves to make sweets. If you really try to say that there’s something special, it’s that my mother is called the most beautiful woman in town, and since I looked so much like her, of course my father and everyone else in town loved me.
But…… After I became a user of “light magic,” everything changed.
In this country, those with magic powers are mostly nobles, and there’s almost no commoners with magic power. Nevertheless, I was born as someone with an extremely rare magic. However, almost all people born with such a magic would have a noble for a parent.
Because of that, when I was found out to have magic…… People started suspecting my mother of having an affair. It was probably also partly because I looked a lot like my mother, but not very much like father.
Especially since mother was the most beautiful woman in town…… People were saying that she must have hooked up with a noble at some point in time.
Of course, nothing of the sort happened, but……
Rumors spread very quick in a small town, and our family relationship became rocky……
Before long, my father who had always come back home immediately after work to listen to mother and I happily, would hardly ever come home at all. And so, mother who used to smile all the time would always have a blank expression and have her head down. Even though she also used to like making sweets so much, she wouldn’t make any at all anymore.
………All because I have magic……
Also, my family wasn’t all that changed. Even though all the townsfolk used to treat me so kindly, before I realized it they had all become distant from me, and my friends that had gotten along with me before would no longer play with me.
It was said that I must be the illegitimate child of some noble, since almost no commoner children ever have magic.
I probably wasn’t an easy presence to accept for the townsfolk that were used to living a peaceful life……
And so, since I had light magic – I was shunned by everyone, people were scared of me, and I became a presence to be avoided.
But even so, I…… couldn’t help but keep hoping. I want father to return home, I want mother to smile again, and once more, I want to be able to play with my friends.
That’s why I worked hard. I actively participated in household chores, never complained or said anything selfish, and desperately studied.
As long as I hung in there, worked hard, and was a good child, I desperately believed that I could return to my original life filled with happiness……
And, before I realized it, I’ve become “Maria Campbell, the special girl.”
Finally, I was chosen to be the school representative at our neighborhood school, and the teacher praised me for being a wonderful student.
But even so…… As usual, father wouldn’t come home…… And mother wouldn’t even look me in the eye anymore.
And, as for the other children, nobody would play with me anymore. They all ignored me, and while I wasn’t bullied, nobody would play with me.
And no matter how hard I worked, I was still called a “special girl,” and nothing changed.
In fact, contrary to my wishes, people would say behind my back “since she’s a noble’s illegitimate daughter, someone must have pulled some strings for her” or “she must have cheated by using magic.”
What can I do to get along with everyone like we used to…… is what I was always thinking about. Then, one day, a classmate of mine brought some of her handmade sweets to school to share with everyone, and I saw how happy they all were at eating them.
If I could successfully make handmade sweets just like how she can, I wonder if I’ll be able to get along better with everyone…… Before my magic activated, I used to often make sweets with my mother. The sweets I made with my mother were very delicious.
That day, after coming home, I started making sweets by myself for the first time while remembering what my mother taught me. The sweets I made weren’t as good as the ones I made together with my mom, but they had a very nostalgic taste, and gave me a warm and fluffy feeling inside my chest.
And so, I tried my best at making sweets, and when they were finally good enough, I took them with me to school.
Then, just like my classmate did last time, during lunch break, I put some sweets on everyone’s table.
However…… Nobody touched those sweets at all. When lunch break finished, and everyone returned to their seats, I collected all the sweets and put them back in my bag.
After class, when everyone left and I was alone in the classroom, I took all the sweets out of my bag again. Even though they’re supposed to be sweets that everyone can enjoy energetically…… I couldn’t stop the tears from coming out.
And so, I ate all the sweets on my own, then returned home and immediately laid down on my bed.
I told mother from across the bedroom door that “I won’t need dinner tonight” in a business-like voice saying that “I’m full today” and all she said was “oh okay” before she left me alone.
My teachers, everyone in my school, all the townspeople, and my family, everyone calls me a “special girl.”
That “special” also meant “different.”
No matter how hard I worked, no matter how hard I worked, I’m still being shunned by everyone, an existence to be afraid of……
I don’t want to be called a “special girl with light magic!”
I’m not some illegitimate child of a noble…… I didn’t cheat with my magic…… I only worked so hard…… I just want to be recognized by everyone that I’m a hard worker……
Nobody would even look at me. Not even my mother would look me in the eye.
Anyone is fine…… Anyone is fine, so, someone…… Look at me…… Only look at Maria Campbell……
When a person reaches fifteen, it’s mandated by law that people with magic power have to attend magic school.
Magic school…… If I go there, everyone will have magic – there, maybe I can be a normal girl again……
If I go there…… just maybe, someone will appear who will be my friend……
Curled up alone on the bed in my dark room, that was the hope that sprung from my chest……
I’m sure that if I go to magic school –
And so, when I entered magic school, my long years of hopes for magic school were immediately shattered.
All the students at magic school were nobles, and I was the only commoner, there couldn’t be any greater difference between us.
Also, since commoners didn’t really have that much awareness about magic to begin with due to not having magic powers, we only thought that “light magic” was something rare, but it turns out that it’s the rarest of rare even amongst magic users.
As a result, I’ve become even more “different” from the others, and had no way of making any friends. What’s more, I was also bullied for the audacity of having magic powers despite only being a commoner.
So, it didn’t change at all from the time in the town, in fact my days became even harder.
Even so…… If I keep working hard…… If I’m a good girl…… I’ll keep working as hard as I can.
And so, a few weeks after I entered magic school, there was a test to determine the students’ aptitude in academics and magic. Since I studied as hard as I could, I managed to get good grades on both tests.
And so, as a result, I became a member of the student council.
The other members selected with me were all people of such high social status, that ordinarily I would never have even gotten the chance to ever speak to them had I still been living in town with a normal life. The second-year senpais in student council were the same as well.
Amongst all of them, my first self-introduction was quite weak as I shrunk in their presence, but the student council members were unconcerned with social status, and were friendly and wonderful people.
In particular, because the other student council members wanted it to happen, a person who was not a student council member was allowed to come and go as she pleased here, the duke’s daughter, Katarina Claes-sama – she would even treat me exactly the same as she treated all the other nobles, in a warm and friendly manner.
In the school, only the student council room becam
I grew up in a small border town far away from the capital, and my light magic first activated when I was five.
A friend that I was playing with tripped and fell, and injured her foot. It was bleeding, and was very painful. While thinking that I’d try and do something to help her, I touched her wound. Suddenly, a dazzling light burst out from my hands, and when it came in contact with her wounds, they disappeared instantly.
My light magic had healed her, curing all the injuries and pain.
However, at that time, I didn’t know what I had just done. If I had been born to a noble family, I would have had knowledge of magic to some extent, but…… I was born in a commoner’s family. At that time, I hadn’t even been to school yet, and I didn’t even know what magic was……
Also, my friend that I healed with magic knew nothing, just like me. A light just suddenly burst out from my hand. What’s more, all the injuries disappeared just like that after being enveloped in the light.
My friend was astonished at what happened, and was terrified. She screamed, pushed me, and ran away.
While I just froze there in confusion, my mother who was worried about me, came to find me, and found me there frozen to the spot.
After that, I was finally able to tell my mother about what happened, and she immediately brought me to city hall.
And so, after I was inspected by the government, I was recognized as a “light magician.”
Until I activated my latent magic abilities, I was just another ordinary kid. Even though my family’s not very rich, I’m very fortunate to be able to live with my energetic and reliable father, and my kind mother that loves to make sweets. If you really try to say that there’s something special, it’s that my mother is called the most beautiful woman in town, and since I looked so much like her, of course my father and everyone else in town loved me.
But…… After I became a user of “light magic,” everything changed.
In this country, those with magic powers are mostly nobles, and there’s almost no commoners with magic power. Nevertheless, I was born as someone with an extremely rare magic. However, almost all people born with such a magic would have a noble for a parent.
Because of that, when I was found out to have magic…… People started suspecting my mother of having an affair. It was probably also partly because I looked a lot like my mother, but not very much like father.
Especially since mother was the most beautiful woman in town…… People were saying that she must have hooked up with a noble at some point in time.
Of course, nothing of the sort happened, but……
Rumors spread very quick in a small town, and our family relationship became rocky……
Before long, my father who had always come back home immediately after work to listen to mother and I happily, would hardly ever come home at all. And so, mother who used to smile all the time would always have a blank expression and have her head down. Even though she also used to like making sweets so much, she wouldn’t make any at all anymore.
………All because I have magic……
Also, my family wasn’t all that changed. Even though all the townsfolk used to treat me so kindly, before I realized it they had all become distant from me, and my friends that had gotten along with me before would no longer play with me.
It was said that I must be the illegitimate child of some noble, since almost no commoner children ever have magic.
I probably wasn’t an easy presence to accept for the townsfolk that were used to living a peaceful life……
And so, since I had light magic – I was shunned by everyone, people were scared of me, and I became a presence to be avoided.
But even so, I…… couldn’t help but keep hoping. I want father to return home, I want mother to smile again, and once more, I want to be able to play with my friends.
That’s why I worked hard. I actively participated in household chores, never complained or said anything selfish, and desperately studied.
As long as I hung in there, worked hard, and was a good child, I desperately believed that I could return to my original life filled with happiness……
And, before I realized it, I’ve become “Maria Campbell, the special girl.”
Finally, I was chosen to be the school representative at our neighborhood school, and the teacher praised me for being a wonderful student.
But even so…… As usual, father wouldn’t come home…… And mother wouldn’t even look me in the eye anymore.
And, as for the other children, nobody would play with me anymore. They all ignored me, and while I wasn’t bullied, nobody would play with me.
And no matter how hard I worked, I was still called a “special girl,” and nothing changed.
In fact, contrary to my wishes, people would say behind my back “since she’s a noble’s illegitimate daughter, someone must have pulled some strings for her” or “she must have cheated by using magic.”
What can I do to get along with everyone like we used to…… is what I was always thinking about. Then, one day, a classmate of mine brought some of her handmade sweets to school to share with everyone, and I saw how happy they all were at eating them.
If I could successfully make handmade sweets just like how she can, I wonder if I’ll be able to get along better with everyone…… Before my magic activated, I used to often make sweets with my mother. The sweets I made with my mother were very delicious.
That day, after coming home, I started making sweets by myself for the first time while remembering what my mother taught me. The sweets I made weren’t as good as the ones I made together with my mom, but they had a very nostalgic taste, and gave me a warm and fluffy feeling inside my chest.
And so, I tried my best at making sweets, and when they were finally good enough, I took them with me to school.
Then, just like my classmate did last time, during lunch break, I put some sweets on everyone’s table.
However…… Nobody touched those sweets at all. When lunch break finished, and everyone returned to their seats, I collected all the sweets and put them back in my bag.
After class, when everyone left and I was alone in the classroom, I took all the sweets out of my bag again. Even though they’re supposed to be sweets that everyone can enjoy energetically…… I couldn’t stop the tears from coming out.
And so, I ate all the sweets on my own, then returned home and immediately laid down on my bed.
I told mother from across the bedroom door that “I won’t need dinner tonight” in a business-like voice saying that “I’m full today” and all she said was “oh okay” before she left me alone.
My teachers, everyone in my school, all the townspeople, and my family, everyone calls me a “special girl.”
That “special” also meant “different.”
No matter how hard I worked, no matter how hard I worked, I’m still being shunned by everyone, an existence to be afraid of……
I don’t want to be called a “special girl with light magic!”
I’m not some illegitimate child of a noble…… I didn’t cheat with my magic…… I only worked so hard…… I just want to be recognized by everyone that I’m a hard worker……
Nobody would even look at me. Not even my mother would look me in the eye.
Anyone is fine…… Anyone is fine, so, someone…… Look at me…… Only look at Maria Campbell……
When a person reaches fifteen, it’s mandated by law that people with magic power have to attend magic school.
Magic school…… If I go there, everyone will have magic – there, maybe I can be a normal girl again……
If I go there…… just maybe, someone will appear who will be my friend……
Curled up alone on the bed in my dark room, that was the hope that sprung from my chest……
I’m sure that if I go to magic school –
And so, when I entered magic school, my long years of hopes for magic school were immediately shattered.
All the students at magic school were nobles, and I was the only commoner, there couldn’t be any greater difference between us.
Also, since commoners didn’t really have that much awareness about magic to begin with due to not having magic powers, we only thought that “light magic” was something rare, but it turns out that it’s the rarest of rare even amongst magic users.
As a result, I’ve become even more “different” from the others, and had no way of making any friends. What’s more, I was also bullied for the audacity of having magic powers despite only being a commoner.
So, it didn’t change at all from the time in the town, in fact my days became even harder.
Even so…… If I keep working hard…… If I’m a good girl…… I’ll keep working as hard as I can.
And so, a few weeks after I entered magic school, there was a test to determine the students’ aptitude in academics and magic. Since I studied as hard as I could, I managed to get good grades on both tests.
And so, as a result, I became a member of the student council.
The other members selected with me were all people of such high social status, that ordinarily I would never have even gotten the chance to ever speak to them had I still been living in town with a normal life. The second-year senpais in student council were the same as well.
Amongst all of them, my first self-introduction was quite weak as I shrunk in their presence, but the student council members were unconcerned with social status, and were friendly and wonderful people.
In particular, because the other student council members wanted it to happen, a person who was not a student council member was allowed to come and go as she pleased here, the duke’s daughter, Katarina Claes-sama – she would even treat me exactly the same as she treated all the other nobles, in a warm and friendly manner.
In the school, only the student council room becam
0/5000
Campbell Maria เป็นชื่อของฉัน แต่ มากน้อยคนจริงติดต่อที่ ทุกคนเรียกผม "พิเศษสาวกับมายากลแสง" ผมโตในเมืองชายแดนเล็ก ๆ ห่างจากเมืองหลวง และความมหัศจรรย์ของฉันแสงก่อน การเรียกใช้เมื่อห้าเพื่อนที่ฉันได้เล่นกับ tripped ตก และเท้าของเธอที่บาดเจ็บ มันมีเลือดออก และเจ็บปวดนั้น ในขณะที่คิด ว่าฉันจะพยายาม และทำงานเพื่อช่วยให้เธอ ฉันสัมผัสบาดแผลของเธอ ทันใดนั้น ไฟนี่ระเบิดออกจากมือของฉัน และเมื่อมันมาพร้อมกับบาดแผลของเธอ พวกเขาหายไปทันทีมหัศจรรย์ของฉันอ่อนก็ healed เธอ บ่มบาดเจ็บและความเจ็บปวดทั้งหมดอย่างไรก็ตาม ในเวลานั้น ฉันไม่ทราบอะไรฉันเพียงทำ ถ้าฉันมีการเกิดครอบครัวโนเบิล ฉันจะมีวิชาอาคมบ้าง แต่... ฉันเกิดในครอบครัวของผัน ในขณะนั้น ฉันไม่ได้รับแม้แต่ไปโรงเรียนยัง และฉันไม่ได้รู้สิ่งมหัศจรรย์ได้...ยัง เพื่อนของฉันที่ฉัน healed กับวิเศษรู้อะไร เช่นฉัน ไฟก็เพียงแค่ระเบิดออกจากมือของฉัน แก่ บาดเจ็บทั้งหมดหายไปเพียงต้องการว่าหลังท่ามกลางแสงเพื่อนประหลาดที่เกิดขึ้น และมีคนกลัวได้ เธอกรีดร้อง ผลักฉัน และวิ่งหนีไปขณะฉันเพียง froze มีความยุ่งเหยิง แม่ที่เป็นห่วงฉัน ฉัน และพบว่าฉันมีแช่แข็งไปยังจุดที่มาหลังจากนั้น ผมก็จะบอกแม่ของฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น และเธอทันทีที่นำฉันไปศาลาว่าการเมืองและดัง นั้น หลังจากที่ฉันถูกตรวจสอบ โดยรัฐบาล ฉันถูกรู้จักเป็นแบบ "แสงนักมายากล" จนกว่าฉันเปิดใช้งานความสามารถวิเศษของฉันแฝงอยู่ ฉันถูกเด็กปกติเพียงหนึ่ง แม้ว่าครอบครัวของไม่รวยมาก ฉันโชคดีที่ได้อยู่กับพ่อมีพลัง และเชื่อถือได้ แม่ของฉันเองที่รักการทำขนม ถ้าคุณพยายามที่จะบอกว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษจริง ๆ มันเป็นว่า แม่คือผู้หญิงสวยที่สุดในเมือง และเนื่องจากผมมองมากเหมือนเธอ ของพ่อและคนอื่น ๆ ในเมืองรักฉันแต่... หลังจากเป็นผู้ใช้ของ"แสง" ทุกอย่างเปลี่ยนไปในประเทศนี้ ผู้ที่ มีอำนาจวิเศษมีขุนนางส่วนใหญ่ และมีเกือบไม่มีไพร่ มีอำนาจวิเศษ อย่างไรก็ตาม ผมเกิดเป็นคน มีเวทมนตร์มีน้อยมาก อย่างไรก็ตาม เกือบทุกคนเกิดมาพร้อมกับเวทมนตร์ดังกล่าวจะมีตระกูลในหลักเนื่องจากว่า เมื่อฉันได้พบมีเวทมนตร์... คนเริ่ม suspecting แม่มีชู้ มันก็คงยังบางส่วน เพราะผมมองมาก เช่นมารดาของฉัน แต่ไม่มาก เหมือนพ่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากแม่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมือง... คนพูดว่า เธอต้องมีต่อกับโนเบิลในบางจุดในเวลาแน่นอน ไม่เรียงลำดับการเกิดขึ้น แต่...ข่าวลือแพร่กระจายอย่างรวดเร็วมากในตัวเมือง และความสัมพันธ์ของครอบครัวกลายเป็นหิน...ก่อนยาว พ่อที่เสมอมากลับบ้านทันทีหลังเลิกงานฟังแม่และฉันอย่างมีความสุข จะไม่เคยมาที่บ้าน และดังนั้น แม่ที่ใช้ยิ้มตลอดเวลาจะเสมอมีนิพจน์ที่ว่าง และมีศีรษะของเธอลง แม้ว่าเธอยังใช้ชอบทำขนมมาก เธอจะไม่ทำการใด ๆ เลยอีกต่อไป……… ทั้งหมดเนื่องจากมีกล...ยัง ครอบครัวของฉันไม่เปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่ แม้ว่าสมัยก่อนที่ใช้ในการรักษาฉันให้ละม่อม ก่อนรับรู้ว่าพวกเขาได้ทั้งหมดกลายเป็นไกลจากฉัน และเพื่อนที่ได้รับพร้อมกับผมก่อน จะไม่เล่นด้วยมันก็บอกว่า ฉันต้องเป็นลูกนอกกฎหมายของโนเบิลบาง ตั้งแต่เด็ก commoner แทบไม่เคยมีวิเศษคงไม่ค่อยมีสถานะกลายการยอมรับในสมัยก่อนที่ใช้ชีวิตชีวิตที่เงียบสงบ... และดังนั้น ผมวิเศษแสง – ฉันถูก shunned โดยทุกคน คนไม่กลัวของฉัน และเป็นสถานะเพื่อหลีกเลี่ยงแต่ถึงกระนั้น I. .. ไม่ช่วย แต่ให้หวัง อยากให้พ่อกลับบ้าน ต้องการแม่ยิ้มอีกครั้ง และอีกครั้ง ฉันต้องการจะเล่นกับเพื่อนที่ว่าทำไมฉันทำงานหนัก ฉันเข้าร่วมอย่างแข็งขันในงานบ้าน ไม่เคยแนะนำ หรือว่า อะไรเห็นแก่ตัว และศึกษาหมดตราบใดที่ผมแขวนในมี ทำงานหนัก และเป็นเด็กดี ฉันหมดเชื่อว่า ฉันสามารถกลับสู่ชีวิตเดิมที่เต็มไป ด้วยความสุข... และ ก่อนที่ฉันรู้ ฉันได้กลายเป็น "มาเรีย Campbell สาวพิเศษ"ในที่สุด ฉันถูกเลือกให้เป็นตัวแทนโรงเรียนที่โรงเรียนย่านของเรา และครูยกย่องฉันสำหรับการเรียนยอดเยี่ยม แต่ถึงกระนั้น... ตามปกติ พ่อจะไม่มาบ้าน... และแม่จะไม่แม้แต่จะมองฉันตาอีกต่อไปและ สำหรับเด็กอื่น ๆ ไม่มีใครเล่นกับฉันอีกต่อไป พวกเขาทั้งหมดถูกละเว้นฉัน และในขณะที่ฉันไม่ได้อะไร ไม่มีใครเล่นกับฉันไม่ยากผมทำงาน ฉันถูกยังคงเรียกว่า "สาวพิเศษ" และไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงในความเป็นจริง ขัดกับความประสงค์ของฉัน คนพูดหลังของฉัน "เนื่องจากเธอเป็นลูกสาวของตระกูลนอกกฎหมาย ผู้ต้องมีดึงสายบางสำหรับเธอ" หรือ "เธอต้องมี โกง โดยใช้กลการ"ฉันสามารถทำอะไรได้กับทุกคนเช่นเราใช้...เป็นอะไรผมมักจะคิดเกี่ยวกับการ วันหนึ่ง เหล่าของฉันนำบางส่วนของขนมที่ทำด้วยมือของเธอไปโรงเรียนร่วมกับทุกคน แล้วเห็นว่าความสุขทั้งหมดพวกที่กินพวกเขาถ้าฉันสามารถทำให้ขนมที่ทำด้วยมือเหมือนว่าเธอสามารถสำเร็จ ฉันสงสัยว่า ถ้า จะได้รับพร้อมดีกว่ากับทุกคน... ก่อนวิเศษของฉันเรียกใช้ ฉันใช้มักจะทำขนมกับแม่ของฉัน ขนมที่ทำกับแม่ได้ค่ะวัน หลังกลับบ้าน ผมเริ่มทำขนม ด้วยตัวเองเป็นครั้งแรกในขณะที่การจำสิ่งแม่สอนฉัน ขนมที่ทำไม่ดีเป็นคนที่ทำกับแม่ของฉัน แต่พวกเขามีรสชาติมากคิด และให้ความรู้สึกอบอุ่น และนุ่มผมภายในหน้าอกของฉันดังนั้น พยายามดีที่สุดในการทำขนม และเมื่อพวกเขาได้ในที่สุดได้ดีพอ ฉันถ่ายกับผมไปโรงเรียนเหมือนของฉันเหล่า ได้ครั้ง ในช่วงพักเที่ยง ฉันใส่แล้ว ขนมบางบนตารางของทุกคนอย่างไรก็ตาม... ไม่มีใครสัมผัสขนมเหล่านั้นเลย เมื่อพักเที่ยงเสร็จ และทุกคนกลับไปที่นั่งของพวกเขา ฉันรวบรวมขนมทั้งหมด และใส่กลับในกระเป๋าหลังเลิกเรียน เมื่อทุกคนเหลือผมอยู่คนเดียวในห้องเรียน ผมเอาขนมทั้งหมดออกจากกระเป๋าอีก แม้ว่าพวกเขาไม่ควรจะเป็นขนม ที่ทุกคนสามารถเพลิดเพลินกับหรบ ๆ ... ฉันไม่สามารถหยุดน้ำตาจากออกมาและดังนั้น ฉันกินขนมทั้งหมดด้วยตัวเอง กลับมาบ้าน และทันทีที่วางลงบนเตียงของฉันฉันบอกแม่จากทั้งประตูห้องนอนที่ "ไม่ต้องประทาน" เป็นธุรกิจเหมือนเสียงพูดว่า "ฉันเต็มรูปแบบวันนี้" และทั้งหมดที่เธอกล่าวว่า "โอ้ โอเควัน" ก่อนที่เธอจากฉันคนเดียว ครูของฉัน ทุกคนในโรงเรียนของฉัน townspeople ทั้งหมด และ ครอบครัวของฉัน ทุกคนเรียกผม "พิเศษผู้หญิง""พิเศษ" ยังหมายถึง "แตกต่าง" ไม่ยากผมทำงาน ไม่ยากผมทำงาน ฉันกำลังยังคงถูก shunned โดยทุกคน การดำรงอยู่น่ากลัว...ไม่อยากเรียก "พิเศษสาวกับแสงวิเศษ"ผมไม่บางตระกูลเป็นลูกนอกกฎหมาย... ผมไม่ได้โกง ด้วยเมจิกของฉัน... ฉันเพียงทำงานให้หนัก... ผมอยากรับรู้ทุกคนว่า ฉันเป็นคนที่ยาก...ไม่มีใครแม้แต่จะมองไปที่ฉัน ไม่ได้แม่จะมองฉันตาทุกคนเป็นดี... คนไม่ดี ดัง นั้น คน... มองที่ฉัน... ดูเฉพาะที่ Campbell มาเรีย... เมื่อบุคคลถึง fifteen มันเป็นข้อบังคับตามกฎหมายที่ว่า ผู้ที่ มีอำนาจวิเศษต้องเข้าเรียนในโรงเรียนเวทมนตร์โรงเรียนวิเศษ... ถ้ามีไป ทุกคนจะมีเวทมนตร์ – มี ได้สาวปกติอีกที...ถ้าไปมี...จับพลัดจับผลู คนจะปรากฏขึ้นที่จะเป็นเพื่อน... โค้งขึ้นคนเดียวในห้องมืด ที่หวังว่าการเปิดเผยจากหน้าอกของฉัน...ฉันแน่ใจว่าถ้าไปโรงเรียนวิเศษ – และดังนั้น เมื่อฉันได้ใส่โรงเรียนมายากล ของฉันปีแห่งความหวังสำหรับโรงเรียนมายากลได้ทันทีแตกเป็นเสี่ยง ๆนักเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์ถูกขุนนาง และผมผันเท่านั้น ไม่มีความแตกต่างระหว่างเรามากขึ้นยัง ตั้งแต่ไพร่จริง ๆ อยู่ไม่มากที่รับรู้เกี่ยวกับมายากลจะเริ่มต้นด้วยมีอำนาจวิเศษ เราเพียงคิดว่า "แสงวิเศษ" บางสิ่งบางอย่างหายาก แต่มันเปิดออกว่า เป็นของหายากแม้แต่หมู่ผู้วิเศษ rarestAs a result, I’ve become even more “different” from the others, and had no way of making any friends. What’s more, I was also bullied for the audacity of having magic powers despite only being a commoner.So, it didn’t change at all from the time in the town, in fact my days became even harder.Even so…… If I keep working hard…… If I’m a good girl…… I’ll keep working as hard as I can.And so, a few weeks after I entered magic school, there was a test to determine the students’ aptitude in academics and magic. Since I studied as hard as I could, I managed to get good grades on both tests.And so, as a result, I became a member of the student council.The other members selected with me were all people of such high social status, that ordinarily I would never have even gotten the chance to ever speak to them had I still been living in town with a normal life. The second-year senpais in student council were the same as well.Amongst all of them, my first self-introduction was quite weak as I shrunk in their presence, but the student council members were unconcerned with social status, and were friendly and wonderful people.In particular, because the other student council members wanted it to happen, a person who was not a student council member was allowed to come and go as she pleased here, the duke’s daughter, Katarina Claes-sama – she would even treat me exactly the same as she treated all the other nobles, in a warm and friendly manner.ในโรงเรียน เฉพาะสภานักศึกษาห้อง becam
การแปล กรุณารอสักครู่..
มาเรียแคมป์เบลเป็นชื่อของฉัน แต่คนน้อยมากจริงๆ แล้วเรียกฉันแบบนั้น ทุกคนเรียกฉันว่า " ผู้หญิงพิเศษด้วยเวทมนตร์แสง "
ผมเติบโตขึ้นมาในเมืองชายแดนเล็กๆ ห่างจากเมืองหลวง และไฟมายากลแห่งแรกเปิดเมื่อฉันถูกห้า
เพื่อนที่ผมเล่นด้วย สะดุดล้มลง และได้รับบาดเจ็บที่เท้าของเธอ มันมีเลือดออกและเจ็บมากในขณะที่ความคิดที่ฉันพยายาม และทำบางอย่าง เพื่อช่วยเธอ ฉันได้แผลแล้ว อยู่ๆก็มีแสงสว่างเจิดจ้าออกมาจากมือของฉัน เมื่อมันมาติดต่อกับบาดแผลของเธอ มันก็หายไปทันที
มายากลไฟของฉันได้หายของเธอแข็งตัวทั้งหมดบาดเจ็บและความเจ็บปวด
แต่ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันเพิ่งทำ ถ้าฉันเกิดในตระกูลขุนนางผมจะได้มีความรู้เกี่ยวกับเวทย์มนต์บ้าง แต่ . . . . . . . ผมเกิดในครอบครัวของสามัญชน ตอนนั้น ผมไม่เคยไปโรงเรียนเลย และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่วิเศษคือ . . . . . . .
ยัง เพื่อนที่ผมรักษาด้วยเวทมนตร์ รู้อะไร เหมือนกับฉัน แสงก็ออกมาจากมือของฉัน เกิดอะไรขึ้น อาการทั้งหมดหายไปเหมือนกับว่าหลังจากถูกห่อหุ้มอยู่ในแสงสว่าง
เพื่อนของฉันถูกประหลาดใจในสิ่งที่เกิดขึ้น และหวาดกลัว เธอร้องลั่น ผลักฉันแล้วหนีไป ฉันอึ้งอยู่ตรงนั้น
ในขณะที่ในความสับสนของแม่ ที่เป็นห่วงฉัน ก็มาหาฉัน และฉันพบมันแข็งจุด
หลังจากนั้น ผมถึงได้บอกแม่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอทันทีและพาฉัน ศาลากลางจังหวัด
หลังจากนั้นผมถูกตรวจสอบโดยรัฐบาลผมยอมรับว่าเป็น " นักเวทแสง "
จนกว่าฉันจะทำงานของฉันแฝงเวทมนตร์ความสามารถ ฉันเป็นแค่เด็กธรรมดา แม้ว่าครอบครัวของฉันไม่ได้รวยมาก ผมโชคดีมากที่ได้อยู่กับพ่อที่แข็งขัน และเชื่อถือได้ และชนิดที่แม่รัก เพื่อให้ขนม ถ้าคุณพยายามจะบอกว่า มีบางอย่างที่พิเศษนั่นแม่ของฉันเรียก ผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมือง และตั้งแต่ผมดูมากเช่นเธอ แน่นอน พ่อและทุกคนในเมืองรักฉัน
แต่ . . . . . . . หลังจากที่ฉันกลายมาเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ " แสง " ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ในประเทศนี้ ผู้ที่มีพลังเวทย์มนต์ ส่วนใหญ่พวกขุนนาง และมีเกือบไม่มีสามัญชนด้วยพลังอำนาจ อย่างไรก็ตาม
ผมเติบโตขึ้นมาในเมืองชายแดนเล็กๆ ห่างจากเมืองหลวง และไฟมายากลแห่งแรกเปิดเมื่อฉันถูกห้า
เพื่อนที่ผมเล่นด้วย สะดุดล้มลง และได้รับบาดเจ็บที่เท้าของเธอ มันมีเลือดออกและเจ็บมากในขณะที่ความคิดที่ฉันพยายาม และทำบางอย่าง เพื่อช่วยเธอ ฉันได้แผลแล้ว อยู่ๆก็มีแสงสว่างเจิดจ้าออกมาจากมือของฉัน เมื่อมันมาติดต่อกับบาดแผลของเธอ มันก็หายไปทันที
มายากลไฟของฉันได้หายของเธอแข็งตัวทั้งหมดบาดเจ็บและความเจ็บปวด
แต่ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันเพิ่งทำ ถ้าฉันเกิดในตระกูลขุนนางผมจะได้มีความรู้เกี่ยวกับเวทย์มนต์บ้าง แต่ . . . . . . . ผมเกิดในครอบครัวของสามัญชน ตอนนั้น ผมไม่เคยไปโรงเรียนเลย และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่วิเศษคือ . . . . . . .
ยัง เพื่อนที่ผมรักษาด้วยเวทมนตร์ รู้อะไร เหมือนกับฉัน แสงก็ออกมาจากมือของฉัน เกิดอะไรขึ้น อาการทั้งหมดหายไปเหมือนกับว่าหลังจากถูกห่อหุ้มอยู่ในแสงสว่าง
เพื่อนของฉันถูกประหลาดใจในสิ่งที่เกิดขึ้น และหวาดกลัว เธอร้องลั่น ผลักฉันแล้วหนีไป ฉันอึ้งอยู่ตรงนั้น
ในขณะที่ในความสับสนของแม่ ที่เป็นห่วงฉัน ก็มาหาฉัน และฉันพบมันแข็งจุด
หลังจากนั้น ผมถึงได้บอกแม่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอทันทีและพาฉัน ศาลากลางจังหวัด
หลังจากนั้นผมถูกตรวจสอบโดยรัฐบาลผมยอมรับว่าเป็น " นักเวทแสง "
จนกว่าฉันจะทำงานของฉันแฝงเวทมนตร์ความสามารถ ฉันเป็นแค่เด็กธรรมดา แม้ว่าครอบครัวของฉันไม่ได้รวยมาก ผมโชคดีมากที่ได้อยู่กับพ่อที่แข็งขัน และเชื่อถือได้ และชนิดที่แม่รัก เพื่อให้ขนม ถ้าคุณพยายามจะบอกว่า มีบางอย่างที่พิเศษนั่นแม่ของฉันเรียก ผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมือง และตั้งแต่ผมดูมากเช่นเธอ แน่นอน พ่อและทุกคนในเมืองรักฉัน
แต่ . . . . . . . หลังจากที่ฉันกลายมาเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ " แสง " ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ในประเทศนี้ ผู้ที่มีพลังเวทย์มนต์ ส่วนใหญ่พวกขุนนาง และมีเกือบไม่มีสามัญชนด้วยพลังอำนาจ อย่างไรก็ตาม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันจึงตั้งใจเรียนภาษาจีน
- I can try, but I won't if it hurts u ลอง
- pay a fine
- there are laws that make the parents acc
- To your enemy, forgiveness.To an opponen
- Do you ever wonder why prople don't walk
- จากการที่ได้เรียนวิชา life long lerning
- และเราต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด
- downstream speed
- คำว่าเพื่อนหากเพื่อนยอมตายเพื่อเพื่อนย่อ
- จากการที่ได้เรียนวิชา life long lerning
- เพื่อน
- ทำบุญ
- Don't worry
- O'Brien, C., Hartshorne, R., Beattie, J.
- และหลังจากที่เราได้ทำวิดีโอทั้งสองเสร็จแ
- ขอโทษนะค่ะ คุณทำงานที่ไหนค่ะ
- โดยค้นหาจากอินเทอร์เน็ต
- what train left cairo at twelve o clock,
- Item received for processing, Direct Lin
- 会因迷茫而再现美美丽，
- what are some of the author's assumption
- Damn! know to regret, but couldn't stop
- improve
