The survival of Salmonella enterica

The survival of Salmonella enterica Enteritidis PT 30 or five-strain cocktails of S. enterica, Escherichia coli O157:H7,
and Listeria monocytogenes was evaluated on inshell walnuts during storage. Inshell walnuts were separately inoculated
with an aqueous preparation of the pathogens at levels of 10 to 4 log CFU/nut, dried for 24 h, and then
stored at either 4 °C or ambient conditions (23–25 °C, 25–35% relative humidity) for 3 weeks to more than
1 year. During the initial 24-h drying period, bacterial levels declined by 0.7 to 2.4 log CFU/nut. After the inoculum
dried, further declines of approximately 0.1 log CFU/nut per month of Salmonella Enteritidis PT 30 levels
were observed on inshell walnuts stored at 4 °C; at ambient conditions the rates of decline ranged from 0.55
to 2.5 log CFU/nut per month. Rates of decline were generally greater during the first few weeks of storage, particularly
at lower inoculum levels. The survival of the five-strain cocktails inoculated at very low levels (under
400 CFU/nut)was determined during storage at ambient conditions. The pathogens could be recovered by either
enumeration or enrichment from most samples throughout the 3-month storage period; reductions in bacterial
levels fromthe beginning to end of storage were 0.7, 0.2, and 2.3 log CFU/nut for Salmonella, E. coli O157:H7, and
L. monocytogenes, respectively. For 6% of all nut samples (14 of 234 samples), pathogens were isolated from the
second but not first 24-h enrichment, suggesting that bacterial cells were viable but not easily culturable.
Salmonella-inoculated walnuts were exposed for 2 min to water or a 3% solution of sodium hypochlorite (to
mimic commercial brightening) either 24 h or 7 days after inoculation; treated nuts were dried for 24 h and
held at ambient conditions. Salmonella levels were reduced by less than 0.5 log or 2.4 to 2.6 log CFU/nut on
water– or chlorine– treated walnuts, respectively, regardless of postinoculation treatment time. Additional reductions
of 2.6 and 2.1 log CFU/nut were observed for water- and chlorine-treated walnuts, respectively, after
storage for 2 weeks at ambient conditions. Bacterial foodborne pathogens are capable of long-term survival on
the surface of inshell walnuts even when initial levels are low

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความอยู่รอดของซัล enterica Enteritidis PT 30 หรือค็อกเทลต้องใช้ห้าของ S. enterica, Escherichia coli O157:H7และออลิ monocytogenes ถูกประเมินในวอลนัท inshell ระหว่างการเก็บรักษา แยกได้ inoculated วอลนัท inshellกับการเตรียมอควีโรคระดับ 10 4 ล็อก CFU/อ่อนนุช แห้งใน 24 ชม และเก็บที่ 4 ° C หรือสภาพแวดล้อม (23-25 ° C ความชื้นสัมพัทธ์ 25 – 35%) 3 สัปดาห์ให้มากกว่าปี 1 ช่วงเริ่มต้น 24 h แห้ง ระดับแบคทีเรียปฏิเสธ โดยล็อก 0.7-2.4 CFU/อ่อนนุช หลังจาก inoculumแห้ง ลดอัตราการเพิ่มเติมของประมาณ 0.1 ล็อก CFU/อ่อนนุช ต่อเดือน 30 ซัล Enteritidis PT ระดับสุภัคในวอลนัท inshell เก็บที่ 4 ° C ที่มอง ราคาของปฏิเสธแสก ๆ จาก 0.55ล็อก 2.5 CFU/อ่อนนุช ต่อเดือน ราคาลดลงได้โดยทั่วไปมากกว่าในช่วงสองสามสัปดาห์แรกของการจัดเก็บ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับต่ำกว่า inoculum ความอยู่รอดของค็อกเทลต้องใช้ห้า inoculated ในระดับต่ำมาก (ใต้400 CFU/อ่อนนุช) ที่ถูกกำหนดระหว่างการเก็บรักษาในสภาพแวดล้อม โรคไม่สามารถกู้คืน ด้วยการการแจงนับหรือโดดเด่นจากตัวอย่างส่วนใหญ่ตลอดระยะเวลา 3 เดือนเก็บ ลดแบคทีเรียในระดับตั้งแต่เริ่มต้นจนสิ้นสุดของเก็บได้ 0.7, 0.2 และ 2.3 บันทึก CFU/ถั่ว สำหรับซัล E. coli O157:H7 และL. monocytogenes ตามลำดับ 6% ของตัวอย่างถั่วทั้งหมด (14 ตัวอย่าง 234), โรคถูกแยกต่างหากจากการสอง แต่ไม่แรก 24 h ขอ แนะนำเซลล์แบคทีเรียก็ได้ แต่ culturable ง่าย ๆ ไม่Inoculated ซัลวอลนัทได้ถูกนาที 2 โซลูชัน 3% ของผงฟอกขาว(หรือน้ำเลียนแบบค้ารักแร้) 24 ชมหรือ 7 วันหลังจาก inoculation บำบัดถั่วที่แห้งใน 24 ชม และจัดขึ้นในสภาพแวดล้อม ระดับระดับถูกลดลงน้อยกว่า 0.5 ล็อกหรือล็อก 2.4-2.6 CFU/อ่อนนุช บนน้ำ – หรือคลอรีน – ถือว่าวอลนัท ตามลำดับ ไม่รักษา postinoculation เวลา ลดเพิ่มเติมCFU/อ่อนนุช สุภัคสำหรับรับน้ำ และคลอรีนวอลนัท ล็อก 2.6 และ 2.1 ตามลำดับ หลังจัดเก็บ 2 สัปดาห์ในสภาพแวดล้อม โรคจากแบคทีเรีย foodborne จะสามารถอยู่รอดระยะยาวในพื้นผิวของ inshell วอลนัทแม้ระดับเริ่มต้นจะต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอยู่รอดของเชื้อ Salmonella enterica Enteritidis PT 30 หรือเครื่องดื่มค็อกเทลห้าสายพันธุ์ของเอส enterica, Escherichia coli O157: H7,
และ Listeria monocytogenes และได้รับการประเมินในวอลนัท inshell ระหว่างการเก็บรักษา วอลนัท inshell ถูกเชื้อแยก
ที่มีการจัดเตรียมน้ำของเชื้อโรคในระดับ 10-4 log CFU / ถั่วแห้งเป็นเวลา 24 ชั่วโมงและจากนั้น
เก็บไว้ที่ทั้ง 4 องศาเซลเซียสหรือสภาวะแวดล้อม (23-25 ​​° C, 25-35% ความชื้นสัมพัทธ์) เป็นเวลา 3 สัปดาห์ในการมากกว่า
1 ปี ในช่วงเริ่มต้นของระยะเวลาการอบแห้ง 24 ชั่วโมงระดับแบคทีเรียลดลง 0.7-2.4 log CFU / ถั่ว หลังจากเชื้อ
แห้งลดลงอีกประมาณ 0.1 log CFU / น๊อตต่อเดือนของเชื้อ Salmonella Enteritidis PT 30 ระดับ
ถูกตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับวอลนัท inshell เก็บไว้ที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียส สภาวะแวดล้อมที่อัตราการลดลงตั้งแต่ 0.55
ถึง 2.5 log CFU / น๊อตต่อเดือน ราคาของการลดลงเป็นปกติมากขึ้นในช่วงไม่กี่สัปดาห์แรกของการจัดเก็บข้อมูลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในระดับที่ต่ำกว่าหัวเชื้อ การอยู่รอดของเครื่องดื่มค็อกเทลห้าสายพันธุ์เชื้อที่อยู่ในระดับที่ต่ำมาก (ต่ำกว่า
400 CFU / อ่อนนุช) ถูกกำหนดระหว่างการเก็บรักษาที่สภาวะแวดล้อม เชื้อโรคสามารถกู้คืนโดย
การนับหรือการตกแต่งจากตัวอย่างมากที่สุดตลอดระยะเวลาการจัดเก็บ 3 เดือน; ลดแบคทีเรียใน
ระดับ fromthe ต้นจนจบของการจัดเก็บเป็น 0.7, 0.2, และ 2.3 log CFU / ถั่วสำหรับเชื้อ Salmonella, เชื้อ E. coli O157: H7 และ
L. monocytogenes ตามลำดับ งวด 6% ของตัวอย่างถั่ว (14 จาก 234 ตัวอย่าง) เชื้อโรคที่แยกได้จาก
ที่สอง แต่ไม่เพิ่มคุณค่าใน 24 ชั่วโมงแรกที่แสดงให้เห็นว่าเซลล์แบคทีเรียได้ทำงานได้ แต่ไม่สามารถ culturable.
วอลนัท Salmonella-เชื้อได้สัมผัสเป็นเวลา 2 นาทีลงไปในน้ำ หรือการแก้ปัญหา 3% ของโซเดียมไฮโปคลอไรต์ (เพื่อ
เลียนแบบสดใสพาณิชย์) ทั้ง 24 ชั่วโมงหรือ 7 วันหลังจากการฉีดวัคซีน; ถั่วแห้งได้รับการรักษาเป็นเวลา 24 ชั่วโมงและ
จัดขึ้นที่สภาวะแวดล้อม ระดับ Salmonella ลดลงน้อยกว่า 0.5 เข้าสู่ระบบหรือ 2.4-2.6 log CFU / ถั่วใน
น้ำคลอรีนหรือวอลนัทได้รับการรักษาตามลำดับโดยไม่คำนึงถึงเวลาในการรักษา postinoculation ลดเพิ่มเติม
2.6 และ 2.1 log CFU / ถั่วถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับวอลนัทและน้ำคลอรีนได้รับการรักษาตามลำดับหลังจาก
การเก็บรักษาเป็นเวลา 2 สัปดาห์ที่สภาวะแวดล้อม เชื้อโรคที่เกิดจากอาหารของแบคทีเรียที่มีความสามารถในการอยู่รอดในระยะยาวบน
พื้นผิวของวอลนัท inshell แม้เมื่อระดับเริ่มต้นอยู่ในระดับต่ำ