Moreover, the application of the Co

Moreover, the application of the Convention is monitored by a panel composed of ten experts, known as the Commit- tee on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families. These experts are recog- nized and impartial authorities in the field covered by the Convention, and are elected by the States that have ratified the Convention (article 72).
In addition, 15 countries have signed the Convention. This means that their government has expressed the intention of adhering to the Convention. These are: Bangladesh (1998), Comoros, Guinea-Bissau, Paraguay, Sao Tome and Princi- pe, Sierra Leone (2000), Togo (2001), Argentina, Cambodia, Gabon, Indonesia, Liberia, Serbia and Montenegro (2004), Benin and Guyana (2005).
So far, countries that have ratified the Convention are primarily countries of origin of migrants (such as Mexi- co, Morocco and the Philippines). For these countries, the Convention is an important vehicle to protect their citizens living abroad. In the Philippines, for example, ratification of the Convention took place in a context characterized by several cases of Filipino workers being mistreated abroad: such cases hurt the Filipino population and prompted the ratification of the Convention. However, these countries are also transit and destination countries, and the Conven- tion delineates their responsibility to protect the rights of migrants on their territory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ โปรแกรมประยุกต์นี้ถูกตรวจสอบ โดยแผงประกอบด้วยผู้เชี่ยวชาญสิบ เป็นทียอมรับในการคุ้มครองสิทธิทั้งหมดคุ้มครองแรงงานและสมาชิกครอบครัวของพวกเขา ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้เป็น recog nized และหน่วยงานกลางในฟิลด์รวมการประชุม และเลือกตั้ง โดยรัฐที่มีสำคัญประชุม (บทความ 72)นอกจากนี้ 15 ประเทศได้ลงนามการประชุม ซึ่งหมายความ ว่า รัฐบาลของพวกเขาได้แสดงความตั้งใจยึดมั่นในการประชุม ได้แก่: บังกลาเทศ (1998), คอโมโรส กินี-บิสเซา ปารากวัย เซาโตเม และ Princi pe เซียร์ราลีโอน (2000), โตโก (2001), อาร์เจนตินา กัมพูชา กาบอง อินโดนีเซีย ไลบีเรีย เซอร์เบีย และมอนเตเนโกร (2004), เบนิน และประเทศกายอานา (2005)เพื่อห่างไกล ประเทศที่มีอนุสัญญาที่สำคัญคือ เป็นประเทศต้นกำเนิดของ (เช่น Mexi-co โมร็อกโกและฟิลิปปินส์) ประเทศเหล่านี้ การประชุมเป็นยานพาหนะสำคัญเพื่อปกป้องประชาชนที่อาศัยอยู่ต่างประเทศ ในฟิลิปปินส์ เช่น สัตยาบันอนุสัญญาได้เกิดขึ้นในบริบทโดยหลายกรณีคนงานชาวฟิลิปปินส์ที่ทำในต่างประเทศ: กรณีทำร้ายประชากรฟิลิปปินส์ และให้สัตยาบันอนุสัญญา อย่างไรก็ตาม ประเทศเหล่านี้ยังมีประเทศที่ขนส่งและปลายทาง และสเตรชัน Conven delineates ความรับผิดชอบเพื่อปกป้องสิทธิของในอาณาเขตของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังมีการประยุกต์ใช้การประชุมจะถูกตรวจสอบโดยคณะประกอบด้วยสิบผู้เชี่ยวชาญที่เรียกว่าที Commit- การคุ้มครองสิทธิของแรงงานข้ามชาติและสมาชิกในครอบครัวของพวกเขา ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้มีเจ้าหน้าที่จด nized และเป็นกลางในด้านการคุ้มครองโดยการประชุมและได้รับการเลือกตั้งจากสหรัฐอเมริกาที่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญา (มาตรา 72).
นอกจากนี้ยังมี 15 ประเทศได้ลงนามในอนุสัญญา ซึ่งหมายความว่ารัฐบาลของพวกเขาได้แสดงความตั้งใจที่จะยึดมั่นในการประชุม เหล่านี้คือ: บังคลาเทศ (1998), คอโมโรส, กินีบิสเซา, ปารากวัย, เซาตูเมและ PE Princi-, เซียร์ราลีโอน (2000), โตโก (2001), อาร์เจนตินา, กัมพูชา, กาบอง, อินโดนีเซีย, ไลบีเรีย, เซอร์เบียและมอนเตเนโก (2004) เบนินและกายอานา (2005).
จนถึงขณะนี้ประเทศที่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาส่วนใหญ่จะมีประเทศต้นทางของแรงงานข้ามชาติ (เช่นร่วม Mexi-, โมร็อกโกและฟิลิปปินส์) สำหรับประเทศเหล่านี้การประชุมเป็นรถที่สำคัญในการปกป้องพลเมืองของตนที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ ในฟิลิปปินส์เช่นการให้สัตยาบันของอนุสัญญาที่เกิดขึ้นในบริบทที่โดดเด่นด้วยหลายกรณีของคนงานชาวฟิลิปปินส์ถูกทำร้ายในต่างประเทศ: กรณีดังกล่าวได้รับบาดเจ็บจำนวนประชากรชาวฟิลิปปินส์และได้รับแจ้งการให้สัตยาบันของอนุสัญญา อย่างไรก็ตามประเทศเหล่านี้ยังมีการขนส่งและประเทศปลายทางและให้สัตยาบันอนุสัญญาความรับผิดชอบของตนเพื่อปกป้องสิทธิของแรงงานข้ามชาติในดินแดนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ โปรแกรมของการประชุมคือการตรวจสอบโดยคณะประกอบด้วยสิบผู้เชี่ยวชาญเรียกว่าการกระทำ - ที ในการคุ้มครองสิทธิของแรงงานอพยพ และสมาชิกครอบครัวของพวกเขา ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้จะ recog - nized และเป็นกลาง เจ้าหน้าที่ในเขตที่ครอบคลุม โดยการประชุม และได้รับการเลือกตั้งโดยรัฐได้ให้สัตยาบันอนุสัญญา ( มาตรา 72 ) .
นอกจากนี้15 ประเทศที่ได้ลงนามในอนุสัญญาฯ ซึ่งหมายความ ว่า รัฐบาลได้แสดงความตั้งใจที่จะยึดมั่นในการประชุม เหล่านี้คือ : บังคลาเทศ ( 1998 ) , คอโมโรส , กินี บิสเซา , ปารากวัย , ประเทศเซาตูเมและหลัก - PE , เซียร์ราลีโอน ( 2543 ) , โตโก ( 2001 ) , อาร์เจนตินา , กัมพูชา , กาบอง , อินโดนีเซีย , ไลบีเรีย , เซอร์เบียและมอนเตเนโกร ( 2004 ) , เบนินและกายอานา ( 2548 ) .
ดังนั้นไกลประเทศที่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาหลักประเทศต้นทางของแรงงานข้ามชาติ เช่น mexi จำกัด โมร็อกโก และฟิลิปปินส์ ) สำหรับประเทศเหล่านี้ และเป็นรถที่สำคัญที่จะปกป้องพลเมืองของตนที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ ในฟิลิปปินส์ , ตัวอย่างเช่นการให้สัตยาบันอนุสัญญาเกิดขึ้นในบริบทลักษณะหลายกรณีของคนงานชาวฟิลิปปินส์ถูกทารุณในต่างประเทศ : กรณีดังกล่าวทำให้ประชากรชาวฟิลิปปินส์ และหลังจากการให้สัตยาบันในอนุสัญญาฯ อย่างไรก็ตาม ประเทศเหล่านี้เป็นประเทศที่ขนส่ง และปลายทาง และ conven - tion อธิบายหน้าที่ เพื่อปกป้องสิทธิของแรงงานข้ามชาติ ในอาณาเขตของตน